İslam səFƏRLİ seçİLMİŞ ƏSƏRLƏRİ

HARAYÇIN OLLAM
Qar yağdı, qapını yaman aldı qış,
Əlinə bir qırıq kaman aldı qış.
Payızdan əlborcu duman aldı qış,
Qayalar bürcündə mən yalçın ollam,
Dumanlı dağlarda harayçın ollam.
Xoşbəxtsən, bir şirin duyğuya düşsən,
Nisgildən ayrılıb, arzuya düşsən.
Gümüş Ay nurunda sən suya düşsən,
Zərif ləpələrdə mən qırçın ollam,
Sonalar gölündə harayçın ollam.

_____________Milli Kitabxana_____________
Mən Dədə Qorqudam, ozan şairəm,
Eşqini göylərə yazan şairəm.
İslamam, zirvədə süzən şairəm,
Səni ley çalanda bir laçın ollam,
Çalmah dağlarda harayçın ollam!..
MƏN DƏNİZƏM...
Mən qartalam,
Qartal zirvələr gəzər.
Mən vüsalam,
Vüsal hicranı bəzər.
Mən bir ayam,
Aya ulduz yaraşar.
Mən sevdaya
Sevdalı qız yaraşar.
Mən sənsizəm,
Sənsiz könlüm açılmaz.
Mən dənizəm,
Dəniz tufansız olmaz.
İTİRƏRSƏN
İşdir, kəm baxsan əgər
Halal el malına sən,
İnsanlıq şərəfini
Bir anda itirərsən.
İtirərsən bir anda
Əzmini, vüqarını,
Sənə "övladım" deyən
Elin etibarını.
Ömründən xoş illəri,
Ayları itirərsən.
Gözlərindən dağları,
Çayları itirərsən.

_____________Milli Kitabxana_____________
Dodağından on şirin
Mahnı səsi kəsilər,
Qulağından suların
Zümzüməsi kəsilər.
Əllərindən soyuyar
Zəhmətin hərarəti.
Ürəyindən silinər
İlk gənclik məhəbbəti.
Doğulduğun diyardan
İzini itirərsən.
Özün bizə gərəksən,
Özünü itirərsən!
QALIBDIR
Qəlbimdə şaxta var, çöldə bahardır,
Ayrılıq saçımda gümüşü qardır.
Həsrət baxışlarım nə intizardır?
Yenə yar məhləsi yarsız qalıbdır.
Dərdlidir carı verən eşqin səsi də:
Yaralı şahinin son nəğməsi də.
Vaxt olub, ən uca dağ zirvəsi də,
Gündən busə içib, qarsız qalıbdır.
Mən onu yaşatdım sözdə, şeirdə,
Güman yox üzünü görməyə bir də...
Onun son ləpiri düşdüyü yerdə,
İslam kimi etibarsız qalıbdır.

_____________Milli Kitabxana_____________
QƏVVAS
Qəvvas baş vuraraq dənizə endi,
Onun nəfəsilə isindi ümman.
Dəryanın dibində elə bil bu an
Yosunlar sevindi, otlar sevindi.
Qəvvas öz elmini, öz sənətini,
Dəryalar bəzmində kama yetirdi;
Bir gün sərt bir "rəis" onu itirdi –
İtirdi bu gəncin səadətini.
Cəsarət itəndə, hünər itəndə,
Saça dən də düşər, qırov da düşər.
Dərya övladına aləm gülüşər –
Dənizdə göyərib, yerdə bitəndə.
Qəvvas çıxdı sudan, quruda gəzdi,
Ona tor qurdular, tələ qurdular.
Bu ümman oğluna zərbə vurdular,
Dayazlar dərinin qəlbini əzdi.
Onu ağ vannaya saldılar bir gün,
Dedilər ki, sənə bu su da bəsdir.
(Azadə bülbülə qəfəs qəfəsdir)
Qəvvas ümmanlardan edildi sürgün.
Qəvvasım üzdükcə bir böyrü üstə,
Cəsarət sustaldı, hünər dayandı.
Nadanlar qəlbində bir hiss oyandı:
- Yəqin xəstə düşüb zavallı, xəstə.
Lakin hiss etmədi kimsə bu anı,
Hələ görməmişdim qoca dünyada,
-
Cəsur bir qəvvasın ağ bir vannada
Belə diri-diri boğulmasını...

_____________Milli Kitabxana_____________
GƏLİN DÜŞÜNÜR...
Düşüncə var - şirin olur,
Düşüncə var - acı olur.
Bəzən onlar bir ürəkdə -
Qardaş olur, bacı olur.
Gözəl gəlin, dünya nəydi,
Acı-şirin olmasaydı.
İnsan insan olardımı
Bulud kimi dolmasaydı?
Nə yollara göz dikmisən,
Nə dənizdən gələnin var.
Bəs neçindir qəlbindəki,
Qəmli, həzin pıçıltılar?..
Saf çöhrəndə bərq vurduqca,
Günün şövqü, ayın nuru –
Sən anları əridirsən,
Gözlərində ər qüruru.
Sevgilini görməyirsən,
Buludlardan yuxarıdı.
Onu bizdən alıb gedən,
Nə yel, nə çay axarıdı.
İndi onu düşünsə də
Milyon gəlin, milyon ürək.
Ulduzların arasında,
O da səni düşünür tək.
Gözəl gəlin, çatan kimi
Yarın zöhrə ulduzuna –
Xoş müjdələr gətirəcək
Göy qızından, yer qızına!

_____________Milli Kitabxana_____________
NƏ O DİNDİ, NƏ DƏ MƏN...
Yada düşdü ülkər gözlüm,
Könlüm quşu ucar oldu.
Axır gəlib yar mülkündə
Bir sevdaya duçar oldu.
Bir dan üzü yola çıxdım,
Hər qayaya, daşa baxdım.
Buz bulağın aynasına
Birdən yarla qoşa baxdım.
Xar bağlayar quzeydə qar,
Güneylərdə lalə gülər.
Mən yarımı bir yaz günü
Burda sevdim səhər-səhər.
Nə o dindi, nə də mən...
Cənə döndü ahımız.
Yaşıl meşə, göy çəmən,
Oldu seyrangahımız.
O, ADİ BİR QIZ DEYİL...
Paytaxtıma baxıram,
İşıqdan göz qamaşır.
Bakıya təkcə mənim
Sevdiyim qız yaraşır.
Mən hara gedirəmsə
Gözlərimdə o gülür.
Şirin bir mahnı kimi
Ürəyimə süzülür.
Mən onu görməyəndə
Hər şey gözümdən düşür.
O, şəhərə çıxanda
Şəhər də gözəlləşir.

_____________Milli Kitabxana_____________
Yanağının allığı
Min çiçəyin rəngidir.
O, adi bir qız deyil,
Gözəlik çələngidir.
YETKİNLİK YAŞINA
ÇATANDA QIZLAR
Atanın olsa da min dərdi-səri,
Qüssəni bir ana, bir də qız yeyir.
Çox vaxt kişilərin olmur xəbəri,
Qızlar anasına sirrini deyir.
Nəqarət
Analar qəlbində bir ahu sızlar
Yetkinlik yaşına çatanda qızlar.
Dünən uzaq idi, bu gün yaxındı,
Hardasan, hardasan ey sevdalı bəxt!
Həyatda bu qədər axar-axıntı;
Birini xar edir, birini xoşbəxt.
Nəqarət
Evdə yaşa dolur, bir qız böyüyür,
Onun gözəlliyi eldə qalacaq.
Nigaran-nigaran ürək döyünür;
Qızımız de, kimə qismət olacaq?
Nəqarət

_____________Milli Kitabxana_____________
"QIZ BƏNÖVŞƏ"
Gözəl Quba, "Qız bənövşə" axanda,
Niyə belə parıldayır yaxanda?
Ala gözü ala gözdən alandı,
"Qızıl qaya" qabağında qaladı.
Şah dağına hər tutduqca ayna sən.
"Qız bənövşə", qəlbin kimi qayna sən!
Şah dağına quzey qarı çalmadı,
Bağ-bağatın başdan-başa almadı.
"Qız bənövşə", niyə sakit baxırsan?
Sən ki, neçə dağ kəndinə axırsan?
Şah dağına hər tutduqca ayna sən,
"Qız bənövşə", qəlbim kimi qayna son!
Sən Qubanın mərcan daşlı suyusan,
Nazlı sular sonası tək uyu sən.
"Qudyalçayın" zümzüməsi həzindi,
Nəğmə deyib, könlüm səni gəzindi.
Şah dağına hər tutduqca ayna sən,
"Qız bənövşə", qəlbim kimi qayna sən!
ƏRLƏ-ARVAD ARASINDA
Nədir vüsal, nədir həsrət,
Gülər-ağlar ilk məhəbbət.
Hər bir evdə olar söhbət
Ərlə-arvad arasında.
Yel nəğməmi elə yaydı,
Qəlbim gülə qovuşaydı.
Kaş çiçəklər sayrışaydı
Ərlə-arvad arasında.

