Çağdaş Azərbaycan nəsri
Yüklə 5,38 Mb. Pdf görüntüsü
|
|
“Qapayeldən qapı qoyma” məsəli var. Ev tikəndə də hər şeydən öncə havanı nəzərə-gözə almalıdı. “Üstünə gün www.kitabxana.net – Milli Virtual Elektron Kitabxana 2016
Mövlüd Süleymanlı “And olsun, əsrə…”
evlərimiz , qalalarımız dədə-babadan üzü günəşədi. “Özünü günə ver, yelin-quzun canından çıxsın”, ifadəsi də elə belə yaranmayıb. Sudan, torpaqdan, oddan, havadan “baş çıxartmasaydıq” yerüzündə bu düzəni yara- da bilməzdik. Dediyimiz bu dörd ünsürə və dörd ünsürün qeyd etdiyimiz bu sırasına, - su, torpaq, od, hava ardıcıllığına görə yaşayışımızı qurduq...El arasında “...üstündən vaxt addadı” ifadəsi var. İndi işlənməsə də köhnə, yaşlı kişilərin yaddaşında qalmış olar. Qəfildən ürəyi gedib yıxılan heyvanlar olurdu. Deyirdilər üstündən vaxt addadı. Yadımdadı, atımız birdən-birə yıxılıb yolun ortasında qaldı, dörd yanına yumru cız- xətt şəkdilər, burnunun üstündən qan aldılar, sıçrayıb qalxdı. Bütün ömrüm boyu fikirləşmişəm: “üstündən vaxt addadı” əslində nə deməkdir? Vaxtın səni qoyub geçib getməsi, yaxud, vaxtla ayaqlaşmamaq, vaxtdan qalmaq... Hər nədisə bütün hallarda Xalqın yenə də dahiyanə bir sirrə yetik olmağıdır. Soruşub aydınlatmağa adam qalmadı, gecikdim; nəsl dəyişdi. Elə həmin ifadıylə deyim: üstümdən vaxt addadı, öyrənə bilmədim...
www.kitabxana.net – Milli Virtual Elektron Kitabxana 2016
Mövlüd Süleymanlı “And olsun, əsrə…”
Belə bir atalar sözü var: “Ayağını yorğanına görə uzat”. Biz bir xalq kimi hər zaman ayağımızı “yorğanımıza görə uzatdıq”. Yəni, təbiət artıq şeyləri götürmür; ayağını düz uzatmadın, yorğandan qırağa çıxdısa, elə ordan kəsəcək. Çox yəqin ki, belə etməsəydik yaşayıb yarada da bilməzdik. Başımızın üstündəki buludun havada nece dyanmağından yerin harasında su olduğunu bilirdik, bilirdik ki, bulud torpağın harasında su var, orda,- həmin yerin üstündə əylənər... Göy üzünə baxıb qabaqcadan havanın nece olacağını fəhm edə bilirdik. “Göy üzü Agyel
boyu yaşadığı təcrübəyə görə göy üzünü də evinin içi kimi bilən insanlar vardı ki, indinin özündə də yaratdıqlarından bəhrələnirik. Bilicilər vardı, saxladığı qoyunun yunu qatı- sıxdısa bilirdi ki, bu ilin qışı sərt gələcək. Bəslədiyi arılar yuvasının qapısını möhkəm mumlayıb qapayırdısa qışın soyuq keçməsinə işarəydi. Bu haqda yazı boyu çox deyiləcək. Bu ifadələrin, deyimlərin, -adət-ənənələrin arasında heyrətamiz kəşvləri də var; boğaz qoyunun qarnındakı quzunun dərisinin nə rəngdə olduğunu bilənlər vardı. Bir dəfə maraqlanıb soruşdum. “Qoyunun dilinin rəngindən www.kitabxana.net – Milli Virtual Elektron Kitabxana 2016
Mövlüd Süleymanlı “And olsun, əsrə…”
bilinir, -dedi, - mələyəndə bax, dili hansı rəngdədisə qarnındakı quzunun dərisi də o rəngdədi.” Bunu bilmək həm də papaqlıq quzu dərisi üçün lazım olurdu. Ən yaxşı, ən bahalı, adlı-sanlı papaq doğulmamış quzu dərisindən tikilirdi. Quzu qoyunun qarnından quzuluğuyla bir yerdə, quzuluq pərdəsi (uşaqlıq) qarışıq çıxarılırdı. Bunun üçün az günəşli hava lazım idi; dəri quzuluq pərdəsindən az günəşli havada götürülməliydi, çünki quzu ölsə də dərisi hələ də canlıydı, tükləri isindikcə qıvrılıb havaya açılmalıydı. Belə papaqlar geyildikcə başda açılar. Ona görə də quzunun rəngini hələ anasının qarnındaykən bilən insanlar lazım olurdu. El arasında belə bir məsəl də işlədilir: “Elə qız al ki, papaq kimi başında açılsın.” Belə deyim də var: “Filnkəsin odunu-suyunu verdim...” Yəni
döyüb-söyüb anlatdım, mənasında...Dəmiri qızdırıb döyəndən sonra suyunu vermək gəlir. Nə düzəldirsənsə suyun verilməsindən çox şey asılıdır. Əgər qılınc düzəldirsənsə odla suyun arasında havanın çox böyük təsiri var. Yəni dəmiri qızdırıb istədiyin formaya gətirəndən sonra havada çox saxlasan qılıncın kəsəri olmaz. Tiyəsi küt qılıncın, bıçağın “ağzını hava www.kitabxana.net – Milli Virtual Elektron Kitabxana 2016
Mövlüd Süleymanlı “And olsun, əsrə…”
vurub” deyərlər. Tiyəsi çox sərt olanda da “suyu çox olub” deyərlər... Su, Torpaq, Od çərşənbələri haqda dediyim kimi Hava-Yel çərşənbəsində də münasibət, - atalat sözləri, deyimlər ifadələr hardasa dəyişib başqa məna alır. O gecə, yəni Yel-Hava çərşənbəsində deyərlər: “yerə
başlayacaq...Bu yer üzündə olan bitgi aləminin nəfəs dərməyidir; nəfəsini dərib yenidən ayılmağı, suyun,
Doğrudan da adına “Yel çərşənbəsi” deyilsə də suyun, torpağın, odun bir-birinə qovuşmasından sonra bütün başlanğıclara, - hər nə varsa bütün yaranmışlara hava lazım olur... Su torpaga qovuşandan sonra istini, - odu alır, qoynundakı toxumlar duyğuya çevrilir, bu duyğunun açılması üçün bir udum hava lazım olur... Mən indi şairlik eləyib obrazlı halda alınsa da həmin gecəni, - Yel - Hava çərşənbəsini, bir udum nəfəs çərşənbəsi bay- ramı adlandırıram. “yerə nəfəs endi” ki, deyirlər, həmin gecə bütün duyğular nəfəs dərib, Vaxtın ardı-arası
www.kitabxana.net – Milli Virtual Elektron Kitabxana 2016
Mövlüd Süleymanlı “And olsun, əsrə…”
olmayan aramsız (əbədi) yürüşünə-yerişinə (hərəkətinə) qoşulur, yaşamağa, nəbz kimi vurmağa başlayır. Bu yer üzünün ritmi-ahəngidir. Mən elə bilirəm ki, İnsan dünyanın harasında olursa olsun, hansı qitədə, hansı ölkədə yaşayırsa yaşasın, udduğu havaya, aldığı nəfəsə görə dediyim həmin ritmin-ahəngin içindədir. Bizə elə gəlir ki, qitələr, ölkələr ayrı-ayrıdır, bir-birinə o qədər də dəxli yoxdur. Məncə bütün ölkələr əslində eyni yürüşün- hərəkətin içindədirlər və eyni aqibəti yaşayırlar. Harda oluruqsa olaq, yer kürəsi adlanan bir damın altındayıq. Nəfəs ilk,-başlanğıc üçün lazımdır, hər hansı bir canlı sonda aldığı nəfəslə böyük hərəkətlərə, yürüşlərə qoşulur, burdan da yeni anlayışlara, düşüncələrə yol açır, bu da yaşadığı ömrün ahənginə qovuşmaqdır...yəni insan, eləcə də canlı hər nə varsa dediyim bu aləmə qanunauyğunluqla, - aldığı ilk nəfəslə keçə bilir. Üç həyat- yaşam daşıyıcısının, -suyun, torpağın, odun qovuşduğu anda, dördüncünün, - havanın gəlməyi yaranışın qanunauyğunluğunu tam etmək üçün, tamamlamaq, yəni, Olmaq üçündür ... OL! Bu həmin andı, Yaranış anı... Yuxarıda dedim, hər başlanğıcda bir son olduğu kimi hər sonda bir başlanğıc var: su, torpaq, od sonluğunda- qovuşuğunda bir sözlə başlanğıcında havanın, daha www.kitabxana.net – Milli Virtual Elektron Kitabxana 2016
Mövlüd Süleymanlı “And olsun, əsrə…”
