Azərbaycan respublikasi
NAXÇIVAN MUXTAR RESPUBLİKASININ
Yüklə 49,79 Mb. Pdf görüntüsü
|
|
NAXÇIVAN MUXTAR RESPUBLİKASININ
İQTİSADİYYATI I mərhələ: 1924-1969-cu illər Sovetlər Birliyinin yarandığı ilk illərdə iqtisadi islahatların başlıca istiqamətini kollektivləşmə, əsaslı təsərrüfatçılıq və sənaye potensialının dirçəlişinə yönəlmiş tədbirlər təşkil edirdi. Naxçıvanda da sənaye istehsalının nisbətən yeni texniki baza üzərində qurulmasına səy göstərilirdi. Bu istiqamətdə həyata keçirilən tədbirlər çərçivəsində həmin illərdə Ordubad rayonunda konserv zavodu və yeni tipli ipəkçilik fabriki tikilmiş, Şərur rayonunda pambıq zavodu bərpa olunmuş, Naxçıvan şəhərində yeni pambıq zavodu tikilmiş, şərabçılıq müəssisəsi bərpa olunmuşdur. Tarixi inkişafın gedişini əks etdirən sosial-iqtisadi xarakterli materialların, sənədlərin təhlili göstərir ki, sonrakı dövrlərdə Naxçıvan iqtisadiyyatına real vəziyyətdən irəli gələn diqqət göstərilməmiş, müxtəlif dövrlərdə onun qarşısında duran vəzifələrin yerinə yetirilməsinə respublika üzrə icra templərindən gec başlanılmışdır. Azərbaycanda sənayeləşdirmə və birinci beşillik planın vəzifələrinin yerinə yetirildiyi vaxtda muxtar respublikada sənayenin qismən yeni texniki baza üzərində bərpası işləri həyata keçirilirdi. Tarixi mənbələr göstərir ki, muxtar respublikada dağılmış sənayenin ilkin bərpası duz mədəni üzrə 1924-1926-cı, ipəkçilik üzrə 1924-1927-ci, konserv istehsalı üzrə 1925-1927-ci, şərabçılıq üzrə 1926-1927-ci illərdən başlayaraq həyata keçirilmişdir. Naxçıvan Muxtar Respublikası – 90 Sosialist inqilabı ərəfəsində Naxçıvan ərazisində olan sənaye müəssisələri yüngül və yeyinti sənayesi sahələrinə aid olmaqla, əsasən, kiçik kustar xarakteri daşıyırdı. İnqilabdan son- rakı dövrdə aparılan bir sıra yenidənqurma işlərinə baxmayaraq, birinci beşilliyin axırlarında muxtar respublikada hələ də tam gücü ilə işləməyən, texniki bazası zəif olan xeyli sayda koope- rativləşdirilməyən xırda müəssisələr vardı. 1930-cu ildə bütün sənayedə işləyənlərin 43,2 faizi, 1932-ci ildə isə 50 faizi fabrik- zavod sənayesinin payına düşürdü. Beləliklə, hələ birinci beşil- liyin axırlarında sənaye istehsalının iri fabrik-zavod müəssisələri hesabına təşkili başa çatmamışdı. Şübhəsiz ki, bu proses sonrakı beşillikdə də xeyli vaxt və vəsait tələb etməklə sənayenin ümumi inkişafını və sahə quruluşunun təkmilləşdirilməsi imkanlarını məhdudlaşdırmışdı. 1933-1937-ci illərdə Naxçıvanda yağ və pendir zavodları, mərmər və mebel fabrikləri tikilib istifadəyə verildi. Badamlı mineral su doldurma zavodunun tikintisinə başlanıldı. Ordubad baramaaçma fabriki yenidən quruldu. Qarabağlar və Xok kənd- lərində muxtar respublikada ilk dəfə olaraq kənd elektrik stansi- yaları tikildi. 1940-cı ilə nisbətən 1950-ci ildə muxtar respubli- kada sənaye məhsulu istehsalı 44 faiz artmışdır. Yeni sənaye müəssisələri Naxçıvan və Ordubad şəhərləri ilə yanaşı, Şərur, Şahbuz və Culfa rayonlarında da tikilirdi. 1951-1955-ci illərdə Şərur rayonunda elektrik şəbəkəsi, Ordubad rayonunda Parağaçay, Şərur rayonunda Gümüşlü dağ-mədən sənaye müəssisələri, Naxçıvan şəhərində çörək zavodu, ət kombinatı, Şahbuz rayonunda Badamlı mineral su doldurma zavodu tikilib işə salındı. Nəticədə, sənayenin yeni sahələri, o Naxçıvan Muxtar Respublikası – 90 cümlədən mineral sular, ət, süd, çörək-bulka, əlvan metal istehsalı sahələri meydana gəldi və bu sahələr hesabına sənaye məhsulu istehsalı 1951-1955-ci illərdə 87 faiz artdı. 1956-1965-ci illərdə tikilən elektrotexnika zavodu, tikinti sənaye müəssisələri, tütün fermentasiya zavodu və Sirab mineral su zavodu muxtar respublika iqtisadiyyatının inkişafında böyük rol oynadı. Bunlarla yanaşı, Naxçıvanda dəmir-beton məmulatları zavodunun tikintisinə, Naxçıvan duz mədəninin texniki cəhətdən yenidən qurulmasına başlanıldı. Artıq 1965-ci ildə sənaye sahəsində 40 adda məhsul buraxılırdı. Bu dövr ərzində muxtar respublikanın elektrikləşdirilməsi istiqamətində mühüm addımlar atılmış, Naxçıvana Mingəçevir Su Elektrik Stansiyasından enerji verilməsinə başlanılmışdır. Xam ipək istehsalı həmin dövrdə 40 tona çatdırılmışdır. 1964-cü ildə yaradılmasının 40 illiyi və əldə etdiyi nailiyyətlərə görə Naxçıvan Muxtar Respublikasına Lenin ordeni verilmişdir. Naxçıvan iqtisadiyyatının 1956-1965-ci illərdəki inkişafı çox ziddiyyətli, natamam xarakter daşımışdır. Belə ki, həmin illərdə sənaye sahəsində bir sıra irəliləyiş baş versə də, kənd təsərrüfatının daha da inkişaf etdirilməsi vaxtında və lazımi səviyyədə yerinə yetirilmədi. Başlıcası isə 1956-1965-ci illərdə kənd təsərrüfatı xammalı emal edən və bu əsasda inkişafına böyük imkanlar olan ənənəvi sənaye sahələrinə diqqət olduqca zəifləmişdi. Nəticədə, 1954-cü ildən başlayaraq sənayedə durğunluq və tənəzzül yarandı. 1956-1959-cu illərdə sənayedə məhsul istehsalının həcmi mütəmadi olaraq azalmış, 1958-ci ildə 1955-ci ilin müvafiq göstəricisi ilə müqayisədə 91 faiz, 1959-cu ildə 99,2 faiz olmuşdur. Ümumiyyətlə, sənaye məhsulu Naxçıvan Muxtar Respublikası – 90 istehsalının həcmi 1956-1960-cı illərdə cəmi 6 faiz, 1961-1965-ci illərdə 8 faiz artmışdır. İnkişafı kənd təsərrüfatının vəziyyətindən asılı olan yüngül, yeyinti sənaye sahələri, inkişafına böyük imkanlar olan tikinti materialları istehsalı sahələri həmin illərdə durğunluq dövrü keçirirdi. 1960-cı illə müqayisədə 1965-ci ildə meşə, ağac emalı və kağız-sellüloz sənayesi məhsulunun həcmi 92 faiz, tikinti materialları sənayesi məhsulunun həcmi 95 faiz təşkil etmişdir. Yüngül sənayedə məhsul istehsalının həcmi cəmi 14 faiz, yeyinti sənayesində isə 5 faiz artmışdı. Naxçıvanın ənənəvi kənd təsərrüfatı sahələri və onun xammalını emal edən sənaye açıq-aşkar tənəzzülə uğrayırdı. Ümumiyyətlə, 1960-cı illərin ikinci yarısınadək təqribən 40 il ərzində Naxçıvanın iqtisadiyyatı Azərbaycanın bir çox başqa ərazilərinə nisbətən aşağı səviyyədə olmuş, sənaye məhsulunun artım sürətinə görə o həm də keçmiş SSRİ-də olan muxtar qurumlar arasında axırıncı yerlərdən birini tutmuşdu. 1960-cı illərin əvvəllərində SSRİ Dövlət Plan Komitəsinin xalq təsərrüfatının inkişafına dair hazırladığı arayışda, eləcə də SSRİ Ali Sovetinin yenə həmin vaxt apardığı təhlillərdə Qafqazın və Orta Asiyanın muxtar vilayətləri və muxtar respublikaları arasında əhalinin hər bir nəfərinə düşən sənaye məhsulunun həcminə görə Naxçıvan Muxtar Respublikasının axırıncı yerlərdə olduğu qeyd olunmuşdur. Muxtar respublika iqtisadiyyatının həmin dövrdə ümumi inkişafdan xeyli geri qalmasının bir səbəbi rəhbərliyin təşəbbüskarlıqdan uzaq xarakterli idarəetməyə üstünlük verməsi və mərkəzi direktivlərdən asılı mövqeyi idisə, digər bir səbəbi erməni millətçilərinin törətdiyi fitnəkarlıqlardan ibarət idi. Duz Naxçıvan Muxtar Respublikası – 90 istehsalının yüksək səviyyəli inkişafını təmin etmək üçün Naxçıvanda olan böyük duz mədənlərində hasilatın genişləndirilməsi istəyinin də qarşısı ermənilər tərəfindən alınmışdır. Buna alternativ kimi həmin illərdə SSRİ Dövlət Plan Komitəsində işləyən ermənilərin dəstəyi ilə Ermənistanın Avan adlı çox cüzi ehtiyatlara malik duz yataqlarından istifadə məsələsi ortaya atılmış, Naxçıvan duzunun guya çox baha başa gəldiyi “əsaslandırılmışdır”. Azərbaycan isə öz kimya sənayesini inkişaf etdirmək üçün baha qiymətə başqa yerlərdən duz gətirməyə məcbur olmuşdur. Sovet hakimiyyəti inqilabdan əvvəl ölkənin bütün torpaq fondunun 92,1 faizinə sahiblik edən xanlardan, bəylərdən və həmçinin dövlət və dini idarələrdən torpaqları müsadirə edib, 20 mindən artıq yoxsul kəndli təsərrüfatları arasında payladı. Həmin islahat nəticəsində 10344 torpaqsız kəndli torpağa malik oldu. Beləliklə, muxtar respublikanın bütün torpaq fondunun 75 faizi əhalinin ən geniş təbəqəsini təşkil edən yoxsul kəndli təsərrüfatlarına verildi. Qalan 25 faiz torpaqlar isə dövlət fondunda qaldı ki, bunlardan da kəndlilər yay və qış otlaqları kimi istifadə etməyə başladılar. 1924-cü il fevralın 9-da Naxçıvan MSSR yaradılaraq Azərbaycan SSR-in tərkibinə daxil edildikdən sonra ilk növbədə xalq təsərrüfatının əsas sahəsi olan kənd təsərrüfatının geniş inkişafı üçün müxtəlif tədbirlər həyata keçirilməyə başlanılmış, dövlətin vəsaiti və köməyi ilə dağıdılmış suvarma kanalları bərpa edilmişdir. 1924-cü ildə muxtar respublikada əkin sahələrinin altında bütün təsərrüfat kateqoriyaları üzrə 45 min hektar kənd Naxçıvan Muxtar Respublikası – 90 təsərrüfatına yararlı torpaq sahəsi olmuşdur. 1925-ci ildə 36275 hektar əkin sahəsinin 19770 hektarı buğda, 7675 hektarı arpa, 7583 hektarı pambıq, 365 hektarı çəltik, 78 hektarı bostan, 804 hektarı isə digər əkinlərin payına düşmüşdür. 1926-cı ildə əkin sahəsi 5339 hektar artaraq 41614 hektar olmuşdur ki, bu artım buğda əkinlərində 830 hektar, pambıq əkinlərində 789 hektar, bostan əkinlərində 1765 hektar, çəltik əkinlərində isə 7 hektar olmuşdur. 1930-cu illərdə kollektiv təsərrüfatların (kolxozların) yaradılması, kənd təsərrüfatının yeni formada idarə olunması bu sahənin inkişafında yeni mərhələnin başlanğıcı olmuşdur. 1940-cı illə müqayisədə 1945-ci ildə kənd təsərrüfatı məhsullarının istehsalı əhəmiyyətli dərəcədə artmışdır. Bu artım buğda istehsalında 19433,4 ton, arpa istehsalında 7460 ton, paxlalı bitkilər istehsalında 3040 ton, çəltik istehsalında 2363 ton, darı istehsalında 1058 ton olmuşdur. 1924-cü illə müqayisədə buğdanın əkin sahəsi 7601 hektar, arpa əkini sahəsi 2832 hektar, pambıq əkini sahəsi 1867 hektar artmışdır. Bu dövrdə yeni bitkilər əkin dövriyyəsinə daxil edilmişdir. Belə ki, 950 hektar sahədə paxlalı bitkilər, 149 hektarda isə darı əkini aparılmışdır. 1940-cı illərdə pambıq istehsalına maraq artdığından əkin sahəsi 9450 hektara çatmış, məhsul istehsalı 5805 ton, məhsul- darlıq 6,1 sentner olmuşdur. 1941-1945-ci illərdə pambıq əkini sahəsi azalaraq 4656 hektar olsa da, məhsuldarlıq 6,1 sentnerdən 15 sentnerə yüksəlmiş və məhsul istehsalı 6996 tona çatmışdır. Pambıqdan hazırlanan məhsullara tələbat artdığından sonrakı illərdə də əkin sahəsində və məhsul istehsalında artım templəri Naxçıvan Muxtar Respublikası – 90 davam etmişdir. Belə ki, 1951-1955-ci illərdə pambığın əkin sahəsi 1945-ci ilə nisbətən iki dəfə artaraq 9278 hektara çatmış, məhsul istehsalı isə 2,7 dəfə artmaqla, 19069 ton olmuşdur. Orta hesabla məhsuldarlıq hektara 20,5 sentner olmuşdur ki, bu da 1941-ci illə müqayisədə 1,4 dəfə və ya 5,5 sentner çoxdur. 1954-cü ilin dekabrında 1955-1960-cı illərdə Naxçıvanda kənd təsərrüfatının daha da inkişaf etdirilməsi haqqında Azərbaycan Sovet Sosialist Respublikası Nazirlər Soveti və Azərbaycan Kommunist Partiyası Mərkəzi Komitəsi tərəfindən xüsusi qərar qəbul edildi. Bu qərar muxtar respublikanın mürəkkəb iqtisadi inkişaf problemləri qarşısında tam əhatəli olmasa da, hər halda onun məhsuldar qüvvələrinin inkişafında xeyli imkanlara malik olan suvarma əkinçiliyinin, bu əsasda kənd təsərrüfatı məhsulları emalı sahələrinin genişlənməsinə müəyyən təkan verməli idi. Həmin qərar əsasında bir neçə su anbarının və başqa əhəmiyyətli suvarma obyektlərinin tikilməsi nəzərdə tutulurdu ki, bu da iqtisadiyyatın bir qədər canlanmasına səbəb olmalı idi. 1956-cı ildə istismara verilən Yuxarı Sovxoz kanalı əsrlərdən bəri istifadəsiz qalan min hektardan çox yeni münbit sahələrin əkilməsinə şərait yaratdı. Həmin illərin əkin strukturunda ərzaq bitkiləri üstünlük təşkil etsə də, sənaye əhəmiyyətli texniki bitkilərin əkilməsinə də üstünlük verilmişdir. Belə ki, 1940-cı ildə muxtar respublikada tütünün əkin sahəsi 500 hektar olduğu halda, 1961-1965-ci illərdə bu göstərici 958 hektara yüksəlmişdir. Məhsul istehsalı 1940-cı ildə 450 ton, 1950-ci ildə 542,1 ton, 1960-cı ildə 1185,5 ton, 1965-ci ildə 1458,2 ton olmuşdur. Məhsuldarlıq Naxçıvan Muxtar Respublikası – 90 1940-cı ilə nisbətən 1945-ci ildə 62,2 faiz, 1950-ci ildə 150 faiz, 1955-ci ildə 2,2 dəfə, 1960-1965-ci illərdə isə 170 faiz artmışdır. 1965-ci ildə Naxçıvan MSSR-də kənd təsərrüfatı bitkilə- rinin əkin sahəsi 27385 hektar olmuşdur. Ümumi əkin sahəsinin 60,5 faizini, yəni 16577 hektarını dənli-paxlalılar, 17,6 faizini, yəni 4812 hektarını pambıq, 4,2 faizini, yəni 1154 hektarını tütün, 1,4 faizini, yəni 377,4 hektarını bostan və tərəvəz, 16,3 fai- zini, yəni 4464,6 hektarını isə yem bitkiləri əkini sahəsi təşkil etmişdir. Kənd təsərrüfatının inkişaf etdirilməsində mövcud kənd təsərrüfatı texnikalarının böyük rolu olmuşdur. Belə ki, 1964-cü ildə Naxçıvan MSSR-də kolxozlarda olan 570 ədəd traktorlardan 287 ədədi tırtıllı, 283 ədədi isə təkərli traktorlar olmuşdur. Bundan başqa, taxılbiçən kombaynlar 154 ədəd, yük avtomobilləri 316 ədəd olmuşdur. Bu texnikaların kənd təsərrüfatı işlərinin aqrotexniki qaydaya uyğun vaxtında və keyfiyyətlə aparılmasında, eyni zamanda məhsuldarlığın yüksəldilməsində müstəsna əhəmiyyəti olmuşdur. Sovetlər Birliyi dövründə də muxtar respublika iqtisadiyyatının əsasını kənd təsərrüfatı sahəsi təşkil etdiyindən meliorasiya və su təsərrüfatı sahəsinin inkişafı həmişə ön planda olmuşdur. Lakin 60-cı illərə qədər bu sahənin inkişaf tempi tələb olunan səviyyədə olmamışdır. Muxtar respublikanın əsas su mənbələri olan Araz, Arpaçay, Naxçıvançay, Əlincəçay və Gilançay kimi çayların potensialından lazımınca istifadə olunmamış, hidrotexniki qurğuların tikintisi prosesinin ləng aparılması kənd əməkçilərini daima su çatışmazlığı ilə üzləşdirmişdir. 1951-55-ci illərdə Batabat 0-1-2 göllərinin Naxçıvan Muxtar Respublikası – 90 istifadəyə verilməsi irriqasiya sahəsində əlamətdar bir hadisə olsa da, bu göllərdə yığılan su tələbatı ödəmirdi. 1961-1966-cı illərdə Uzunoba, Nehrəm, Qahab göllərinin və bundan sonra da bir sıra kiçik sututarlarının tikintisi başa çatdırıldı. Lakin buna baxmayaraq, yenə də suvarma suyuna olan tələbat ödənilmirdi. Həmin dövrdə ermənilərin Naxçıvan iqtisadiyyatına vurduğu ən böyük zərbələrdən biri də Arpaçayın suyunun Göyçə gölünə axıdılması oldu ki, bu da əsas kənd təsərrüfatı məhsulları istehsalının mərkəzi olan Şərur rayonunda kəskin su qıtlığı yaratdı. Rabitənin inkişafı istiqamətində 1920-ci ildə Naxçıvan Rabitə Şəbəkəsinin yaradılması haqqında layihə təsdiq edilmiş və rabitə stansiyasının mərkəzi Naxçıvan şəhərində olmaqla, Şahtaxtı, Culfa, Yaycı və Ordubadda rabitə məntəqələrinin açılması qərara alınmışdır. Naxçıvan Muxtar Sovet Sosialist Respublikası Xalq Komissarları Soveti tərəfindən 1926-cı il 17 mart tarixli “Naxçıvan MSSR-nin telefonlaşdırılması haqqında” qərar qəbul edilmiş və həmin qərara əsasən, ilk növbədə, Naxçıvan-Qıvraq- Baş Noraşen və Naxçıvan-Cəhri-Şahbuz-Biçənək xətti, ikinci növbədə isə Naxçıvan-Culfa-Ordubad-Parağa xəttinin çəkilməsi nəzərdə tutulmuşdur. 1929-cu ildə Naxçıvan MSSR üzrə təkcə Naxçıvan şəhərində 42 nöqtədə radio qovşağı mövcud idisə, 1932-1933-cü illərdə bu göstərici 80-ə çatdırılmış, Ordubadda, Culfada, Şərur və Şahbuzda 30 yerdə radio qovşağı quraşdırılmışdır. 1932-1934-cü illərdə Culfada, Əbrəqunusda və Şahbuzda radio qovşağı tikilərək istifadəyə verilmişdir. 1932-ci il aprelin 1-də Naxçıvan Naxçıvan Muxtar Respublikası – 90 Mərkəzi İcraiyyə Komitəsinin qərarı ilə Naxçıvan Radio Verilişləri Komitəsi yaradılmışdır. 1932-ci ildə Naxçıvanda 7 poçt-teleqraf və telefon müəssisəsi, 10 poçt-teleqraf agentliyi, Naxçıvan şəhərində 100 nömrəlik telefon stansiyası tikilib istifadəyə verilmiş, telefon xətlərinin uzunluğu 1414 km-ə çatdırılmışdır. 1933-1936-cı illərdə muxtar respublikada 2 kommutator olmaqla, 42 telefon nöqtəsini əhatə etmiş, kənd sovetlərinin 67 faizi telefonlaş- dırılmışdır. 1956-cı ildə muxtar respublikada 7767 radio qovşağı mövcud olmuş, 101 kolxoz, 57 kənd sovetliyi telefonlaşdırılmış, abonentlərin sayı 1168-ə çatdırılmışdır. 1968-ci ildə muxtar respublikada 18 000 radio qovşağı, 4550 telefon nömrəsi olmuşdur ki, bundan 3300-ü şəhərdə, 1250-si isə kəndlərdə xidmət göstərmişdir. Naxçıvanda sərnişin və yükdaşımaların tarixi nə qədər qədim olsa da, onun dövlət səviyyəsində idarə olunması avtomobil nəqliyyatının təşəkkülü ilə bağlıdır. Muxtar respublikada avtomobil nəqliyyatının mərkəzləşdirilmiş qaydada fəaliyyəti ötən əsrin iyirminci illərindən, muxtariyyət