6
əsasən ümumi əhalinin (orta və ağır dərəcəli əlilliyi olan) 15%-ə, uşaqların isə 5.1%-ə
q
ədəri ola bilər.
M
əlumatların qeyri-dəqiqliyi məsələsi qismən əlilliyi olan şəxslərin müəyyənləşdirilmə
sistemi il
ə bağlıdır. Belə ki, bu sistem əlilliyin tibbi modelinə əsaslanır.
B
əzi valideynlər sosial damğalama ilə əlaqədar olaraq diaqnostikadan çəkinirlər.
M
əlumatlarla bağlı məsələlər yalnız Azərbaycanda problemli deyil. Əlilliyi olan uşaqlarla bağlı
d
əqiq statistik məlumatların əldə edilməsi qlobal məsələdir.
2015-ci il üzr
ə Qlobal Monitorinq Hesabatının əsas nəticələrinə görə, orta gəliri aşağı olan
ölk
ələrdə əlilliyi olan uşaqlara dair əksər məlumatlar təqribi hesablamalara əsaslanır.
Bunun
s
əbəbi əlilliyin tibbi modelinə əsaslanan qiymətləndirmədir. Hazırkı beynəlxalq tendensiya
Funksionallıq, Əlillik və Sağlamlığın Beynəlxalq Təsnifatından istifadədir. Burada qiymətləndirmə
zamanı orqanizmin funksiyaları, quruluşu, fəaliyyətlər, iştirak və ətraf mühit amilləri nəzərə alınır.
B
əzi ölkələrdə əlilliyi olan uşaqların 90%-i məktəbə getmir. Əlil olmaq uşağın
məktəbə
getm
əmək ehtimalını iki dəfə artırır. Əlilliyi olan uşaqların məktəbi yarımçıq tərk etmək və ya ayrı-
seçkilikl
ə üzləşmək ehtimalları ikiqat yüksəkdir. Son onilliklər ərzində dünyada inklüziv təhsilə
yön
ələn nümunəvi təcrübələr yaranmışdır. BMT-nin “Əlilliyi olan şəxslərin hüquqları” haqqında
Konvensiyası tam inklüziv təhsilin dəstəklənməsi üçün
müfəssəl istiqamət vermişdir, bir çox
ölk
ələr öz siyasətlərini inklüziv təhsilin təməl prinsiplərinə uyğunlaşdırmışdır və fasiləsiz olaraq
uyğunlaşdırmağa davam edir. Lakin bu müsbət proseslərə baxmayaraq hələ də çoxsaylı
ç
ətinliklər qalır. Əlilliyi olan uşaqlar üçün bir nömrəli maneə insanların əlilliyə qarşı
mənfi
münasib
ətidir. Bu isə əlilliyi olan uşaqların davamlı olaraq kənarlaşdırılması, ayrı-seçkiliyə məruz
qalması və təcrid olunması ilə nəticələnir.
İnklüziv təhsil inklüziv dəyərlərə əsaslanır.