Kolizeylar, amfiteatrlar va ibodatxonalarni qurgan qadimgi
yunonlar va rimliklar ulkan zinapoyalarsiz o’z vazifasini bajara
olishmasdi. Qadimgi ibodatxonalar bir qator zinapoyalardan
iborat baland platformalarda (stilobatlarda) qurilgan. Ba'zan
qadamlar balandligi 2 m dan oshardi.
O'rta asrlarda qal'alarda zinapoyalar orqali ko'tariladigan
mudofaa devorlari va minoralari, qorong'i, nam yerto'lalar va
zinapoyalar bo'lgan. Narvonlarni qurish sirlarini avloddan-
avlodga o'tkazadigan maxsus
narvon gildiyalari yaratildi; spiral
zinapoyalarni qurish maxsus matematik hisoblashni talab qildi.
Gotika davrida Fransiyada zinapoyalarga alohida e'tibor berildi, ular ko'pincha jabhadan chiqib
ketadigan va binoning asosiy kirish eshigini tashkil qilgan.
Uyg'onish, klassitsizm, barokko, rokoko, modern davrida zinapoyalar o'sha davrning izini oldi,
egilib, o'ralgan, haykaltaroshlik, ustunlar, soxta panjaralar bilan bezatilgan.
Ingliz shoiri, arxitektori va diplomati ser Genri Uotson 1624-yilda shunday deb yozgan edi: "Yaxshi
zinapoya qilish qiyin me'moriy vazifadir". U zinapoyalarni yaxshi yoritishni tavsiya qilgan, shunda
hech kim tasodifan yiqilmasdi yoki qoqilib ketmasdi, boshi
ustida etarli joy qolmasdi,
"ko'tarilayotgan odamga havo yetarli bo'lishi uchun" keng qadamlar va yengil qiyalik muhimligini
ta'kidladi, chunki ko'tarilayotgan tushayotgandan ko'ra ko'proq charchaydi.
Dostları ilə paylaş: