TÜRKÇENİN OĞUZ SAHASININ İKİ VATAN ŞAİRİ: BAHTİYAR VAHAPZADE VE
ABDÜLFETTAH RAUF’UN “VATAN” TEMALI ŞİİRLERİ ÜZERİNE KARŞILAŞTIRMALI
BİR İNCELEME
BAED / JBRI, 7/1, (2018), 111-166.
151
Doldu şehitlerin boşalan yeri
Naşükür olmayak vallah bir daha.
Giden oğulların, akan kanların,
Evezi su septi yanan kalbime.
O şembe gecesi tüm doğanların,
Onundan dokuzu oğlanmış deme.
90
Zalimin zaferi baştan galettir,
91
Zamanın sesisini biz de dinleriz.
Dünya gücümüze yahşı beleddir”
92
(Şehitler)
Görüldüğü gibi şairin umudu, bütün katliamlara rağmen doğan
çocuklar üzerinden kendisini gösterir.
B. Vahapzade’ye göre “Umut” cesaret ve gayretle gelir ancak:
“İnsan insan olur öz hüneriyle,
Millet millet olur hayrı, şeriyle,
Toprağın bağrına cesetleriyle,
Azatlık tohumu septi şehitler.” (Şehitler)
B. Vahapzade’de umut, sadece bir dilek değil, gayret ile elde
edilebilecek bir mefhumdur: Bu durum “Işık Arıyorsun” adlı şiirinde dile
getirilir:
“Özgenin ışığı göz aldatandır,
Evvel öz kalbinde gam dağın olsun.
Işık arıyorsun kendini yandır,
Zulmeti yarmağa ışığın olsun.”
93
Yine “Yıkılan Heykeller” adlı şiiri de şair, vatana dair umut ile
doludur. Komünist dönemi heykellerinin yıkılması, şaire geleceğe dair ümit
verir:
“Heykeller yıkılır şehrimizde
Yeni güneş doğur tan yerinde.
90
Deme: oysa
91
Galet: yanlış
92
Beleddir: biliyor
93
Aynı yerde, s. 71.
|
