Salam olsun İbrahimə

Ayıqlıq 
Sərdar Əmir Növhi 
Biz  on  beş  nəfər  düşmən  artilleriyasını  partlatmağa 
getdik  və  Mətləülfəcr  əməliyyatının  birinci  mərhələsində 
düşmən  mövqelərinin  arxasında  mühasirəyə  düşdük. 
Oradan bizi İbrahim xilas etdi. Onu ilk dəfə idi görürdüm. 
Mən  əməliyyatın  növbəti  mərhələlərində  ağır  yaralandım, 
qolum  işləmədi.  Özüm  Kermanşahdan  olsam  da,  müalicə 
üçün Tehrana getməyə məcbur qaldım. 
İbrahim bunu bilən kimi məzuniyyət  götürüb mənimlə 
gəldi.  Bir  neçə  gün  onlarda  qonaq  oldum,  ailəsinə, 
xüsusən də anasına çox zəhmət verdim. 
O  mənim  müalicəm  üçün  bir  dostunun  motosikleti  ilə 
tez-tez ora-bura gedirdi. 
Sonralar  dostlarıma  dedim  ki,  Tehranda  bizim  kürd 
yerlilərimizdən də qonaqpərvər bir gənc var. 
Məhəllənin  müxtəlif  xüsusiyyətlərə  malik  bütün 
sakinləri  İbrahimlə  dost  idilər.  İbrahim  qapıdan  çıxanda 
hamıya  salam  verirdi.  Azyaşlı  uşaqların  çoxu  salamına 
görə  onunla  dostlaşmışdılar.  Hətta  mənim  kimilərin 
saymadığı bəzi avaralar da İbrahimlə dost idilər. 
Yadımdadır,  bir  gün  birlikdə  küçədən  çıxarkən  yaxşı 
görkəmli  bir  neçə  ruhani  bizə  yaxınlaşdı.  İbrahimi 
tanıdığıma görə düşündüm ki, onlarla çox səmimi şəkildə 
görüşəcək, amma onlara heç salam da vermədi. 
Təəccüblə  ona  baxdım.  Nə  düşündüyümü  bilib  dedi: 
"Mənim belə ruhanilərlə işim yoxdur". 
– Nə üçün? 
– Onlar Əhli-beytdən başqa heç kimin vilayətini qəbul 
etmirlər;  nə  fəqihin  rəhbərliyini,  nə  inqilabı,  nə  cəbhəni. 

---

 
129 
Onlar yalnız mövlanın vilayətindən dəm vururlar. Mən bir 
müddət  onlarla  söhbət  etdim,  amma  faydası  olmadı. 
Yalnız öz işlərini qəbul edirlər. 
Sonra əlavə etdi: "Bunların İslama və inqilaba təhlükəsi 
az deyil. Xəvaric də mövla Əlinin hakimiyyəti altında idi, 
amma sonra..." 
Mən  o  zaman  İbrahimin  nə  dediyini  başa  düşmədim, 
amma illər sonra ingilis şiəliyi və Şirazi cərəyanı ilə tanış 
olanda onun necə ayıq olduğunu anladım. 
*** 
Kermanşahda dindar bir ailədə böyümüşdüm. Gəncliyin 
əvvəlində  Gilanqərbdə  İbrahimlə  tanış  oldum.  Allah 
şahiddir ki, bu tanışlıq həyatıma böyük təsir etdi. 
İndi o dövrdən uzun illər  ötür. Hələ onun qədər  təsirli 
bir  şəxsiyyət  görməmişəm.  Mən  onunla  yoldaş  olduğum 
zaman bütün etiqad və əxlaq məsələlərini öyrəndim. 
O bizi zorxana idmanı ilə tanış etdi. İdman edəndə zikr 
deyir,  dua  oxuyurdu.  Bununla  bizə  başa  salırdı  ki,  idman 
Allahın  razılığından  ötrü  olmalıdır.  O,  çoxlu  Əhli-beyt 
təlimlərini bu yolla bizə öyrədirdi. 
Mən Aşura ziyarətnaməsini ilk dəfə İbrahimlə oxudum. 
Onun  bu  ziyarətnaməyə  baxışı  fərqli  idi.  O  özünü  Aşura 
məktəbinin əsgəri bilirdi. 
Biz əvvəllər zarafat edəndə kimisə ələ salırdıq, hamı da 
gülürdü. İbrahim də zarafat edib hamını güldürürdü, amma 
heç  kimi  ələ  salmırdı.  O  bizə  öyrətdi  ki,  birlikdə  gülək, 
bir-birimizə gülməyək. 
Müharibənin  ilk  günlərində  İbrahim  bizə  mənəviyyat 
öyrətdi, şəhadətə baxışımızı dəyişdi. O bizə düzgün həyat 
dərsi keçdi. 
*** 

---

 
130 
Müharibə  dövrünün  tehranlı  döyüşçülərinin,  hətta  bu 
böyük  şəhərin  Bəsic  üzvlərinin  bu  gün  vahid  bir  rəhbəri 
yoxdur.  Bir  zamanlar  tehranlı  uşaqlar  Hacı  Himmət  kimi 
bir örnəyi qəbul edir, onu əfsanə sayırdılar. 
Dünənki döyüşçülərin bəzisi bir siyasi cərəyandadırlar, 
bəzisi başqa bir siyasi cərəyanda, bəziləri də ümumiyyətlə 
siyasətə  qoşulmurlar.  Yəni  Tehranda  bir  dini-mədəni-
ideoloji  inqilab  edə  bilən  güclü  potensial  əldən  çıxıb. 
Lakin  əminliklə  deyirəm  ki,  İbrahim  aramızda  olsaydı, 
bizim  dindar  və  inqilabçı  toplumumuza  mədəni-ideoloji 
rəhbərlik edə bilərdi. Mənim buna sübutum da var. 
Mən növbəti dəfə 1982-ci ildə Tehrana getdim. İbrahim 
yaralanmışdı və müalicə olunurdu. Bir çox şəhidlərin  yas 
məclisinə birlikdə gedirdik. 
Bəzi  Bəsic  üzvləri  İbrahimi  bir  dəfə  görməklə  onun 
əxlaqına  və  rəftarına  vurulurdular.  Bunu  dəfələrlə 
görmüşəm.  İbrahim  bir  yerə  gedəndə  ətrafı  adamla  dolu 
olurdu.  Yalnız  Bəsic  üzvləri  deyil,  adi  adamlar  da  onun 
gözəl əxlaqına cəlb olunurdular. 
O  zaman  gördüm  ki,  şəhidlərin  mərasimlərində 
Tehranın bəzi komandirləri çıxış edir, hətta siyasi mövqe 
bildirirdilər.  İbrahim  adətən  bu  məclislərdən  sonra  həmin 
komandir  və  ya  natiqlə  danışıb  çox  gözəl  şəkildə  çıxışını 
dəyərləndirir, nöqsanlarını deyirdi. 
Bir dəfə bir komandirə gözəl şəkildə başa saldı ki, sizin 
bu məclisdəki sözünüzdə təqva ətri yoxdur, gərək ehtiyatlı 
olasınız, siz Bəsic gənclərinə örnəksiniz... 
Mən  o  zaman  dostlarıma  dedim:  "İbrahimin  xarakteri 
və  düzgün  rəftarı  hamını,  hətta  inqilab  xəttində 
olmayanları  da  özünə  cəlb  edir.  Çoxlu  gənclər  İbrahimə 
baxırlar.  Bu  şəxsiyyət  Bəsic  üzvlərinə  rəhbərlik  etməyə 

---

 
131 
qadirdir  və  onlara  siyasi  mövqe  baxımından  kömək  edə 
bilər”. 

---

 
132