-ca (sarıca)
və
onun ardınca -lı (sarıcalı) Ģəkilçisi qoĢulub etnotoponim yaradır.
28
Bi-
24
ПОА, 346.
25
Areal izoqlosuna çevrilən -bi morfemi gürcü və saxur dillərində cəmlik bildirən «lar»
Ģəkilçisi yerində iĢlənə bilir: leke-bi «dağıstanlılar», kumux-bı «kumuqlar».
26
Гейбуллайев, 1990, 164.
27
Digər formalardan burada söhbət açmağa imkan yoxdur. Yalnız bunu qeyd edək ki,
qədim Basaroped(u) toponimi, Bad-Tirikan qalası, Teleboy çayı basar-bud/basar-pad,
tirikan badı (qalası), tele-boy tərkiblərinə ayrıla bilir. Görünür, keçmiĢdə bod/bodun ilə
paralel, boy/boyun variantı da iĢlənmiĢdir. Ġndiki Uzboy çayı (uz-boy) və Tovuzdakı
Qaraboyunlar (qara-boyun-lar) kəndi boy və boyun variantını saxlamıĢdır.
28
Orta Asiya və Azərbaycanda Naymonça, Saroyça, Uğurcalı, Quqerceli, BozĢa, Göycə,
Yengicə, Ağırca, Sarıcalı, Sarcalı, Saraclı, Bolçalı və sair bu kimi toponimlər vardır.
75
rinci Ģəkilçi daha çox rəng, bəlkə
də, cəhət bildirən adlara qoĢulur:
Cöycə,
Ağca(bədi),
Bozca, Altınca. Bu modellə yaranan Borçalı toponimi I
ġapurun yazısında Varuçan/Varaçan/Varasan Ģəklində qeyd olunmuĢdur
ki, bu da borça (
=
boz-oq) boylarının tarixi üçün gərəkli bəlgədir.
Bəllidir
ki, bir neçə türk boyu, o cümlədən borçol boyu macar xalqına qarıĢmıĢdır.
Kars bölgəsində Boroçoğlu toponimi,
Böyük
Zab çayının yuxarı axarında
Borçala dağı və gürcülərin Didi-Turkoba (Böyük türk vilayəti) dediyi
Borçalı bölgəsi həmin borça boyunun (börücə, bozca da eyni anlamdadır)
adı ilə yaranan etnotoponimlərdir.
Farsdilli qaynaqda boruça-n,
borusa-n
deyimi -Ģen Ģəkilçisinin açımına yardım edir; belə ki, antik qaynaqda Sa-
kasena və Kambisena kimi verilən adların gerçək quruluĢu Sakaçe-na,
Kambiçe-na Ģəklində ortaya çıxır. Quzey Qafqazda Baksan çayının sağ
qolu SakaĢili-suyu (sakaçe-li) hidronimində Sakaçe boyadı qaldığı kimi,
əski
hay
qaynağında Kambiçen/Kapiçan
Ģəklində
verilən toponimdə Kam-
biçe boyadı (kam-bi-çe-n) əks olunmuĢdur. Saqa boyunun saqat, saqar,
saqaça etnonim variantları olduğu kimi, görünür, qamər boyunun da baĢqa
kambi, kambiçe boyadı deyimləri olmuĢdur. Bu son model Qırğız elində
dağ, çay və yer adlarında təkrar olunan Baybiçe adında aydın görünür.
Be-
ləliklə, qədim Azərbaycan bölgələri olan Sakasena və Kambisena latınca
yer adlarına qoĢulan -ena Ģəkilçisi ilə verilən saqaca və qambicə boyları-
nın yurdudur. Həmin Ģəkilçi Araksena (Araks-ena) adında da vardır.
Z. V. Togan
Xatun-Sin (Uzaq-Doğu)
,
Balqa-sın
(Monqolustan) aĢağı
Edildəki Saksın adlarında sın
sözcüyünün «Ģəhər, türbə» anlamı bildirdi-
yini qeyd edir.
29
Xəzərlərin SaraĢen Ģəhəri də ərəb qaynağında al-Bayda
«ağ Ģəhər» kimi verilir.
Deməli, sın, sen, Ģen Azərbaycandan Monqol
elinə
qədər yayılmıĢ toponimlərdə görünən bir sözcükdür. Buna bənzər durum
-Ģ, -Ģın ilə düzələn adlarda da vardır: QaraĢ, QaraĢın, SarıĢ, SarıĢın. Lakin
Göyərçin, Sığırçın kimi quĢ adlarında iĢlənən -çın uçqan/uçan sözünün
ĢəkilçiləĢməsi ilə (uçan
> -
çın) yaranmıĢdır.
30
Yəni buradakı -çın sözün
ĢəkilçiləĢməsi, Ģın/Ģen sözcüyü isə Ģəkilçilərin birləĢməsi ilə yaranmıĢdır.
Tərkibində Ģen sözcüyü olan toponimlərin Azərbaycanda yayılma
arealı belə qənaət yaradır ki, saqa boybirliyi daxilində etnonimlərə -ca
Ģəkilçisi qoĢmağa meylli olan dialektə, özəlliklə alban boylarına aid yurd-
larda həmin model geniĢ iĢlənmiĢdir; QutqaĢen, XonaĢen (çayı), SaruĢen,
TanaĢen.
Yeradlarına qoĢulan Ģın/Ģen azər dilində yeni Ģenlik, hay
dilində
29
Toğan, 1981, 166.
30
Дямирчизадя, 1968, 63-71.
76
isə Ģen
«kənd»,
Ģenk «tikili» sözlərinin ortaya çıxmasına səbəb
olmuĢdur.
Azərbaycana
gələndən sonra hay dilində yaranan bu yeni söz artıq hayca
deyilən yer adlarında görünməyə baĢlayır: MetsiĢen (böyük kənd), Nora-
Ģen (təzə kənd), ZərdanaĢen (zərdan kəndi), SovetaĢen və b.
Beləliklə, ev-oba sözündən tutmuĢ abad, bat, aban, van, vəng, but,
bi, Ģen kimi Ģəkilçi və sözcüklərə qədər çeĢidli areal izoqlosu olduğunu
gördük və bunların bəzisi üzərində nisbətən ona görə geniĢ dayandıq ki,
sonrakı bitiklər boyu qarĢıya çıxan həmin formantlara hər dəfə yenidən
izahat verməyə ehtiyac qalmasın.
Ölkə-bölgə,
Ģəhər-kənd,
yurd-yuva,
oba kimi
yaĢayıĢ
məskənlərindən
tutmuĢ
dağ,
dərə-təpə,
aĢırım,
orman,
dəniz, göl və çaya qədər müxtəlif coğrafi obyektlərin
qədim
adları paleotoponim adı altında öyrənilir.
Top-
onim dilin qanunları ilə yaranan özəl ad olduğu üçün
dilçilik
baxımından
öyrənilir. Lakin coğrafi obyektə
ad verilməsi, sözlə iĢarə olunması xaotik deyil, müəyyən sistem daxilində
gerçəkləĢir ki, bu da iĢarə olunanla (coğrafi obyekt) iĢarə edən (ad) ara-
sında qarĢılıqlı əlaqə yaradır.
31
Dildə formalaĢan coğrafi xalq terminləri-
nin bir qismi
elmi
terminologiya
funksiyası
qazanır. Coğrafi
terminlərin
köməyilə qədim toponimlərin dil mənsubiyətini ortaya çıxarmaq mümkün
olur.
Bu baxımdan, yuxarıda gözdən keçirilən bölgəsəl söz və areal izoq-
losları
da köməyə
gəlir.
Paleotoponimlər yaĢayıĢ məskəni adını ( oykonim)
,
relyefin quruluĢu adını ( oronim), su, axarsu
adını
( hidronim),
həmçinin
planet adını ( kosmonim) bildirir
və
qədimliyi ilə
yeni yaranan toponimlər-
dən fərqlənir.
Tarixi qaynaqda qeyd olunma çağından asılı olaraq, Ön Asiyadakı
coğrafi
adları
prototürk,
protoazər,
azər
paleotoponimlərinə
ayırmaq
lazım
gəlir; m.ö.
III minil və
II minilin ortasına qədərki sənədlər prototürk, m.ö.
II minilin ortasından m.ö. I minilin sonuna qədər protoazər, m.s. I minildə
Ġslamaqədər azər paleotoponimlərindən danıĢmaq mümkündür. Ön Asiya
paleotoponimləri bir neçə əsrdir ki, alimlər tərəfindən tədqiq olunur. Belə
ki,
sumer
,
elam
,
akad-asur
,
het
,
hurri
,
urartu
,
fars mənĢəli toponimlərə aid
xeyli tədqiqat vardır. Məsələ burasındadır ki, prototürk sınırı dıĢında qa-
lan elam boyları istisna olmaqla, adı çəkilən xalqlar Ġkiçayarası, Doğu
Anadolu,
Güney
Qafqaz
və
Güney Azərbaycan ərazilərinə gəlmə etnos-
31
Məsələn,
Krımda
dağlar meĢəli
olduğundan burada
dağ sözü
«meĢə» anlamı
da daĢıyır.
Dostları ilə paylaş: |