Əsil və sadələşdirilmiş məttılər "ÖNDƏr n ə Ş r iy y a t "

Ç əngəl 
-  Qarmaq,  bir neçə dişi  olan qarmaq,  yabaşəkilli  alət.
Ç əri 
-   Əsgər;  Çəri  dərmək -  əsgər toplamaq;  Çəri başı -
komandan, baş komandan.
Ç ərkəz 
-   Çərkəz;  mahir döyüşçü.
Çətir 
-  Çadır.
Çətirlü 
-  Çadırlı.  Çətirli.
Çətük 
-  Pişik.
Çığırtmaq 
-  Bağırtmaq.
Çığnam-çığnam  -   Şırıl-şınl,  çağlaya-çağlaya.
Çıqa 
-   Çıxaraq.
Çıqarmaq 
-  Çıxarmaq.
Çıqmaq 
-   Çıxmaq.
Çılbır 
-  Yüyən.
Çığrı 
-  Çadırın qumaş dəliyinin ağac  halqası.
Çınlamaq 
-   Səslənmək,  cingildəmək.
Çıplaq 
-  1.  Çılpaq,  soyunmuş,  üryan,  2.  (məc.)  fağır, möhtac,
yoxsul.
Çırçıplaq 
-  Soyunmuş,  lüt,  çılpaq.
Çırğab 
-  Qızılla bəzənmiş  paltar və başqa şeylər.
Çırpındı 
-   Çırpıntı.
Çigin 
-  Çiyin.
Çilbər 
-   Yüyən.
Çoxmaq 
-  Çoxalmaq.
Çoqramaq 
-  Qaynamaq,  fışqırmaq.
Çoq 
-  Çox.
Çoluq 
-  Çoluq -  çoban-çoluq.  cocuq, evdəkilər,  ailə  (ev
adamları);  Övlad  və  arvad,  evdəkilər;  uşaq,  uşaqlar. 
Çonıaq 
-   Çomaq,  iri  kötək və dəyənək;  toppuz,  toxmaq,  əsa,
dəyənək;  ağacdan başı  toppuz kimi  yuvarlaq  olan 
dəyənək;  (vurmaq  üçün) ucunda bir yumrusu olan 
uzun  bir dəyənək;  Ucu gürz kimi  yuvarlaq olan;  ucu 
yumru kötək,  ucu toppuzlu kötək.
Çovuxmaq 
-   Düşmək,  üstünə  düşmək.
Çökm ək 
-  Çökmək,  çömbəlmək.
Çöldi 
-  Hədiyyə; elə  ənama deyərlər ki, bir dilavər cəngdə
bahadırlıq  edə və ya vəzifəsində mahir bir adam  nadir 
bir şey işləyə,  müqabilində verilər;  Qəbul edilmiş  şey,
- ’gİB3322itfS '-
bəxşiş və mükafat olaraq  aldığı  qənimət,  yaxşı  bir iş, 
göstərilən bir cəsarət əvəzində verilən bir mükafat, 
bir hədiyyə;  bəxşiş,  ərməğan,  hədiyyə.
Çöngə 
-  Zəif,  tavanasız.
Çöngəlmək 
-  Zəifləmək,  çevrilmək.
Çovqan 
-  Çovkan.  Başı əyri  mizraq, meydanda onunla top
oynayırlar.
Çözmək 
-  Açmaq,  izah  etmək.
Çuxa 
- Yundan hazırlanmış üst geyimi.
Çuqa 
-  Bax:  Çuxa.
Çulğamaq 
- Bürümək,  əhatə  etmək,  sarmaq,  culğamaq.
Çuval 
- Çuval;  Un,  dən  yığmaq üçün toxunmuş  kisə.
Çün 
- 1.  Bir halda ki,  2.  madam ki, 3.  çünki.
Çürüm ək 
- Çürümək.
D
1.  ədalət,  2.  imdad,  imdad deyə çağırma,  yardım 
istəmə.
Dayə.
H ər yer,  bütün  çevrə,  hər tərəf.
Dağarcıq.
Dəxi,  daha.
Taxmaq,  geyinmək.
Budaq, pöhrə,  ağacm  kolun düz çıxmış qanadları. 
Qudurmuş  itin  dişleməsi.
İki  kürəyin  arası,  arxası.
Telə.
Qəribə,  təeccüblü;  sövdeleşme.
Tövsiyə,  öyüd,  m əslehət,  müzakirə.
Öyüd,  məşvərət,  müşavirə,  müzakirə,  meslehət. 
M əşvəret etmək,  öyüd  almaq, müşavirə etmek. 
Bax:  Dan;  müstesna,  son dərece gözəl bir şey; 
hədiyyə,  ərməğan.
Dağınıq.
~ ~ § 3 3 2 3 g S r-
Dad  (f.)
Dadı
Dağ və  taş
Dağarcıq
Daxı
Daqınmaq
Dal
Dalamaq  II 
talamaq 
Dalusı 
Dam  (f.)
Dan
(dan-dansux)
Danış
Danışıq
Danışmaq
Dansux
Dardağan

Darı 
- Dənli  bitki  (arpa, buğda cinsindən).
Darımaq 
- Talan  etmək.
Dartmaq 
-  Dartmaq;  Çəkmək,  söymək;  “...ağ birçəklü 
qarınun
südin dartdı” .
Daşqun-daşqun  -   Daşqın-daşqın.
Davul 
- Davul.  H ər iki tərəfi  dəri  ilə  tutulmuş  musiqi  aləti
(nağaranm böyük forması).
Davul  urmaq 
-  Davul  çalmaq,  davul döymək.
Davulbaz 
- Bax:  Davul.
Dayaq 
- Dayaq,  dəstək ola biləcək  ağac,  dayanacaq 
şey, dayaq,
dəstək;  dayaq,  dirək,  ağac,  kömək,  arxa,  himayə, 
özül.
Dayamaq 
-  Dayaq olmaq;  dəstək qoymaq,  dirək 
vurmaq.
Davanınaq 
-  1.  Dayanmaq,  ehtiyat etmək,  3.  yüklənmək,  ağırlığını
vermək.
Dayə  (f) 
-  Dayə;  emizdirmədən uşağa baxan  daye.
Daz 
- Daz, keçəl.
Degəc 
-  Dedikdə.
Degil 
-  Deyil.
Devlət 
-   Sərvət.
Deyindi 
-  Haydı.
D ədə  I 
- 1.  Baba,  ananın və ya  atanın  atası,  2.  ata,
3.  dərvişlərin  piri,  4.  ixtiyar yaşlı;  hörmət mənasında 
ixtiyar kişilərə  müraciət.
D ədə  II 
-  Ləqəb -  Dədə  Qorqud (k.a.).
Dəgin 
-   -dək, qədər.
Dəfi  (ə.) 
-  Dərhal, birdən.
D əgəndə 
-  Gəldiyi  zaman,  işıq  vurduğu zaman, 
əks etdiyi  vaxt.
D əgənək 
-  Dəyənək,  iri  əl  ağacı.
Dəgirman 
-  Dəyirman.
Dəgm ək 
- Çatmaq, yetişmek, vasil  olmaq.
Dəklü 
-  Qədər,  kimi.
Dəli 
-  Qəhrəman,  qorxusuz.
Dəlim 
-  Çoxlu.
D əlm ək 
-   1.  Delik açmaq,  2.  göz-göz etmək.
Dəlü 
-  (Bax:  dəli).
Dəlük 
-  Dəlik-deşik.
Dəlülük
-   Dəlilik.
Dəm (f.)
-   An.  vaxt, zaman.
Dəmrən
-   Oxun  dəmir ucluğu.
Dəmrənsüz
-   Ucluqsuz.  Dəmir olmayan,  ucuna dəm ir taxılmamış 
olan.
Dəmür
-   Dəmir,  dəmirdən;  Dəmür don -  zireh;  demür donlu -  
zirehli,  zirehlənmiş;  Dəmürlü -  zirehli.
Dənəmək
-   Sınamaq,  təcrübə etmək.
Dənlü
-   Qədər.
Dəpə
-  1.  Tepə,  kiçik  dağ,  2.  uc,  zirvə.
Dəpəcük
-  Təpecik.
Dəpəgən
-   Tepəyən,  cuman.
D əpələm ək
-  Tepələmək.
D əpər
-   Baltaya bənzər döyüş  silahı.
Dəpilmək
-  Təpik  altında qalmaq.
Dəpmə
-  Təpik atma, təpik, qoşa;  Dəpmə  urmaq -   şıllaq  atmaq, 
tepikləmək.
Dəpmək
-  Şıllaqlamaq,  ayaqla  vurmaq,  heyvanın  arxa  ayaqla geri 
vurması.
Dəprənm ək
-  Terpənmək;  siikələnmək,  silkələnib  qalxmaq; 
Depdiklerincə -  ayaqlarını vurduqca.
Dəprətmək
-  Terpetmək.
Dərəcik
-   Kiçik derə.
Dərgah  (f.)
-  1.  Astana,  kandar,  qapı  önü;  saray,  iqamətgah, 
2.  Allahın  mərheməti,  şofqəti,  köməyi,  inayəti 
monasında.
Dəri
-  Deri;  Heyvanın  tüklə  örtülü  dərisi;  Gön.
Dərib  durmaq -  Toplamaq.
Dərilmək
-  Toplanmaq.
Dərləmək
-  Terləmək,  qan-tər içində  olmaq.
Dərmək
-  Toplamaq.
Dərnək
-  Məclis,  qanunvericilik yeri.
Dərnəksiz
-   Qanun-qaydasız,  başı  pozuq.
Dərsinmək
-  Çekilməyən,  çetin  dartılan  (ox-yay).
Dərvənd  (f.)
-  Dağ  keçidi.
Dərviş (f.)
-  Derviş;  Qapı-qapı  gəzərek,  yaxud meydançalarda 
adamları  başına yığaraq peyğəmbəre,  imamlara  və

Dəstur (ə.)
Dəstursızca
Dəviləm ək
Didar//dizar (f.)
Dikilmək
Dikmək
Dil
Dilbənd
Dilək
Diləm ək
Dilmək
Dilkü
Din
Dinləm ək
Dinli 
Diraz (f.) 
Dirək
Dirgürmək
Dirim
Dirlük
Dişi
Ditm ək
Ditrəm ək
Divan  (ə.)
Divşirmək
Dizar
Doğan
Kərbəla hadisələrinə həsr olunmuş qəsidələri  avazla 
oxuyan sufi.
Müsaidə,  izin,  icazə.
İcazəsiz,  izinsiz.
Dava etmək, haqqı aramaq, hesab  soruşmaq.
1.  Üz,  çöhrə,  2.  camal, Allahm camalı,  üzü.
Tikilmək,  qurulmaq.
Tikmək.
Dil,  ağızda olan dil;  əsir,  dustaq,  düşmon haqqında 
xobər almaq,  düşmənin vəziyyətini  söylətmək üçün 
alınan əsir.
Çalma.
İstək, arzu,  xahiş,  tələb,  təmənna.
İstomək,  arzu etmək, rica etmək.
Dilimləmek;  uzun-uzun yarmaq,  uzun və ensiz 
dilimlərə  bölmək,  yastı  kəsmək,  yarmaq,  kəsmək, 
kəsik-kəsik etmək.
Tülkü.
Qeybət.  Arxadan pisləmə,  birini  arxasınca qınama, 
dedi-qodu etmək;  Din dinləmək -   iki  adamın 
danışığına gizlicə qulaq asmaq.
1.  Qulaq vermək,  2.  saymaq,  3.  öyüd almaq,  itaət 
etmək.
Dinə qulluq edən.
Uzun;  Diraz etmək -  uzatmaq.
Dirək,  dayaq,  paya;  dirək  urmaq -  dayaq  vurmaq;  (Bir 
şeyi  saxlamaq üçün  altına vurulan  tir,  sütun,  dayaq).
1.  Diriltmək,  2.  sağ buraxmaq.
Dirilik,  həyat.
Bax:  Dirim.
Dişi;  Dişi  əhli -  qadın,  qadın  cinsi.
Didmək,  xırdalamaq.
Titrəmək.
Məclis,  böyüklərin toplandığı yer,  hökumət məclisi. 
Yığmaq,  dərmək,  döşürmək.
Bax:  didar.
Möhkem eyri  dimdikli,  uzun,  iti  qanadlı,  iti  caynaqlı 
yırtıcı  ov quşu.
Doğmaq
Doxarlı
Dola
Dolab
Dolama
Dolamac
Doqunmaq
Doquzlama
Don
Donanma
Donatma
Donlu
Dop
Dopa
Doru
Doynıaq
Doyum
Dögmək
Dögüşmək
Dökdürmək
Dökmək
Döl
Dölbənd
Dölək 
Dölüm 
Dövlət (ə.) 
Dövlətlü 
Dövlətsüz 
Dövşürmək 
// döşürmək 
Durğurma
-  Dünyaya gəlmek,  doğulmaq.
-   Toxarlar (xalq adı).
-   Bələk.
-   Çox,  bol;  Dolab-dolab ağ  süd -  bol  süd,  məmədən 
gələn gur süd.
-   Geyim adı.
-   Dolambac.
-   Toxunmaq,  deymək,  ilişmək,  rast gəlmək.
-   Qədim türk adətlərindən  birinin  ifadəsidir.  Qədim 
türklər birinə hədiyyə verərkən yaxud bir günahkarı 
cəzalandırarkən doqquz denə qiymetli  əşya verərlər 
və  ya alardılar.
-  Geiym.
-   Geyinmə.
-   Geyindirmə.
-  Donlu, geyimli.
-  M ərkəz,  orta;  Dopa dəpmək -  merkezə  cummaq.
-  Topa.
-  At cinsi.
-   Dözmek,  səbr etmək.
-  Qənimət.
-  Döymək, çalmaq;  Davullar dögmək.
-  Savaşmaq,  mübahisə  etmək,  döyüş  etmok,  müharibo 
etmək.
-   Tökdürmək,  axıtmaq.
-   Tökmək.
-  Döl;  töremə;  nəsil.
-  Çox  ince  və sıx  toxunmuş pambıqlı  qumaş,  nazik 
batist,  ağ incə bez çalma.
-  Gözəl  cins.
-   Döl  yeri.
-  Ağıl.  Bəxt,  iqbal,  uğur,  xeyir,  səadət.
-  1.  Bextli, xeyirli,  2.  uca,  ulu,  3.  ağıllı.
-  Uğursuz,  xeyirsiz.
-  Yığmaq,  toplamaq,  dərmək,  dərib gətirmək.
-  Durquzma,  qaldırma.

Durı 
-  Duru,  aydın, bulanıq olmayan,  şəffaf.
Duru  gəimək  -   Ayağa 
qalxmaq, dikelm ək, qiyam etmək.
Duruş 
-  Duruş.
Duruşdurmaq  -  Ü z-üzə  qoymaq, haqq-hesab çəkm ək (məhşərdə). 
Duş I 
-  Yuxu, röya.
Duş II 
- Tuş, rast gəlmə.
Duşaq 
-  Tuşaq,  çidar. Ayaq bağı,  ata vurulan ayaq bağı,  atların
qabaq ayağına vurulan zəncir.
Dutsaq 
-   Dustaq.
Duvaxlu 
-  Duvaqlı.
Duvaq 
-  Duvaq,  üz 
örtüyü.
Duymaq 
-  1.  Eşitmək,  2.  hiss etm ək,  3.  sezmək, 4.  anlamaq.
Dügmə 
-  Düymə,  ilgək.
Dügmək 
-   Düymək,  bağlamaq.
Dügün 
-   Toy,  şənlik,  düyün.
Dükənmək 
-   Tükənmək, bitmək,  qurtarmaq.
Düldül 
-  Həzrəti  Əlinin atının  adı.
Düm 
-  Bütün.
Dün I 
-   Dünən.
Dün  II 
-  Gecə.  Dün  bucağı -  axşam üstü.
Dünlük 
-  Pəncərə,  baca.
Dünlə 
-   Gecəikən,  gecə vaxtı.
Dünün 
-  Gecə  ikən.
Dürişmək 
-   Çalışmaq,  cəhd etmək,  vuruşmaq.
Dürlü 
- Növ, tip,  fərqləndirici  əlamət,  cürbəcür,  çoxlu,
növbənöv,  qəribə.
Dürsinmək 
-  Qorxmaq.
Dürtüşmək 
- Vuruşmaq,  bir-birin  itələmək.
E
Edicək 
-  Edincə.
Edigəc 
-  Edincə,  etcək,  edən kimi.
E1 
- Ölkə;  el;  dövlət.
Emdi 
-  İndi.
Emrənmək 
-  Sevmək,  istəmək.
Erişmək 
- Birləşmak, yetişmək,  çatmaq.
Erkək
-  1.  Mərd, kişi,  2.  igid, cəsur,  bahadır.
Erkən
-  Tezdən,  ertədən.
Ermək
-   Çatmaq, birləşmək,  yetişmək.
Erüşdürmək
-  Meydana gətirmək,  (yara)  açmaq.
Eslənıək
-   Dinləmək,  itaət etmək.
Eş
-  Dost, yoldaş.
Eşək
-  Eşşək, ulaq.
Eşik
-  Eşik;  qapı;  çöl.
Eşmək
-  Çapmaq, yortmaq (atı).
Ev
-  Otaq, yaşayış yeri,  olacaq.
Evərmək
-  Evləndirmək.
Evlü
-  Evli,  ailoli;  Evlü evinə gəlmək -  hər kəsin  yerinə
qayıtması.
Eyilik
-  Nəciblik,  lütf,  xeyir, yaxşılıq.
Eylə
-  Elə  (işarə əvəzliyi).
Eylənmək
-  Yola düzolmok.
Eyü
-  Yaxşı;  Eyi  olmaq -  yaxşı  olmaq.
ə
Əbrişim  (f.)
-  İpək,  ipək  parça.
Ədəblənmək
-  Utanmaq,  çəkinmək,  ədəbə  zidd olmamaq.
Ədük
-   Ayaqqabı,  çəkmə,  məst.
Əgin
-  Əyin, bədən.
Əglənmək
-  Əylənmək.
Əgmək
-  Əymək, bir yana yatırmaq,  meyl  etdirmək.
Əgri
-  Əyri.
Əhd  (ə.)
-  Söz  vermə,  and,  vəd;  Əhdini  bozmaq  -  vədini
pozmaq.
Əhəd  (ə.)
-  Bir tək; Allahın  adlarından  biri.
Əhl
-  Ailədə  olanlar;  ər,  arvad,  uşaqlar;  Ailə.
Əhval  (ə.)
-  Hallar,  başa gələnlər;  Ruhi  vəziyyət.
Əjdərha  (f.)
-  Əjdaha;  böyük  ilan,  insan yeyən  ilan.
Əksig
-  Əksik,  kəm.
Əksilmək
-  Ayrılmaq, qeyb  olmaq,  ölüb  ayrılmaq,  sayı  azalmt
Əksüglüg
-  Qüsur,  əksiklik,  nöqsan,  eyib.
Əkşəşmək
-  Sataşmaq,  əylənmək,  oynaşmaq.
Əlaqibət
-  Sonunda, nəhayətində.

Əlaman  (ə.) 
Əlbəttə
Əleyhissəlam (ə.)
Ələm  (ə.)
Əlhasil (ə.)
Əlhəmdülillah (ə.)
Əlüfəçi
Əlük
Əlüklü
Əmanət
Əməkdar
Əmiraxur
Əmmə (ə.)
Əmmi
Əmr (ə.)
