Çocuk Kalbi

BACA TEMİZLEYİCİSİ
1 Kasım
Dün  akşam,  Silvia’nın  öğretmenine  Padova’lı  çocuğun  yazılı  hikayesini
vermek için, bizim binanın yanındaki kızlar bölümüne gittim. O öğretmen de

---

bu  hikayeyi  öğrencilerine  okumak  istiyordu.  Kızlar  bölümünde  yedi  yüz
öğrenci var! Ben gittiğimde sınıflarından çıkıyorlardı, hepsi birkaç günlük bir
tatile  çıkmanın  sevinci  içindeydiler.  İşte  bu  sırada  pek  güzel  bir  olaya  tanık
oldum.
Okulun  çıkış  kapısının  karşısında,  yolun  öbür  tarafında,  alnını  yapıştırdığı
kolu duvara dayalı, kapkara yüzlü, küçücük bir baca temizleyicisi çantası ve
aletleriyle orada durmuş, iki gözü iki çeşme hıçkırarak ağlıyordu. İkinci sınıfa
devam eden iki, üç kız öğrenci ona yaklaştılar ve:
– “Neyin var, neden böyle ağlıyorsun?” dediler
Ama, o cevap vermedi ve ağlamaya devam etti.
– “Ne oluyor, neden ağlıyorsun?” diye kızlar bir daha sordular.
Bunun  üzerine  baca  temizleyicisi  yüzünü  kolundan  uzaklaştırdı,  o  çocuk
yüzüyle  ve  ağlayarak,  pek  çok  evin  bacasını  temizlediğini,  böylece  de  otuz
metelik  kazandığını  söyledi.  Ama,  parasını  kaybetmişti,  bütün  kazancı  delik
olan  cebinden  düşmüştü,  -cebinin  deliğini  gösterdi-  parasını  bulmadan  eve
dönemezdi.
Hıçkırarak:
–  “Patron  beni  döver”  dedi  ve  ümitsizlikle,  başını  koluna  dayayarak
ağlamaya devam etti.
Kızlar üzgün, ona bakıyorlardı. Bu sırada ellerinde, çantaları, büyük, küçük,
zengin, fakir pek çok kız çocuk onlara yaklaşmıştı. Şapkasında mavi bir tüy
bulunan büyük bir kız cebinden iki metelik çıkardı ve:
– “Benim sadece iki meteliğim var. Herkes birkaç kuruş versin.” dedi.
Kırmızılı bir kız çocuk:
– “Benim de iki meteliğim var” dedi.
– “Herkes biraz para verirse otuz meteliği aramızda toplayabiliriz.”
Bunun üzerine arkadaşlarını çağırmaya başladılar.
– “Amalia!”
– “Luigia!”
– “Annina!”
– “Bir metelik!”
– “Kimin parası var?”
– “Paralarınızı buraya getirin!”
Bazılarının  yanında  çiçek,  defter  almak  için  para  vardı.  Onları  getirdiler.
Herkes  bir  şeyler  vermeye  çalışıyordu.  Mavi  tüylü  kız  herkesten  para
topluyor ve yüksek sesle sayıyordu.

---

– “Sekiz, on, on beş!”
Ama,  daha  paraya  ihtiyaçları  vardı.  Topluluğa  başka  bir  kız  öğrenci
yaklaştı.  Bu  hepsinin  büyüğüydü  ve  yarım  lira  verdi.  Çocukların  hepsi
sevinçten çılgına döndüler. Beş metelik eksik kalıyordu.
Dördüncü  sınıfın  öğrencileri  geldiler  ve  para  yağdırdılar.  Herkes
sevincinden zıp zıp zıplıyordu. Her çeşitten, her renkten giysi, kurdele, dantel
ve bukle arasında bu küçük baca temizleyicisi pek şirin bir görüntü meydana
getiriyordu.  Otuz  metelik  toplanmıştı  ama,  daha  hala  para  getirenler  vardı.
Hiç parası olmayanlar, hiç olmazsa bir şey verebilmiş olmak için ellerindeki
çiçek demetlerini uzatıyorlardı. Tam bu karışıklığın ortasında yaklaşan kapıcı
kadının sesi duyuldu:
– “Müdüre hanım!”
Bütün kızlar bir kuş sürüsü gibi dört bir yana dağıldılar. Yolun ortasında tek
başına kalan küçük baca temizleyicisi, neşe içinde, elleri para dolu, gözlerini
kuruluyordu.  Ceketinin  iliklerinde,  ceplerinde,  şapkasında  tutam  tutam
çiçekler vardı. Çiçeklerin bir kısmı da yerde, ayaklarının dibinde duruyordu.