Qamusi TÜRKİ ŞƏMSƏDDİn sami etimolojiK İŞ aparan həSƏNBƏy hadi 2008 TƏBRİZ

toruq doruq. duruq. 1. təpə. 2. nərsənin, başına dək duldurulması. komala, təpələmə doldurmaq. - duruqlu ölçək. 3. açıq. saf.

toruqlama toruqlu. təpələmə. təpə quracaq dək doldurulmuş.

toruqlu toruqlama. təpələmə. təpə quracaq dək doldurulmuş.

torun oğul oğlu. nəbirə.

torun < törün {1. < törəmək. 2. < turum ( < durmaq: edmək.) }. 1. nəvə. nəbirə. oğuş. öğüş. 2. iki yaşında dəvə yavrısı.

tos dos. < düz. şərəf.
- tos toparlaq devşirilmək: çörəklənmək. çövrəklənmək. çömbəlmək. çönbəlmək. qıvrılmaq. qanğallanmaq. - ilan, köpək qıvrılıb yatmış.

tosd dosd. yaryan. yarıran. tanış.

tosdyana dosdyana. yaryana. yarıran.

tos 1. "to" ilə başlayan bir para sözlərə gəlib, vurqulayan sözcük.- tos topalaq. - tos doğru. 2. (baş. kəllə. buynuz) atma. tolazlama. - tos vurmaq. - qoçlar tos vurur. - cocuqları tos vuruşdurmaq. - cocuqlar tos vuruşurlar. -

tosqa 1. hey'ət. - çox gözəl bir tosqada. 2.güney arnaud eli.

toslamaq tos vurmaq. atılmaq. - qoçlar tos vurur. - cocuqları tos vuruşdurmaq. - cocuqlar tos vuruşurlar. -

toslatmaq tos vurdurmaq. atlatmaq.

tosluq dosluq. yarlıq. yoldaşlıq.

tost 1. dosd. oynaş. metres. yardaq. yoldaş. rəfiq. ılış. iliş. yoldaş. sağdıc_ka. 2. _larin yığvada birinə verilən "tav", "sağlıq", " tuş". - tav qaldırmaq: sağlığa qaldırmaq. tos demək. tuş vermək.

tosun 1. iki yaşın aşmış qara sığır ayğırı. sığırın balasına deyilir. 2. tıqnazca, dolu, canlı igit. - ha! tosunum görəyim səni. 3. öküz.

toşab - qarla doşab yeməyi: qar halvası.

totaq - dodaqların aralayıb dişlərin gösətib, dadsız dussuz, səssizcə gülmək: - nə sırıtıb durursun belə.

totaq dodaq. - tavşan dodağı: aradan çarpıq dodaq.

totaq dodaq. irən. əyrən. yarın. nərsədə olan yarıq yer. - ağarmış dodaqlar: gücdən düşmüş kiməsnə. - dodaq burmaq: ağlayacaq olmaq.

total tuta. cəmi. - borcuzla tuta, bir belə edər. - birinən iki tuta, üç elər.

tov tav. (hər nəyin dolanbacı). 1. sıra. nobət. - tov sənə: nobət sənindir. sağlıq vetmədə deyilir. - tov kimindir. - tav mənə çatdı, bəxtim qoyub başın yatdı. - tovda sənə çatarmış, axar sular yatarmış. - yaşam oyndu, bir tov sən, bir tov mənə. - tovla gələn tovla gedər. - öz tavın gözlə. 2. qat. kərəm. rəf. rədif. çin. - bu duvar on tav kəpiçlidir. - yer tavları. 3. sətir. xətt. - on tav. - bu yapraqda (səfhədə) neçə tav var. - bu yazının tav araları çox sıxdır.

tov tavuş. tapuş. tapış. təpiş. nəbz. tovuş.- ürək tovuş. - damar tavuşu.

tovlamaq tavlamaq. qurmaq. qızqınlatmaq.

tovlamaq tavlanmaq. dolanmaq. burqunmaq. dözmək. keçinmək.

tovlamaq tövləmək. tavlamaq. təvləmək. dolamaq. 1. tovramaq tavramaq. tavlamaq. dolandırmaq. 2. ip bağlayıb dolandırmaq. alqatmaq. aldatmaq.

tovlanış tavlanış. quruluş. köküş. götürüş. qılınış. əzəmətli təkəbbürlü davranış.

tovlanmaq çevrilmək. tavlanmaq. köklənmək. qurulmaq. burxulmaq. burulmaq. dönmək. bükülmək. altıva olmaq.

tovlu tavlı. qurdu. qurd. qızqın. yırtıcı.

tovramaq tovlamaq. tavramaq. tavlamaq. dolandırmaq.

tovrandırmaq tavrandırmaq. 1. dikəltmək. durdurmaq. ayaqa qaldırmaq. 2. qarşı durdurmaq. dayandırdmaq. 3. ürək vermək. qızışdırmaq. 4. təşviq edmək. təşci' edmək. - bu işləriz üçün sizi tavrandırıram. - onu tavrandırsan, tavranacaq. - iyilikləri tavrandırın, kötülükləri təprəndirin: qoğun.

tovşan - dovşan yavrusu: göçgən. göçən.

tovuq tavıq. quruq. kökük. götüş. qılış. səltənət. şişik. əzəmət. təkəbbür.

tovuş tavuş. tapuş. tapış. təpiş . 1. tap tap, tıp tıp səsi. döğmə, çarpma səsi. 2. ayaq səsi. yürüyüş səsi. 3. tov. nəbz. - ürək tovuş. - damar tavuşu.

toy - toy yələyi: toyda şənlikdə (doğum günü, ad günü) göydən duvardan sarılıb aslanan, yələk yələk kəsilmiş bəzəkli kağaz.- allı ballı yələklər. - sarı güllü yələk.

toy (< tuq: qapalı). > tuy_fars 1. hər nəyin bağlı, qapalı iç bölümü. 2. hər nəyi qatlaq yeri. tay. lay. - iki toylu parça. 3. düyün. 4. yığva. məclis.

toydarı "toy" quşşunun böyüğünə deyilir.

toyğan toğan. doğan.

toyın_ka ləşgər: qoşun. ordu.

toyka orduqah. ortaqu. ordu. qoşun qoraqı. ordu qərargahı.

toy (< tüq: yığın. tüqmək: yığmaq). 1. qazdan böyük, yabanı quş. iki çeşiti olur. böyüğünə toydarı, kiçiyinə toylaq deyilir. 2. ağılsız. səfeh. sapaq. çiy. yaş. xam. əcəmi. cahil. - toy kişi. 3. şənlik. sur. 4. tor. çiğ. pişməmiş. yetinməmiş. əcəmi. gənc olan. 5. dərnək. toplanma. cəmiyyət. yığva. görgüsüz. dənəmsiz. təcrübsiz. alışmamış. əcəmi. iş biliksiz. sürə. sür. cəşn. - dəbdəbəli sürən, toy. alay.

toylaq "toy" quşşunun kiçiyinə deyilir.

toylıq ağılsızlıq. səfehlikk. sapaqlıq. çiylik. yaşlıq. xamlıq. əcəmilik. cəhalət.

toyma doyma. soğum. soğuma. göz toqluğu. qənaət. qanma.

toymaq doymaq. toqmaq. doyulmaq. qanmaq.
- göz doymaq: qanıqmaq. qənaətə gəlmək. - göz doymadan, dincilməz. - göz doysa, ürək dinər.

toymamaq - az alıb doymamaq: qoxumaq. - onun işi qoxumaqdır.

toymaz doymaz.obur. abur. qarımpa. qanmaz. tamahlı. tamahkar. qənaət etməz. - nə doymaz kişidir bu. - abur obur: obur çobur.

toymazlıq doymazlıq. soğumsızlıq. gözü aclılıq. tamahkarlıq. təmə'.

toymuş doymuş. tox. toyuq.

toymuşluq doymuşluq. toyuqluq. toxluq.

toyuq - toyuq axırı: küməs. (< kümə. qoma) qomaç. qodus.- gün batır, toyuqları kümslə bala.

toyuq tox. doyuq.1. doymuş. 2. dolqun. qalın. sıx. - tox qumaş. 3. işba'. 4. kamil. əkməl.
- qırmızı bibər, toyuqları qızdırar: yumurtlamağa gücləndirər.
- toyuq nini: qütəs. kütəs. küməs.
- toyuqların tudduğu, öldürücü bir çiban: quyruq üzəri. quyruq üsti.

toyuqluq toxluq. 1. doymuşluq. 2. dolqunluq. qalınlıq. sıxlıq. - qumaşın toxluğu.
- qarın toxluğuna: yalnız yeyib içmə qarşıtı çalışmaq.

toyulmaq doyulmaq. toymaq. doymaq. toqmaq. qanmaq.

toyum doyum. qanma. qənaət.

