Hazirlayanlar

2B - (s. 40) 
Kardeşlerim, o zamana kadar kâinata 
böyle güzel bir insan gelmedi. Öyle bir 
güzellik ki doğan aya “Doğdum” diyor. 
Komple bütün takımyıldızları, Büyük 
Ayı, Küçük Ayı, Samanyolu ve hatta 
Halley kuyruklu yıldızı bile esas duruşa 
geçip bu güzellik karşısında selam du-
ruyorlar. Nasıl durmasınlar kardeşim. 
Yusuf bu, güzellik o, dürüstlük o, cö-
mertlik o, yiğitlik o, ay o, yıldız o, gece 
o, gündüz o. İnsan bakmalara kıyamı-
yor. Adeta bir güneş gibi gözleri kamaş-
tırıyor.
O güneş ama Züleyha da ay. Ay parçası 
gibi yüzüne bakmaya doyamayacağın 
en güzel, cillop gibi daldaki elma, suda-
ki nergis, havada uçuşan leylak kokusu, 
bülbülün dilindeki gül, gülün içindeki 
gonca, dağ yolundaki yonca, Züleyha 
bu Züleyha. Dünyada bir tek kişi yoktur 
ki Züleyha’yı görür görmez âşık olma-
sın, malını mülkünü, şanını şöhretini 
terk etmesin. 
Yusuf müstesna. O Yusuf ki evli diye Zü-
leyha’ya bir an olsun dönüp bakmamış. 
O Züleyha ki Yusuf’a bakmalara doya-
mamış. Öyle âşık olmuş öyle âşık ol-
muş ki yedi düvelin diline sakız olmuş. 
Gelgelim Yusuf’tan aşkına karşılık bu-
lamayınca ani kadınlık manevralarıyla 
Yusuf’un aklını başından almaya, gön-
lünü çelmeye çalışmış. Ama Yusuf’un 
gönlünü alan almış. Neticede onun kut-
sal bir vazifesi varmış. İnsanlara iyilik, 
doğruluk, güzellik kokuları dağıtmak 
üzere gönderilmiş. Netice itibariyle bir 
erkek olarak Yusuf, Züleyha’nın güzelli-
ğini müşahede etse de adeta çelikten 
yapılmış sinirleriyle duygularını intifaya 
uğratmayı başarmış. 
Kardeşlerim, Yusuf’u iftirayla zindanla-
ra attıran bu bedbaht kadın aşkından 
erimiş, etlemiş, gözünün feri sönmüş, 
beli bükülmüş, yüzüne bakmaya tır-
sacağın, en korkunç bir cadı karısına 
dönüşmüş. Yusuf ise zindanlardan 
kurtulup Mısır’a sultan olmuş. Derken 
akabinde ve detayında Mısır’ı her türlü 
kalkındıran, açlıktan ve kıtlıktan kurta-
ran Yusuf, memleketimde aç hiç kimse 
kaldı mı diye sokakları dolaşırken ihti-
yar bir dilenci kadına rastlamış. 
Yanına yaklaşmış, “Neye ihtiyacın var 
kadın, ne dilersin, ne dilenirsin?” diye 
sormuş. Kadın başını kaldırmadan, “Hiç 
bir şey dilemem, ben gül yüzlü Yusuf’un 
dilencisiyim. Ömrüm boyunca onu di-
ledim. Var git başımdan. Beni benimle, 
beni aşkımla, beni Yusuf’umla baş başa 
bırak.”demiş. Yusuf yavaşça eğilip ka-
dının yanına çökmüş ve “Yusuf’u kim-
den dilersin.” diye sormuş. Kadın yine 
başını kaldırmadan, “Yusuf’u, Yusuf’un 
Rabbi’nden dilerim.” deyince, gözleri 
dolmuş Yusuf’un. “Yusuf’un Rabbi onu 
sana verse ne yaparsın?” deyince, bu 
defa Züleyha’nın gözleri dolmuş, baş-
lamış ağlamaya “Şu hâlimi görmüyor 
musun? İhtiyarladım, eski Züleyha’dan 
bir eser kalmadı. Belim büküldü. Gözle-
rimin feri söndü. Yusuf beni bu hâlim-
le ne yapsın?” deyince, Yusuf kadının 
başını elleriyle havaya kaldırmış ve o 
güzel sesiyle “Bana bak.” demiş. Kadın 
utanmış, bakamamış. Yusuf, bir daha 
tekrarlamış o şahane, o güzeller güzeli 
sesiyle “Bana bak.” Züleyha, bir an ka-
fasını kaldırmış ve göz göze gelmişler. 
O, yıllardır aradığı sevgilisini karşısında 

---

217
İ S T A N B U L
YA B A N C I L A R İ Ç İ N T Ü R K Ç E Ö Ğ R E T İ M S E T İ C 1 / +
gören Züleyha’nın bir anda dili tutul-
muş. “Yusuf” diyebilmiş. Başka bir şey 
dememiş. 
Kadının bu hâlini gören Yusuf, gözyaş-
ları içerisinde ellerini semaya açtı ve 
Yaradan’ına yakardı: “Ey âlemleri ya-
radan Rabbim, beni kuyuya atıp öldü 
diyen kardeşlerimi bağışladın. Bana 
iftira atıp zindanlara düşüren şu kadını 
da bağışla. Çünkü o bende senin gü-
zelliğini gördü, ona meftun oldu. O’nu 
lütfunla lütuflandır. O’na eski güzelliği-
ni geri ver.” Yusuf daha duasını bitirme-
den hikmetinden sual olunmayan Rab-
bim, o perte çıkmış, ihtiyarlamış kadını 
bir anda on sekizlik taptaze Züleyha 
hâline getirdi. Yusuf ile Züleyha öbür 
dünyada aşklarını ebediyen yaşamak 
üzere son nefeslerine kadar birbirlerini 
sevmişler. Bütün hakiki sevenlere böy-
le bir aşk nasip olsun.