I bob. Urg’u haqida umumiy tushuncha Urg’uning ma’nosi

2.2.Urg‘uning fonetik tabiatiga ko‘ra turlari
So‘z urg‘usinining asosiy tasnifi uning fonetik tabiatiga ko‘ra amalga oshiriladi. Tovushlarning (asosan unli tovushlarning) davomiyligi, ohangning yuqori yoki quyi darajada ekanligi, prosodik xususiyatlarining o‘ziga xos belgilariga ko‘ra tillar quyidagi uch turga (ba’zi manbalarda to‘rt turga) bo‘linadi:
1) Urg‘uli bo‘g‘inni aniqlashda zarbning boshqa omillar davomiylik yoki tonga nisbatan muhim ahamiyat kasb etgan tillar bo‘lib, ular dinamik urg‘uga ega bo’lgan tillardir
Kuchli zarb va baland ovoz dinamik urg‘uning akustik belgisi bo‘lsa, shu ovozni yuzaga keltiruvchi nutq a`zolari muskullarining kuchlanishi (tortilishi, taranglashishi) bunday urg‘uning fiziologik belgisi sanaladi. Dinamik urg‘uli bo‘g‘inda kuchli zarbning bo‘lishi uning shu so‘z tarkibidagi boshqa bo‘ g‘inlardan ajralib turishini ta’ minlaydi.
2) Asosan urg‘uli bo‘g‘in undagi tovush toni bilan xarakterlanadigan tillar tonik yoki musiqali urg‘uga ega bo‘ lgan tillardir. Masalan: xitoy, yapon, serb tillari tonik tillardir. Urg‘uning bu turini olgan bo‘g‘in ovoz tonining o‘zgarishi bilan urg‘usiz bo‘g‘inlardan farq qiladi. Demak, tonik urg‘uda un paychalari chastotasi tezlashadi, ovoz toni esa balandlashadi.
3) Ba’zi tillarda urg‘uli bo‘g‘inning davomiyligi boshqa faktorlardan ortiq ahamiyat kasb etadi. Bu tipdagi tillar kvantitativ urg‘ uga egadir. Masalan: chex va grek tillari. Urg‘uning bu turi urg‘uli bo‘g‘indagi unli tovushning cho‘ziq (davomli) talaffuz etilishi bilan xarakterlanadi.
Ba’zi manbalarda yuqoridagi qayd etilgan turlarga qo‘shimcha sifatida tipik ottenkali urg‘u (sifat urg‘ usi) ham keltiriladi.
Urg‘uning bu turi bo‘g‘indagi unlining o‘ziga xos tipik ottenkasi (sifat belgisi)bo‘lishi bilan xarakterlanadi va shu belgisiga ko‘ra u urg‘usiz bo‘g‘ indan farqlanadi.
Ko‘pchilik tillarning so‘z urg‘usida yuqoridagi fonetik (fizik-akustik) belgilardan bir nechasi birga ishtirok etadi, ammo ulardan bittasi, ba`zan, ikkitasi shu til uchun yetakchi belgi hisoblanadi.
Masalan S Jalilov bunday holatni rus tili va o‘zbek tillari doirasida
qiyoslaydi.
Rus tilidagi so‘z urg‘usida tonik (musiqiy) urg‘u belgisi yo‘q,
qolgan belgilarning barchasi bor, cho‘ziqlik mavjud, bo‘g‘indagi unlining asosiy sifat (akustik) belgilari saqlangan, zarb ham ishtirok etadi. quyidagi misollarning qiyosida buni yaqqol anglab olish mumkin, a) oltin (o‘zb.) va karatin (rus.), ovsin (o‘zb.) va apel`sin (rus.) so‘zlarining barchasida oxirgi bo‘g‘in urg‘ulidir, barcha urg‘uli bo‘g‘inlarda i unlisi qatnashgan, ammo karantin, apel`sin so‘zlaridagi i unlisi o‘zbekcha oltin, ovsin so‘zlaridagi i dan cho‘ziqroq talaffuz etilmoqda. Bunday tafovutni mavzu(o‘zb.) va meduza (rus.), mangu (o‘zb.) va mangusta (rus.) so‘zlarining urg‘uli bo‘g‘inlaridagi u unlisi qiyosida ha m ko‘ramiz. Rus tili fonetistlarining ta`kidlashicha, ruscha unli fonemalarning urg‘uli bo‘g‘indagi cho‘ziqlik darajasi urg‘usiz bo‘g‘indan bir yarim barobar ortiqdir.b) gorod (im.padej,ed.chislo)-goroda (im.padej,mn.chislo), voda (im.padej,ed. chislo)- vodO‘(im.padej,mn.chislo)- vodO‘ (rod. padej, ed.chislo). Keltirilgan so‘zlarning barcha grammatik shakllarda lab-lab, o‘rta keng o unlisi qatnashgan, ammo u o‘zining ana shu sifat belgilarini (lab-lab, o‘rta keng o uchun tipik ottenkalarni) faqat urg‘uli bo‘g‘inda saqlagan, urg‘usiz bo‘g‘inlarda esa bu belgilar o‘zgarib, o unlisi qisqa a (lablanmagan, quyi keng unli) tarzida talaffuz qilinmoqda, garada, vada, vadO‘ kabi. Unli fonemaning asosiy (tipik) ottenkasi namoyon bo‘lishi uchun so‘z urg‘usining qanday ahamiyati borligini shu misollar tahlilidan anglab olish mumkin. Shuning uchun ham so‘z urg‘usining fonetik tabiatini baholashda rus tilshunoslari birinchi o‘ringa sifat belgilarini (unli fonemadagi asosiy ottenkalarning saqlanish darajasini), ikkinchi o‘ringa cho‘ziqlik belgisini va, nihoyat, uchinchi o‘ringa zarb belgisini qo‘yadilar.