doğrusu, nəfəsin gəlməyi canlı olan hər şeydə hərəkətin başlanması üçündür; yəni yaşamağa başlamaq...Bu başlanğıcsa dediyim kimi dünyanın damarları boyu canlı hər nə varsa alıb aparan Vaxtın-Zamanın ritmidir, nəbzin vurmağıdır...Əslində biz doğuluşdan sonra qoşulduğumuz, bizim özümüzün də içində olduğumuz, bu hərəkətə Vaxt deyirik. Vaxt dediyimizin özü elə bu hərəkətdir... Öz iç- dış hərəkətiylə yaranışa sahman-düzən verən ritm, ahəng. Bu, havasını alan kimi, yəni nəfəsini dərən kimi açılan ağaclar, dağlar, düzənlər, otlar çiçəklər, tumurcuqlardır. Soluğunu (nəfəsini) dərmiş dünyanın səs-səsə verməyidir. Mənə elə gəlir ki, yer üzündə olan, bizi də alıb özüylə aparan bu ritmdən-ahəngdən qıraqda heç nə yoxdur, hətta özümüzü cırıb dağıtmaq üçün başladığımız müharibələr də bu ritmdən qıraqda deyil. Bu, əbədi saydığımız ritmdən yalnız düşüncələrimizlə, etdiyimiz kəşflərlə çıxa bilərik ki, belə də oldu. Kosmik yürüşlər yeni bir ritmə-ahəngə yol açdı. Bu ritm yaşadığımız yer kürəsi- nə sığışmadı. Amma bütün bunlar əsas vermir ki, dörd ünsürün, dörd yaranış daşıyıcısının yerini dəyişək, istədiyimiz şəklə salaq... Havadan öncə gələn su, torpaq, od da ona görə bu sıraya, bu düzənə, bu qanunauyğunluğa girir ki, törəməni, törənişi-yaranışı təmin etsin... Məncə bundan sonra belə sonuca,-
www.kitabxana.net – Milli Virtual Elektron Kitabxana 2016
Mövlüd Süleymanlı “And olsun, əsrə…”
nəticəyə gələ bilərik: yaxşı ki, bu böyük törən, yaranış qanunauyğunluğu, gündüzlə gecənin bərabər olmağı səndən məndən asılı deyil. Sən havanı əvvələ, torpağı axıra salsan da bu əbədi ardıcıllığı poza bilməzsən...Unutma bu ardıcıllıq dünya yaranandan- Yaranışdan belədir: Su, Torpaq, Od, Hava... ***
“Ov çaşar, ovçuya qənşər gələr”... Dədələr deyər, ovçu ki, yayını-oxunu, tüfəngini götürdü, asdı çiyinindən, bıçağını, baltasını alıb qapıdan ki, çıxdı, meşələrə ün düşər, baltanın gəldiyini ağaclar hiss edər, yarpaqlarınacan sızıldaşar, amma heyvanların içində ovçunun gəldiyini birinci tülkülər bilər; ona görə də çaşar, getdiyi yeri itirər, el diliylə desək, “ütələnər”, yəni vurnuxar, o yan bu bu yana qaçar, bilməz hara getsin. Qorqud Dədə də elə el-obadan götürüb deyib: “Yeddi dərə qoxuların tülkü bilər”...Belə məsəl də var, “tülkünün quyruğu düzdü, əyrilik özündədi...” www.kitabxana.net – Milli Virtual Elektron Kitabxana 2016
Mövlüd Süleymanlı “And olsun, əsrə…”
www.kitabxana.net – Milli Virtual Elektron Kitabxana 2016
Mövlüd Süleymanlı “And olsun, əsrə…”
Herodot “Tarix” əsərində yazır ki, Dara üç yüz minlik ordusuyla Skiflərin üzərinə yeridi, skiflər Daranın gəlişini bilsələr də bir düzənlikdə dovşan qovlayırdılar. Daranın çuğulları-kəşviyyatçıları qayıdıb bu mənzərəni hökmdara danışanda Dara fikrə getmişdi. Sonra skiflərə- işquzlara belə bir məktub göndərdi. “Siz döyüşdən niyə qaçırsınız?!” Cavab gəldi: “Bizim qorunmalı bir şeyimiz yoxdur, bir kurqanlarımızdır, dədə-babalarımızın yatdığı yer, ona toxunsanız, döyüşümüz onda başlayacaq, dünyanı başınıza yıxacağıq... Mən bu məlumatı bildiyimə və skiflərlə yaddaşımızdakı tarixi yaxınlığı hiss etdiyimə görə illər boyu araşdırma apardım. Hörmətli Zaur Həsənov da özünün möhtəşəm “Çar skiflər” əsərində bu yaxınlığı, bu qənaəti təsdiq edir.
www.kitabxana.net – Milli Virtual Elektron Kitabxana 2016
Mövlüd Süleymanlı “And olsun, əsrə…”
Yuxarıda ovçuluqla bağlı materialda belə bir atalar sözü işlətdim: “Ov çaşar, ovçuya qənşər gələr”...Bunu tarixə də aid etmək olar. Tarix bəlkə də düzgün araşdırılmadığı, çaşdırıldığı üçün çox vaxt ütələnib- vurnuxub qarşımıza çıxıb. Yəni, çox-çox tarixi tapıntıları, bizə aid olduğu üçün, yer üzü gizlətməyə çalışdı, amma biz bəzi hallarda öz tariximizlə “çaşmış ov kimi” qarşı- qarşıya gəldik, bir-birimizi bu cür tapdıq, tanıdıq. Çünki onu biz yaratmışdıq, yer üzü onu bizi kimi tanıya bilməzdi. Hələ tanınmayan, tapılmayan çox itgilərimiz var ki, rast gəldiyimiz anları, günləri, ayları, illəri gözləyirik...
www.kitabxana.net – Milli Virtual Elektron Kitabxana 2016
Mövlüd Süleymanlı “And olsun, əsrə…”
www.kitabxana.net – Milli Virtual Elektron Kitabxana 2016
Mövlüd Süleymanlı “And olsun, əsrə…”
İnsan yaddaşı tarixlərə yaxılan ləkələri, əyriliyi, yalanları çox zaman yadında saxlamır, atır üstündən. Ona görə bir də deməyi lazım bilirəm ki, əsil Tarix həm də içə- insanın daxili aləminə yazılanlardır...Yaddaşımıza sığınaq, bilək ki, bütün bu arayıb axtardıqlarımız düşmən əli yetməyən içimizdə yaşayan tarixi abidələrimizdir. İndi
bir millət
olaraq zamanında səsimi
çıxartmadığım üçün özümü səsi batmış kimi hiss eləsəm də, anlayanların olacağına inanıb yazıram. Bədiilikdən qaçmaq...düşünürəm ki, bu gün bər-bəzəyin yeri deyil, yazdıqlarımı,- yazılanları, ümumiyyətlə, gördüyüm bir çox “üzdən iraq” üzləri, yalançı tarixçiləri, “boğazını otaran” mətbuat
aləmini, tele-şoulardakı “burcutmaları”, istedadsız, səviyyəsiz aparıcıların görüntülərini unudub www.kitabxana.net – Milli Virtual Elektron Kitabxana 2016
Mövlüd Süleymanlı “And olsun, əsrə…”
yazmaq. Nə qədər ki, yaddaşımızdan silinib getməyib qələmə almaq!...
*** Belə deyirlər ki, Ağrıdağ böyüyən, bitən dağdı, ildə bir kərə, daha doğrusu, İl Ay gecəsində, - bizim indi
yəni, gecəylə gündüzün bərabər olduğu gecədə boy atır, böyüyr, bu vaxt ağrı çəkir, gərnəşir, içi, -el diliylə desək, sümükləri səs eləyir. Ona görə də deyirlər ki, həmin İl-Ay gecəsində Ağrı dağının üstündə nə qədər canlı var, diksininb yerlərini dəyişirlər. Elə ağrı çəkdiyinə görə də Ağrıdağ adlanıb. Dədələr deyər ki, hansı dağın kökü var, böyüyür. Dağ bir yana, köklü qayalar, daşlar da var ki, daş olsa da kökü olduğuna görə boy atır, bir insan ömrü bunu hiss etməsə, görə bilməsə də kökü olan hər şey böyüyür, dəyişir. Kökü olmayanlarsa aşınıb-daşınıb kiçilər, balacalaşar. Köksüz qayalara “düşmə” deyərlər...
www.kitabxana.net – Milli Virtual Elektron Kitabxana 2016
Mövlüd Süleymanlı “And olsun, əsrə…”
Düratı belə böyüdürdü. Orda da insanın nəzərlərinə- baxışlrına görə atlar qanadlarını itirdi. Baxmayaraq göydən gəlməmişdi, sudan çıxmışdılar...)
***
Atalar ona görə deyiblər ki, qalan şey yoxdur, hər şey dəyişir, böyüməli olanlar böyüyür, kiçilməli olanlarsa kiçilir... |