dövründən başlanmış, avtomobil nəqliyyatı ilə əlaqədar olan ilk təşkilatlar Naxçıvan Kommunal Təsərrüfat Komissarlığının tərkibində yaranmışdır. Naxçıvan İnqilab Komitəsinin 32 nömrəli qərarı ilə Naxçıvan Dəmir Yolunun Naxçıvan Şöbəsi yaradılmışdır. Naxçıvan Sovet Sosialist Respublikası Mərkəzi İcraiyyə Komitəsinin 1924-cü il 18 yanvar tarixli birinci plenumunda yolların və körpülərin vəziyyətinə diqqətin artırılması tələb olunurdu. Həmin tarixdən Naxçıvan Sovet Sosialist Respublikası Naxçıvan Muxtar Respublikası – 90 Xalq Kommunal Komissarlığının tərkibində avtonəqliyyat şöbəsi fəaliyyətə başlamışdır. Naxçıvan MSSR Xalq Komissarları Sovetinin 1926-cı il 20 oktyabr tarixli qərarı ilə Naxçıvan Dəmir Yolu Stansiyası yaradılmışdır. Şərur-Culfa sahəsindəki yol təsərrüfatı qurğularına xidmət göstərmək məqsədilə 1928-ci ildə Naxçıvan Yol Distansiyası yaradılmışdır. 1938-ci ildə Naxçıvan Kommunal Təsərrüfat Şöbəsinin balansında 3 avtobus, 2 taksi, 8 yükdaşıyan maşın, Ordubad Rayon Şöbəsində 4 avtomaşın, Culfa Rayon Şöbəsində isə cəmi 1 avtomaşın olmuşdur. 1938-ci ildə Naxçıvan Kommunal Təsərrüfat Şöbəsinin tərkibində “Taksi” bölməsi, Ordubad Kommunal Təsərrüfat Şöbəsinin tərkibində “Avtotransport” bölməsi, Culfa Kommunal Təsərrüfat Şöbəsinin tərkibində isə “Yükboşaltma avtotransportu” bölmələri təşkil olunmuşdur. Naxçıvan Muxtar Sovet Sosialist Respublikası Xalq Komissarları Soveti 1940-cı il 18 sentyabr tarixində “Nəqliyyat ekspedisiya kontorunun təşkil edilməsi və Azərbaycan Sovet Sosialist Respublikası Avtonəqliyyat Xalq Komissarlığının Naxçıvan Muxtar Respublikasında şöbəsinin təşkil edilməsi haqqında” qərar qəbul etmişdir. Qərarda xalq təsərrüfatının inkişafında avtonəqliyyat sahəsinin əhəmiyyəti qeyd olunmaqla avtodaşımaların tənzimlənməsi üçün avtotəmir sexlərinin yaradılması, avtomaşınların yanacaqla təmin olunması, Naxçıvan şəhərində traktorçu və avtomobil sürücüləri üçün kursların təşkil olunması məsələləri öz əksini tapmışdır. 1941-ci ildə uzunluğu 126 km olan Mincivan-Culfa dəmir yolu xətti istismara buraxılmış və bununla da, Naxçıvan Muxtar Naxçıvan Muxtar Respublikası – 90 Respublikası əvvəlki dövrlərə nisbətən çox əlverişli nəqliyyat imkanı əldə etmişdir. 1924-cü ildə Naxçıvan MSSR-də 3 qəza və 12 dairə təşkil olunmuş, 1925-ci ildə qəzalar ləğv edilmiş, dairələrin sayı 8-ə endirilmişdi. 1930-cu ildə Şərur, Naxçıvan, Ordubad, Culfa, Əbrəqunus və Şahbuz rayonları yaradılmışdır. 1948-ci ildə Əbrəqunus rayonu Culfa rayonuna birləşdirildikdən sonra Naxçıvan MSSR inzibati cəhətdən beş rayona – Naxçıvan, Şərur, Şahbuz, Ordubad və Culfa rayonlarına bölünmüşdür. Yüklə 49,79 Mb. Dostları ilə paylaş:
|