GiRİŞ canliliğin tanimi

radyoaktivite
denir. 1896 yılında, uranyum elementi içeren minerallerle deneyler yapılırken 
keşfedilmiştir. 

---

16 
Bütün ağır elementlerin izotopları (atom numaraları 83 'den büyük olanlar) 
radyoaktiftirler. Bu elementlerin kararlı
formları yoktur. Ancak, kararlı izotoplara sahip 
elementlerin de radyoaktif izotopları vardır. Bunların pek çoğu, nükleer reaktörlerde veya 
elementlerin yüksek hızlı atomik taneciklerle bombardımanında yapay olarak 
yapılmaktadır.
Alfa saçan radyoaktif maddelere örnek olarak; Radyum (Ra
-226), Radon (Rn-222), 
Pl
ü
tonyum (Pu-
238) gösterilebilir. Beta saçanlara; Potasyum (K
-40), Stronsiyum (Sr-90), 
Karbon (C-
14) gösterilebilir. Gamma saçan elementlere örnek olarak
; Kobalt-60 (
60
Co), 
Kripton-88 (
88
Kr) ve Sezyum-137 (
137
Cz) 
gösterilebilir. 
Radyoaktivite kimyasal bir işlem değildir. Biyolojik işlemlerin araştırılmasında, 
radyoaktivite önemli bir araçtır. Radyoaktif izotoplar ya da 
radyoizotoplar
keşfedilebilmekte 
ve 
yaydıkları 
radyasyonlara 
hassas 
aletlerle 
miktarları 
ölçülebilmektedir. Böylece canlı bünyesinde maddelerin izlenmesinde ve organların 
büyüklük, şekil veya işlevsel bozukluklarının ortaya çıkarılmasında kullanılabilmektedirler. 
Canlı organizmalarda biyokimyasal tepkimelerin araştırılmasında da kullanılabilirler. 
Radyoizotop atomlar
ı 
iz sürücü
veya 
fişleyici
atomlar olarak rol oynarlar. Bir bileşikten 
diğerine geçmeleri belirlenebilir ve izlenebilir. Böylece bir işlemin ayrıntılı kimyasal 
adımları belirlenebilir. İz sürücü olarak kullanılacak izotopların radyoaktif olmaları 
gerekmez. 
Değişik kütleleri 
sayesinde
, kütle spektrometresi denilen bir alette 
belirlenebilirler. Kararlı bir izotop olan oksijen
-
18, fotosentez işleminin bu yolla 
araştırılmasında kullanılmaktadır.