61
dər şəhid var hamısı mənəm... Bamsı Beyrək, İmam Hü-
seyn, Kutuzov, Jukov, Babək, Koroğlu, Bismark eşitmisən
belə adlar? Onlar hamısı mənəm...». İstehza ilə deyilən bu
cümlələrdə acı həqiqətlər özünü qabarıq şəkildə göstərir.
Leş Əlinin gördüyü vedrələrlə ordenin, medalın Sovet öl-
kəsinin özü kimi puç olmasına və bu ölkə üçün canından
keçmiş insanların fəci talelərinə bir işarədir: «Hamısı sovet
medallarıdır, müharibə, əmək qəhrəmanlarına, partiya fəal-
larına verilənlər. Vaxtilə bu orden, medallara görə insanlar
can veriblər, bir-birilərinin üzünə durub güllələtdiriblər,
qarınlarına mina bağlayıb tankların altına sürünüblər, sinə-
lərini plumyotun qabağına tutub aşsüzənə dönüblər. İndi
qara qəpik verməyə canları çıxır».
Postmodern romanda baş qəhrəmanın bədii dünyası
qabardılır. Postmodern roman qəhrəmanına elə gəlirdi ki,
öyrəşmiş olduğu və əvvəllər onu əhatə edən mühit son də-
rəcə abad olmuşdur, bu günü isə, – insana münasibətdə si-
vilizasiya və mədəniyyət pərdəsi altında gizlənən dəhşət,
düşmənçilik, tamamilə qeyri-insani münasibətlərdən iba-
rətdir.