Əmzirmək
Ənik
Ənsə
Ənşişmək
Ənük
Ər
Ərcəl
Ərdəm
-   1. Mərhəmət, 2.  sene  sığındım,  3.  bağışla məni,
4.  amandır.
-  Mütləq,  hər halda,  şübhəsiz,  doğru,  qətiyyən, 
tərəddüdsüz,  labüd.
■ Peyğəmbərlərin adı  çəkilən zaman “ona salam 
olsun”  mənasında bir dua.
-  Bayraq (dini  məzmunda,  qara rəngli parçadan, yas 
əlaməti  bildirir).
-  Xülasə.
-  Mövlaya  şükür, Allaha  şükr olsun.
-  Süvari;  Ata minmiş,  atlı.
-  Dağ keçisi,  əlik.
-  Əlikli.
-  Zərersiz olan bir kimsəyə  tapşırılan şey,  sonradan 
almaq üzrə  saxlanmaq və  qorunmaq üçün bir 
kimsəyə  tapşırılan eisim.
-  Əmək sərf edən qul  və  ya məmur,  ixtiyar və 
sədaqətli  xidmətçi.
-  Sultanm və ya beyin  heyvanlarına,  sürüsünə, başqa 
işlərinə baxan şəxs,  axura baxan  bəy;  əmiraxur 
başı -  əmir-axurların böyüyü.
- Nəyi?  Quranda 30-cu cüzün başındakı Nəbə 
surəsinin  ilk  ayəsi  olan  “əm m ə  yetəsa-əlun”un 
(onlar bir-birindən  nəyi  soruşurlar?)  ilk kəlmesi- 
dir.  Ona görə bu cüz “Əmmə cüzü” adlandınlmışdır.
-  (Ərəbcə  “əm m ”  sözünün tehrifi);  Atanın qardaşı, 
əmi.
■ Buyruq;  Əm r eyləmək -  buyurmaq.
■ Əmizdirmək;  Döşdən  süd  vermək.
• Vəhşi heyvan balası;  köpək.
■
  Boyun.
•  Bərabər işləmək,  birlikdə  işləmək.
■
  Bax:  enik.
■
  1.  kişi,  2.  həddi buluğa çatmış kişi,  3.  ər,  igid,
4. 
mərd,  qəhrəman.
Bədxasiyyət, pozğun.
Fəzilət, mərifət.
Ərdəmli
-  Fezilətli,  mərifetli,  hünərli.
Ərdəmlü
-  Bax:  ərdəmli.
Ərdil
-  Ürəkli,  cəsur.
Ərəbə
-  Araba.
Ərəbi (ə.)
-   Ə rəblərə  mexsus;  Ərəbi  atlar -  ereb  atları,  cins  atlar.
Ərəfat
-  Ərefat (y.a.) -  M əkkə yaxınlığında dağ.
Ərən
-  İgid,  cəsur, mərd,  yaxşı yetişmiş kamil,  müqəddəs, 
pir.
Ərənlər
-   Ululular,  ulu qəhrəmanlar.
Ərgənlik
-   Qadmın kişiyə hədiyyesi.
Ərkəc
-  Erkec;  keçinin  iki  yaşından  sonrakı  erkək balası.
Ərlik
-   Kişilik.
Ərməğan
-  Ərməğan,  hədiyyə,  peşkeş,  sovqat,  yadigar.
Ərş
-  Y er-göy,  göyün yeddinci  qatı,  asiman.
Ərzani  (f.)
-  Lütf,  yaxşılıq;  Ərzani  qılmaq -  lütf etmek,  yaxşılıq 
etmək.
Əsa (ə.)
-  Deyenek,  zopa,  çomaq.
Əsbab  (ə.)
-  Gərəkli  şeyler.
Əsən
-  Sağ,  salamat.
Əsil
-  Ə sil-nəsil, törəmə.
Əsirgəmək
-  Bir şeyin yoxluğuna hcyfsilənmək.
Əski
-  1.  Qədimden qalmış,  köhnə,  köhnəlmiş,  2.  qodim, 
köhnə.
Əsmədin
-  Əsmedon,  esmediyi  halda.
