|
7.تودوا ، ماگالی، 1377،ازپانزده دریچه ،زیر نظر محمد کاظم یوسف پور، انتشارات دانشگاه گیلان، رشت. 198 صفحه
8.حمیدیان، سعید، 1372، درآمدی براندیشه و هنر فردوسی، نشر مرکز، تهران، چاپ اول. 466 صفحه 75
9.سرّامی ، قد معلی، 1373، ازرنگ گل تا رنج خار، انتشارات علمی و فرهنگی، تهران، چاپ دوم. 1087 صفحه
10.کرانسوولسکا،انا ، 1382، چند چهرهء کلیدی در اساطیر، ترجمه ژاله متحدین تهران،نشر ورجاوند،334 صفحه 116
Musarza Heydərzadə
(Əlyazmalar İnstitutu)
PEYĞƏMBƏRİN (S) SƏMAVİ ƏSRARININ VARİSLƏRİ VƏ TƏSƏVVÜF ŞAİRLƏRİ
“Bütün tarix boyu ərəb və fars dillərindən alınmış söz və ibarələr dünyanın böyük bir regionununa səpələnmiş türklərin bir-birindən bəzən həddən artıq fərqlənən söz ehtiyyatının bir hissəsini sıradan çıxartmaqla əslində bütün türk dillərinin ortaq ərəb və fars (xüsusən ərəb) alınmaları hesabına bir-birinə yaxınlaşmasında əvəzsiz müsbət rol oynamışdır... Mütləq əksəriyyəti türkdilli abidələrdə təsbit olunaraq bizə uzual və okkazional söz və ifadələr kimi gəlib çatmışdır.”( M.Adilov; 12,3).
Bəllidir ki, klassik Şərq ədəbiyyatını Səmavi əsrar xəzinəsinin qaynağı olan ərəbdilli Quran hikməti ilə müzəyyin edən həmin müsbət amil bu ədəbiyyatın İslam Peyğəmbərinin(s) göstərişinə rəğmən təsis olunmuş müvafiq “Təsəvvüf məktəbi”ni izləməsi ilə bağlı olmuşdur. Necə ki, XII əsrin mütəfəkkir Azərbaycan şairi ƏfzələddinXaqani yazırdı:
“Bütün dərvişlərin şahı olmuşdur Əhmədi-Mürsəl,
Dostları ilə paylaş: | 
