Daş yuxular 1 Әkrәm Әylisli Daş yuxular

DAŞ YUXULAR 
52
da dağların әn uca zirvәsindә hava kimi, ruh kimi dolaşan 
şәfәqlәrini Allahın tәbәssümü, böyük yaradanın nәzәrlәri 
adlandırmışdı. Bunu Allah özü dә çoxdan bilirdi. Axı başqa 
necә ola bilәr ki, Saday Sadıqlı huşsuz halda Bakı 
xәstәxanalarından birindә döşәli qala vә  hәm dә elә o 
huşsuz, can hayında ikәn  Әylisdә  Vәng kilsәsini görә, o 
kilsәnin günbәzindә od tutub yanan gün işığını, hәyәti, 
bağları, gilas ağaclarının qalxıb göylәrә meydan oxumağını 
görә. 
Yayın  әvvәllәri idi. 1952-ci ilin iyun ayı. Pişpişә 
ağacları gül açmışdı.  İydәnin, yasәmәnin, akasiyanın 
çiçәklәri salxım-salxım olub budaqlardan sallanırdı. 
Üstәlik, Әylisdә Anıx adlandırılan, әsilindә Aniko kilsәsinin 
qarşısındakı da müxtәlif növ topa-topa әlvan gül-çiçәklәr 
әkmişdi. Kilsәnin qonşuluğunda, Allahın evini odun, ot-әlәf 
ambarına çevirәn Mirәli kişinin hәyәtindә sarı  lәçәklәrini 
tәzә-tәzә açmağa başlayan günabaxanlar bu cәnnәt 
mәkanın axar-baxarını bir az da artırırdı. Danışırlar , guya, 
bir vaxtlar yuxarıda sarımtıl-narıncı nur içindә alışıb yanan 
günbәz qarlı dağlar qәdәr, dünyanın hüdudsuzluğu vә 
gözәlliyi qәdәr möhtәşәm imiş. Rәssam Lüsi, Haykanuşun 
on üç-on dord yaşlı  nәvәsi yenә  dә  mәbәdin - Vәng 
kilsәsinin hәyәtindә idi. O yay Lüsi ilk dәfә Yerevandan 
Әylisә  tәtilә  gәlmişdi, ilk gündәn başalayaraq sәhәrdәn 
axşamacan kilsәnin hәyәtindәn aralanmamışdı. Eyni 
kilsәnin rәsmini neçә dәfә çәkmәk olar, İlahi? Bәlkә kilsә 
mәsәlәnin gözә görünәn tәrәfidi? Bәlkә o sәhәrlәr vә 
axşam üstü yuxarıda, günbәzdә nur saçan Allah 
tәbәssümünü görür vә inanır ki, onu fırça ilә kağıza 
köçürmәk olar? Yoxsa daha hansı  sәbәbә görә  sәhәrdәn 

---