Elyazma org elektron kitabxanası



Yüklə 0,8 Mb.
Pdf görüntüsü
səhifə2/5
tarix14.01.2017
ölçüsü0,8 Mb.
#5547
1   2   3   4   5

Qatillə görüş

 

 

 

 

İ

nstitutda mü

ə

llimliy


ə

 

başladığım ildi. Yaşca tə



l

ə

b



ə

l

ə



rimd

ə

n çox da böyük 



olmadığımdan qaynayıb

-

qarışmışdıq, mə



n

ə

 



ə

m

ə



lli-

başlı ə


rkl

əri vardı.

  

 

İndi danışacağım əhvalat başladığı gün seminar dərsi apardığım üçüncü kurs 



qruplarından biri son imtahanını verirdi.

  

 



M

ən imtahanı götürə

n Qabil mü

əllimin assistenti idim. İmtahanı başa çatdırırdıq. 

İçə

ri sonuncu t



ə

l

ə



b

ə

 girdi.  



 

Bu, çox göz

ə

g

əlimli qız olan Rə



na idi. O, h

əmişə


 son d

ə

bl



ə

 geyin


ə

n, özünü s

ə

rb

ə



st 

aparan, kefi ist

ə

y

ə



nd

ə

 d



ə

rs

ə



 g

ə

l



ən, şıltaq, bə

sl

ənmiş bir qızdı.



  

 

M



ə

n onun dilav

ər, sözü birbaşa deyən qız olduğunu bilirdim. Amma seminarlara az

-

az g



ə

ldiyin


ə

 gör


ə

 onu o q


ə

d

ə



r d

ə

 



yaxından tanıya bilməmişdim.

  

 



Bildiyim bu idi ki, R

ənanın dərs oxumaqla arası yoxdu. Daha doğrusu, mə

nim d

ə

rs 



dediyim f

ə

nn üzr



ə

 

çox mövzuya baş qoşmasa da, bildiyini yaxşı bilirdi.



  

 

Qabil mü



əllim başını kağızdan qaldırıb qə

l

ə



mi 

ə

lind



ə

 oynada-oynada R

ə

nadan 


soruşdu:

 

 



 S

ə



n d

ə

 imtahan verm



ə

y

ə



 g

ə

lmis



ə

n? 


 

Qız soyuqqanlı halda cavab verdi:

 

 



 B

ə

li! - O, gözl



ə

rini süzdür

ə

r

ə



k s

ə

rb



ə

stc


ə

 

sumkasını qabaq partanın üstünə



 qoydu, 

üzünü Qabil mü

ə

llim


ə

 tutub sözün

ə

 davam etdi: 



 Bilet ç


ə

k

ə



 bil

ə

r



ə

m? 


 

Qabil mü


ə

llim bir az da ciddil

əşib farağat və

ziyy


əti aldı:

 

 



 M

ə



n s

əni heç tanımıram. Bə

lk

ə

 m



ə

nim d


ə

rsl


ə

rim


ə

 girm


ə

mis


ə

n? Bu d


ə

qiq


ə

 

aydınlaşdırarıq, –



 dey

ə

 Qabil mü



ə

llim t


ə

l

ə



b

ə

l



ə

rin d


ə

rs

ə



 davamiyy

ə

tini qeyd etdiyi 



d

ə

ft



əri açıb və

r

ə



ql

ə

m



ə

y

ə



 

başladı.


  

 

R



ə

na aman verm

ə

di: 


 

 Z



ə

hm

ə



t ç

ə

kib d



ə

ft

ə



r-

kitab açmağa də

ym

ə

z. M



ə

n vur-tut bir-iki d

ə

f

ə



 sizin 

mühazir


ə

l

ə



rd

ə

 



iştirak etmişə

m.  


 

Qabil mü


ə

llim t


ə

l

ə



b

ənin qırmızılığından təə

ccübl

ə

ndi:  



 

 Niy



ə

 



 Çünki sizin d

ə

rsl


ə

rinizd


ə

 

darıxırdım.