O‘zbek tilida ham musiqiy urg‘u yo‘q, ammo unda cho‘ziqlik belgisi
va zarb bor. Bu belgilar urg‘uli bo‘g‘inni shu so‘zdagi urg‘usiz bo‘g‘inlardan ajratish imkonini beradi. Shuni ham ta`kidlash kerakki, so‘z urg‘usining cho‘ziqlik darajasi rus va o‘zbek tillarida Buni bir xil emas, rus tilidagi so‘z urg‘usining cho‘ziqlik belgisi o‘zbek tilidagidan ko‘proq darajada seziladi.
yuqorida oltin va karantin, ovsin va apel`sin so‘zlari qiyosida ham ko‘rib o‘tdik. Demak, o‘zbek tilidagi so‘z urg‘usida zarb birinchi o‘rinda turadi, shunga ko‘ra uni dinamik urg‘u deb baholash maqsadga muvofiqdir.Tillarning boshqa tillardan so‘z olib, olinma so‘zlar hisobiga ham boyib borishini nazarda tutsak, dinamik urg‘u deyarli barcha tillar uchun xosdir.
“Dinamika” so‘zi yunon tilidan olingan bo‘lib, “kuch” demakdir. Tilshunoslikda so‘z tarkibidagi urg‘u qabul qilgan unli tovushning bir qadar kuchli va cho‘ziq talaffuz etilishi dinamik urg‘u hisoblanadi. Ayrim tillarda dinamik urg‘uning ta’siri natijasida so‘z tarkibidagi urg‘usiz unli tovushlar pozitsion o‘z garishlarga uchraydi. Ya’ni urg‘u qabul qilgan unli tovush baland ovoz bilan, shiddat bilan aytilganda, urg‘usiz unlilar talaffuzida noaniqlik, qisqalik, bilinar -bilinmaslik yuzaga keladi. Bu holatni slavyan tillarida, chunonchi, rus tilidagi ayrim so‘zlar talaffuzida kuzatish mumkin.
O‘zbek tilida so‘z urg‘usi aksariyat holatlarda urg‘uli bo‘g‘ inning chastotasi va undagi zarb vositasida urg‘u olmagan bo‘g‘inlardan ajralib turadi. Tadqiqotlarga qaraganda, o‘zbek tili so‘z urg‘usida tovushning yuqori chastotaligi yoki davomiyligi emas, aynan undagi zarb muhim ahamiyatga ega.
Akustika doirasida dinamik urg‘u hech qachon zarb va cho‘ziqlilikni bir paytda qabul qilmaydi. Shunga qaramay ba’zi istisno holatlar ham mavjud bo‘ lib, skandinaviyan tillarida tonik va dinamik urg‘u bir xil darajaga egadir. O‘zbek tilida so‘z urg‘usiga
berilgan ta’rif idrokiy o‘lchovga tayangan bo‘lib u maxsus asboblar tekshiruvi bilan isbotlangan. Shunga qaramay, ingliz va o‘zbek tillari urg‘usiga dinamik urg‘ u deb ta’rif berilsada, jismoniy komponentlarning ko‘p bo‘g‘inli so‘zlarda boshlang‘ich, o‘rta va yakuniy bo‘g‘inlardagi harakati bilan farqlanadi. So‘z urg‘usining komponentlari bir-biri bilan o‘zaro bog‘liq bo‘lganligi uchun urg‘u
tushgan bo‘g‘inni doim baland, cho‘ziq va yuqori tonli bo‘lishini kutish to‘ gri emas. Ba’zi manbalarda aytilishicha, o‘zbek tilidagi urg‘uning xosil bo‘lishida zarbdan tashqari cho‘ziqlilikning o‘z o‘rni mavjuddir.Ya’ni unlining miqdoriy xususiyati ham leksik urg‘uning yuzaga kelishida ahamiyatlidir. Misol uchun sa:ap-sariq yoki ma:azza so‘zlarida zarbga qaraganda cho‘ziqlilik ustunlik qiladi.
