ON YEDDİNCİ TƏNBEH «ƏBUL FƏZL ABBAS (Ə) HAQQ HÖKM VERİR!»
Sünnilərdən birinin şiələrdən birində pulu varmış. Nə qədər istəyisə pulunu geri ala bilmir. Şiə götürdüyü borcu qaytarmır və inkar edir ki, mən səndən pul almamışam. Çox çəkişmədən sonra sünni deyir: Əgər həzrət Əbul Fəzl Abbas (əleyhissalam)-ın dərgahına gedib əlini onun ələminin üstünə qoyub and içsən ki, mənə borclu deyilsən, mən səndən heç bir şey istəmirəm.
Borclu şiə bu sözü qəbul edir və öz-özünə fikirləşir ki, o sünnidir, mən isə şiə. Beləliklə həzrət Əbul Fəzl Abbas (əleyhissalam) mənim xeyrimə qəzavət edər.
Boclunun zövcəsi ona məsləhət verir ki, bu işin düzgün iş deyil. And içmə. Lakin şiə arvadına deyir:
Həzrət Əbul Fəzl Abbas (əleyhissalam) heç vaxt şiyəni sünninin müqabilində başı aşağı eləməz.
Nəhayət, şiə and içmə mərasimini yerinə yetirir. Yalandan Əbul Fəzl Abbasa (əleyhissalam) and içir ki, mən bu şəxsə borclu deyiləm. Aradan çox keçməmiş mə`lum olur ki, kişi kor olmuşdur. Budur, o Həzrətə yalandan and içməyin aqibəti!
Dostları ilə paylaş: |