  

 

Qabil mü



ə

llim hövll

ə

ndi. H


ə

d

ə



q

ə

d



ə

çıxıb bə



r

əlmiş gözlərini qıza zillə

y

ə

r



ək soruşdu:

 

 



 M

ə



nim mühazir

ə

l



ə

rimd


ə

 s

əni darıxdıran nə



 idi? 

 

R



ə

na 


ə

vv

ə



lki tonda:  

 



 

Siz maraqsız danışırsınız, –

 dedi.  

 

Qabil mü



ə

llim özünd

ən çıxdı:

 

 



 

Ay qız, başından yekə



 

danışma!


 

 

R



ə

na heç n


ə

 

olmayıbmış kimi gülə



-gül

ə

 dill



ə

ndi: 


 

 Qabil mü



ə

llim, siz ist

əyirsiniz ki, yalan danışım? Düşündüyümü deyirə

m d


ə

.  


 

Qabil mü


əllim ilişmişdi. Hiss edirdim ki, o cavab tapmağa çə

tinlik ç


ə

kir. Sanki vaxt 

qazanmaq üçün mızıldandı:

 

 



 Yox, ist

ə

mir


əm yalançı olasan.

  

 



Qız şıltaqcasına diliuzunluq elə

di: 


 

 Heç siz ist



ə

s

ə



niz d

ə

 m



ən yalançı olmaram.

 

 



Qabil mü

əllim qıza dil çatdıra bilmə

y

ə

c



ə

yini görüb susdu. M

ə

n g


ərginliyi yumşaltmaq 

ist


ə

dim v


ə

 dedim: 


 

 R



ə

na, b


ə

lk

ə



 bilet ç

ə

k



ə

s

ə



n? 

 

R

ə



na bileti ç

əkib sumkasını qoyduğu partada oturdu. O, yerini rahatlayıb biletdə

ki 

sualları gözdə



n keçirdikd

ə

n sonra m



ə

nim gözl


ə

rimin için

ə

 dik baxaraq dill



ə

ndi:  


 

 Üç sualdan ikisini bilmir



ə

m, y


ə

qin üçüncüsünü d

ə

 

danışmağa də



ym

ə

z.  



 

Ə

lin



ə

 fürs


ət düşə

n Qabil mü

ə

llimin R


ənadan hayıf almaq üçün gözlə

ri alacal

andı:

  

 



 

İndi sə



n

ə

 



«2» yazarıq, ağlın başına gə

l

ə



r. 

 

R



ə

na laqeyd-laqeyd: 

 M

ənim ağlım başımdan çıxmayıb ki, geri də



 

qayıda! –

 dedi. 

 

Qabil mü



ə

llim yen


ə

 d

ə



 

qızışdı:


 

 



 T

ə

krar imtahanlarda da s



ə

n

ə



 «2»d

ən artıq qiymət yazmayacağam!

  

 

Bütün bu baş verə



nl

ə

r göz



ə

ə



nin eynin

ə

 deyildi. Qabil mü



ə

llimin dedikl

ə

ri, nec


ə

 

dey



ə

rl

ər, onun halına tə



favüt el

ə

mirdi. R



ənanın dili dinc durmadı:

 

 



 

Tapşırarlar, 2



-nin üstün

ə

 2 d



ə

 

qoyarsınız.



 

 

Qabil mü



əllim coşdu:

 

 



 

Yazsam, barmaqlarım quruyar, yazmayacağam!



 

 

R



ə

na öc


əşmə

yind


ə

 davam etdi: 

 



 



Onda başqa barmaqlar mə

n

ə



 qiym

ə

t yazar.  



 

 S



ə

ni institutdan qovduracam! 

 Qabil mü



əllim coşdu.

 

 



R

əna geri durana oxşamırdı:

 

 



 

Qovdura bilirsiniz qovdurun, institutdan çıxmaq ölüm deyil ki…

 

 

Özümü saxlaya bilm



ə

dim: 


 

 R



ə

na, b


əsdir! Axı belə

 olmaz! 


 

O, dediyini dedi: 

 



 Rasim mü



ə

llim, Qabil mü

əllim bilsin ki, o, pis adamdır, tə

l

ə



b

ə

l



ə

r onu sevmir. 

