Digital parenting attitude scale: validity and reliability study

Doğrulayıcı faktör analizi. Açımlayıcı faktör analizi sonucunda elde edilen iki faktörlü 
yapının geçerliğinin sınanması için doğrulayıcı faktör analizi uygulanmıştır. Analiz, maksimum 
olabilirlik yöntemi ile yapılmıştır. Yapılan doğrulayıcı analizde, iki faktörlü modelin uyum 
indeksleri incelenmiş ve minimum ki-kare değerinin (χ2=175.191, N=355, p=.00) anlamlı olduğu, 
χ2/sd değerinin ise 3,305 olduğu görülmüştür. Bu değer, 5’ten küçük olması sebebiyle kabul 
edilebilir bir değerdir (Meydan & Şeşen, 2011; Schumacker & Lomax, 2004). Analiz sonucunda 
ulaşılan uyum indeksi değerleri ise GFI=.92, AGFI=.89, CFI=.87, RMSEA=.08 ve RMR=.05 olarak 
tespit edilmiştir. GFI indeksinin .90’ı geçmesi, CFI değerinin ise .93’ü geçmesi kabul edilebilir 
uyuma işaret ederken (Byrne, 1994), CFI indeksi için .85 ve üzerinin de kabul edilebilir olduğu 
ifade edilmektedir (Bollen, 1989). AGFI için .85 değeri kabul edilebilir uyumu ve .90 değeri ise 
mükemmel uyumu ifade etmektedir (Schermelleh-Engel & Moosbrugger, 2003). RMSEA için .08 
kabul edilebilir uyum ölçütü olarak alınmaktadır (Brown & Cudeck, 1993; Stieger, 1990). RMR 
için ise .05 değeri mükemmel uyuma ve .10 değeri kabul edilebilir uyuma işaret etmektedir (Hu & 
Bentler, 1999). Buna göre, doğrulayıcı faktör analizinde elde edilen uyum iyiliği indekslerinin 
modelin uyumu için kabul edilebilir olduğu gözlenmiştir. Modele ilişkin faktör yükleri Şekil 2’de 
gösterilmiştir.  

---

Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi 
ISSN:1302-8944 Yıl: 2018 
Sayı: 46 
Sayfa: 149-173 
161 
Şekil 2. Dijital Ebeveynlik Tutum Ölçeği’ne İlişkin Yol Diyagramı, Faktör Yükleri ve Hata Varyansları 
(DMEKO: Dijital Medyayı Etkili Kullanımını Onaylama boyutu, DMRK: Dijital Medya Risklerinden 
Koruma boyutu) 
Güvenirlik İle İlgili Bulgular 
Dijital Ebeveynlik Tutum Ölçeği’nin güvenirliğini belirlemek amacıyla, iç tutarlılık ve test tekrar 
test yöntemleri kullanılmıştır. Araştırmada 355 ebeveynden elde edilen veriler üzerinden, her iki 
boyut için ayrı ayrı ve ölçekteki tüm maddeler için Cronbach Alpha iç tutarlık katsayısı 
hesaplanmıştır. Buna göre, ölçeğin Dijital Medyanın Etkili Kullanımını Onaylama altboyutu için 
hesaplanan iç tutarlılık katsayısı .776, Dijital Medya Risklerinden Koruma alt boyutu için .724 
olarak bulunmuştur. Güvenirlik katsayısının .60 ve üzerinde olması ölçeğin güvenirliği için yeterli 

---

Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi 
ISSN:1302-8944 Yıl: 2018 
Sayı: 46 
Sayfa: 149-173 
162 
görülmektedir (Şeker & Gençdoğan, 2006). Test yarılama aracılığıyla elde edilen iç tutarlık 
katsayıları ise iki alt boyut için sırasıyla, .764 ve .631’dir. Analizlere ilişkin sonuçlar Tablo 4’te 
sunulmuştur.
Tablo 4
Faktörlerin ve Ölçeğin Güvenirlik Katsayıları
Dijital Ebeveynlik 
Tutum Ölçeği 
N 
Cronbach Alfa İç 
Tutarlılık Katsayısı 
Test Yarılama İç 
Tutarlılık Katsayısı 
Faktör 1 
Dijital Medyanın Etkili 
Kullanımını Onaylama 
355 
.776 
.764 
Faktör 2 
Dijital Medya 
Risklerinden Koruma 
355 
.724 
.631 
Ölçeğin zamanla değişmezliğini göstermek için ise, test-tekrar test yöntemi ile ölçek 34 kişilik bir 
katılımcı grubuna üç hafta ara ile iki kez uygulanmıştır. Test-tekrar teste katılan ebeveynlerin yaş 
ortalaması 41.19’dur. İki ölçüm için yapılan güvenirlik analizine bakıldığında, her iki boyut için 
ayrı ayrı Cronbach Alpha iç tutarlık katsayısı hesaplanmıştır. Buna göre, ön test için Dijital 
Medyanın Etkili Kullanımını Onaylama altboyutu için hesaplanan iç tutarlılık katsayısı .659, son 
test için ise .642 olarak bulunmuştur. Dijital Medya Risklerinden Koruma alt boyutunun ön test için 
iç tutarlılık katsayısı .700, son test için .750 olarak tespit edilmiştir (Tablo 5).
Tablo 5 
Test-Tekrar Test Güvenirlik Sonuçları 
Faktör 1 
Dijital Medyanın Etkili Kullanımını Onaylama 
N 
Cronbach Alfa İç 
Tutarlılık Katsayısı 
Ön Test 
34 
.659 
Son Test 
34 
.642 
Faktör 2 
Dijital Medya Risklerinden Koruma 
N 
Cronbach Alfa İç 
Tutarlılık Katsayısı 
Ön Test 
34 
.700 
Son Test 
34 
.750 
İki ölçüm arasındaki farka bakılmak üzere yapılan Bağımlı Örneklem t-Testi sonuçlarına göre, 
birinci faktör açısından çalışma grubunun ön ve son test puanları arasında anlamlı fark olmadığı 
görülmüştür (p>0.05, t=0.091, sd=33, Tablo 6). Benzer şekilde, ikinci faktör açısından da ön test ve 
son test arasında anlamlı fark olmadığı görülmüştür (p>0.05, t=0.348, sd=33, Tablo 6). 

---

Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi 
ISSN:1302-8944 Yıl: 2018 
Sayı: 46 
Sayfa: 149-173 
163 
Tablo 6
Birinci ve İkinci Faktörler İçin Çalışma Grubunun Test Tekrar Test Puanlarına İlişkin Bağımlı 
Örneklem t-Testi Sonuçları 
Faktör 
N 
SS 
sd 
t 
p 
Faktör 1 
Dijital 
Medyanın Etkili 
Kullanımını 
Onaylama 
Ön Test
34 
24.32 
2.47 
33 
.091 
.928 
Son Test 
34 
24.26 
2.85 
Faktör 2 
Ön Test
34 
25.79 
2.47 
33 
.348 
.730 
Dijital Medya 
Risklerinden 
Koruma 
Son Test 
34 
25.52 
2.85 
p>0.05