Agar bu fikrni ham inobatga oladigan bo‘lsak o‘zbek tili nafaqat dinamik urg‘ uli tillar, balki kvantitativ urg‘uli tillar oilasiga ham qo‘shishimizga to‘g‘ ri keladi.
O‘zbek tilida ham mavjud suffikslarni shartli ravishda ikki turga ajratishimiz mumkin: urg‘u oladigan va urg‘u olmaydigan suffikslar.
Oz sonli suffikslar odatda urg‘u olmaydi:
 -ta (dona son qo‘shimchasi) béshta;
 -cha (ravish yasovchi qo‘shimcha) rúscha;
 -tacha (chama son qo‘shimchasi) úchtacha;
 -gina (kina) (yuklama bo‘lsa) ulárgina;
 -dek, -day (o‘xshatish qo‘shimchalari) ótdek, tuyáday;
 -ov, -ova, -yev, -yeva (familiyaning so‘ngi bo‘g‘ inlari)Xolmátov;
 -ma (fe’lning bo‘lishsizlik qo‘shimchasi) bórma;
 -man, -san, -miz, -siz (shaxs ko‘rsatuvchi bog‘lama va shaxs-son qo‘shimchalari) talabáman, talabásiz;
 -di, -gan, -moqchi, -ajak kabi (zamon qo‘shimchalari) kéldi;
 qo‘shimcha yuklamalar: oldi-ku, sen-chi, keldi-da;
 -dir qo‘shimchasi ham (har qanday vazifani bajarayotgan paytda ham) urg‘u olmaydi.
Demak, o‘zbek tilida muayyan holatlarda so‘zga suffikslar qo‘shilganda ham leksik urg‘u o‘z o‘rnini o‘ zgartirmaydi.
Qo‘shma so‘zlar ham o‘ziga xos urg‘u normalarini taqozo etadi. Qo‘shma so‘zlar birdan ortiq asosdan tashkil topgan bo‘lsa-da, grammatik va semantik jihatdan bir so‘zga tengdir.
Shunga qara may, birinchi elementi bosh urg‘uga ega qo‘shma
so‘zlar bir so‘z qilib yoki defies bilan yozish va bosh urg‘u so‘nggi elementda bo‘lsa, asoslarni ajratib ajratib yozish tendensiyasi bor. Sifat o‘zidan keyin kelayotgan otga tobe bo‘lsa demak ular so‘z birikmasini hosil qilishadi, va odatda ikkinchi so‘z birinchisiga qarganda ko‘ proq urg‘uga ega bo‘ladi.
Ayni paytgacha o‘zbek tilida hali hech bir tilshunos aksentual bo‘g‘ in qoliplarini tilimizga tadbiq qilmagan.
Shuni inobatga olgan holda, istisno tariqasida o‘zbek tilida ham sodda shakldagi urg‘u va bo‘g‘in asosidagi qoliplarni yaratish
foydadan xoli emas deb o‘ylaymiz. Urg‘ u darajalaridan ikkinchi darajali urg‘ u o‘zbek tilida ingliz tiliga nisbatan katta ahamiyatga ega emas.
Demak, faqatgina ikkita urg‘uli (bosh urg‘uli) ┴ va urg‘ usiz (urg‘ u olmagan) ─ bo‘g‘ inlar doirasiqoliplarni hosil qilamiz. Har qanday so‘zda faqatgina bittadan bosh urg‘u bo‘lishini hisobga oladigan bo‘lsak, qoliplarni bosh urg‘uning o‘rni orqali tasniflash maqsadga muvofiq bo‘ ladi.
Birinchi aksentual qolipda uchta bosh urg‘u birinchi bog‘inda joylashadi urg‘u olmagan bo‘g‘ inlar soni affiksatsiya jarayonida ortib borishi mumkin (/┴ ─ …/): ammo, aslo, /┴ ─/, atayin, har qaysi /┴ ─ ─/, allanima, allanarsa /┴ ─ ─ ─/.Ikkinchi aksentual qolipda urg‘u demak ikkinchi bog‘inda bo‘ ladi va undan oldin bitta urg‘usiz bo‘g‘in mavjud bo‘ ladi: kitob, daftar /─ ┴ /,albatta /─ ┴ ─/, Ne’matova /─ ┴ ─ ─/.
Uchinchi aksentual qolipda esa urg‘u bo‘g‘in uchinchisidir: bedana /─ ─ ┴ /akademik(olim), monitoring /─ ─ ┴ ─ /, Sotvoldiyeva /─ ─ ┴ ─ ─/.
Yuqorida keltirilgan so‘zlarning barchasi faqat o‘zakdan tashkil topgan bo‘lib,qo‘shimchalar qo‘shish orqali yanada chuqurroq tajribalar orqali ushbu modellarni yanada takomillashtirish va boyitish mumkin.