Dalınca bircə

 

xoş söz deyə



n yoxdur.  

 


Amma, siz yaxşı adamsınız.

  

 



R

ənanın mə

ni Qabil mü

ə

llim



ə

 

qarşı qoymağı pə



rtlik yarada bil

ə

rdi. Ona gör



ə

 d

ə



«Qabil mü

ə

llim, icaz



ə

nizl


ə

 R

əna bayırda gözlə



sin, m

ə

nim t



ə

klikd


ə

 siz


ə

 sözüm var!» 

dedim. 

 

Qabil mü



ə

llim din


ə

c

ək halda deyildi. Onun susduğunu görüb, başımın işarə



si il

ə

 



R

ənaya otaqdan çıxmağı buyurdum.

 

 

R



ə

na qiym


ət kitabçasını stolumuzun üstünə

 qoyub otaqda

n çıxdı. Araya sükut 

çökdü. Qabil mü

ə

llim dirs



ə

kl

ə



rini stola söyk

ə

yib, 



ə

ll

ərini başına dayaq edə



r

ə

k fikr



ə

 

getmişdi.



  

 

Stolun üstünd



əki kağız

-

kuğuzu sə



liq

ə

y



ə

 

salmağa başladım. Açığı, Rənanın dediklə



ri 

m

ə



nim ür

ə

yimd



ən tikan çıxarırdı, çünki doğrudan da tə

l

ə



b

ə

l



ə

r Qabil mü

ə

llim


ə

 mehr 


sala bilm

əmişdilə


r.  

 

M



ə

n mü


əllim yoldaşımın hirsini soyutmaqdan ötrü ürə

yimd


ə

 bir t


ə

s

ə



lli cüml

ə

si 



qurmağa çalışırdım. İstə

yirdim g


ə

rginliyi tezc

ə

n

ə



 aradan götürüm. Ancaq, f

ə

rli bir 



xilasedici cüml

ə

 qura bilm



ədiyimi görüb, ağlıma gə

l

ə



n ilk t

ə

klifi dedim:  



 

 Qabil mü



əllim, bu qız başımızı ağrıdacaq. Bilmirik kimdir, nə

çidir, kim

ə

 

arxayındır. 



B

ə

lk



ə

 ona qiym

ə

t yazaq, r



ə

dd olub getsin.  

 

Qabil mü


ə

llim d


ə

rin bir ah ç

ə

kib dill


ə

ndi: 


 

 Rasim mü



ə

llim, s


əni başa düşürəm, subay oğlansan, bu qıza rəğbətin olduğunu 

g

ə



r

ə

k m



ə

n

ə



 qabaqcadan dey

ə

ydin.  



 

Niy


ə

 qoyursan o, m

ə

nim 


ə

s

ə



bl

ə

riml



ə

 

oynasın. Neçə



 ilin mü

ə

llimiy



ə

m, h


ə

l

ə



 bel

ə

sin



ə

 

rast g



ə

lm

əmişə



m, m

ə

nd



ə

n s


ə

n

ə



 

ə

man



ə

t-m


ə

bad


ə

 

bu qıza uyasan. Başını bə



laya 

salarsan.  

 

Boğazım qurumuşdu. Rə



na il

ə

 



doğru

dan da heç bir xüsusi 

ə

laq


ə

m yox idi.  

 

Yalnız seminardan



-

seminara onun üzünü görürdüm. Onun sözü şax, adamın üzünə

 

dediyini bils



ə

m d


ə, bugün müşahidə

 etdiyim c

ə

sar


ə

tind


ə

n x


ə

b

ə



rsizdim. 

Qabil mü


ə

llim R


ənanın zaçot kitabçasını qənşə

rim


ə

 

sürüşdürüb dedi:



 

 



 M

ən bu qıza qiymə

t yaza bilm

ə

r



ə

m, kefin n

ə

 ist


ə

yir ona yaz, qiym

ət kitabçasını 

özün


ə

 qaytar. Gözüm onu görm

ə

sin.  


 

M

ə



n t

ə

l



ə

m-t


ə

l

əsik : «Üç yazıram!» dedim və



 q

ə

l



ə

mi 


ə

lim


ə

 götürdüm.  

 


Qabil mü

ə

llim: 



 

 Yox, R



ə

na 2+2 ist

ə

yir, s


ə

nin x


ə

trin


ə

 qoy o dey

ə

n olsun. Amma, dedikl



ə

rimi 


qulaqlarında sırğa elə, o qız sə

nlik deyil.  

 

Qabil mü


əllimi günahsız olduğuma inandıra bilmə

y

ə



c

əyimi gözümün altına alıb 

imtahan v

ə

r



ə

qin


ə

 v

ə



 

şıltaq tə

l

ə

b



ə

nin qiym


ət kitabçasına istə

r-ist


ə

m

əz «4» (yaxşı) 



yazaraq ayağa durdum.

  

 



Qızı tə

z

ə



d

ə

n iç



əri çağırmaq yersizdi. Ona görə

 d

ə



 

özüm qapını açıb çölə

 

çıxdım. 


R

ə

na bir q



ə

d

ə



r k

ə

narda g



əzişirdi. O, məni görüb dayandı. Mə

n qiym


ət kitabçasını 

ona uzadıb dedim:

 

 



 Qabil mü

əllim pis adam deyilmiş, sə

n

ə

 



«4» yazdı.

  

 



R

ə

na gül



ə

-gül


ə

 cavab verdi: 

 



 O m



ə

n

ə



 «2»d

ən artıq heç nə

 verm

ə

zdi. «4»ü s



ə

n (R


ə

na bir-iki d

ə

f

ə



 m

ə

ni bel



ə

 

çağırmışdı) yazmısan. Ona görə



 d

ə

 s



ə

n

ə



 kefin harada ist

ə

s



ə, orada yaxşı bir 

qonaqlıq boyun oluram.

  

 

Utana-utana:  



 

 



Sağ ol, mə

n

ə



 

qonaqlıq lazım deyil! –

 

cavabını verdim.



 

 

R



ə

na dill


ə

ndi: 


 

 



Yaxşı, yaxşı, fors elə

m

ə



 

İlahi, bu qız necə



 d

ə

 



adamı fəth edirdi! Onun ağzını açması ilə

 

ə



ll

ərini yuxarı 

qaldırmağın bir olurdu.

  

 



B

ə

lk



ə

 bu ona gör

ə

 bel


ə

 idi ki, R

ənanın gözə

lliyin


ə

 bigan


ə

 qalmaq mümkün deyildi. 

Guya çıxış yolu tapıb cavab verdim

:  


 

 S



ə

ni x


ə

rc

ə



 salmaq ist

ə

mir



ə

m!  


 

R

ə



na m

əni başdan

-

ayağa süzə



r

ə

k «hm» el



əyib rişxə

ndl


ə

 güldü.  

 

M

ə



ni lap 

ə

l-



ayaq basdı. Necə

 d

ə



 olsa, R

ə

na t



ə

l

ə



b

əmdi. Axı, mə

n niy

ə

 v



ə

ziyy


ə

ti öz 


xeyrim

ə

 d



əyişə

 

bilmirdim. Ən azı müə



llimlik s

ə

lahiyy



ə

timd


ə

n istifad

ə

 ed


ə

 bil


ə

rdim.  


 

 R



ə

na! 


 bir q


ə

d

ə



r s

ə

rt dill



ə

ndim. 


 

Sanki o, n

ə

 



düşündüyümü bilirmiş kimi əsl aktrisa mimikası ilə

 guya ç


ə

kin


ə

ə



kin

ə

 



sözümü ağzımda qoydu:

 



 B

ə

li, mü



ə

llim! 


 

O fikrimi tutmuşdu, indi də

 m

ə

niml



ə

 

başqa cür mə



z

ə

l



ə

nm

ə



y

ə

 keçirdi. 



Yumşalmaqdan başqa ça

r

ə



 yoxdu. 

 G



əl sağollaşaq, Rə

na! 


 dedim. 


 

Yenid


ən onun şıltaqlığı tutdu.

 

 



O: 

 Subay mü



ə

llim, bilir

ə

m heç vaxt m



ənim kimi qızla evlə

nm

ə



zs

ə

n, 



 dedi. 


M

ən ildırım sürə

til

ə

 cavab verdim: 



 

- Sabah bazar günüdür, g

əl görüşə

k, s


ə

n

ə



 sözüm olacaq! 

 

R



ə

na t


əə

ccübl


ə

nm

ə



yib: 

 



Şə

h

ərin harasında? Nə



 vaxt? 

 dey



ə

 dill


ə

ndi.  


 

Geri ç


ə

kilm


ək olmazdı, dedim:

 

 



- Sabah saat 12-d

ə, Azadlıq prospekti ilə

 

İnqilab küçə



sinin k

əsişmə


sind

ə



ə

yri 


binanın qarşısındakı dayanacaqda. (Bakının bu məşhur prospekt və

 küç


ə

sini kim 

tanımır?)

  

 



R

ə

na dik-



dik soruşdu:

 

 



- Ordan hara ged

ə

c



ə

yik, mü


ə

llim? 


 

M

ən birbaşa cavab verdim:



 

 

- Ev



ə

. Heç k


ə

ə



l-

ayağımıza dolaşmayacaq.

 

 

R



ə

na d


ərhal başını tə

rp

ə



tm

ə

kl



ə

 

razılığını bildirdi və



 

ə

lav



ə

 etdi: 


 

Yaxşı tort bişirmə



yim var. S

əninçün tort bişirib gə

tir

ə

c



ə

y

ə



m! 

 

Sonra o, «Sabaha q



ə

d

ə



r!» deyib getdi.  

 

Bazar günü s



ə

h

ə



r erk

ən oyanıb mə

nzilimd

ə

 



yır

-

yığışa başladım. Mə



n R

ə

na il



ə

 

görüşə



c

əyim dayanacağın arxasındakı bayaq adını çə

kdiyim 

əyri binanın üçüncü 



m

ə

rt



ə

b

ə



sind

ə

 



birotaqlı mə

nzild


ə

 t

ək yaşayırdım. Bazar 



evimizd

ə

n uzaqda deyildi.  



 

Yüngülvarı bazarlıq elə

dim. Özümü, üst-

başımı qaydaya salandan sonra saat 12

-ni, 

görüş vaxtını gözlə



m

ək qalırdı.

  


 

El

ə



 

ə

vv



ə

ll

ə



r d

ə

 kimis



ə

, n


ə

yis


ə

 gözl


ə

m

ə



 

vaxtını ömrün əsas vaxtı saymamışam.

  

 

Bel



ə

 bir-


iki saatlar, beş

-on d


ə

qiq


ə

l

ər ömrün vaxt qırıntılarıdır. Bu vaxt qırıntıları 



zamanı ə

lin heç n

ə

y

ə



 

yatmır, bir gözün saatda qalır, bilmirsə

n h

ə

m



ən vaxtı necə

 

yaşayasan.



  

 

Vaxtından tez, on ikiyə



 iyirmi d

ə

qiq



ə

 

qalmış, yə



ni bu iyirmi d

ə

qiq



ə

ni nec


ə

 v

ə



 harada 

keçirm


ə

yin el


ə

 bir f


ə

rqi ol


madığına görə

 

binadan düşüb dayanacağın hə



nd

ə

v



ə

rin


ə

 

g



ə

ldim. Xeyli var-g

ə

l ed


ə

nd

ə



n sonra saat 12 tamam oldu.  

 

Ür



əyim buz kimiydi, inanırdım ki, Rə

na mütl


ə

q g


ə

l

ə



c

ə

k. O, sözünd



ə

 

bütöv qıza 



oxşayırdı. Ancaq gözlə

m

ə



 

saatı uzanırdı.

  

 

Q



ərar vermişdim ki, nə

 q

ə



d

ə

r geciks



ə

 d

ə



, onu gözl

ə

y



ə

c

ə



y

ə

m. Dey



ə

s

ən yavaş



-

yavaş 


R

ə

naya vurulurdum.  



 

Onun davranışına, dediklə

rin

ə

 



haqq qazandırırdım.

  

 



Özümü inandırırdım ki, o, Qabil müə

llim


ə

 haqq el


ə

yib. Qabil mü

ə

llim


ə

 

o da azdı.



  

 

H



ər adamı bir gün məhşər ayağına çə

k

ən tapılmalıdır də



. Mü

ə

llim d



ə

 

imtahanı 



intiqama çevir

ər?! Zalım oğlunun üzündə

 bir gil

ə

 nur yoxdur.  



 

Dayanacağın qarşısında dayanan taksi mə

ni fikird

ən ayırdı. Taksidə

n t

ə

xmin



ə

n 16-


17 yaşında bir oğlan düşüb düz mə

n

ə



 

sarı gəldi. Əlində

 

kağız bağlama vardı. O, 



m

ə

n



ə

 ç

atıb soruşdu:



 

 



Bağışlayın, Rasim müə

llim sizsiniz?  

 

Ür

əyim düşdü. Bildim ki, bu oğlanı Rə



na gönd

ə

rib. 



 

- H


ə



 dilucu cavab verdim. 

 

Oğlan dillə



ndi: 

 

- M



ə

n R


ənanın bibisi oğluyam. O, bu gün sə

h

ər anamla vacib bir işdə



n ötrü 

Moskvaya uçdu. Ged

ə

nd

ə



 m

ə

n



ə

 t

apşırdı ki, özü bişirdiyi bu tortu sizə



 

çatdırım. O, 

el

ə

 t



ə

svir el


əmişdi ki, görən kimi sizi tanıdım. Bu bağlama sizindir, götürün!

 

 



M

ə

n etiraz ed



ə

 bilm


ə

dim, R


ənanın sovqatı olduğu üçün bağlamanı götürdüm və

 

n



ə

d

ə



ns

ə

 



ərköyün qızın vacib iş dalınca getdiyinə

 

inandım.



 

 

R



ə

na el


ə

 

qız idi ki, olduğu yerdə



 mütl

əq canlanma yaradırdı. Tə

l

ə

b



ə

 

yoldaşları tez



-

tez ondan n

ə

s



ə

 

danışırdılar. Hə



r d

ə

f



ə

 d

ə



rs

ə

 g



ə

l

ə



nd

ə

 ya geyim-



keçimi, ya danışığı

-

davranışı, ya kiminlə



s

ə

 sözl



əşməsi, ya da başqa sə

b

ə



bd

ə

n söhb



ə

tl

ə



rin mövzusuna 

çevrilirdi.  

 

Bu söhb


ə

tl

ə



rd

ə

n b



ə

zisi m


ə

n

ə



 d

ə

 g



əlib çatırdı. Eşitmişdim ki, Rəna uşaqlıqdan 

bibisinin yanında yaşayır. Bibisi haqqında deyirdilər ki, o, yaraşıqlı, xanım

-

xatın, 


geniş ə

laq


ə

l

əri olan bir qadındır.



  

 

İki ay Rənanı görmə



y

ə

c



ə

kdim. Xasiyy

ə

timi bilir



ə

m, m


ə

nd

ə



 onun telefon nömr

ə

si 



olsaydı, bə

lk

ə



 d

ə

 



özümü saxlamayıb, bircə

 d

ə



f

ə

 d



ə

 olsa, ona z

ə

ng ed


ə

c

ə



kdim. 

R

ə



nadansa z

ə

ng gözl



ə

m

ə



ə

b



ə

sdi, 


ən azı ona görə

 ki, t


ə

tild


ə

 

Bakıda 



olmayacaqdım.

 

 



Bir neç

ə

 gün R



əna üçün darıxdığımdan özümə

 yer tapa bilmirdim. Hara gedirdims

ə



harda olurdumsa, bir gözüm onu axtarırdı. Onun barə



sind

ə

 



soruşmağa ürə

qızdırdığım bir adam da yoxdu.