_____________Milli Kitabxana_____________
Ömür vida təbli çalır,
Kimlər köçür, kimlər qalır...
Gül balalar körpü salır
Ərlə-arvad arasında.
İki ürək bir olarsa,
Övladları batmaz yasa –
Qaynanalar dayanmasa,
Ərlə-arvad arasında.
ƏRKÖYÜNLƏR
Evdə iki dəymədüşər...
Nə danlayın, nə öyün.
Biri nəvə,
Biri nənə -
İkisi də ərköyün.
Biri təzə ayaq açır,
Min qilü-qal qaldırır,
Hər gün evə
Körpə nəvə
Bir oyuncaq aldırır.
O birinə gəlin baxır,
Lap qumaş da geyinir.
Ancaq yenə
Qoca nənə
Dodaqaltı deyinir.
Qulluğunuz göz üstdədir,
Qınamayın heç bizi.
Ay nəvələr,
Ay nənələr,
Vallah, sevirik sizi!

_____________Milli Kitabxana_____________
AĞ KƏLAĞAYILI QIZ
Əllərini alaraq
Mən öz isti ovcuma,
Mixək gülü bağladım
saçlarının ucuna.
Dalğalı hörükləri
qollarıma dolaşdı,
Nə o dindi, nə də mən.
gecə yarıdan aşdı.
Dənizin şehi qondu
Kirpiyinə damla tək.
O şümşad əllərini
tellərimə çəkərək,
Sahil qayalarından
dənizə baxdı, baxdı.
Sularda eşqimizin
qoşa yelkəni axdı.
Bu dilsiz anlarımız
bilsən necə uzandı
Qara bir hörük kimi
bu lal gecə uzandı.
Ulduzlar suya düşdü,
milyon-milyon damcı tək.
Külək onun saçını
oynatdı bir qamçı tək.
Abşeron sahilləri
alatoran görüncək
Sevgilim "Sağ ol" deyə
sıçradı bir maral tək.
Əllərimdən üzüldü
onun əsmər telləri,
Şehli qumlar üstünə
iz saldı ləpirləri...
Dan yeri tək ağardı
bu ağ kəlağaylı qız.

_____________Milli Kitabxana_____________
Yalçın qayalar üstə
dayandım yenə yalqız.
O qız min bir fərəhlə
qayıtdı evlərinə.
Çünki könül vermişdi
öz gələcək ərinə.
MƏNƏ QALAN BU OLACAQ
Yan-yanadır yüz alaçıq,
Gah yamaca, gah yala çıx.
Ürək geniş, süfrə açıq,
Kefım duru, damağım çağ,
Mənə qalan bu olacaq.
Bir bələdçim ol, ay yollar,
Daşlı yollar, qolay yollar.
Dolay yollar, dolay yollar,
Xoş xəbərli "Sağsağan dağ",
Mənə qalan bu olacaq.
Otlar üstə izim qaldı,
Gah dirsəyim, dizim qaldı.
Min çiçəkdə gözüm qaldı,
Turşsu üstü, "Çarıq bulaq",
Mənə qalan bu olacaq.
Göy buludlu, hava sərin,
Çırpı yığın, moruq dərin.
Çubuq şişdə kabab verin,
Yağar yağış, sönər ocaq,
Mənə qalan bu olacaq.
Günlər keçir birəm-birəm,
Bir uğurlu yol gedirəm.
Yurdumuzu vəsf edirəm,
Əldə qələm, dizdə varaq,
Mənə qalan bu olacaq.

