Şakir Musayev
Yüklə 2,75 Mb. Pdf görüntüsü
|
|
Şakir Musayev
326 2.6. Mikrobların daxil olma mənbəyinin yaxınlığı, həşəratların, gəmiricilərin, nekrofaq heyvanların daxil olma mümkünlüyü (kanalizasiya axarları, çökəkliklər, tullantı yerləri və s.), basdırılma yerinin mikroflorasının xarakteri; 3. Basdırılmadan əvvəl meyitin vəziyyəti; 3.1. Ölümdən sonrakı dəyişikliklərin inkişaf dərəcəsi, basdırılana qədər entomofaunanın vəziyyəti; 3.2. Ölümdən sonrakı dəyişikliyi sürətləndirən və ona mane olan şərait (ölümün səbəbi, ölən şəxsin sağlığında olan xəstəliklər, onda olan zədələrin xarakteri və yerləşməsi, ölümdən qabaq dərmanların qəbul olması, meyitin və onun paltarlarının təsadüfən və ya bilə-bilə kimyəvi maddələrlə çirkləndirilməsi, basdırılmadan əvvəl dezinfeksiya maddələrindən istifadə olunması, meyitin balzamlaşdırılması); 3.3. Meyitin kremasiyası. Göstərilən faktorlar meyitdə ölümdən sonra baş verən dəyişiklərin surətini, toxumaların parçalanma müddətini (tez və ya gec baş verməsi, təbii konservasiya) müəyyən edir. Müstəntiqin və məhkəmə tibb ekspertinin yuxarıda qeyd olunan faktorların hər biri barəsində məlumatı olmalıdır. Məhkəmə tibb eksperti ekshumasiya ilə bağlı istintaq hərəkətində ona aid olan bütün iş materialları ilə tanış olmalıdır. Həmin materialların tədqiqi ekshumasiya anına qədər meyitdə ölümdən sonra baş verən dəyişikliklər nəticəsində, mövcud zədələrin, sifətin və xüsusi əlamətlərin saxlanması, laborator müayinələrin imkanları barədə böyük ehtimalla fikir söyləməyə və ekshumasiyanın məqsədəuyğunluğu barədə müstəntiqə məlumat verməyə imkan verir. Bununla belə əvvəlcədən meyitdə ölümdən sonrakı kəskin dəyişikliklərin baş verməsini bilmək ekshumasiyanın aparılmasından imtina etməyə mütləq əsas vermir. Meyitin ekshumasiyasına hazırlıq zamanı müstəntiq onun basdırılma yerini dəqiq təyin edir. Təcrübədə istintaqı maraqlandıran meyitin aşkar edilməsi gedişində bir neçə qəbrin açılması və bir neçə meyitin çıxarılması halları məlumdur. Meyitin basdırılmadan xeyli vaxt ötmüşsə, bu daha çətin olur.
|