  

 

Sonra yavaş



-

yavaş özümü ə

l

ə

 



aldım, Rəna haqqında soyuqqanlılıqla düşündüm. 

Başqa çarə

 yoxdu, sentyabrda d

ə

rsl



ərin başlamağın gözlə

m

ə



liydim.  

 

Düzü, sentyabrın ilk günündə



 instituta ür

ə

yimd



ə

 R

ə



na il

ə

 



danışa

danışa getdim.



  

 

D



ərs başlamazdan ə

vv

ə



l t

ə

l



ə

b

ə



l

ərin arasında onu görmə

y

ə

 



çalışsam da, Rə

na 


gözüm

ə

 d



ə

ym

ədi. İlk də



rs gününd

ə

 R



ənanı tə

l

ə



b

ə

 



yoldaşlarından soruşmaq, 

düşündüm ki, yaxşı düşmə

z.  

 

İkinci də



rsd

ən sonrakı tə

n

ə

ffüsd



ə

 

dekanlığa daxil olanda Qabil müə



lliml

ə

 üz-üz



ə

 

g



əldim. Onunla çox mehriban görüşdüm. Kefimin yuxarı olmağı Qabil müə

llim


ə

 

q



ə

rib


ə

 g

əlmişdi.



  

 

O, t



əə

ccübl


ə

 m

ə



n

ə

 



baxırdı. Düşündüm ki, yə

qin R


ənanın imtahan mə

s

ə



l

ə

sind



ə

sonra onun h



ə

l

ə



 d

ə

 m



ə

n

ə



 

qarşı hirsi soyumayıb.

 

 

Ə



rkl

ə



 Qabil mü

əllim, o da bir işdi oldu, siz dünyagörmüş adamsınız, belə

 

şeylə



ri 

çox görmüsünüz. Ancaq inanın, imtahandan qabaq Rə

na il

ə

 



görüşüb sizə

 

qarşı 



qurğu qurmamışdıq. –

 dedim.  

 

Qabil mü


ə

llim qoluma girib m

ə

ni foyed


ə

ki p


ə

nc

ə



r

ə

l



ə

rd

ən birinin qabağına gə



tirdi. O, 

quru-


quru soruşdu:

 

 



 X

ə



b

ə

rin yoxdu? 



 

T

əə



ccübl

ə

 cavab verdim: 



 

 N

ə



d

ə

n? 



 

 Bir h



ə

ft

ə



 bundan 

ə

vv



ə

l R


ənanı öldürüblə

r. 


 

 Nec



ə



 Tükl

ə

rim biz-biz oldu. 



 

Qabil mü


ə

llim sözün

ə

 davam etdi: 



 

 



İyun

un 27-d


ə

, biz R


ə

nadan imtahan götür

ə

n günün s



ə

h

ə



risi onu bibisil

ə

 birg



ə

 h

ə



bs 

edibl


ə

r.  


 

İmtahandan bir gün sonra? –



 dey

ə

 



soruşdum.

 

 



 B

ə



li! 

 Qabil mü



ə

llim R


ənanın hə

bsolunma tarixini bir daha d

ə

qiql


əşdirdi.

  

 



İçimdə

 sanki n


ə

s

ə



 

qırıldı. Demə

li, h

ə

m



ə

n gün 


əyri binanın qarşısında mə

n R


ənanı 

gözl


ə

y

ə



nd

ə

 



artıq o, həbs edilibmiş.

 

  



Bibisi oğlunun Rənanın onun anası ilə

 

vacib işdən ötrü Moskvaya uçması xə



b

ə

ri 



yalanmış. Bə

lk

ə



 d

ə

 



oğlanın işin içində

n x


ə

b

əri yoxmuş.



  

 

Qabil mü



əllim boğazını arıtlayıb dedi:

  

 



 S

ə



n dem

ə

, R



ənanın bibisi oğrularla əl imiş. O, ə

laq


ə

 

yaradıb ayaq açdığı varlı 



ail

ə

l



ə

rin evl


ərini sonradan oğrulara nişan verirmiş.

 

 



T

əə

ccübd



ən matım

-

qutum qurumuşdu. Zorla –



 «Dem

ə

k bel



ə…» 

- deyib udqundum. 

