Mən deyərəm ki: et-Dürr-ül Mensur təfsirinin müəllifi bu rəvayəti Firyabiyə və Tirmiziyə söykən/dözərək Hz. Əlidən (ə.s) nəql etmiş vədirimizi də bunun "hasen hədis" olduğunu söyləmişdir.
Yenə et-Dürr-ül Mensur təfsirində İbni Cərirdən və İbni Əbu Xatəmdən İbni Ömərin belə dediyi köçürülər: "Də ki: Ey kendi(lerinə pislik edib) nəfslərinə zülmətmiş olan qullarım! Allahın rəhmətindən ümid kəsməyin..." (Zumər, 53) ayəs(n)i endiyində, aramızdan biri ayağa qalxaraq 'Hətta Allaha ortaq qaçmaq dəmi (bağışlanılar)?' deyə soruşdu. Peyğəmbərimiz (s. a. a) xoşuna gəlməyən bu suala, 'Allah özünə ortaq qaçılmasını bağışlamaz...' ayəsini oxuyaraq cavab verdi." (c. 2, s. 169)
Yenə eyni əsərdə İbni Münzir Əbu Mucazdan belə nəql edər: "Də ki: Ey öz(lerine pislik edib) nəfslərinə zülmətmiş olan qullarım!..." (Zumər, 53) ayəs(n)i enincə, Peyğəmbərimiz (s. a. a) minbərə çıxaraq onu xalqa/halqa oxudu. O sırada camaatdan biri ayağa qalxaraq, 'Hətta Allaha ortaq qaçmaq dəmi?' deyə soruşdu. Peyğəmbərimiz cavab vermədi. Bu hadisə (yəni o adamın soruşması və Peyğəmbərin susması) iki və ya üç dəfə təkrarlanınca, 'Allah özünə ortaq qaçılmasını bağışlamaz; bundan başqasını dilədiyi kimsə üçün bağışlayar/hədiyyələr.' ayəs(n)i endi. Lakin daha sonra əvvəlki ayə Zumər surəsinə, bu ayə isə Nisa surəsinə yerləşdirildi." (c. 2, s. 169)
