Çocuk Kalbi

CALABRIALI ÖĞRENCİ
22 Cumartesi
Dün,  öğretmenimiz  bize,  bir  süre  koltuk  değnekleriyle  yürüyecek  olan

---

Robertti’den  haber  verirken  sınıfa  müdür  girdi.  Yanında,  üçüncü  sınıfa  yeni
kaydolmuş  bir  çocuk  vardı.  Bu,  oldukça  esmer  yüzlü,  siyah  saçlı,  iri  kara
gözlü  bir  çocukcağızdı.  Gür  kaşları  birleşiyordu.  Koyu  renk  bir  elbise
giymişti, deri bir kemer de belini sımsıkı sarıyordu.
Müdür,  öğretmenin  kulağına  bir  şeyler  fısıldadıktan  sonra  yeni  öğrenciyi
sınıfta bırakarak dışarı çıktı. Çocukcağız, korkmuş gibi, o kapkara gözleriyle
bizlere bakıyordu. Bunun üzerine öğretmen onu elinden tuttu ve sınıfa:
–  “Hepiniz  sevinmelisiniz.  Bugün  okulumuza  Reggio  di  Calabria’da
dünyaya gelmiş küçük bir İtalyan yazıldı. Doğduğu yer buradan beş yüz mil
uzaktadır.  Pek  uzaktan  gelen  bu  kardeşinizi  seviniz.  Arkadaşınız,  İtalya’ya
ünlü kişiler, güçlü işçiler ve kahraman askerler yetiştiren verimli bir toprakta
doğmuş.  Büyük  ormanların  ve  yüce  dağların  bulunduğu,  akıllı,  cesur
insanların  oturduğu  ve  ülkemizin  en  güzel  yerlerinden  biri  olan  o  diyardan
geliyor. Bu yeni arkadaşınıza karşı iyi davranın ki doğduğu uzak ilin hasretini
çekmesin.  Hem  de  ona  bir  İtalyan  çocuğun  hangi  İtalyan  okuluna  adımını
atarsa atsın, orada daima kardeşlerini bulduğunu gösterin.”
Bunları  söyledikten  sonra  ayağa  kalktı  ve  duvardaki  İtalya  haritasında
Reggio di Calabria’nın bulunduğu noktayı gösterdi. Sonra seslendi:
– “Ernesto Derossi!”
Bu daima birinci olan öğrenciydi. Derossi ayağa kalktı. Öğretmen:
– “Buraya gel” dedi.
Derossi  sırasından  çıktı,  kürsünün  yanına  gitti  ve  Calabria’lının  karşısında
durdu. Öğretmen:
–  “Okulun  birincisi  olarak,  sınıf  adına  hoş  geldin  demek  için  yeni
arkadaşını öp; bir Calabria’lıyı öpen bir Piemonte’li.”
Derossi küçük Calabria’lıyı öptü ve o berrak sesiyle:
–  “Hoş  geldin!”  dedi,  beriki  de  bu  kez  onu  iki  yanağından  öptü.  Çok
heyecanlıydı. Herkes el çırptı. Öğretmen bağırdı:
– “Susun! Okulda el çırpılmaz!”
Ama, buna pek sevindiği açıkça görülüyordu. Calabria’lı da çok sevinmişti.
Öğretmen  ona  yerini  gösterdi  ve  sırasına  kadar  götürdü.  Sonra  şunları
söyledi:
–  “Söylediklerimi  iyi  dinleyin  ve  ileride  hatırlamaya  çalışın.  Çünkü
Calabria’lı  bir  çocuğun  Torino’da  kendini  evinde  hissetmesi  gerektiği  gibi,
Torino’lu  bir  çocuğun  da  Reggio  di  Calabria’da  kendini  kendi  evinde
hissetmesi  gerekir.  Ülkemiz  elli  yıldır  bu  ilke  için  savaşıyor  ve  otuz  bin
İtalyan  da  bu  uğurda  canını  verdi.  Birbirinize  saygı  göstermeli,  birbirinizi

---

sevmelisiniz.  Ama,  eğer  içinizden  biri,  bizim  bölgemizde  doğmadı  diye  bu
çocuğa  hakaret  edecek  olursa,  üç  renkli  bayrak  önünden  geçerken  başını
önüne eğmesi ve gözlerini de yerden kaldırmaması gerekir.”
Calabria’lı  yerine  yerleşir  yerleşmez,  yakınında  oturanlar  ona  bir  sürü
kalem, bir de kitap hediye ettiler. Bir başka çocuk da, en arka sıradan ona bir
İsveç pulu gönderdi.