Tlbrus Şafunar
Deyirlər ki, rastlaşan dostlardan biri, o biri dostunun
başında olduğu papağına maraqla baxdığını görüb deyir:
«Dostum, bu başımdakı papağı həyatda özüm qazan
mışam, ancaq həyatda uduzduqlarımı yəqin ki, qırx
dəvəyə yükləsən də çəkə bilməz.»
Hər kim olsan da özünə kənardan baxmağı, özünə
nəzarəti, özünü idarə etməyi gərək ömrün bütün mə
qamları bacarasan. Onda adamın cibi boş olsa da, ba
şındakı papaq gözoxşayan olar. Hamımız bir ocağın
başına toplaşmışıq, o ocağı sönməyə, öləziməyə qoyma
malı, papağımızı boş yerə günə yandırmamalıyıq.
Bu məqamda şair Vaqif İbrahimin iki misra şeirini
xatırladım:
Həyat bir qığılcım, ömür bir andır.
Çalış qığılcımdan alovlar yandır.
Dostları ilə paylaş: