Ekstrakorporal membran oksijenizasyonu (ecmo); yaşamı tehdit eden, ileri ama

partiküllerin hasta için tehdit oluşturmaması, hiperoksijenize 
kanın pulmoner arter basıncının düşmesine pozitif etkisi 
gibi avantajları olup; dezavantajları; resirkülasyondan ötürü 
oksijen desteğinin kısıtlı olup hastalarda siyanozun devam 
edebilmesi, kardiyak fonksiyonlara bağımlı olması, belli 
oranda vazopressör destek ihtiyacı, internal juguler venin 
bağlanmasının gerekliliği, çift lümendeki yüksek rezistansa 
bağlı hemoliz ihtimalidir. VV-ECMO ile hastalar hiperdinamik 
durumlarda (genellikle akciğer sepsisinde) tek yollu kanülle 
yeterli gaz değişimi sağlanmaz. Böyle hastalarda ikinci bir 
kanül yerleştirilerek (genellikle internal juguler ven yoluyla) 
7 L/dakika’ya kadar akım sağlanabilir. VV-ECMO, H1N1 
influenza A pandemisinde şiddetli respiratuar yetmezlikli 
hastalarda başarıyla uygulanmıştır
(13)
.
VA-ECMO ile kan venöz sistemden direne olup arteriyel 
sisteme geri döner. Ağır hipoksi ve kötü ventrikül fonksiyonu 
olan hastalarda tercih edilmelidir
(14)
. Rutin kardiyopulmoner 
baypas sistemi ile aynı mantıkla çalışır. Bu mod ile hem 
kardiyak hem solunumsal destek sağlanır. Periferik veya 
santral kanülasyon ile kurulabilir. Yenidoğan ve bir yaş 
altındaki bebeklerde venöz kanülasyon sağ internal juguler 
venden, arteriyel kanülasyon sağ karotis arterden; daha büyük 
çocuklarda femoral arter ve venden sağlanır. Hastaların 
çoğunda dakikada 5 L/dakika’ya kadar akım sağlayabilmek 
amacıyla membran oksijenatörleri sentrifugal pompa ile 
kombine edilir. ECMO, asendan aorta ve sağ atriyumun 
direkt kanüle edildiği santral yoldan da yerleştirilebilir. Bu 
yol özellikle kardiyak girişimden sonra kardiyopulmoner 
baypastan çıkamayan hastalarda idealdir. Bu yolun bir avantajı 
da, daha büyük kanüller aracılığı ile direkt sağ atriyum drenajı 
sağladığından daha iyi akım sağlaması ve özellikle vücut yüzey 
alanı fazla (> 2.0 m
2
) hastalarda tercih edilebilmesidir. Santral 
ECMO’nun diğer avantajı outflow kanülünden direk aortaya 
olan akım sayesinde arkus damarları, koronerler ve vücudun 
kalanına antegrad kan akımı sağlayabilmesidir. Tam tersine, 
periferik ECMO ile femoral arterden sağlanan retrograd kan 
akımı arkusda kanın karışmasına neden olur. Hastanın aynı 
zamanda solunum yetmezliği de varsa distal arkus ve vücudun 
kalan kısmına iyi oksijenlenmiş kan akımı sağlarken kalp,
koronerlere ve proksimal arkus damarlarına düşük oksijenli 
kan gönderir. Bu sebeple, sağ radiyal arter bağlantısı ile 
oksijenasyonu monitörize etmek fayda sağlar
(15)
. ECMO desteği 
devam ederken bir yandan mekanik ventilasyonu sağlamak 
sol ventrikülden pompalanan kanın oksijen satürasyonunu en 
azından %90’ın üstünde tutmak için gereklidir. Diğer yandan 
santral ECMO’nun da sakıncalı yanları bulunmaktadır. Daha 
eskiden santral ECMO yerleştirildiğinde kanüller yüzünden 
göğüs kafesi açık bırakılmaktaydı, bu da sternumun kanaması 
ve infeksiyon riskleri taşıyordu. Günümüzde subkostal 
abdominal duvardan bir tünelle dışarı çıkartılabilen ve 
göğüs kafesinin böylece kapatılmasına olanak sağlayan 
kanüller mevcuttur. VA-ECMO avantajlarını sıralarsak; hem 
kalp hem akciğerlere destek sağlaması, arteriyel ve venöz 
kanülasyonun tek bir sahadan yapılabilmesi, düşük akımda 
bile iyi oksijenizasyon sağlaması ve kardiyak fonksiyonlardan 
bağımsız olması iken dezavantajlarına gelince sistemdeki