135
ÜÇÜNCÜ BÖLÜM:
EVCİL HAYVANLAR
Evcil hayvanlar hakkında ne düşünüyoruz?
Ayla:
İnsanlar köpekleri
evcilleş
tirdiler ve kendileri rahat uyku uyudular. Binlerce yıldır
köpekler sâhiplerini onların
mülk
üne girmek isteyen kötü niyetli insanlardan ve vahşi
hayvanlardan korudular, hattâ sâhiplerinin yerine öldüler. Sâhipleri onlara bazen yemek
vermeyi unuttular, bazen az yemek verdiler, bazen onları dövdüler ama yine de köpekler
onlara
sâdık
kaldılar. Postacı, doktor ve bekçi olarak insanlara hizmet ettiler. Ama
insanlar onlara
minnet
duymadılar, köpeklerin yavrularını alıp sokağa attılar. İşte sokağa
atılan yavrulardan biri de Şehribân’dı. O,
aslana benzeyen, sarı tüylü, iri ve çok güzel bir
köpekti. Patileri bir aslanınki gibi kalındı. Ben onu ilk otobüs durağında gördüm. Bir köpek
sürüsüyle koruda yaşıyordu. Köpeklerin hepsi de çok zayıftı. Bu arada ona bu adı ben
vermedim, Aslan amca ona bu adı vermişti. Yaşlı adam onları beslemeye çalışıyordu ama
verdiği yiyecekler onları doyurmuyordu. Onları
tavuk ciğeriyle, tavuk artıklarıyla ve
köpek mamalarıyla beslemeye başladım. Beni durakta bekliyor ve üzerine atlıyorlardı.
Kendimi çok mutlu hissediyordum. Çünkü beni seven bir sürü köpeğim vardı artık.
Şehribân çok sevgi dolu bir köpekti. Kısa bir süre sonra Aslan amca kanser hastalığından
öldü. Bu köpek sürüsüne tamamıyla ben bakmaya başladım.
Şehribân her defasında
on-on iki
yavru olmak üzere yılda üç defa doğuruyordu.
Ancak zavallı yavrular daha iki aylık olur olmaz ya kötü insanlar tarafından kaçırılıyorlar
ya kötü çocuklar tarafından oraya buraya atılıyorlar ya da arabaların altında ezilerek can
veriyorlardı. Geriye kalan bir dört beş yavru da gençlik hastalığı yüzünden ölüyorlardı.
Köpekler
Dostları ilə paylaş: 
