Al-lulu vəl-mərcan
Yüklə 5,61 Mb. Pdf görüntüsü
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- "Oğulluğa götürdüyünüz uşaqları öz atalarının adları ilə çağırın...”. (əl-Əhzab 5).
- “Allaha və Onun Elçisinə itaət edənlər Allahın özlərinə nemət bəxş etdiyi peyğəmbərlərlə, sidq ürəkdən inananlarla, şəhidlərlə və əməlisalehlərlə
|
1560. Aişə demişdir: “(Bir dəfə) Peyğəmbər (səfərdə ikən) səhərə qədər yatmadı. Sonra Mədinəyə gəlib çatdıqda dedi: “Nə olaydı, əshabələrimdən əməlisaleh bir adam bu gecə məni mühafizə edəydi.” Bunu deyən kimi biz silah səsi eşitdik. Peyğəmbər: “Kimdir bu?” deyə soruşdu. (Gələn adam) dedi: “Mənəm – Səd İbn Əbu Vəqqas! Gəlmişəm səni mühafizə edim.” (Bundan sonra) Peyğəmbər yatdı.” (Buxari 2885, Muslim 6383, 6384, 2410/39)
1561. Əli demişdir: “Mən Peyğəmbərin Səddən başqa heç kəsə: “Atam- anam sənə fəda olsun!” dediyini eşitməmişəm. Mən onun (Səd İbn Əbu Vəqqasa) belə dediyini eştmişəm: “Oxla vur (onları), atam-anam sənə fəda olsun!” (Buxari 2905, 4059, Muslim 6386, 2411/41)
1562. Səd İbn Əbu Vəqqas demişdir: “Uhud döyüşündə Peyğəmbər mənə: “Atam-anam sənə qurban” demişdi.” (Buxari 3725, 4056, Muslim 6388, 2412/42)
698 1563. Əbu Osman demişdir: “Peyğəmbər vuruşduğu o günlərin birində (Uhud döyüşü) onun yanında Təlhədən və Səd (İbn Əbu Vəqqasdan) başqa heç kəs qalmamışdı.” (Buxari 3722-3723, 4060, 4061, Muslim 6395, 2414/47)
1564. Cabir rəvayət edir ki, Əhzab günü (Xəndək döyüşü) Peyğəmbər soruşdu: “Kim gedib mənə bu adamlardan xəbər gətirər?” Zubeyr: “Mən (gedərəm)!” dedi. Peyğəmbər (bir də) soruşdu: “Kim gedib mənə bu adamlardan xəbər gətirər?” (Yenə) Zubeyr: “Mən (gedərəm)!” dedi. Onda Peyğəmbər: “Hər bir peyğəmbərin həvarisi (ən yaxın köməkçisi) olmuşdur. Mənim də həvarim, Zubeyrdir!” (Buxari 2846, 2997, Muslim 6396, 2415/48)
1565. Abdullah İbn Zubeyr demişdir: “Əhzab günü mən Ömər İbn Əbu Sələmə ilə birlikdə qadınların yanında idim. Bir də baxıb gördüm ki, (atam) Zubeyr atını iki və ya üç kərə Bənu Qureyzə qəbiləsinə tərəf çapdı. (Mədinəyə) qayıtdıqda mən dedim: “Atacan, mən sənin (bir neçə dəfə Bənu Qureyzə qəbiləsinə) gedib-gəldiyini gördüm.” (Atam) soruşdu: “Doğrudan gördün, oğul bala?” Mən: “Bəli!” deyə cavab verdim. (Atam) dedi: “Pey- ğəmbər (əshabələrinə): “Kim Bənu Qureyzəyə gedib onlar barədə mənə xəbər gətirər?” deyə müraciət etdi. Mən də ora elə buna görə getdim. Mən oradan qayıtdıqdan sonra Peyğəmbər ata-anasını yad edib mənə: “Atam- anam sənə qurban” dedi. (Buxari 3720, Muslim 6398, 2416/49)
699 1566. Ənəs İbn Malik rəvayət edir ki, Peyğəmbər buyurdu: “Hər bir ümmətin (içində) ən etibarlı bir adam vardır. Bizim ən çox etibar etdiyimiz isə, ey (müsəlman) ümməti, Əbu Ubeydə İbn Cərrahdır!” (Buxari 3744, Muslim 6405, 2419/53)
1567. Huzeyfə rəvayət edir ki, Nəcran heyəti (onların üzərinə Əmin bir kimsənin) göndərilməsini istədilər. Peyğəmbər: “Sizin üzərinizə əmin bir kimsə göndərəcəyəm ki, o haqqıyla güvənilir bir kimsədir”. Səhabələr bu əmin kimsənin kim olduğunu səbirsizliklə gözlədilər. Peyğəmbər Əbu Ubeydəni göndərdi”. (Buxari 3745, Muslim 6407, 2420/55)
1568. Əbu Hureyra əd-Dövsi demişdir: “(Bir dəfə) günortaüstü Peyğəmbər (evindən) çıxdı. Nə o mənə bir söz dedi, nə də mən ona bir söz dedim. Nəhayət, gəlib Qaynuqa (Yəhudi) bazarına çatdıq. O, Fatimənin evinin həyətində yerə oturdu və: “Balaca oradadırmı? Balaca oradadırmı?” deyə soruşdu. (Fatimə) uşağı bir müddət ləngitdi. Mən onun uşağa ətirli boyunbağı taxdığını və ya onu yuyundurduğunu zənn etdim. Sonra Həsən qaça-qaça gəlib (Peyğəmbərin qucağına atıldı), Peyğəmbər onu qucaqlayıb öpdü və dua edib dedi: “Allahım, onu sev və onu sevən kimsələri də sev!” (Buxari 2122, Muslim 6410, 2421/57)
1569. Bəra demişdir: “Mən Peyğəmbərin Həsəni çiynində apararkən belə dediyini eşitdim: “Allahım, mən onu sevirəm, Sən də onu sev!”. (Buxari 3749, Muslim 6411, 2422/58)
700
1570. Abdullah İbn Ömər rəvayət edir ki, biz Peyğəmbərin oğulluğu olan Zeyd İbn Hərisi Quran ayəsi nazil olana qədər Zeyd İbn Muhəmməd çağırırdıq. "Oğulluğa götürdüyünüz uşaqları öz atalarının adları ilə
1571. Abdullah İbn Ömər demişdir: “(Bir dəfə) Peyğəmbər Usamə İbn Zeydi bir qoşuna başçı təyin edib onları (döyüşə) göndərdi. Bəziləri onun əmir olmasına dil uzatdılar.” Onda Peyğəmbər buyurdu: “Sizin onun əmir olmasına dil uzatmağınız (təbiidir. Çünki) siz əvvəllər onun atasının əmir olmasına da dil uzatmışdınız. Vallahi ki, (onun atası) əmir olmağa layiq idi, həm də o, mənim ən çox sevdiyim adamlardan biri idi. Heç şübhəsiz ki, bu da ondan sonra mənim ən çox sevdiyim adamlardan biridir.” (Buxari 3730, 4469, 6627, 7187, Muslim 6417, 2426/63)
1572. Bir dəfə İbn Zubeyr İbn Cəfərə dedi: “Bizim – mənim, sənin və İbn Abbasın Peyğəmbəri qarşılamağımız yadındadırmı?” O, dedi: “Bəli! O bizi tərkinə almış, səni isə yerdə buraxmışdı.” (Buxari 3082, Muslim 6419, 2427/65)
701
1573. Əli demişdir: “Mən Peyğəmbərin belə dediyini eşitmişəm: “(Vaxtı ilə dünyada olmuş) qadınların ən xeyirlisi İmranın qızı Məryəmdir. (Bu ümmətin) qadınlarının ən xeyirlisi isə Xədicədir.” (Buxari 3432, 3815, Muslim 6424, 2430/69)
1574. Əbu Musa rəvayət edir ki, Peyğəmbər buyurdu: “Kişilərdən bir çoxları kamilliyə çatmışdır. Qadınlardan isə yalnız Fironun həyat yoldaşı Asiya və İmranın qızı Məryəm kamilliyə çatmışdır. Aişənin digər qadınlardan üstünlüyü isə, ətli şorbanın başqa yeməklərdən üstünlüyü kimidir.” (Buxari 3411, Muslim 6425, 2431/70)
1575. Əbu Hureyra demişdir: “(Bir dəfə) Cəbrail Peyğəmbərin yanına gəlib dedi: “Ey Allahın elçisi, bax Xədicə əlində bir qab xörək şirəsi, (və ya yemək, yaxud içməyə bir şey bura) gəlir. Sənin yanına gəlib çatanda ona Rəbbindən və məndən salam söylə və Cənnətdə (onun üçün) içiboş mirvaridən (hazırlanmış), içində də nə səs-küy, nə də yorğunluq olan bir ev ilə onu müjdələ!” (Buxari 3820, Muslim 6420, 2432/71)
