101
Ikkinchi tamoyil – yagonalik – rejalashtirishning tizimli xususiyatini
nazarda tutadi va muvofiqlashtirish (boshqaruvning bir darajasining
Funksional o’zaro hamkorligi) va integrastiya (rejalarni boshqaruv
pog’onalari bo’yicha muvofiqlashtirish) orqali amalga oshiriladi.
Uchinchi tamoyil – rejalashtirishning egiluvchanligi – ichki va
tashqi sharoitlarga qarab rejalar yo’nalishini o’zgartirish.
To’rtinchi tamoyil – iqtisodiy siyosatning yagonaligi. Reja hujjatlari
ijtimoiy-iqtisodiy, tashkiliy-texnik va siyosiy qarorlar sifatida ko’rib
chiqiladi.
Beshinchi tamoyil – markazlashuv
va hududiy manfaatlar
yagonaligi – bunda davlat boshqaruvi organlari qarorlarining loyihalari
qonunchilik doirasida xo’jalik faoliyatini mustaqil ravishda amalga
oshirishga qodir bo’lgan iqtisodiyot subyektlarining manfaatlarini hisobga
oladi.
Oltinchi tamoyil – strategik dasturlar va rejalarning ilmiy
asoslanganligi va samaradorligi quyidagilarni anglatadi:
- iqtisodiyotni, ishlab chiqarishni
tarkibiy qayta qurish, uning
ijtimoiy yo’naltirilishini, mehnat samaradorligining yuqori darajasini
ta’minlash
maqsadida
rejalashtirishda
fan-texnika
taraqqiyoti
yutuqlaridan amalda foydalanish;
- jamiyatning o’zgaruvchan ehtiyojlariga tezda moslashish;
- strategik rejalarni tuzish va
hisoblab chiqish uchun reja
axborotining ishonchlilik darajasini oshirish;
- rejalarni ishlab chiqish texnologiyasini takomillashtirish.
Bundan tashqari, indikativ rejalashtirish quyidagi uchta o’ziga xos
yoki lokal tamoyilga tayanadi:
1) etakchi bo’g’inlarni ajratish asosida optimal mutanosiblikni
ta’minlash tamoyili;
2) prognozlar, dasturlar va rejalarning
yagonaligi va majmuiyligi
tamoyili;
3) dasturlar va rejalarni ishlab chiqish, ularning bajarilish
imkoniyatini ta’minlash va bajarilishini tekshirish jarayonining yagonaligi
tamoyili.
Strategik rejalashtirish tamoyillari ushbu guruhining tarkibiga
quyidagilar kiradi:
1. Etakchi bo’g’inlarni ajratish asosida optimal mutanosiblikni
ta’minlash tamoyilining mohiyati optimallik mezonlari: a)
strategik
rejalashtirish muammolarini hal etish uchun zarur bo’lgan vaqt; b) reja
qarorlarini amalga oshirish uchun talab etiladigan kapital qo’yilmalar
102
hajmi, yoki moddiy resurslar hajmi; v) reja vazifasini hal etish uchun
zarur bo’lgan xodimlar sonidan kelib chiqqan holda boshqaruvning
tegishli subyektlari tomonidan boshqarilayotgan kichik tizimning tarkibiy
unsurlari o’rtasida ulushlar va muvofiqliklarni shakllantirishdan iborat.
Etakchi bo’g’inlarni ajratish – strategik rejalashtirishning ijtimoiy-
iqtisodiy tizimlarda va uning obyektlaridagi
muvazanat uchun zarur
bo’lgan sharoitlarni yaratish imkonini beruvchi muhim yo’nalishi.
Etakchi bo’g’inlarni ajratishda shundan kelib chiqiladiki, jamiyatning
ehtiyojlari hamma vaqt real ehtiyojlar va ideal ehtiyojlar majmuini o’z
ichiga oladi. Ehtiyojlar o’z ahamiyatiga ko’ra indikativ rejalashtirish
subyektlari va obyektlari uchun bir xil emas. Shuning uchun saflash
asosida bir turdagi ehtiyojlarni boshqalaridan ko’ra afzal ko’rish zarurati
tug’iladi.
2.
Prognozlar, dasturlar va rejalarning yagonaligi va kompleksligi
tamoyili. Firma, mintaqa, mamlakat doirasida takror ishlab chiqarish
jarayonining yagonaligi, yagona iqtisodiy makon,
tegshli infratuzilmaga
ega bo’lgan yagona bozorning mavjud bo’lishi ushbu tamoyilning asosini
tashkil qiladi.
Turli reja hujjatlarining yagonaligi rasmana bo’lishi va yagona
shakllar, ko’rsatkichlar, jadvallar va ko’rsatkichlarni hisoblab chiqish
usullari bilan ta’minlanishi mumkin. U moddiy bo’lishi va topshiriqlarni
bajarish uchun zarur bo’lgan muayyan resurslarga tayanishi mumkin.
Dostları ilə paylaş: