G'O'zaning karantin kasalliklari va ularga qarshi kurash choralari reja

Qora ildiz chirish. Thielaviopsis basicola nomli deyteromitsetlar sinfiga oid zamburug‘ qo‘zg‘atadigan kasallik bo‘lib, asosiy alomati – o‘rta va ingichka tolali g‘o‘za nihollarining ildizlarida po‘stloq (qobiq) chirishi, kasallikning kam uchraydigan shakli esa – ingichka tolali g‘o‘za ko‘saklari ochila boshlagan davrdan e’tiboran (avgust-sentabr) ildiz bo‘yinchasi (ayniqsa, uning ichki qismi) chirishi va o‘simlik so‘lishi bilan ta’riflanadi.
Zamburug‘ nihol ildiz tarmog‘ining va poyaning tuproq sathidan pastki qismidan po‘stloq va po‘stloqning ustki pardasi (epidermisi) to‘qimalariga kirib zararlaydi; zararlangan to‘qimalar qorayib ketadi. Zamburug‘ kam hollarda ildizning ichki qismlari (endodermis, o‘tkazuvchi tomirlar tarmog‘i va uni himoyalovchi to‘qimalar) ga o‘tib zararlashi, bunda kasallangan nihol ildizi po‘stlog‘ini qo‘l bilan oson sidirib olish mumkinligi va ildizning ichki qismlari zararlanmaganligini ko‘rish mumkin. Odatda kasallangan niholning o‘q ildizi sog‘lom o‘simliknikiga nisbatan ancha noziklashadi. Kasallik kuchli rivojlanganda, nihollarning o‘sishi juda sekinlashadi, bo‘yi past bo‘lib qoladi va ularni tuproqdan oson sug‘urib olish mumkin bo‘ladi. Qora ildiz chirishi va boshqa nihol kasalliklari qo‘zg‘atuvchilari uchun haroratning past (4-15 ⁰С) va namlikning yuqori bo‘lishi (yomg‘ir) juda qulaydir. Bunday sharoitda kuchli yoki juda kuchli zararlanish kuzatiladi (Davis va b.q. 1996).
Kasallik nihollarda 2-4 hafta davom etgandan so‘ng, harorat 20-25 ⁰С ga ko‘tarilishi bilan chirigan po‘stloq va epidermis to‘qimalarining o‘rniga po‘stloqning ichki qismlaridan yangi to‘qima (periderma) o‘sib chiqadi. Chirigan to‘qimalar 1-2 hafta ichida archilib, tushib ketadi va nihol kasal bo‘lganini alomatlari deyarli qolmasligi ham mumkin. Shuning uchun qora ildiz chirish kasalligi ko‘pincha unib chiqqan nihollar sonini kamaytiradi.
Qora ildiz chirishining yoz yokit kech kuzda ingichka tolali g‘o‘zada uchraydigan xili nihol kasallanishining davomi bo‘lib u, barglarning poyadan tushib ketmasdan, poya yosh to‘qimalarining birdan so‘lishi bilan ta’riflanadi. Bunday o‘simlik, xuddi yashin urgandek to‘satdan qurib qoladi. Kasallikning yaqqol ko‘rinadigan alomati – ildiz bo‘yinchasi va uning yuqori tomoni (10-12 sm balandlikkacha) juda sezilarli darajada yo‘g‘onlashib qo‘ng‘ir yoki to‘q-qizg‘ish rang olishi hisoblanadi. Thielaviopsis basicola niholning to‘qimalariga kirgandan so‘ng 2-4 kun ichida ildizning ustki qismlarida ikki xil spora hosil qiladi: fialokonidiya (endokonidiya) va artrospora (xlamidospora). Fialokonidiyalar tagi shish va ustki qismi silindrsimon konidioforalar ichida rivojlanadi. Ular silindr shaklida ikki tomoni ham silliq, rangsiz bir hujayrali, o‘lchamlari 8-20x4-6 mkm.
Artrosporalari qalin devorchali, to‘q-qo‘ng‘ir, disk shaklida, zanjirsimon. Har bir zanjir 4-8 ta artrosporadan iborat, zanjirning eng pastdagi sporasi rangsiz. Zanjirlar o‘lchami24-55x8-16 mkm, alohida sporalarniki 10-17x5-8 mkm. Laboratoriyada agarli oziqa muhitlarida zamburug‘ koloniyalarining rangi kul rang.
Tahlillar shuni ko‘rsatadiki, qora ildiz chirish kasalligi keng tarqalishi uchun shart – tuproqda zamburug‘ propagulalari miqdori eng kamida 50 yoki undan ko‘proq bo‘lishi kerak ekan: AQSH janubiy-g‘arbiy shtatlarining g‘o‘zada qora ildiz chirish ko‘p tarqalgan dalalarida zamburug‘ propagulalarining miqdori 1 g tuproqda 50-750 tani tashkil etishi aniqlangan (Davis va b.q. 1996).
Dalalarda o‘sayotgan kasallikka moyil xo‘jayin o‘simliklarning yo‘qligida zamburug‘ artrosporalari «fungistazis» hodisasi mavjudligi tufayli, tuproqda o‘smasdan bir (Karimov, 1980) yoki ko‘p (Rasulev, 1981) yillar davomida saqlanadi. Kasallikka chalinishga moyil ekin turi (masalan g‘o‘za) ekilgach, nihollar ildizlaridan chiqaradigan organik moddalar fungistazisni «buzadi» va zamburug‘ sporalari «uyg‘onib», o‘sishni boshlaydi va nihollarni zararlaydi.
Thielaviopsis basicola keng ixtisoslashgan polifag, g‘o‘zani, dukkakli, sabzavot, texnik ekinlarni, tamakini, gullar va manzarali o‘simliklarni hamda begona o‘tlarni zararlaydi. Ayniqsa dalalarda keng tarqalgan salomalaykum, ajriq, eshAQSHo‘ra, qora kurmak (shamak) va sutcho‘p kabi begona o‘tlar qora ildiz chirish bilan ko‘p kasallanadi (Klimova,1979). Kasallikka chalinishga moyil o‘simlik turlariga yuzga yaqin (Karimov,1976), boshqa manbalarga ko‘ra (Mojina va b.q.,1984) – 200 dan ortiq. G‘o‘za navlari ichida qora ildiz chirishga yuqori chidamlilari yo‘q, faqat kasallanish darajalari har xil bo‘lganlari mavjud. Tadqiqotlarda tekshirilgan navlarning aksariyati kasallikka chalinishga moyil (Rasulev, Kravsova, 1971; Rasulev, Tagirova, 1971; Rasulev va b.q., 1974; Shakirov, Tagirova, 1980). Umuman o‘rta tolali g‘o‘za ingichka tolali navlardan kamroq zararlanadi (Rasulev, Tagirova,1971; Rasulev va boshq. 1974).