134
yarısında Şərqi Türk xaqanlığında Şibir xaqan, VIII əsrdə türk bo lqarların çarı
Sabar, IX əsrdə Arsa xda hakim Savar şə xs adları ilə eynidir.
Yu xarıda
qeyd etdik ki, erann I əsrinin 60-cı
illərində yeni A lban çarlığı yaranır. A lban tarixçisi Musa Kalankatlə əsərində X
əsrə qədər Alban dövlətinin xeyli çarlarının və bəzi alban feodallarının və
ruhanilərinin ad larını çə kmişdir.
A r a n (I əsrin o rtalarında Alban
çarının adı).
Türkcə
erən, ərən
– ―şücaətli‖, ―cəsur döyüşçü‖, ―mərd oğul‖,
―qoçaq‖, ―qüvvətli‖ (166, I, 290-291) sözündəndir (186, 27). Qeyd etmək lazımd ır
ki,
ərən
– ―döyüşçü‖ sözü hələ er. əv. III minillikdə şumer dilində vardı (103, 50).
III əsrdə hun xaqanlarından Eran (bu ad V əsrə aid qədim ermən i mənbəində qeyd
olunub), XVIII əsrdə Xiva xan lığına aid s ənədlərdə Aran-Qazi və b. şəxs adları ilə
müqayisə olunur.
I əsrdən IV əsrədək bəzi Alban çarlarının adla rı
mə lu m deyil. Alban tarixç isi ya zır ki, ―kitablar və Bibliyanın hiss ələri
yandırıld ığına görə (VIII əsrin əvvəlində A lban kilsəsi
Ərəb xəlifəsinin əmri ilə
erməni kilsəsinin tabeliyinə verildikdən sonra erməni kilsə başçısı İlyanın
sırıncamı əsasında alban dilində yazılmış kitablar yandırılmış, yeşiklərə
doldurularaq Tərtərçaya atılmışdır – Q. Q.). Albanların bu əsrlərdəki çarların ın
adları bilin mir‖ (―A lban tarixi‖, I kitab, 8-ci fəsil).
U r n a y r. IV əsr, A lban
çarının adı (―Alban tarixi‖, I kitab, 19-cu fəsil). Tü rkcə
orun
– ―ta xt- tacda oturan‖,
―hakimiyyət sürən‖ (166, I, 479) və
ər
– ―kişi‖, ― igid‖, ―döyüşçü‖ sözlərindəndir.
Bu adın b irinci ko mponentini qədim türkcə urunq – ―təmiz‖, ―saf‖, ―nəcib‖,
―alicənab‖, ―əsilzadə‖ sözündən (―nq‖ qovuşuq səsinin ―n‖ səsinə keçməsilə) ibarət
olduğunu da guman etmək o lar. Adın sonunu təşkil edən
“ər”
sözünün
“ayr”
kimi
yazılışı türk d illərindən qədim erməni dilinə keçmiş (lakin erməni tədqiqatçıları
bunu bilərəkdən danınırlar və
“ər”
sözünü Ari – fa rsları əcdadlarının adını bildirən
Ari etnonimi ilə bağlayırlar)
“ər
‖
sözünun
“ayr”
kimi tə ləffü zündən irə li gə lir.
XVIII əsrdə Xivə xan lığ ına aid sənədlərdə Orunbəy şəxs adı ilə müqayisə edilir
A s a y (IV əsrdə Alban çarının adı).
Türkcə
as
– ―iltifat‖, ― mərhə mət‖, ―nəvaziş‖, ―əziz‖ (166, I, 91) sözündən və
“ay”
şəkilçisindəndir.‖Alban tarixi‖ndə Mehranilərdən (Cavanşirin mənsub olduğu
nəsildən) Vara z Tridatın oğlan larından biri də qədim ermən icə ya zılışda İsay (Esay,
Asay adının şəkli) kimi qeyd olunmuşdur. Asay və Esay şəxs adları Orta Asiya və
Vo lqaboyu türk xalqlarında geniş yayılmışdır: azərbaycanlılarda Azay, ruslarda
Aseev, ermənilərdə Esayan, gürcülərdə Esadze və. b.
IX əsrdə Arsakda xristian
albanların hakimi Esay Stepannos (ərəb mənbələrində İsa ibn İstifanus), XVII
əsrdə Alban xristian tarixçisi Esay Əsən Cəlalın (təəccüblüdür ki, tarixçilərimiz
onun adını ―Yesayi Həsən‖ kimi, yəni Asay adının qədim ermən icə yazılışı o lan
―Esay‖ formasını azərbaycanca ―Yesay‖ kimi, Əsən adının ermən icə yazılışı o lan
―Hasan‖ formasını isə azərbaycanca ―Həsən‖ kimi yazırlar; baxın :
Yesay Həsən
135
Calalyan. A lban ölkəsinin tarixi. 1702-1722. Bakı, 1992) adları ilə müqayisə
olunur.
S a t o (IV əsrdə Alban çarının adı). Türkcə
saday
- ―istəkli‖, ―sevimli‖
sözündəndir. IX əsrdə uyğurlarda Sada xan, qədim türklərdə Sada şəxs adı ilə (100,
480) müqayisə olunur.
A r s v a q e n. Albanlarda bir çarın adı (424-444). Arasbək adının qədim
ermənicə ya zılışıdır.
Alban çarları içərisində iki Vaçe və üç Vaçaqan adları da məlu mdur.
Lakin
bu adlar türkmənşəli deyillər, türklərin Orta Asiyadan gətirdikləri
İran mənşəli ad lardır.
V a ç e (V əsrdə Alban çarının adı). Türkcə (əsli irancadan)
Dostları ilə paylaş: