Bakı-2012 Elbrus Şahmar «Qusar beşiyim mənim»

Cavanşir  Sultanovun  rəhmətlik  atası  Dadaş  kişi,  Zey­
nəddin Çələbovla ömürlərinin qaynar çağlarından dost olub 
və  bu  dostluq  Cavanşirin  simasında  indi  də  davam  edir.
Cavanşirin  özü  bu  dostluqdan  belə  deyir,  belə  danışır, 
doğma  əmi  kimi  tanıdığı  Zeynəddin  Çələbov  barədə 
fikirlərini  belə  səsləndirir:  «Atam,  Zeynəddin  əmimlə
______
Qusar beşiyim тәпип
__________3 2 9

---

'Elbrus Şahmar
uzun  illərin  qardaş  timsallı  dostu  olublar və dostluğu  bu 
gün  bütün  məhəbbət  və ehtiramla  davam etdirməyi,  onu 
qırılmağa,  sozalmağa  və  istiliyini  zəifləməyə  qoymayıb 
davam  etdirməyi  özümün  müqəddəs  borcum,  ata  vəsiy­
yətini  bir  oğul  kimi  yerinə  yetirməyi  mənəvi  dəyərlə­
rimizdən  biri  kimi  qiymətləndirirəm.  Atamla  Zeynəddin 
müəllim  görkəmli  alim  Kərim  Kərimovun  vasitəsilə 
dostlaşıblar. Və bu dostluğun ömrü bir igidin ömrü qədər 
olub.  Mən  uşaq  vaxtı  elə  bilirdim  ki,  Zeynəddin  əmimlə 
atam  həqiqətən  doğma  qardaşdılar,  bir  atanın,  bir 
ananın  övladlandırlar.  Bax,  belə  dostluqlar  hörmət  və 
ehtirama,  həyatda  yaşamağa,  tərənnüm  və  təbliğ  olun­
mağa  layiqdir.  Mənim  üşaqlıq  və  gənclik  illərim  hər  yay 
fəsli  Qusarda,  Zeynəddin  müəllimin  evində  keçib.  Onun 
anası  Cağa  nənəni  də  doğma  nənəm  bilmişəm.  Atam 
danışırdı  ki,  Cağa  nənə  hər  zaman  təsbeh  çevirəndə  zikr 
edər,  Allahdan  atama  oğul  payı  arzularmış.  Görünür 
onun  dualan  qəbul  olduğundan  üç  bacımdan  sonra  mən 
dünyamıza göz açmışam.  Bizim ailə Zeynəddin əmimgillə 
birlikdə  Qusarın  dağlarında,  eləcə  də  Dərbənddə  dönə- 
dönə  gəzintidə,  istirahətdə  olub.  Zeynəddin  əmim  yolu 
olan  bulaqların  üstündə  bizləri  qonaq  edib.  Onun  duz- 
çörəyi  həmişə dadlı  olub  və o dad  həmişə məni  halallığa, 
sədaqətə, ülfətə səsləyib.
Mən  həmişə  olduğu  kimi,  bu  gün  də  öz  ailəmlə Zey­
nəddin  Çələbovun  qapısını  əmi  qapısı  kimi  açıram.  Nə 
vaxt  orda  olmuşamsa  həm  Zeynəddin  əmimdən,  həm  də 
həyat  yoldaşı  Şərqiyyə  xanımdan  mehribanlıq  və  doğ­
malıq  görmüşəm.  Allah  Zeynəddin  əmimi  bizlərə  çox 
görməsin!»
3 3 0
Cavanşir  Sultanovun  son  sözləri  yadıma  Vaqif 
İbrahimin bir bənd şeirini saldı.
Hardakı dostun var,  o şahar saııa,
Doğmadır ö: ala ocağın kimi.
Ən uzaq bir yerdə olsa da yena.
Doğmadır çırağı çırağın kiıni.
*  *  *