1576. İsmail İbn Xalid, Abdullah İbn Əbi Aufə: “Peyğəmbər Xədicəni müjdələdimi?” deyə soruşdu. O: “Bəli, səs-küylü və əziyyətli olmayan incidən bir ev ilə müjdələdi” dedi. (Buxari 3819, Muslim 6427, 2433/72)
702
1577. Aişə demişdir: “Mən Xədicəyə qısqandığım qədər Peyğəmbərin zövcələrindən heç birinə qısqanmamışam. Hərçənd mən onu heç görməmişdim, lakin Peyğəmbər çox tez-tez onu yad edərdi. Olurdu ki, Peyğəmbər qoç kəsib onu hissələrə bölürdü, sonra da onları Xədicənin rəfiqələrinə göndərirdi. Hərdən mən ona: “Elə bil yer üzündə Xədicədən başqa qadın yoxdur” deyərdim, o da cavabında: “Xədicə (nəcib bir qadın) idi, üstəlik mənim ondan övladlarım olmuşdur.” (Buxari 3818, Muslim 6430, 2435/74)
1578. Aişə demişdir: “Xədicənin bacısı Halə Bint Xuveylid Peyğəmbərin yanına gəlmək üçün izn istədi və bu, Peyğəmbərə (vaxtı ilə) Xədicənin izn istəməsini xatırlatdı. Bu səbəbdən Peyğəmbər bərk həyəcanlandı və dedi: “Allahım, (bu ki,) Halədir!”. Aişə: “Mən (onu) qısqandım və dedim: “Sən çoxdan ölüb getmiş, qureyş qarılarından olub (dişləri tökülmüş) qırmızı damaq bir qarının nəyini xatırlayırsan?! Axı, Allah sənə onun əvəzinə ondan da xeyirlisini nəsib edib” 129
(Buxari 3821, Muslim 6435, 2437/78)
1579. Aişə rəvayət edir ki, Peyğəmbər ona belə demişdir: “Mən iki dəfə səni yuxuda gördüm. Hər ikisində mən sənin (surətini) ipək parça üzərində gördüm və (mənə): “Bu, sənin zövcəndir, aç onun üzünü!” dedilər. Mən də açıb
129
İmam Əhmədin “Müsnəd” əsərində hədisin axırında deyilir ki, “...qəzəbdən Peyğəmbərin üzü dəyişdi”.
703 gördüm ki, bu sənsən. Onda mən dedim: “Əgər bu, Allahdandırsa, Allah onu gerçəyə çevirəcəkdir.” (Buxari 3895, Muslim 6436, 2438/79)
1580. Aişə demişdir: “(Bir dəfə) Peyğəmbər mənə dedi: “Mən sənin (nə vaxt) mənə qəzəbləndiyini və (nə vaxt) məndən razı qaldığını bilirəm.” Mən soruşdum: “Bunu nədən bilirsən?” Dedi: “Sən məndən razı qaldıqda deyirsən ki: “Bəli, Muhəmmədin Rəbbinə and olsun!” Mənə qəzəbin tutduqda isə deyirsən ki: “Xeyr, İbrahimin Rəbbinə and olsun!” Mən dedim: “Elədir! Vallahi, ya Rəsulullah, mən (qəzəbləndikdə) sadəcə sənin adını çəkmirəm.” (Buxari 5228, Muslim 6438, 2439/80)
1581. Aişə deyir ki, mən Peyğəmbərin yanında bir çox kuklalarla oyun oynayardıq. Bir çox qız yoldaşlarım vardı. Onlar mənimlə qızlara aid oyunlar oynayardılar. Biz oyun oynadığımız zaman Rəsulullah evə girdiyi zaman oyunu saxlayardılar. Çox dəfə Peyğəmbər bu qız uşaqlarını mənimlə oynasınlar deyə yanıma göndərərdi”. (Buxari 6130, Muslim 6440, 2440/81)
1582. Aişə deyir ki, insanlar Peyğəmbərə hədiyyə vermək üçün Aişənin gününü qəsd edib buna görə çalışardılar. Onlar bu hədiyyələri və ya çalışmalarıyla Rəsulullahın rızasını qəsd edirdilər”. (Buxari 2574, Muslim 6442, 2441/82)
