Йусиф Вязир Чямянзяминли (Мягаляляр вя фелйатонлар)

Yeddi ildƏn sonra

(“Şeyx Sənan”ın qoyuluşu münasibətilə təəssürat)
Bütün türk və yaxın Şərqdə teatro sahəsində ilk addım atan, heç şübhəsiz, Azərbaycandır.

İstanbul bizdən çox-çox sonralar başlamış və bizim bu gün əldə etdiyimiz nəticələrə hələ varmamışdır.

İran, Əfqanıstan, Misir, Hindistan və qeyriləri teatro işlə­rin­də o qədər geridədirlər ki, bu barədə danışmağa belə dəy­məz.

Fikirlərimin doğruluğunu “Şeyx Sənan”ın qoyuluşu tama­mi­lə isbat etdi.

Yeddi il əvvəl Azərbaycanı tərk etdiyim üçün teatromuzdan uzaq düşmüşdüm.

Cümə axşamı bu həsrətə qovuşdum və etiraf etməliyəm ki, heyrətdə qaldım. Yeddi ildə o qədər tərəqqi vardır ki, insan şa­şırır. Səhnə quruluşu, artistlərin oyunu, bilxassə qadınların iş­ti­rakı ta­mamilə yeni və Şərq aləmində görünməmiş şeylərdir.

İstər-istəməz bu son on beş ildə teatromuzun keçdiyi yolla­rı xa­tırladım. Səhnə bərbad, artistlər naşı, arvad rollarını kişilər oynar, suflyorun səsindən qulaq tutulur, libaslar gülünc…

Bu gün isə bunlardan heç bir əsər qalmamışdır.

İftixarla deyə biləriz: Teatromuz mədəni millətlər teatrosu sı­­rasına girə bilmişdir.

Azərbaycan həmişə Şərqdə mədəni rəhbər olmuşdur. Ta­rix buna şahiddir.

Bugünkü Azərbaycan keçmiş rolunu oynamağa yenidən qə­dəm qoyur. Latın hürufatıyla Şərqin böyük ehtiyacını rəf edir. Teatro­suyla da zövqlərin yüksəlməsinə çalışır.

Bənim kibi bir muhərririn nəyi var? Yalnız bir sözü və ye­ni­liklərə qarşı sevinclə çırpınan bir ürəyi.

Sözümdə qüvvət varsa, təmiz ürəklə deyirəm:

-Yaşasın teatromuz yolunda çalışanlar!

Bunların yaşayış və fəaliyyəti saf, incə bir zövq yaradacaq və Şərqin ətalətində qabalaşmış, çürümüş ruhlar bu zövqün ecazkar nüfuzundan yeniləşəcək, böyüyəcəkdir.
Yusif Vəzir