_____________Milli Kitabxana_____________
Bu ellərin bil ki, hər dəm,
Sevinciyəm, kədəriyəm.
Demə gəldi-gedəriyəm,
Mən İslama, ay Qarabağ,
Vallah,qalan bu olacaq.
BİR DƏSTƏ AÇAR
O, təzə evin önündə durdu
Töküləndə qar.
Evlər müdiri ona buyurdu
Bir dəstə açar...
Bəri ver, ey dost, dilli qarmonu,
Çəkim mən zilə...
Mərmər pillələr qaldırdı onu
Təzə mənzilə.
Çağır yarını, gözəl dilbərin
Xalını sərsin.
Köçənlər köçüb, köçməyənlərin
Başına gəlsin.
İşıqlı, qəşəng, belə bir bina,
Belə ev hanı?
Sanki Bakını basıb bağrına
Qoşa eyvanı.
Dənizin mehi gəzir otaqda,
Gülür şüşələr...
Aydın görünür bir az uzaqda
Polad meşələr...
Xəzər suları bu gənc neftçini,
Sanki vəsf edir.
Çoxları kimi yoxdur bir çini,
Adi fəhlədir.

_____________Milli Kitabxana_____________
Qədəmi yüngül, əli sayalı,
Özü subaydır.
Bir həkim qıza nişan qoyalı
Cəmi üç aydır.
Bir xəfif nida gəzir dilində:
- Hardasan, ey yar?
O, yalqız durub, tutmuş əlində
Bir dəstə açar...
TƏKƏRLƏR
YOLLARA PIÇILDAYIRDI...
Qatar iti gedirdi,
Yolları qət edirdi...
Gecə yarı...
Kupelər sönmüşdü
başdan-başa.
Ancaq bir pəncərədən,
İşıq qonurdu hərdən
torpağa, daşa.
Tərləmişdi aynalar payızın nəfəsindən.
Parovozun səsindən;
İki gəncin yuxusu
Tamam qalxmışdı ərşə.
Söhbətin kələfinə qorxurdum düyün düşə.
Dəqiqələri udub,
Özlərini unudub -
Onlar söhbəti eldən-obadan salmışdılar.
Yaman dil var bu qızda:
- Bura bax, tarlanızda,
Nə qədər "ağ qızıl" var?
- Soruş ki, "ağ qızıl" dərən qızlar necədir?

_____________Milli Kitabxana_____________
- İşıq olsa baxardım.
- Gözün görməz, gecədir.
- Sizdə bütün qızların sifəti dolğun olur?
- Yoxsa sizdəkilərin yanağı solğun olur?
- Şərt nə gül yanaqdadır,
Nə də çatma qaşdadır. Şərt...
- Bilirəm, ay oğlan, Ağıldadır, başdadır.
- Bu ağılla, bu başla təki elə şöhrət ol,
Deyiklin də yoxdursa, yaxşısına qismət ol.
- Mən hələ...
- Subaysanmı?
- Adını da bilmirəm...
- Hə, deyimmi?
- Bura bax,
Gəl elə ikimiz də sözü burda qurtaraq!..
...Onlar susdu bir qədər.
Mahnı dedi təkərlər...
Onlar düzə baxdılar,
Birdən necə oldusa, lap göz-gözə baxdılar...
Onlar iki mahalın yüz şənindən danışdı,
(Onlar deməsəydi də bizə çoxdan tanışdı).
Onlar bircə
Bu gecə
Əsil sözü demədi.
Məndən soruşmayın siz, soruşmayın o nədi?
Onu sübhün küləyi
Üfüqlərə yayırdı.
Təkərlər də yollara "sevgi" pıçıldayırdı...

_____________Milli Kitabxana_____________
XAN ARAZIN SAHİLİNDƏ
GƏLMİŞƏM
Yenə coşdu ürəyimin telləri,
Əziz dostlar, mən tüğyana gəlmişəm.
Neçə vaxtdır görmür məni bu yerlər,
Araz üsto mən seyrana gəlmişəm.
Ah, nə deyim, nə söyləyim sizə mən,
Gözüm dolur, söz deyəndə ürəkdən.
Bu torpaqda kəsdiyim duz-çörəkdən,
Qüvvət alıb, mən cövlana gəlmişəm.
Vurulduqca bu sevimli yurda mən,
Rübabımı kökləmişəm burda mən.
Mənə şeir çələngini bəxş edən,
Yaraşıqlı bir məkana gəlmişəm.
Ovçu kimi mən dolana-dolana,
Qalxıb Araz qırağından bu yana.
Baba yurdum gözəl Nəqşi-cahana,
- Ana yurdum Naxçıvana gəlmişəm.
NAXÇIVANIM
Çöllərindən keçən mənəm,
Söz qoşmamış keçəmmənəm,
Sularından içən mənəm,
Mənim barlı Naxçıvanım,
Xoş baharlı Naxçıvanım.
Qızların var, xumar gözlü,

_____________Milli Kitabxana_____________
Mah camalli, şirin sözlü.
Göy dərəli, məxmər duzlu,
Başı qarlı Naxçıvanım,
Xoş baharlı Naxçıvanım.
Gör nə çalır könül simi:
- Şerə verdim mən eşqimi.
Mirzə Cəlil, Bəhruz kimi
Sənətkarlı Naxçıvanım,
Xoş baharlı Naxçıvanım.
Zirvələrin dənər qarlı,
Şimşəklərin od çaxarlı.
Ey axarlı, ey baxarlı,
Ey gülzarlı Naxçıvanım,
Xoş baharlı Naxçıvanım.
Mən neylərəm sənsiz görən?
Doymaz səndə ömür sürən.
Ey İslama könül verən
Düz ilqarlı Naxçıvanım,
Xoş baharh Naxçıvamm.
"QIZLAR BULAĞI"
Dan sökülür,
Nur tökülür.
Üfliqlərin dodağından.
Gənclər durur,
Su doldurur
Bizim "Qızlar bulağı"ndan ...
Gülür lalə,
Gur şəlalə
Qayalardan axıb gedir,

_____________Milli Kitabxana_____________
Daş cığırdan
Bir gənc oğlan
Öz yarına baxıb gedir.
Bu duzlu qız,
Ulduzlu qız
Şərəfli bir qəhrəmandır.
Qəlbən sevir,
Könül verib
O oğlana çox zamandır.
Addım atır,
Oğlan çatır
Tarladakı dəstəsinə.
Çatmaq üçün
İşdə bu gün
Bax,bu boyu bəstəsinə.
Sığal vurub,
Su doldurub
Səhəngini qız alınca,
Bir də baxır,
Qəlbi axır
O oğlanın arxasınca...
Ötür anlar...
Bu cavanlar
Kətmən vurur yorulmadan.
Gün saralır,
Qaş qaralır,
Hamı dönür tarlalardan...
Bulaq daşır,
Pıçıldaşır
İşdən dönən sevgililər:
- "Tez çıx işə,
Ay Bənövşə!
Bax, yubanma sabah səhər"!

_____________Milli Kitabxana_____________
Uzanır yol...
- "Arxayın ol", -
Deyə gedir otağına.
Ay yüksəlir,
Seyrə gəlir
Bizim "Qızlar bulağı"na...
"NAXÇIVAN YADİGARI"
"Naxçıvan yadigarı " adlı mənzərə
albomunun müəllifi rəssam
Bəhruz Kəngərliyə
I
Bir şeir tablosu yaradım deyə,
Düzdə gülə baxdım, döşdə laləyə.
Durna göyü gəzdi, qartal zirvəni,
Duman göy düzlərin odlu yelkəni.
Dağdan uçqun qopdu, dindi dərələr,
Hürküb, yuxusundan oyandı səhər.
Kəklik daşa səkdı, qırqovul kola,
Dindi qoşalüləm, yüyürdü tula...
Yarğandan quş qalxdı, çaylaqdan sona,
Çöllərin qurd-quşu yatdı yovşana.
Ovçu hənirtisi, çöl sükunəti
Yaratdı qəlbimdə bu şeriyyəti.
Çatıb buz bulağa, ayaq saxladım.
Könül dəftərimi mən varaqladım.
Qayalar dil açıb dedi: yazma gəl,
Bu sözlər heç kəsin gəlməz karına;
Bəhruz hüsnümüzü səndən də əvvəl
Çəkmişdi "Naxçıvan yadigarı"na.
II
"Pətəkli quzeydən" aşağı düşdüm,
Yosunlu daşlardan yerə sürüşdüm.
"Sübhün açılması", bir "Meşə yolu",

