Barnabas İncili
32
21. İsa bir deliyi (cin çarpmış) iyileştiriyor ve domuzlar
denize atılıyor. Ardından Kenânîler'in kızını iyileştiriyor.
İsa Kefernahum'a gitti ve şehire yaklaştığında bak ki kabirlerden
cinlere tutulmuş birinin çıkıp geldiğini ve ne yapılırsa yapılsın
hiç bir zincirin kendisini zapt edemediğini ve adama büyük zarar
verdiğini gördü. Cinler ağzıyla bağırdılar, “Ey Allah'ın
mukaddesi, vaktinden önce bizi incitmek için neden gelirsin?”
ve kendilerini fırlatıp atmaması için yalvardılar. İsa,
kaç tane
olduklarını sordu, cevap verdiler, “Altı bin altı yüz altmışaltı.”
Havariler bunu duyunca korktular. Ve İsa’ya gitmesi için ricada
bulundular.
Sonra İsa dedi, “Sizin imanınız nerede? Cinlerin gitmesi gerekir,
benim değil.” Cinler, bunun üzerine bağırıştılar, “Çıkacağız
fakat bize izin ver de şu domuzların içine girelim.” Deniz
kenarında Kenanîler'e ait on bin kadar domuz otluyordu. İsa
dedi, “Çıkın ve domuzların içine girin.”
Büyük bir gürültüyle
cinler domuzların içine girerek, onları baş aşağı denize
düşürdüler. Bunun üzerine domuzlara
bakanlar şehre kaçarak,
İsa'nın yaptığı her şeyi anlattılar. Bunun üzerine, kent halkı
hemen ileri çıkıp, İsa'yı ve iyileştirilen adamı buldu. Halk
korkuya kapıldı ve İsa’ya sınırlarının dışına çıkmasını rica
ettiler. İsa, buna uyarak onlardan ayrıldı
ve Sur ve Sayda
bölgelerine gitti…
İşe bakın, İsa’yı bulmak için memleketinden ayrılan Kenanî bir
kadın iki oğluyla birlikte gelmiyor mu? İsa'nın havarileriyle
birlikte karşıdan geldiğini görünce, bağırdı. “İsa, Davud'un oğlu,
kızıma merhamet et, cinler kendisine işkence ediyor!” İsa, bir
kelimeyle olsun cevap vermed:
çünkü onlar sünnet olmayan
insanlardandı. Havarilerin acıma duyguları harekete geçip,
dediler, “Ey muallim, onlara acı! Bak, nasıl da ağlayıp
çığrışıyorlar!” İsa
cevap verdi, “Ben ancak İsrail kavmine
gönderildim.”