Habitat ve Biyotop
Organizmaların
kendi
aralarında
ve
çevreleriyle
etkileşimlerinin
araştırılmasında, her iki, canlı ve cansız etkenler değerlendirilmektedir.
Biyotik
ya da
canlı
etkenler
, çevredeki tüm canlı organizmaları ve diğer canlılar
üzerindeki
doğrudan ve dolaylı etkilerini içerir.
Abiyotik
ya da cansız etkenler su, oksijen, ışık,
sıcaklık, toprak ile inorganik ve organik besinleri içerir.
Abiyotik etkenler özel bir çevrede ne tür organizmaların yaşayabileceğini
belirler.
Örneğin, çöllerde çok az temin edilebilir su vardır ve sıcaklık günlük olarak
çok sıcak ile soğuk arasında değişir. Bu koşullarda sadece uyum sağlamış, adaçayı
çalısı (sagebrush) ve kaktüs gibi bitkiler yaşayabilir. Tahıl, meşe ağaçları ve orkideler
gibi diğer bitki çeşitleri çöllerde yaşayamaz. Bu bitkiler uyum sağladıkları,
değişik
abiyotik koşullara sahip diğer çevrelerde gelişirler.
Abiyotik etkenler jeolojik-
Jeomorfolojik, coğrafik, hidrolojik ve iklimsel
(klimatolojik) parametrelerdir. Bitki ve hayvanların
özgün bir birlikteliği için
ya
şama yeri sağlayan, özel bir takım cansız ekolojik etkenler tarafından
karakterize edilen, çevresel olarak aynı yapıdaki koşulların
olduğu bir alan veya
bölge
biyotop
olarak adlandırılır. Biyotop tam olarak
habitat
terimi
ile eş
anlamlıdır, ancak habitatın konusu bir tür veya bir
populasyon
olurken,
biyotopun
konusu
bir biyolojik
toplulu
ktur. Habitat veya biyotopları doğrudan
etkileyen özgün abiyotik etkenler ışık, sıcaklık, su, hava ve toprağı kapsar. Işık,
fotosentezle ekosisteme enerji sağlar.
Dostları ilə paylaş: 