_____________Milli Kitabxana_____________
Dağdağan ağacı, qarağat kolu,
Körpə qələmələr, salxım söyüdlər
Başımın üstündə əsdi sərasər...
Durub seyr elədim mən bir az çayı,
Ax, ey "Araz" çayı, ey "Araz" çayı!
O üzü, bu üzü yastı təpəlim,
Ey almaz dalğalım, gümüş ləpəlim,
Ey iki qardaşın dərdi, qubarı,
Sizin hüsnünüzü yaradım barı...
Bütün misralarda güllər öpüşsün.
Gördüyüm lövhələr şerimə düşsün.
Səs gəldi: şairim, inadı burax,
Əbəs mizrab vurma könül tarına;
Bəhruz hüsnümüzü səndən də qabaq,
Çəkmişdir "Naxçıvan yadigarı"na.
III
Keçib düz "Ataboy məqbərəsi"ndən.
"Əlyabad yolu"yla addımladım mən.
"Edilğa gölü"nə vuruldum bu an,
"Ararat" boylandı dağlar dalından.
"Təndir çeşməsi"nin suyu "gəl" - dedi,
"Mənəm ən içməli, ən gözəl" - dedi.
"Qoyun sürüləri" keçdi önümdən
"Axşam qürubu"nu seyr elədim mən.
Bir "Toy" şənliyinə düşdü güzarım.
Dedim, qoy məclisə salam aparım.
Gəlib bardaş qurub, "mübarək" - dedim,
Bu gün sizdən yazam mən gərək - dedim.
Toyun ağbirçəyi çıxdı qarşıma,
Xınalı əlini çəkdi başıma:
- Yaxşı ki, gəzirsən Vətən mülkünü,
Oğlum, əhsən sənin düz ilqarına.
Ancaq Bəhruz elin toy-düyününü
Çəkmişdir "Naxçıvan yadigarı"na.

_____________Milli Kitabxana_____________
IV
Fikirlər içində ayağa qalxdım,
Baxdım, hər zirvəyə, min kərə baxdım.
Dindi qoşa vələs başımın üstə,
Göydən durna keçdi yenə bir dəstə...
Dedim: - Araz üstdən uçan durnalar,
Məndən qardaşıma salamlar apar!
Fikrimi cəlb etdi "Bulud parçası",
-
Onu da yaratmış Bəhruz fırçası.
Bu böyük rəssamın məzarına mən
Bir əklil apardım dağ güllərindən.
Sənətin ecazkar ülviyyətinə
Bir daha, bir daha vuruldum yenə.
Bu vaxt ürəyimdən qopdu bir nida:
- Şair, böyük sənət qalır dünyada!
Hər yarpaq başına tutduqca çətir,
Vurul Vurğun kimi öz diyarına;
Bəhruz Kəngərlitək lövhələr gətir
Sən də öz "Naxçıvan yadigarına".
GÖRÜŞ YERİ
Dalğalı Arazın göy yaxasında
Durur əzəmətli şəhərim mənim.
Onun hər evində, hər obasında
Kaş ki, səslənəydi sözlərim mənim.
Axı neçə vaxtdır bu doğma diyar
Baxır, mənə baxır, gözləri dolğun.
Deyir: - Yaz, qoynumda iki küçə var,
Birisi "Puşkindir", birisi "Vurğun".
Bu səs qanadında gəzdirir məni,
Bu söz ürəyindən qopur hər kəsin:
- Naxçıvan! Ey şerin, sözün vətəni,
Çağır, ulduzlar da səcdəyə gəlsin!

_____________Milli Kitabxana_____________
Bu iki şairə, bu iki ada,
Könlümü vermişəm körpəliyimdən.
Şeir məftunuyam qoca dünyada,
Onları şeirlə səsləyirəm mən.
Vurğunum, Puşkindən söz açıb bizə,
Demişdin: "Batmasın ulduzum-ayım.
Sənət vadisində gəlsin üz-üzə,
Sənin Tatyananla mənim Humayım".
Onunçun səcdənə mən enirəm ki,
Nisgilim gül açıb yerdə, ustadım!
Bir də ona görə sevinirəm ki,
"Sənin tələbən" çağrılır adım.
"Puşkin küçəsi"ylə Tatyana gedir,
Sağında-solunda ayna səkilər.
"Vurğun küçəsi"ni Humay seyr edir,
Gülür gözlərində qızıl bir səhər.
Bu iki gözələ, bu iki qıza,
Bulaq salam verir, çay salam verir.
Bu qoşa ülkərə, qoşa ulduza,
Günəş salam verir, Ay salam verir.
Güzündə Puşkinin mücəssəməsi,
Yeriyir Tatyana əlində çələng.
Dilində Vurğunun həyat nəğməsi,
Humay addımlayır gülümsəyərək.
Mat qoyub hüsnünə bizim diyarı,
Onlar çiçək kimi öpüşəcəklər.
Puşkinlə Vurğunun şeir dildarı,
Sənət vadisində görüşəcəklər.
Bu iki sənətkar əzəldən bəri,
Mənim ürəyimdir, mənim canımdır.
Bir də xoşbəxtəm ki, o görüş yeri –
Bu sənət vadisi Naxçıvanımdır!

