TÜRKÇENİN OĞUZ SAHASININ İKİ VATAN ŞAİRİ: BAHTİYAR VAHAPZADE VE
ABDÜLFETTAH RAUF’UN “VATAN” TEMALI ŞİİRLERİ ÜZERİNE KARŞILAŞTIRMALI
BİR İNCELEME
BAED / JBRI, 7/1, (2018), 111-166.
129
Yurdumda da var kalbi çalan haşmet ve elvân” (Vardar Karşısında
Bahar-25.04.1959)
Şair, yurdunu bir bütün olarak düşünür ve sever, bunun için şairin
yurdunda başka dertler varsa, Vardar’ın “neşeli bir ses ile çağlaması” da onun
vatanla ilgili “kaygılarını” gidermeye yetmeyecektir.
“Vardar ki bugün neşeli bir ses ile çağlar
Billahi o neşe bu hazîn kalbimi dağlar
Ahfâdıma bilmem kalacak mı bu güzel yurt
Ruhum buna bin hasret ve hüsran ile ağlar” (Bir Garîbin Baharda
Hazân Duyguları-25.04.1959)
Yine Vardar nehrinin kenarında uzanan “Islahhane Ormanı”nı da
şairi etkileyen bir başka vatan parçasıdır. Şair bu ormanı da tıpkı Vardar nehri
gibi “dertlere derman” olarak görür.
“Orman nice can dağlayacak dertlere derman
Nice bîkeslere me’vâ güzel orman” (Bahar! Islahhâne Ormanında-
25.04.1959)
Islahhane ormanında da zaman zaman şairin vatan sevgisi canlanır
ve gönlü raks eder.
“Mest oluyor gönüller bu zevke bir göz baksa
Bu güzellik süzülüp gönlüne toptan aksa
Rüzgar bile çıldırmış döner döner ortada
Ağaçlarla beraber gönlümde girdi raksa” (Üsküb’ün Islahhâne
Parkında-24.05.1959)
Görüldüğü gibi şair, vatanının belli yerleriyle dertleşir. Şaire göre
sadece bu yerler değil, aynı zamanda Üsküp’ün kendisi de şehir olarak bir
fikir sığınağı ve dert ortağıdır.
“Lutfettiğiniz tuhfe-i zî-kıymeti aldım
Dostlar!İnanın fikrimi ta Üsküb’e saldım” (Enîs-i Vicdanım Hafız
Şaban ve Sadullah Efendilere!)
| 