1583. Aişə deyir ki, Peyğəmbər vəfat etdiyi xəstəliyi dönəmində soruşaraq belə buyurardı: “Mən bu gün hardayam! Sabah kimin yanında olacağam!” belə deməklə mənim evimdə qalacağı günü soruşurdu (Çünki
704 Peyğəmbər Aişəni çox istədiyi üçün onun evində ölmək istəyirdi). Allah ruhunu mənim (mənim günümdə) yanımda olduğu gün, qucağımda, başı mənim sinəm üzərində olduğu halda (ruhunu) aldı. (Aişə misvaqla təmizləndikdən sonra Ona verdi) Onun tüpürcəyi mənim tüpürcəyimə qarışdı”. (Buxari 5217, Muslim 6445, 2444/84)
1584. Aişə Peyğəmbərin vəfatından öncə kürəyini ona söykəyib belə dediyini eşitmişdir: “Allahım, məni bağışla, mənə rəhm et və məni (uca) dostlara qovuşdur!”. (Buxari 4440, 5674, Muslim 6446, 2444/85)
1585. Aişə demişdir: “Mən (Peyğəmbərin tez-tez belə dediyini eşidərdim): “Heç bir peyğəmbər özünə dünya həyatı ilə axirət arasında seçim təklif edilməyincə ölmür.” (Bundan başqa) mən Peyğəmbərin ölümü ilə nəticələnən xəstəliyə tutulduğu zaman xırıltılı səslə bu (ayəni) söylədiyini eşitdim: “Allaha və Onun Elçisinə itaət edənlər Allahın özlərinə nemət bəxş
düşündüm ki, ona seçim verilmişdir.” (Buxari 4435, Muslim 6448, 2444/86)
1586. Aişə demişdir: “Peyğəmbər hələ xəstələnməmişdən qabaq deyərdi: “Heç bir peyğəmbər Cənnətdəki yerini görməyincə, üstəlik (Cənnətdəki yerini gördükdən) sonra ona salam verilməyincə yaxud ona dünya həyatı ilə axirət arasında seçim təklif edilməyincə vəfat etməmişdir.”(Hədisi danışan ravi demişdir: “Peyğəmbər xəstələndiyi və ölümü yaxınlaşdığı zaman, başı da Aişənin dizi üstündə ikən bayıldı. Özünə gədikdə gözlərini evin tavanına dikib dedi: “Allahım, (məni) uca dostlara (qovuşdur)! Mən: “Elə isə Peyğəmbər bizi seçməyəcək” dedim və sağlam ikən belə söz dediyini bildim.” (Buxari, 4437, Muslim 6450, 2444/87)
705
1587. Aişədən rəvayət edilir ki, Peyğəmbər (səfərə) çıxdığı zaman zövcələri arasında püşk atardı (və püşk kimə düşsəydi, onu özü ilə səfərə aparardı. Bir dəfə yenə püşk atdı və) püşk Aişə ilə Həfsəyə düşdü. (Səfər əsnasında) gecələr Peyğəmbər Aişənin yanında gedir və onunla söhbət edirdi. Bir dəfə Həfsə Aişəyə dedi: “Bəlkə bu gecə sən mənim dəvəmə minəsən, mən də sənin dəvənə minim və baxaq görək nə baş verəcək.” Aişə: “Yaxşı”- dedi və (Həfsənin dəvəsinə) mindi. Sonra Peyğəmbər Aişənin dəvəsinin yanına gəlib onun üstündə oturan Həfsəyə salam verdi və yoluna davam etdi. Nəhayət, (gəlib bir yerdə) dayandılar. Bu əsnada Aişə Peyğəmbəri itirdi. Onlar dincəlmək üçün dayandıqda Aişə (dəvəsindən yerə düşdü) və ayaqlarını ətirli qamışların arasına soxub dedi: “Ya Rəbb, əqrəb və ya ilan vursun məni, axı mən ona cavab verə bilməyəcəyəm.” (Buxari 5211, Muslim 6451, 2445/88)
1588. Aişədən rəvayət edilir ki, Peyğəmbər (səfərə) çıxdığı zaman zövcələri arasında püşk atardı (və püşk kimə düşsəydi, onu özü ilə səfərə aparardı. Bir dəfə yenə püşk atdı və) püşk Aişə ilə Həfsəyə düşdü. (Səfər əsnasında) gecələr Peyğəmbər Aişənin yanında gedir və onunla söhbət edirdi. Bir dəfə Həfsə Aişəyə dedi: “Bəlkə bu gecə sən mənim dəvəmə minəsən, mən də sənin dəvənə minim və baxaq görək nə baş verəcək.” Aişə: “Yaxşı” dedi və (Həfsənin dəvəsinə) mindi. Sonra Peyğəmbər Aişənin dəvəsinin yanına gəlib onun üstündə oturan Həfsəyə salam verdi və yoluna davam etdi. Nəhayət, (gəlib bir yerdə) dayandılar. Bu əsnada Aişə Peyğəmbəri itirdi. Onlar dincəlmək üçün dayandıqda Aişə (dəvəsindən yerə düşdü) və ayaqlarını ətirli qamışların arasına soxub dedi: “Ya Rəbb, əqrəb və ya ilan vursun məni, axı mən ona cavab verə bilməyəcəyəm.” (Buxari 5211, Muslim 6451, 2445/88)
706
1589. Ənəs İbn Məlik rəvayət edir ki, Peyğəmbər buyurdu: “Aişənin digər qadınlara olan üstünlüyü Sərid (düyüdən olan yemək) digər yeməklərə qarşı olan fəziləti kimidir”. (Buxari 3770, Muslim 6452, 2446/89)
1590. Aişəyə rəvayət edir ki, (bir zaman) Peyğəmbər ona demişdir: “Ey Aişə! Budur, Cəbrail sənə salam söyləyir!” Aişə də (cavabında) demişdir: “Ona salam olsun, Allahın rəhməti və Onun bərəkəti yetişsin! Sən mənim görmədiyimi görürsən.”(Bunu deyəndə) o, Peyğəmbəri qəsd edirdi. (Buxari 3217, 3768, Muslim 6457, 2447/91)
707 1591. Aişə demişdir: “(Bir dəfə) on bir qadın bir yerdə oturub öz ərlərinin barəsində olan xəbərlərdən heç bir şey gizlətməyəcəklərinə dair bir-birilərinə söz verdilər. Birincisi dedi: “Mənim ərim dağın zirvəsində yerləşən cılız dəvənin ətinə bənzəyir. O dağa çıxmaq asan iş deyil, üstəlik ətin üstündə piy deyilən şey yoxdur ki, (kimsə gedib onu) götürsün 130
”. İkincisi dedi: “Mən ərim haqqında danışmaq istəmirəm. Qorxuram onun haqqında danışmağa başlasam, onun bütün gizli və aşkar nöqsanlarını xatırlamayınca dayanmayım.” Üçüncüsü dedi: “Mənim ərim uzundrazdır. Əgər mən (onun qarasınca) danışsam, o məni boşayar, yox, danışmasam, (onda həmişə ondan) asılı vəziyyətdə qalaram.” Dördüncüsü dedi: “Mənim ərim Tihamə 131 gecəsinə bənzəyir. 132
O, nə tezqızışan, nə laqeyd, nə qorxunc, nə də zəhlətökən bir adamdır.” Beşincisi dedi: “Mənim ərim evə girəndə bəbirə, çölə çıxanda isə şirə dönür və (mənə) tapşırdığı xırda-para işlərə görə (evinə) söz-söhbət salmır.” Altıncısı dedi: “Mənim ərim yeyəndə də, içəndə də (süfrədə) heç nə saxlamır. Yatağına uzandıqda bürüncəyinə bürünür və heç əlini uzadıb baxmır ki, görsün yanındayam, ya yox. 133 ” Yeddincisi dedi: “Mənim ərim gic-gic işlərlə məşğuldur, (yaxud aciz-avara) və sarsaq adamdır. Nə nöqsan desən onda tapa bilərsən, o sənin başını yara bilər, bədəninə xəsarət yetirə bilər, yaxud hər ikisini edə bilər.” Səkkizincisi dedi: “Mənim ərim zərif (vücudlu), dovşan tək zərif, zərnəb (gözəl iyli ot) qədər xoşiyli bir adamdır.” Doqquzuncusu dedi: “Mənim ərim hündür evə sahib olan (zadəgan ailəsindən olan), belində uzun qın daşıyan (hündürboy olan), evində çoxlu od qalanan (ziyafət verən) və evi (həmişə) qonaq-qaravaşla dolu olan bir adamdır.” Onuncusu dedi: “Mənim ərimin adı Malikdir! (Nə bilirsiniz) Malik kimdir?! (Nə cür vəsf etsəm də,) Malik ondan daha xeyirlidir. Onun dəvələrinin çoxu ağıllarda 134
, az bir qismi isə otlaqlarda olur. (Ağıllardakı) dəvələr ud səsi eşitdikdə boğazlanacaqlarını 135
Zəri kimdir?! O mənim qulaqlarımı zinət əşyaları ilə bəzəmiş, mən (onun qayğısı sayəsində) toppuş olmuş, habelə o mənə sevinc bəxş etmiş və bu mənim könlümü şad etmişdir. O məni bir neçə qoyuna sahib olan ailədən alıb at və dəvə sürüsünə sahib, habelə taxıl döyməklə məşğul olan və tərtəmiz taxıla sahib olan bir ailəyə (gəlin) gətirmişdi. Onun evində danışdığım sözlərə görə heç kəs məni tənbeh etmir, (istəyəndə) günortaya qədər yata bilirəm və istədiyim qədər (süd və s.) içirəm. Əbu Zər’inin anası. (Nə bilirsiniz) Əbu
130 Qadın bu məsəllə ərinin tamahkar, dikbaş və qanacaqsız adam olduğunu demək istəmişdir. 131 Qırmızı dənizin şərq sahili boyu olan ərazidir. 132 Qadın bu sözlə ərinin gözəl olduğunu bildirmək istəyir. 133 Burada qadın ərinin acgöz və qarınqulu, həm də ona qarşı çox diqqətsiz olduğunu bildirmək istəyir. 134 Malik bu dəvələri ağıllarda saxlayardı ki, gələn qonaq-qaravaşa onların südündən və ətindən verə bilsin. 135 Belə ki, ərəblər qonağı qarşıladıqda ud çalar, dəvələr də kəsiləcəklərini hiss edərdilər.
708 Zərinin anası kimdir?! Onun bazar zənbilləri həmişə dolu olur, evi də olduqca genişdir. Əbu Zərinin oğlu. (Nə bilirsiniz) Əbu Zərinin oğlu kimdir?! Onun yatağı xurma çubuğuna bənzəyir, özü də dörd aylıq çəpişin ayağını yesə doyar.
136 Əbu Zərinin qızı. (Nə bilirsiniz) Əbu Zərinin qızı kimdir?! O, ata- anasının qayğısına qalan toppuş bir qızdır. Onun (gözəlliyi) (ərinin digər zövcələrini) qəzəbləndirir. Əbu Zərinin kənizi. (Nə bilirsiniz) Əbu Zərinin kənizi kimdir?! Bu kəniz bizim söhbətlərimizi orda-burda danışmaz, yeməyimizi israf etməz, evimizi də həmişə təmiz və səliqəli saxlar. (Bir dəfə axşamüstü) artıq heyvanlar sağıldıqdan sonra Əbu Zəri (evdən) bayıra çıxdı və yanında bəbir kimi iki uşağı olan bir qadına rast gəldi. Uşaqlar (əllərini) onun belinin altından salıb iki narla 137
oynayırdılar. Əbu Zəri məni boşayıb onunla evləndi. Mən də ondan (boşandıqdan) sonra alicənab bir adama, yorulmaq bilməyən gözoxşayan bir at minən, əlində də nizə gəzdirən birisinə ərə getdim. O mənə çoxlu var-dövlət bəxş etdi, (ev) heyvanlarının hər növündən mənə bir cüt verdi və dedi: “Özün də ye, qohumlarına da ver, ey Ummu Zəri!” (Buna baxmayaraq) əgər mən onun verdiklərinin hamısını bir yerə yığsaydım, (bu əşyalar) Əbu Zərinin ən balaca qabı qədər olmazdı”. Aişə: “Peyğəmbər (mənə) dedi: “Əbu Zəri Ummu Zərə əziz olduğu kimi, mən də sənə əzizəm.” (Buxari 5189, Muslim 6458, 2448/92)
Yüklə 5,61 Mb. Dostları ilə paylaş:
|