_____________Milli Kitabxana_____________
GİLAN ŞƏHƏRİ
HAQQINDA BALLADA
Gör nə deyir qərinələr, -
Viranədir Gilan şəhər!..
Dərəyə en, təpəyə qalx,
Xərabələr qalaq-qalaq...
Bura saldım mən meylimi,
Gilan dağı gileylimi?..
De, o niyə pürvüqardır,
Bəlkə bizə sözü vardır?
Hər kərpicdə yazı durur,
Çoxu gedib, azı durur.
Seyr edirəm dörd yanımı,
Bu, zəlzələ qurbanımı?
Yoxsa, qanlı cəngavərlər
Burdan keçmiş uzun illər?
İndi də çox səyyah gəlir,
Dağı dəlir, daşı dəlir.
Torpaq olmuş bu şəhərin
Yaşı qədim, sirri dərin...
Maşın keçir, torpaq batır,
Burda neçə zəka yatır.
Yer altdadır nələr, nələr,
Qalın-qalın salnamələr.
Yatır milyon ildən bəri,
Min memarın şah əsəri.
Hər küpçədə, hər saxsıda
Neçə tarix düşür yada.
Vaxt olub ki, duyur ürək
Düylün, Vənənd bağları tək
Bu yerlər də gözəl olub,
Bulaqları süzər olub.
İndi təkcə qalan çaydır,
Gilan çaydır, Gilan çaydır...
Yeriyirəm aram-aram,
Ürəyimdə yoxdur yaram.

_____________Milli Kitabxana_____________
Duyuram ki, gülən səhər
Öz yurdumun səhəridir.
Duyuram ki, Gilan şəhər
Azərilər şəhəridir...
"GƏLİN DAŞ"
Qayaların zirvəsində duran qız,
Camalına pərvanədir ay-ulduz.
Yaranmısan danışasan, güləsən.
Niyə məlul dayanmısan belə sən?
Qara qaşın bu dağların qaşımı?
"Gərdəni" çay gözlərinin yaşımı?
Ucadasan, yaxın gələ bilmirəm,
Sirlərini, vallah, bilə bilmirəm.
Özün daş, heykəlin daş,
"Gəlindaş",ay"Gəlindaş!"
Ətəklərin ağ çadırlı obadır,
Unus kəndi sirlərinə yuvadır.
Daş olsan da, dirilərdən dirisən,
Cəviz yığan gəlinlərin birisən.
Buz çeşmələr gözlərinə dolaydı,
"Zəris güney" seyrangahın olaydı,
Tərpənmirsən, yerimirsən barı sən,
Heç olmasa boylan bizə sarı sən.
Ayağın daş, əlin daş,
"Gəlin daş", ay "Gəlin daş!"
Tarixlərin dərdimi var, sinəndə,
Danış, dünya dağılmaz ki, dinəndə!
Ayağından çaylardımı çağlayan,
Qucağında körpəmidir ağlayan?
Nədir, nədir üzündəki bu kədər?
Qorxma, yarın döyüşlərdən sağ gələr,
Əfsanəni soruşuram gecədən,
Taleyini necə yazım, necə mən?
Zirvən daş, təməlin daş,
"Gəlin daş", ay "Gəlin daş!"

_____________Milli Kitabxana_____________
QONAĞIYAM
Cəhridən yuxarı, dağdan aşağı,
"Payızçay" bağların gümüş qurşağı,
Tüstüdən çatılır göy qovuşağı,
Ocaq qonağıyam, göz qonağıyam.
Nə deyim, nə deyim, mən oxucuma;
Xoşdur ovçu ata, kola ov cuma.
Kəhriz buz suyunu süzür ovcuma –
Bilir ki, bu yerin söz qonağıyam.
Söyüdlər telini tökür üzümə,
Çiçəklər boy atır, qalxır dizimə
Cəvizlər, əriklər baxır gözümə,
Bir dünya baxımlı göz qonağıyam.
Qələmə deyiləm, yelsiz əyiləm,
Gərək meyvə kimi şirin yeyiləm.
Mən şair İslamam, özgə deyiləm,
Payız meşəsinin öz qonağıyam.