TƏFSİR ÜSULU VƏ TARİXİ 32
Böyük İslam sosioloqu İbn Xaldun bu məsələ ilə əlaqədar
olaraq belə deyir: “Vəhyin nuru ortaya çıxdıqda peyğəmbərlər
ətrafındakı şeylərdən tamamilə sıyrılaraq mənəviyyata yönəlirlər
və onlara baxdıqda sanki onların yatdığı və ya bayıldığı fikri hasil
olur. Halbuki belə deyildir. Onlar bu şəkildə görünsələr də, əslində
ruhları uca ruhlar və mələklərlə ruhani münasibət qurduqları üçün
bəşəri sifətdən tamamilə ayrılırlar. Bu anda peyğəmbərlər fısıltı ilə
söylənilən sözləri eşidir və anlayırlar”.
33
Bəzi hədislər də, Rəsulullahın (s.ə.s.) vəhy gəldiyi zaman çək-
diyi iztirabları, fiziki ağrıları, sarsıntıları xəbər verir. Bu rəvayətlərin
birində Hz. Aişə belə deyir: “Mən onu soyuq bir gündə vəhy alarkən
gördüm, alnından tər damlaları axırdı”.
34
Digər bəzi hədislərdə isə
mələk vəhy gətirərkən Rəsulullahın (s.ə.s.) rənginin saraldığı, bə-
zən titrədiyi, bayılıb yerə yıxıldığı, bəzən də iniltili səslər çıxardığı
bil dirilir.
35
Vəhydə üzərində durulması lazım olan əsas məsələlərdən biri
də vəhyin çox gizli və son dərəcə sürətli şəkildə gəlməsidir. Bildiyi-
miz kimi vəhy Peyğəmbərimizə (s.ə.s.) sadəcə tək olduğu vaxtlarda
deyil, eyni zamanda səhabələri ilə birlikdə ikən də gəlirdi. Lakin ona
vəhy gələrəkən yanındakılar nə mələyi mələk şəklində görürdülər,
nə də onun səsini eşidirdilər. Bundan başqa vəhy son dərəcə sürətli
şə kildə gəlirdi ki, peyğəmbərlərin xaricində heç bir insan bu qədər
sür ətli danışığı dinləyə bilmə qabiliyyətində deyildir.
33 İbn Xəldun, Müqəddimə, I/217
34 Buxari, Bədul-vəhy, 2
35 Buxari, Fəzailil-Quran, 2, Müslüm, Fəzail, 88, Əhməd b. Hənbəl,
Müsnəd, I. 34, 464