lat ulaming sonini qisqarishiga, arealini esa torayishiga sabab bo‘ladi. Shu kabi turlar alohida muhofazaga muhtojlik sezishadi. Turning shakllanish jarayoni, tur arealining vujudga kelishi va yirik taksonlar areallarining shakllanishi muayyan taksonomik guruhning genezisi deb ataladi. Bir joyda paydo bo‘lgan, o ‘xshash xususiyatli geo grafik genezisga ega turlar bitta geografik - genetik guruhni tashkil qila di. Yer yuzasidagi faunistik komplekslar o ‘simlik qoplamlari, hayvon laming o ‘zaro aloqalari bilan bog‘liq holda tarixan shakllangan bo‘lib, bu jarayonda ayniqsa, hayvonot dunyosining tarqalishida hududning abiotik omillari alohida o‘rin tutadi. Har qanday keng hududdagi flora va fauna o ‘zining vaqt va makondagi genezisi bilan har xil, ya’ni geterogendir. Faunistik tarkib o ‘simliklar qoplamiga va nihoyat muhitning geo grafik xususiyatlariga bog‘liq bo‘lib, bu hayvonlaming tarqalishidagi 51
zonallilik prinsipining asosini tashkil etadi. Geografik - genetik gete- rogenlilik va zonallilik prinsiplari yer yuzi faunasini zamonaviy zoo geografik rayonlashtirishda asos bo‘lib xizmat qiladi. Ekologik sharoitlar faunaning umumiy qiyofasini va unga tegish li turlar adaptatsiyasini belgilab beradi. Yangi faunaning tarkibida uchrovchi turlaming yoshi qadimiy bo‘lishiga qaramay, bu fauna yosh hisoblanadi. Fauna yoshligi uning tarkibida turlar kamligini belgilamaydi, bu aw alo faunani shakllantiruvchi manbalarga bog‘liq bo‘ladi. Agarda bunday manbalar bir nechta bo‘Isa va qo‘shni fau nalarda turlar soni ko‘p bo‘Isa, bunda yangi hududda aralash turlar soni ko‘p bo‘lgan fauna shakllanadi. Yosh faunaga muz davridan ho