 

Qabil mü


ə

llim h


ə

l

ə



 

sözünü qurtarmamışdı. O dedi:

  

 



 Biz R

ə

nadan imtahan götür



ə

n günd


ə

n t


ə

xmin


ə

n bir h


ə

ft

ə



 

ə

vv



əl Bakıda bir oğru 

d

ə



st

ə

si 



ə

l

ə



 

keçibmiş. İstintaq zamanı dindirilən oğrulardan kimsə

 R

ənanın bibisini 



satır.

  

 



Y

əqin istintaq vaxtı Rənanın adı çəkilibmiş, yoxsa hər ikisini Baş polis idarə

sin

ə

 



çağırıb hə

bs etm


ə

zdil


ə

r.  


 

Barmağımı dişlə

dim, dem

ə

k polisl



ə

r R


ə

na il


ə

 bibisini öz evl

ə

rind


ən aparmadığından 

m

ə



n

ə

 tort g



ə

tir


ən oğlanın mə

s

ə



l

ə

d



ə

n x


ə

b

əri yoxmuş.



 

 



 H

ə



 Qabil mü

ə

llim dill



ə

ndi, 


 R

ənanın 17 yaşında bir bibisi oğlu var, deyilə



n

ə

 



gör

ə

 t



əmiz oğlandır…

 

 



Az qaldım Qabil müə

llimin dediyini t

ə

sdiq edim, ancaq bu, R



ənanın hə

tta ail


ə

sini d


ə

 

tanıdığımı bildirmə



k dem

ək olardı.

  


 

Qabil mü


əllim fikrini tamamlamağa çalışdı:

 

 



 H

əmin oğlan anası ilə



 R

ənanın tutulduğundan iki gün sonra xə

b

ə

r tutur. O, üç-dörd 



d

ə

f



ə

 

polis şöbə



sin

ə

 gedib-g



ə

l

ə



nd

ən sonra anasıgillə

 

görüş ala bilir.



  

 

Anasının və



 

bibisi qızının həbs olunmasından şoka düşən oğlan görüş otağında 

q

ə

fild



ən sıçrayıb bıçaqla anasını vurmaq istə

rk

ə



n R

ə

na araya girir v



ə

 

bıçaq qızın 



düz ür

ə

yin



ə

 

saplanır. Elə



 oradaca R

əna canını tapşırır.

 

 

Sonradan istintaqın gedişində



 m

ə

lum olur ki, R



ənanın heç bir günahı yoxmuş. Yalnız 

evi aparılan bəzi varlı adamlargildə

 bibisiyl

ə

 



qonaq olduğu üçün ondan 

şübhə


l

ə

nibl



ərmiş.

 

 



Qabil mü

ə

llim ani pauza verib son sözünü dedi: 



 

 R



ə

na ip


ə

-

sapa yatmayan qız olsaydı da, onun ə



yriliyin

ə

 heç m



ə

n d


ə

 

inanmazdım. 



Yazıq qız…

  

 



Qabil mü

ə

llimd



ən ayrılandan sonra xeyli müddə

t R


ənanın bibisi oğlunu xatırlamağa 

çalışdım.

  

 

Ancaq görüşdüyümüz gün fikrim



-zikrim R

ənanın yanında olduğuna görə

 

oğlanın ü



cizgil


ə

rin


ə

 öt


əri baxmışdım.

  

 



Bu s

ə

b



ə

bd

ə



n d

ə

 



heç cür onu gözümün qabağına gə

tir


ə

 bilm


ə

dim. Y


ə

qin haçansa 

R

ənanın qatili ilə



 üz-üz

ə

 g



ə

ls

əm, onu tanımaram.



  

 

 



 

 

 



 

 

 



 

 


Yüklə 0,8 Mb.

Dostları ilə paylaş:
1   2   3   4   5




Verilənlər bazası müəlliflik hüququ ilə müdafiə olunur ©azkurs.org 2024
rəhbərliyinə müraciət

gir | qeydiyyatdan keç
    Ana səhifə


yükləyin