Ayfer Kara hayatin iÇİnden yabancılar İçin Türkçe Metinler (A2-B1) Minsk «Kolorgrad»

gevrek
, 
billȗr
sesiyle durmadan konuşuyordu. Aklına ne gelirse 
söylüyordu. Eskici hem çalışıyor
hem de
ara sıra “Ha! Ya? Öyle mi?” gibi dinlediğini 
bildiren sözlerle onu söyletiyordu; artık 
eriş
meyeceği yurdunun bir deresini, bir 
rüzgârını, bir türküsünü dinliyormuş gibi hem zevkli
hem 
yaslı
dinliyordu; geçmiş günleri, 
kaybettiği yerleri düşünerek dinliyordu. Daha çok dinlemek için de 
elini ağır 
tutuyordu. 
Fakat, nihâyet bütün ayakkabılar tâmir edilmiş, iş bitmişti. Demirini topraktan çekti, 

---

128 
köselesini büktü, çivi kutusunu kapadı. Bunları hep yavaş yavaş yaptı. Hasan, 
yüreği 
burkul
arak sordu:
—
Gidiyor musun? 
Eskici: 
— 
Gidiyorum ya, işimi bitirdim. O zaman gördü ki, küçük çocuk, memleketlisi 
minimini yavru ağlıyor... Sessizce, titreye titreye ağlıyor. 
Eskici: 
—
Ağlama be! Ağlama be! Eskici başka söz bulamamıştır. Bunu işiten çocuk 
hıçkıra hıçkıra
ağlamaktadır; bir daha Türkçe konuşacak adam bulamayacağına 
ağlamaktadır. Eskici, “Ağlama diyorum sana! Ağlama”derken onun da katı, 
nasırlaşmış 
yüreği yumuşamıştı. 
Önüne geç
meye çalıştı ama yapamadı, 
kendini tutama
dı; gözlerinin 
dolduğunu ve sakallarından kayan yaşların, Arabistan sıcağıyla yanan kızgın göğsüne, bir 
soğuk su kadar serin, 
ürpertici
, döküldüğünü duydu. 
Refik Halid Karay
 
SÖZCÜKLER, EYLEMLER
 
VE DEYİMLER:
 
Vapur:
Su buharı gücüyle çalışan gemi.
Rıhtım:
Bir akarsu veya deniz kıyısında doldurularak yapılmış, gemilerin indirme 
bindirme veya yükleme boşaltma yapabileceği yer.