Çocuk Kalbi

CÖMERT BİR DAVRANIŞ
26 Çarşamba
Bu  sabahki  olay  Garrone’yi  daha  iyi  tanımama  yardım  etti.  Okula
geldiğimde,  -biraz  sonra  birinci  sınıf  öğretmenim  ne  zaman  gelip  bizi  evde
bulabileceğini sormak için beni durdurmuştu- öğretmenimiz daha gelmemişti;
üç, dört çocuk da zavallı Crossi’ye eziyet ediyorlardı. Hani o kızıl saçlı, kolu
felçli,  annesi  sebze  satan  Crossi’ye.  Cetvellerle  onu  tartaklıyorlar,  yüzüne
kestane  kabukları  atıyorlar,  felçli  kolunun  taklidini  yaparak  onu  sakat,
canavar  diye  adlandırıyorlardı.  O,  sıranın  bir  köşesinde  sinmiş,  renksiz,  onu
rahat  bırakmaları  için  yalvaran  gözlerini  birinden  diğerine  dolaştırıyordu.
Ama,  berikiler  daha  da  çok  alay  ediyorlardı,  Crossi  de  hırsından,  öfkeden
titremeye  başladı,  kıpkırmızı  oldu.  Bir  zaman  sonra  Franti,  o  yüzsüz  çocuk
bir sıranın üstüne çıktı ve kapıda oğlunu beklemeye geldiği zaman Crossi’nin
annesinin  kollarında  sepetlerle  durduğu  gibi  durarak  onun  taklidini  yaptı.
Çünkü  annesi  şimdi  hastaydı.  Pek  çoğu  kahkahalarla  gülmeye  koyuldular.
Bunun üzerine Crossi kendini kaybetti ve bir mürekkep hokkasını yakaladığı
gibi  bütün  gücüyle  onun  kafasına  fırlattı;  ama,  Franti  başına  eğiverdi  ve
hokka da o sırada içeri giren öğretmenin göğsüne bütün hızıyla çarptı.
Bütün çocuklar yerlerine kaçıştılar, sustular. Korkmuşlardı.
Öğretmen, rengi atmış, kürsüye çıktı ve öfkeli bir sesle sordu:
– “Bunu kim yaptı?”
Kimse cevap vermedi.
Öğretmen sesini daha da yükselterek, bir defa daha bağırdı:
– “Kim yaptı?”
Zavallı Crossi’ye acıyan Garrone ayağa kalktı, kararlı bir sesle;
– “Benim.”
– “Sen değilsin” dedi.
Bir süre sonra da:
– “Suçlu cezalandırılmayacak. Ayağa kalksın!”
Crossi ayağa kalktı ve ağlayarak:

---

–  “Beni  tartaklayıp  hakaret  ediyorlardı,  ben  de  kendimi  kaybettim  ve...”
dedi.
Öğretmen:
–  “Sizler  arkadaşınıza  hakaret  ettiniz,  bir  kadersizle  alay  ettiniz,  kendini
savunamayan bir özürlüye eziyet ettiniz. Bu yaptığınız davranışların en adisi,
bir insanın yapabileceği hareketin en utanç vericisi. Alçaklar!”
Bunları  söyledikten  sonra  kürsüden  indi,  sıralara  yaklaştı,  elini,  başı  eğik
duran  Garrone’nin  çenesine  götürdü,  onun  başını  kaldırdı,  gözlerinin  içine
dikkatle baktı ve ona:
– “Sen asil ruhlu bir çocuksun” dedi.
Bunun  üzerine  Garrone  öğretmenin  kulağına  bir  şeyler  mırıldandı,  beriki
de, dört suçluya doğru dönerek, sertçe:
– “Sizleri bağışlıyorum!” dedi.