Barnabas İncili 1 Barnabas İncili

Barnabas İncili 
36
Şimdiki halde bedeni, arzuları ortaya koyuyor, bütün iyiliklerin 
amansız düşmanıdır o, çünkü tek başına günahı arzulayan odur. 
İnsan, bir düşmanını tatmin etmek uğruna, Allah'ın, yaratıcısının 
rızasını bir kenara mı atmalıdır?
Buna dikkat edin, bütün veliler ve peygamberler, Allah'a hizmet 
için bedenlerinin düşmanı olmuşlardır. Bu nedenle de, Allah'ın 
kulu Musa'ya verilen kanuna karşı gelmemek ve gidip sahte ve 
yalancı tanrılara hizmet etmemek için, tereddüt etmeden ve 
severek ölüme gitmelidir.
Dağların çöllük yerlerine kaçıp, yalnızca ot yiyen ve keçi derisi 
giyen İlya’yı hatırlayın. Ah, kaç gün ağzına yiyecek, içecek bir 
şey almadı! Ah, ne kadar da dayandı, sabretti! Ah, ne yağmurlar 
ıslattı onu ve yedi yıl necis îzabel'in acımasız zulümlerine 
tahammül etti! Arpa ekmeği yiyen ve kaba giysileri giyen 
Elisa’yı hatırlayın.
İşte size söylüyorum ki, bedeni terk etmekten korkmayan bu 
zatlardan krallar ve prensler şiddetle korkuyorlardı. Bedenin 
terkedilmesi için bu kadarı yetmelidir size ey insanlar. Taş 
türbelere bakarsanız, bedenin ne olduğunu bilirsiniz.”
 
 

---

Barnabas İncili 
37
24. Bir İnsanın ziyafet ve çok yemekten nasıl kaçması 
gerektiğine dair ilgi çekici örnek. 
Bunu söyledikten sonra İsa ağladı ve dedi,
“Bedenlerinin hizmetçisi olanlara yazıklar olsun, çünkü onlar, 
öbür hayatta günahlarının azabından başka kesinlikle hiç bir 
iyilik görmezler. Size anlatıyorum ki, Yiyip içmekten başka hiç 
bir şey düşünmeyen zengin bir obur vardı ve her gün görkemli, 
ziyafetler verirdi. Lazarus adında yoksul bir adam dururdu 
kapısında; yaralarla kaplıydı bedeni ve oburun sofrasından 
düşen ekmek kırıntılarını seve seve almaya razıydı fakat bunları 
bile vermiyordu kimse ona; tersine herkes alay ediyordu 
kendisiyle. Ona yalnızca köpekler acıyordu da, yaralarını 
yalıyorlardı. Gün geldi, yoksul adam öldü ve melekler onu 
babamız İbrahim'in kucağına taşıdılar. Zengin adam da öldü, 
onu da cinler şeytanın kucağına taşıdılar. Evet, şimdi azabın en 
büyüğüne maruz kalan bu adam gözlerini kaldırınca uzaktan 
Lazarus'u İbrahim'in kucağında gördü ve bağırdı,
-
 
Ey baba İbrahim, bana merhamet et de Lazarus'u gönder. O bana 
bu alev içinde azap gören dilimi serinletmek için bir damla su 
getirebilir belki. 
-
 
Hatırla ki sen öbür hayatın tadını aldın, Lazarus ise kötülüklerini 
tattı; bu bakımdan şimdi sen azapta olacaksın, Lazarus nimetler 
içinde. 
-
 
Ey baba İbrahim, evimde üç kardeşim var. Lazarus'u gönder de 
onlara benim ne kadar işkence çektiğimi anlatsın, belki tövbe 
ederler de buraya gelmezler 
-
 
Onların Musa'sı ve peygamberleri var, onları dinlesinler. 
-
 
Hayır, baba İbrahim; ama bir ölü kalkar varırsa inanırlar. 
-
 
Musa'ya ve peygamberlere inanmayan, kalkıp gitseler bile, 
ölülere de inanmazlar.