toyumluq doyumluq. 1. doyacaq qədər. 2. yağma. yəğma. çapavıl. qənimət. 3. soğumluq. soğuma durumu. gözü toqluluq. qane'lik.

toyurmamaq doyurmamaq. az vermək. qoxulatmaq. - görsətib qoxulatıb getddi. - onun işi qoxulatmaqdı, hay küyünə baxma.

toz - toz topraq: avar. avraq. oğraq. oğuq (< oğmaq). hər nəyin oğuntusu.

toz 1. tuz. duz. 1. tuman. duman. püs. sis.
- toz qondurmaq: ittiham vurmaq.
- toz saman: ufaq ufaq qırılmış, burçaqların (hibubatın) qabıq, qılçıqırından oluşan incə saman.

tozalmaq əzilmək. döğülmək.

tozğuran dozğuran. düzəldən. düzənci. uyaran. oyarıcı. qılavız. mühərrik.

tozluq 1. tozlu. tozla qarışıq. tozu olan. 2. # tozdan qorunmağa özgü , məxsus arac. baldırı tozdan çamurdan qorumaq üçün çoxa, keçə paçalıq, ki potura (üsti genə bol, altı güdə dar şalvar) bitişikdə olur, yaxud ayrı, əğrətidə olur. - tozluq geymək. - potur tozluğu. 3. iş paltarı. önlük. peşgirə.
- qıça geyilən tozluq: qalçın.
- xırman tozluğu: xırmanın dibində qalan tozlu topraqlı buğda, başqaları.

töqbə₄ döğbə_4. döğmə. taxma. tamğa. zərb.

töqdi döqdi. döğüc. döqəc. döğəc. toxmaq.

töqəc döqəc. döğəc. döğüc. döqdi. toxmaq.

töqəc töğəc. döğəc. döqəc. döğüc. döqdi. toxmaq.

töqən - nal tökən: daşlıq yoxuş yer.

töqəndi tökəndi. dökəndi 1. tükəndi. hər nəyin tökündüsü, tükəndisi. - buğda tökəndisi, tükəndisi. - aşlıq (zəxirə) bitib yalnız dökəndi qalmış. 2. dəniz qıyısından az iləri tökülmüş daş parçaları. - qıyda çoxlu töküntü vardır.

töqmə dögmə. kötək. gütək. dayaq. təpək. urma. vurma. tayaq. dayaq. zərb. zərbə. döğbə_4. taxma. tamğa. zərb.- kötək vermək. kötək çalmaq: döğmək. - kötək yemək: döğülmək.
- dayaq atmaq. - dayaq vurmaq. - dayaq qınatı: çubuq cəzası. - dayaqın qaytarmaq. - dayaq dayaq döğdülər: çoxlu çubuqlarla vurdular.
- tökmə sırça: kəsmə sırça: bilur.
- dil döğməsi: dil düğünü: kəkəmə.
- iyicə döğmə: təpələmə.

töqmək - su tökmək: işəmək.
- ürəyə su tökmək: dincəklik duymaq.
- çox döğmək: sucuğunu çıxarmaq.
- çox döğmək: çoxlu tapdamaq. quyruğunu tava sapına çevirmək.
- döğüb qabartmaq: qaqmaq. ( q <> t ) taqmaq. - qablama hara dəğib böylə qaqılmış.
- öz özünü döğmək: urunmaq. vurunmaq.
- qıl tökmək: tük dəğişdirmək.
- su tökməyə gedmək: əl suya yetirmək. gəzinmək. həyətə çıxmaq.
- qurşun tökmək: pis gözləri (görüşləri) qoğmaq istəyi ilə, əridilmiş qurşunu, xəstənin üstündə su dolu qaba tökmək. bi işi yapanada "qurşunçu qarı" deyilir.
- qurşun tökmək: pis gözləri (görüşləri) qoğmaq istəyi ilə, əridilmiş qurşunu, xəstənin üstündə su dolu qaba tökmək.

töqmək tökmək. qoymaq. çəkmək. axıtmaq.

töqrüş döğrüş. asıvaş (sıv <> vız) avizeş_fars. aslağış. aslığış. salğavuş. savarış.

töqüc töğüc. döğüc. döqəc. döğəc. döqdi. toxmaq.

töqük sınğın. qırıq. dağnıq. pərakəndə.
- kəsik tökük: qırpındı. qırqındı. qırıntı. qırıq döğük.- saç qırpıntısı.
- qırıq döğük: qırpındı. qırqındı. qırıntı. kəsik tökük. - saç qırpıntısı.

töqüq tökük. çapçal. şabşal. saçıq. təmbəl.

töqüq tökük. tüng. parç.

töqülmək döğülmək. dağınmaq. oğulmaq. ufalanmaq. qoyulmaq. düşmək. düşmək. sərilmək. kəsikmək. yorulmaq. yorğunmaq. qırılmaq. düşmək. əzilmək. tozalmaq.
- soyunub tökünmək: dincəlmək üçün yüngül paltara taxınmaq.
- bolluqla tökülmək: yağmaq. - bu gün kağız yağır.
. - yel əsib tüm yemişlər ağaclardan yerə sərildi. - yaşıl ırmaq, qızıl ırmağa qoyulur.
- əl ayağdan kəsikdim: düşdüm

töqüm töküm. tökmə işi. əridib qalıba tökmə. rixdə. - qız toxumu: qız kilimi: elat qızlarının toxuduğu çox gözəl bir kilim, toxunma.

töqün tökün. cari. - tökün il.

töqünmək döğünmək. tökünmək. peşmanlıqdan başına dizinə vurmaq. peşmanlaşmaq. kəndi üzərinə tökmək, çırpmaq. - hər sabah əl üzünə su tökünür. - uşağın üzünə su tökündür: yu. - soyunub tökünmək: açılıb yaylanıb dincəlmək.

töqüntü töküntü. pozıntı. qazuvat. pox. yıxıntı. pislik. tarantı. darandı. süpürüntü.

töqüş döğüş. savaş. qıtqıl. qırqıl. qıtal. qırqın. vuruşma.- aralarında qıtqıl üz verdi. - qıtqıl qırqıl: döğüş savaş. - tanışıq döğüş: danışıq döğüş: intiqad o intiqad əz xod.
- kor döğüşü: göz gözü görməz döğüş: kor koruna döğüş: birinin birindən savsız, izsiz, xəbərsiz olmaqsızın döğüşməsi.
- döğüş gəmilərində olmuş, yelkənli, iti gedən təknələr: qırlanqıc.
- döğüş araclarında zəncirli, toplu bir çeşit toxmaq: salaq. salıq.

töqüşgən - böyük, yaşlıca, döğüşgən, sınağlı, iş alışığı olan batur kişi: tayı. dayı. - qoç dayı. yaşar dayı.

töqüşgənlik döğüşgənlik. tayılıq. dayılıq. böyüklük. igitlik. ağalıq. başçılıq.

töqüşmək döqüşmək. savaşmaq. əlləşmək.

töl döl. 1. cənin. rəhmin içindəki yavru. 2. soy. uruq. ırq. nəsil. - döl əşi: döl ilə çıxan torba. - döl yataq: oğuluduruq. yumurtalıq.
- döl əşi: son. sonğ.
- başdöl: 1. ilgəqol. iləri qol. təlayədar. 2. pişkisvət.
- döl döş: tənasül.
- döl yatağı: rəhm.
- döl almaq: yüklü, hamilə qalmaq. tutxumlanmaq.

tölək - qarqa döləyi: əbucəhl qarpızı tuxumu.

tölük bacarıqsız. əlsiz. əlsiz ayaqsız.

tölül zigil. sivil. ufaq qabarcıq.

töndərmə döndərmə. burma. çevirmə. qıvırma. bücə. büci. bükəc. bürkəc. devirmə. ağtarma.

töndərmək döndərmək. çevirmək. gətirmək. geri vermək. geriyə çevirmək. irca' edmək. - dinə gətirmək. - inama gətirmək: inandırmaq. düzəltmək. islah edmək. yoluna qoymaq. - quraqlıq əkini bu günə gətirmiş.
- döndərib, çevirib toplamaq, yığmaq: qanğırmaq. qanırmaq.

töndərmətmək döndərmətmək.bücətmək. bücitmək. bükəctəmək. bürkəctmək. devirtmək. ağtarmatmaq.

töndürmə döndürmə. dolandırma. dolaşdırma. çevirmə. idarə

tönə dönə. 1. geri. - dönəsindən gerisindən. dönəsinə keç. - dönəsindən gedmək: gerisindən gedmək. tə'qib edmək. 2. genə. dubarə. - dönə dönə: dalbadal. genə genə.
- dönə dönə bükülmüş: tolanbac ( n <> m ) tolambac. bərk dolaşıq qarışıq. dalan ba dalan. dolan ba dolan. labirənt_latin.

tönəged dönəged. yanın. yandan. geyin. qıçın. quşqulu. şəggili. mütərəddidyanə. - yanın gedirdi. - nə yanın yanın düşünürsən. - yanın yanın baxışlar.

tönək dönək. 1. girdab < girdəv. dolşaq. 2. sözündən dönən. əhdində durmaz. sübatsız. əlvan. mütəlləvvən. - bərk dönək kişidir. 3. dönək. allaq. aldaq. sözündə durmayan. 4. iradəsiz. axarağlı. duyqu, hissin axarı ilə. düşünmədən davranan.

tönək dönək. yaltaq. yəltək. yelə baxan. sübatsız.

tönəklik dönəklik. sözündən dönməklik. əhdində durmazlıq. sübatsızlıq. əlvanlıq.

tönəm dönəm. dönüm. qırx adlımlıq topraq ölçüsü. - bu tarla əlli dönəmdir. ivlək. əvlək. evlək. əni boyu qırx arşınlıq yer. rüb'.

tönən dönən. tolaşan.

tönəndə dönəndə. dönüşin. - bazardan dönüşin sizə uğraram: dəğərəm.

tönər dönər. çönər. fırlanar. - dönər dünya. - dönər kabab. - dönər dərviş.

töngəl döngəl. muşmula. əzgildən böyük beş bıyıqdan kiçim yemiş.

töngi döngi. qayta. nərsəni dolandıran. dolamba. tulumba. makinalarda suyu alıb verən tulumba.

tönqül dönqül. kiçik əzgil.

tönqülmək vaz keçmək. səvritmək. ərtürmək. bağışlamaq. qəbullanmaq. keçirmək.

tönqüşmək tönğüşmək. tonquşmaq: tonğuşmaq. qözlərini dikərək bir şeyə saldırmaq. bir işi almadan qəbuldan çəkinmək. qözlərini tikərək, iğrənərək, baxmaq.

tönmək dönmək. 1. çönmək. - genə dünya dönür. 2. geri qayıtmaq. - dan gedər axşam dönər. 3. dəğişmək. mütəhəvvil olmaq. - onğ işi döndü. 4. caymaq. - sözündən dönmək. 5. üz çevirmək. - o bizdən döndü. 6. bir durum tapmaq. nərsiyə bənzəmək. - arslana döndü. - sıçana döndü. 7. aylanmaq. ayılmaq. fırlanmaq. aymaq. dolanmaq. çevrilmək. burxulmaq. burulmaq. tovlanmaq. bükülmək. altıva olmaq. fırlanmaq. dövürləmək. vurqulu. çitik. bərk. sərt. sağlam. əkit (< əkmək: dayaqlamaq). 8. (geri dönmək). üstələmək. qayıtmaq. - ısıtma üstələdi.
- geri dönmək: təpmək. artmaq. yenidən itiləşmək. - yara təpdi. - təpəsi üsdə dönmək: baş aşağı gedmək. qəhqəraya uğramaq. 9. çönmək. toğrulmaq. doğrulmaq. - sağa doğrul. - qibləyə doğrul. - dönüb başqa bir yandan varmaq, çatmaq, girmək: tolaşmaq. dolaşmaq. - ön qapı qapalı olduğundan, arxadan dolaşdıq. - çayın aşağısından dolaş gəl. - daşa dönmək: bərkimək. sərtləşmək.

tönmək dönmək. yönəlmək. üz tutmaq. üz çevirmək.

tönmə dönmə. 1. dövr. ovdət. 2. dəğiş. təhəvvül. təğyir. 3. irtidad. 4. girdə. dəvəran. 5. pozulma. dəgişmə. sapma. qırıq. qırqılıq. fəsad. inhiraf. 6. vaz geçmə. udul. - sözündən vaz keçdi.

tönməz dönməz. dabanlı. duraqlı. bərk. sabit.

tönmüş dönmüş. qoğumuş. iylənmiş əksimiş. pozuq. qoxumuş. - dönmüş yemək: iylənmiş yemək. - gözləri dönmüş: gözləri fırlayıb çılğına dönmüş. - südi dönmüş: sedi qaçmış qadın.

töntərmək döndərmək. tolaşdırmaq. dolaşdırmaq. dövr etdirmək. çevrətmək. gəzdirmək. - tamam çüçələri dolşdırdıq.

tönük dönük. qırıq. sıymızdi. sözün tutmamaq. əhdin sındıran. bəfasız.
- dönüklük edmək: sıymızmaq. sözün tutmamaq. əhdin sındırmaq. bəfasızlıq edmək.

tönüklük dönüklük. köpəklik. alçaqlıq. - böylə köpəklik olurmu. - bu köpəkliyi kim çəkə bilər.

tönülmək dönülmək. qayıdmaq. rücət edilmək. odət edilmək. sapılmaq. əğrilmək. yayılmaq. devrilmək. çevrilmək. çönmək. - yer göy bir yol ilə dönür. - yol sağa sapılır.

tönüm dönüm. 1. dövran. devran. dövr. cövlan. 2. qayıdış. rücət. ovdət. 3. kərə. dəfə. növbət.

tönüm dönüm. dönəm. qırx adlımlıq topraq ölçüsü. yarım hektar. - iki dönəm: bir hektar. - bu tarla əlli dönəmdir.

tönüş dönüş. udət. ricu'. - dışdan dönüş: xaricdən yurda dönmək. - bu tezlikdə dönüşünüzü gözləmirdim.

tönüşdürmək dönüşdürmək. gəzinib aramaq. qurdalayıb tapınmaq.

tönüşin dönüşin. dönəndə. - bazardan dönüşin sizə uğraram: dəğərəm.

törcələmək dörcələmək₈. ağdurmək₉. çoXıno₇. çukulö₅. kavlamaQ₆.

törd - dörd nal: dolu dizginə. - dörd nala gedirdi.

törə doğu. doğurma. tolid.

törə türə. yol. yolaç. qayda.

törəmək örəmək. ürəmək. yetişib çoxalmaq.

törpə törpən. körpəç. təbərzə. çağından tez tetişmiş, yetişdirilmiş yemiş, başqaları. - son törpə: çağından son tetişmiş, yetişdirilmiş yemiş, başqaları.

törpəçi törpənçi. körpəççi. təbərzəçi. çağına dış olan yemiş, başqaların satan, sevən kişi.

törpənçi törpəçi. körpəççi. təbərzəçi. çağına dış olan yemiş, başqaların satan, sevən kişi.

törpən törpə. körpəç. təbərzə. çağından tez tetişmiş, yetişdirilmiş yemiş, başqaları. - son törpə: çağından son tetişmiş, yetişdirilmiş yemiş, başqaları.

tört - dörd ayağını bir yerə gətirmək: əlindən gələni darıxmamaq, diriğ edməmək, qısqanmamaq, əsirgəməmək. var gücünü vermək.

tört - dördə bir: çəyrək. çərək. kərtə. - dörd dolaşmaq: o yan bu yana baş vurmaq. dlqın bulunmaq. iztirabda olunmaq.

törün torun. {1. < törəmək. 2. < turum ( < durmaq: edmək.)}. 1. nəbirə. nəvə.oğuş. öğüş. 2. iki yaşında dəvə yavrısı.

töş döş. tuqş. tuş. (< tuqmaq: bağlamaq). 1. gövdə. tən. bədən. 2. güc. zor. tuqş. tuş.

töş tuş. birəbir. çox doğru, uyqun. ən uyqun. elə özü.

töşək döşək. düşük. dik olmayıb alçaq yer. açal. açıl. açıq.

töşək fərş.

töşək yataq. - dayaqlı döşəkli: döşəli dayaqlı: hər bir qoşu yaraqı (əşya, ləvazim) yerləşmiş, dayanmış. - döşəli dayalı bir ev.
- döşək yaymaq: döşək, yayqı açmaq. şuraya bir yayğı, kilim yaymalı.

töşəkli döşəkli. 1. yataqlı. yatımlı. sabit. 2. çox enli olub yalpası az gəmi. # narın yapılı.

töşəmə - sokaklarda döşəməyə sərilən kiçik daş: qırma daş.

töşəmək yeri qaplamaq. yeri səritmək. salmaq. təfriş edmək.

töşəməlik - döşəməlik uzun ağac: yollama dirək, kiriş.

töşəmli döşəmli. döşənmiş olan. məfruş. - döşəmli odalar, sarılmış sararlar.

töşən döşən. yaylıq. açlıq. bəsat.

töşənmək döşənmək sərilmək. yayılmaq.- günə sərildi qurudu.

töşənmək döşənmək1. yayılmaq. açılmaq. açınmaq. uzanmaq. tullanmaq. - sözə döşənmiş: sözü əninə boyuna anlatmaq. 2. xəstələnib qalmaq. - üçcə gün ayaq üsdə qalı, bir həfdə döşəndi. - çox içən əlbəd döşənər. 1. qaplanmaq. - dərə təpə qarla döşəndi.