Barnabas İncili
238
Sidrun çayı
ötesinde, Nikodemus'un evinde bulunan İsa
havarilerini rahatlatıp, dedi, “Dünyadan ayrılma vaktim
yaklaşmış bulunuyor; kendinizi teselli edin ve üzülmeyin, çünkü
ben gittiğim yerde hiç bir ıstırap duymayacağım. Şimdi, benim
hayrıma üzülürseniz, benim dostlarım olmuş olur musunuz?
Emin olun ki hayır, bilakis düşmanlarım olmuş olursunuz.
Dünya
neşeleneceği zaman siz üzülün, çünkü dünyanın
neşelenmesi ağlamaya dönüşür; ama sizin üzüntünüz sevince
dönüşür ve sizin sevincinizi kimse sizden alamaz; çünkü kalbin
yaratıcısı Allah'ta duyduğu sevinci tüm dünya çekip alamaz.
Allah'ın benim ağzımla size söylediği
sözleri unutmamaya
bakın. Dünyaya karşı ve dünyayı sevenlere karşı incilimle
yaptığım şahitliği tahrif edecek herkese karşı, benim şahitlerim
olun.”
Sonra, ellerini Rabbe kaldırıp, dua ederek dedi, “İbrahim'in
Allah'ı, İsmail ve İshak'ın Allah'ı, babalarımızın Allah'ı,
Allah'ımız Rab, bana verdiklerine merhamet et ve onları
dünyadan koru. Onları
dünyadan al demiyorum, çünkü benim
İncil'imi tahrif edeceklere karşı onların şahitlik etmesi gerekiyor.
Bunun yerine, onları şerden koruman için dua ediyorum ki,
Senin Hüküm Günü'nde, benimle
birlikte senin ahdini bozan
İsrail ailesine karşı ve dünyaya karşı şahitlik etmek için
gelsinler. Puta tapıcı babaların oğullarına karşı, tam dördüncü
soya kadar puta tapıcılıktan intikam alan kadir ve gayyûr Rab
Allah, benim Senin oğlun olduğumu yazdıkları zaman, bana
verdiğin İncil'imi tahrif edecek
olan herkesi Sen ebediyen
lanetle. Çünkü çamur ve toprak olan ben, Senin kullarının
hizmetçisiyim ve hiç bir zaman kendimi senin iyi bir kulun
olarak düşünmedim; şundan ki,
ben Sana bana verdiklerin
karşısında hiç bir şey veremem. Çünkü her şey Senindir. Bin
nesilde Sen'den korkanlar üzerinde merhametini gösteren Rahim
Rab Allah, bana verdiğin Kelamına inananlara merhamet et.
Çünkü nasıl Sen gerçek Allah'san, benim söylediğim söz de öyle
gerçektir. Çünkü, o Senindir.