Əsrük
-  Serxoş.
Əsrükmək
-  Sərxoş etmək,  sersemlətmək.
Ətmək
-  Çörək.
Əvət
-  Bəli.
Əvrən
-  Aləm.
Ə vvəl-axır
-  Əvvəl-axır,  aqibət.
Əyal (ə.)
-  Övlad.  Arvad;  ailə.
Əyər
-  Yehər.
Əyərləm ək
-  Atın belinə yəhər qoymaq.
Əyyamla
-  Bir neçə gün sonra,  bir vaxt  sonra,  bir müddət  sonra.
Əzəl  (ə.)
-  1.  Əvvəli  olmamaq,  ə w ə li  olmayan zaman,
2.  insanların ruhlarmın yaradıldığı  zaman;  Əzəldən 
yazılmaq -  insan taleyinin  ilk yaradıldığı  zaman  təyin 
edilmiş olmaq.

Əzim  (ə.) 
Əziz (ə.)
Əzrayıl
Faidə 
Fani (ə.) 
Fel (ə.)
Fəqih (ə.) 
Fəraq  (ə.)
Fəryad (f.)
Fırlamaq 
Fısıl-fısıl 
Fürsət (ə.)
Gah... Gah
Gah  (f.)
Gavur
Gecəlik
Gecim
Gedə
Gedərmək
Gedicək
Gedimlü
Gen
Genə
Genəz
Gerü
Geyəsi
Böyük,  ulu,  uca.
Şərəfli, ulu,  uca,  əziz, qüdrətli;  Vəzifə -  mənsəb 
sahibi.
Əzrayıl (m ələk adı).
F
fayda, qazanc, münasib, münasiblik.
Fani.  Ölümlü,  sonu olan, daimi  olmayan, keçici. 
Hərəkət,  iş, davramş;  Feli  dönmək -  nə etdiyini 
bilməmək,  tərs  iş görmək.
Din elmini,  şəriət elmlərini  bilən, oxumuş,  müəllim. 
Ayrılıq,  ayrılıq acısı; Fəraq gəlmək -  ayrılıq acısınm 
gəlməsi.
Ağlayıb  sızlama, ah-vay etmə, bağırma, hayqırma, 
inilti.
Atılmaq,  atılıb şiddətlə tullanmaq.
Pıçıltı ilə, yavaş  səslə,  yavaş-yavaş.
Fürsət, əlverişlilik, uyğunluq,
G
Bəzi-bəzi, bir...  bir,  zaman-zaman,  hərdən-hərdən. 
Bəzən.
Kafir.
Örpək,  ləçək.
Geyim-kecim.
Qısa,  küt.
Kənar etmək,  d ə f etmək.
Gedincə,  ortadan qalxmca.
Getməli  olan,  ölümlü, sonu olan.
Geniş.
Bir daha, yenə,  təkrar.
Asan.
Geri.
Geyəcək, paltar.
Geyim
Geyürmək
Geymək
Gələci
Gəlincük
Gəliş
Gəlişmək
Gənəşmək
Gərdək
Gərdəkxana
Gərdun
Gərəkmək
Gərinmək
Gərmək
Gətürmək
Gəvəzləmək
Gəz I 
Gəz II 
Gəzləmək
Gizlü 
Gor (f.)
Gödə
Gödək
Gödəlmək
G ö g l
Gög  II
Gögcə
Gögcə  tağ
Gögərçin
Gökcək
Gölgəlücə
Gömülmək
-  (Geyim) paltar,  libas, paltar,  ev paltarı.
-  1.  Geydirmək,  bəzətmək,  2.  zirehləmək,  zireh 
geydirmək;  Geyər olmaq -  geymək.
-   Geymək,  geyınmək, paltar geymək.
-   (m ec.)  ağlı-başı  (ağlı gələcisi -  ağlı gələcisi).
-  Gəlin  (əzizləmə) -  gəlinciyim!  Kiçik  gəlin,  sevgili 
gəlin.
-   Gəlm ə,  gəliş.
