Biokimyo pmd

Ribosomalarning tuzilishi
Ribosomalar sedimentatsiya koeffitsiyenti 80S va molekulyar
massasi 4,5 mln. ga boradigan subhujayra zarralaridir. Ular 2 ta katta
(60 S) va kichik (40 S) subbirliklardan tashkil topgan. Eritmadagi Mg
2+
ionlari konsentratsiyasi 0,1 mM gacha pasayganda 80 S – zarra
subbirliklarga parchalanib ketadi. Subbirliklarni har birida RNK va
oqsillar bo‘ladi. Subbirliklar pH qiymati past bo‘lgan eritmalarda va
21-rasm.
Nukleosoma

---

detergentlar ishtirokida tarkibiy qismlarga parchalanadi.
Subbirliklarning nuklein kislotalari oqsillarni birlashtirish uchun sinch
vazifasini bajaradi. Katta va kichik subbirliklar tarkibi bilan bir-biridan
farqlanadi. Umuman ribosoma oqsillar sintezi uchun zarur qurilmadir.
22-rasm.
Pro- va eukariotlar ribosomalarning tarkibiy qismlari
(A-prokariotlar B- eukariotlar)

---

IV BOB
NUKLÅIN KISLOTALAR VA OQSILLAR BIOSINTÅZI
DNK va irsiyat. DNK biosintezi (replikatsiya)
DNKning qurilishi, biosintezi va vazifalarini o‘rganish tarixi
umumbiologik jihatdan muhim bo‘lgan irsiyat muammosining yuzaga
kelishi va uni hal etish bilan bog‘liqdir.
XIX asrning oxiri va XX asrning boshlaridagi genetik hamda
sitologik tadqiqotlar belgilarning nasldan-naslga o‘tib borishi
xromosomalarga bog‘liqdir, degan xulosaga olib keldi. Belgilarning
nasldan-naslga o‘tib borishida xromosomaning ma’lum bir qismi – gen
bilan o‘tadigan biror irsiy belgini ajratsa bo‘ladi. Organizm barcha
belgilarining to‘plamiga barcha xromosomalar genlarining to‘plami –
genotip to‘g‘ri keladi. Belgilarning nasldan-naslga o‘tib borish
mexanizmining izohi genotip o‘z-o‘zini paydo qilib turadi, degan
tushunchani ham qamrab oladi. O‘z-o‘zini paydo qilishi natijasida
hujayra genotipi ikki baravar ortadi va keyingi bo‘linishda qiz
hujayralarning har biri to‘la genlar to‘plamini oladi. Bu tushuncha mitoz
jarayonida xromosomalarning ikki baravar ortib, tarqalib borish
manzarasiga asoslanadi.
Xromosomalar tarkibida oqsil va DNK bo‘lganligi uchun irsiy
belgilarning nasldan-naslga o‘tib borishida shu moddalarning qaysi biri
ishtirok etadi, degan savol yuzaga keldi. XX asrning 40-50-yillarida
irsiy axborot DNK molekulalari tomonidan nasldan-naslga o‘tib boradi
degan ko‘pgina tajriba ma’lumotlari paydo bo‘ldi. Bakteriyalarda
parazitlik qilib yashovchi viruslar – bakteriofaglarning ko‘payishini
o‘rganish ana shuning yorqin dalillaridan biri bo‘lib xizmat qildi. Ichak
tayoqchasida ko‘payadigan 14 bakteriofag morfologiyasi ancha
murakkab bo‘lgan DNK va oqsil pardasidan tuzilgan. Fagning
ikosaedrik shakldagi boshchasi va ichi kovak silindrga o‘xshash dumi
mavjud. Boshchasida bitta RNK molekulasi zich bo‘lib joylashgan,
81

---

82
dumining uchidan oltita ingichka ip chiqib keladi. Dumi qo‘sh devorli
bo‘lib, kattaroq diametrdagi naycha ichiga kiritib qo‘yilgan naychaga
o‘xshaydi. Bakteriyaga fag yuqish jarayoni molekulalar ishtiroki bilan
birma-bir davom etib boradigan murakkab hodisadir. Fag bakteriya
yuziga dumidagi iplari yordamida birikib oladi. Shunda dumning uchi
bakteriya pardasida mahkam o‘rnashib qoladi. Fagning bakteriyaga
birikishi dumidagi iplari va dumi uchidagi oqsillarning bakteriya
devoridagi moddalar bilan komplementar tarzda o‘zaro ta’sir qilishiga
asoslangan. Keyin dumining tashqi nayi qisqarib, ichki nayi bakteriya
pardasi orqali o‘tadi va boshchasidan shu parda orqali bakteriya ichiga
fag DNKsi «otilib tushadi», ayni vaqtda fagning oqsilli pardasi bakteriya
yuzasida qoladi. Birmuncha vaqtdan keyin o‘nlab daqiqalar bilan
o‘lchanadigan bakteriyada endi oqsilli pardasi ham, uning ichida
joylashgan DNKsi ham bo‘ladigan necha yuzlab fag zarralari topiladi.
Bu jarayondan fagning tuzilishi to‘g‘risidagi axborotning hammasi
uning DNKsida bo‘lar ekan degan xulosa kelib chiqadi.