-  Qarşılıqlı  gedib-gəlmək.
-   Gənəşm ək.  M əsləhətləşmək,  soruşmaq,  müşahidə 
etmək.
-   G ərdək, zifaf evi,  toy evi.
-   T əzə  evlənənlər üçün ev.
-   Dövran;  qara gərdun -  ana bətni.
-   G ərək  olmaq;  vacib,  zəruri  görünmək;  lazım  olmaq.
-  Gərilmək,  tarım çəkilmək.
-  Gərmək.
-  1.  Gətirmək, 2.  qaldırmaq.
-  Kobud yemək.  Yanmış kömürdə bişirmək,  odda 
bişirmək.
-  Dəfə,  kərə.
-  G əz  (kiçik yarıq);  oxun yarığı;  yay gəzi.
-  Nişan  almaq,  oxu gəzinə  qoymaq, oxu  kortiyində 
yerləşdirmək.
-  Gizli.
-  Qəbir,  məzar,  gor.
-  Gövdə.
-  Gödok,  qısa.
-  Qısalmaq,  gödəlmək.
-  Göy,  səma.
-  Göy,  mavi.
-  Gömgöy.
-  Gömgöy dağ.
-  Göyərçin.
-  Qeyri-adi gözəl,  yeganə gözəl.
-  Kölgəli  olan,  kölgəsi  olan.
-  Yerə  batmaq, yerdə  qeyb olmaq, torpaqla örtülmək.

Gön
Göndər
Görk
Görkli
Göstək
Göygi // göygü
Göynəmək
Gözcigəz
Gözçi
Gözətmək
Gözükmək
Gumbur-
gumbur
Günbəd (f.)
Günlük
Günü
Gürbüz (f.)
Gürəş
Gürəşmək
Gürləmək 
Gürz (f.)
Güvənc
Güvənmək
Güyəgü
Güz
Güzin
- Gön;  inək, öküz və kəl dərisindən palıd qozası  ilə 
işlənən ağ dəri.
- Mızraq, qarğı, nizə.
-  Gözəllik.
-  Gözəl, yaraşıqlı.
- Çidar;  m üxtəlif bağ, bənd və zəncir;  heyvanlarm 
ayağma vurulan gödək bağ;  Göstəgi  üzmək -  ayağa 
vurulmuş ipi  qırmaq.
- Kürəkən.
-  Dərdlənmək,  dərd çəkmək,  üzülmək,  yanmaq.
-   1.  Kiçik göz,  2.  qəşeng göz.
- Kəşfıyyatçı,  casus,  xəfıyyə.
-   Gözləmək.
-   Görünmək.
-  Gumbultulu;  uğuldayan və gurlayan  səs;  Gumbur- 
gumbur davullar çalınmaq.
-  Gümbəz, konusvari formada tavanı  olan yuvarlaq 
bina,  qübbəli  hər hansı bir bina, qübbə.
-   Çətir;  kölgə  salmaq üçün yarıyan pərdə.
-  Günü  (qadın).  Qısqanma,  qısqanclıq.
-  Zirək,  çevik,  güclü.
-  Güləş.  Tutaşmaq,  güləş;  Güroş tutmaq -  güləşmək.
-  Güləşmək, bir-biri  ilə güc sınamaq,  pohləvanların 
güləşməsi.
- Guruldamaq.  Gurultu salmaq,  nərə çəkmək.
-  Gürz.  Qədim  silah növü;  Dəmirdən  çomaq; toppuz, 
şeşpər.
- Güvənc,  sevinc,  öyünmə;  dayaq,  söykəniləcək şey; 
fərəh;  Sevinc  duyumu,  daxili  açılma;  etimad, ümid, 
güvənilən şey;  sevincli,  dayanacaq,  güvənmək, 
öyünmək;  Arzu,  əməl, güvənmə,  lovğalanma, 
öyünmə,  qürur,  vüqar, əzomət.
- Güvənmək,  arxalanmaq.
-  Bax:  göygi.
- Payız;  Güz alması -  payız alması.
- Payızda.