İslam səFƏRLİ seçİLMİŞ ƏSƏRLƏRİ

QOŞA KƏKLİK
Ordubadın dağlarında
Bir cüt kəklik tora düşdü.
Özləri də bilmədi ki,
Hardan uçub, hara düşdü.
Onlar qızıl qönçə kimi
Öz kolundan tez dərildi.
Bir gün kiçik bir qəfəsdə
Bakıya pay göndərildi.
Gözəl olur şiş zirvələr
Boz dumandan sıyrılanda.
Qəmli olur dağ kəkliyi
Dağ yerindən ayrılanda.

_____________Milli Kitabxana_____________
Kəklik otu, çopur qaya
Harda qaldı, harda qaldı?
Ayna bulaq, yaşıl tala
Orda qaldı, orda qaldı.
Zərrin şəfəq, zümrüd yamac,
Çoban neyi, nəsə, yoxdur,
Bu dar qəfəs, bu daş otaq
Nə soyuqdur, nə soyuqdur!..
İki kəklik bir qəfəsdə,
Şəhər yeri, motor səsi.
Niyə gəlmir bəs onların
Könül açan qəhqəhəsi?!
...Dan yerinə səda düşdü,
Bir də gördüm oyanmışam.
Ordubadın gur meşəli
Dağlarında dayanmışam.
Yarpaq səsi, çiçək ətri,
Yosun iyi, xınalı daş
Əlimdəki kəkliklərə
Ruh verirdi yavaş-yavaş.
Elə bu vaxt qoşa kəklik
Daşdan-daşa səkib getdi.
Qəlbimi də dallarınca
Ovçu kimi çəkib getdi.
BATABAT BULAĞI
Bulaqların bir səmtədir axarı,
"Salvartı"nın xoş görünür baxarı,
Biçənəkdən at səyridib yuxarı,
Yalmanına yata-yata gəlmişəm,
Mərcan gözlü Batabata gəlmişəm.

_____________Milli Kitabxana_____________
"Qonaqgörməz" düşmənidir təkliyin,
Ayaqları xınalıdır kəkliyin.
Göl üstdəki güllüyün, çiçəkliyin
Xoş ətrinə bata-bata gəlmişəm,
Mərcan gözlü Batabata gəlmişəm.
Dağ cığırlı, hər tərəfim duman, çən,
Boz qayadan cüyür ürkdü qəflətən.
Tüfongimi sinəm üstə basım mən –
Arxasınca ata-ata gəlmişəm,
Mərcan gözlü Batabata gəlmişəm.
Mehmanınam on beşdə mən, beşdə mən,
Gətirmişəm basdırmanı teştdə mən.
Neçə ocaq tüstülədib döşdə mən,
Birini də çata-çata gəlmişəm,
Mərcan gözlü Batabata gəlmişəm.
Vüqarlıdır zirvələrin, qaşların,
Üzə gülür qayaların, daşların.
Mən İslamam, öz səsimi quşların
Nəğməsinə qata-qata gəlmişəm,
Morcan gözlü Batabata gəlmişəm.
"BADAMLI"
Badamlı kəndindən bir az kənarda,
"Qara yal" dağları deyilən yer var.
"Pətəkli quzeydə" yayda, baharda,
Başında saxlayır nübar üçün qar.
Axır "Şada çayı" dağlar dibindən,
Bir az yuxarısa sıx meşəlikdir.
Gəzirəm bu yeri qarış-qarış mən,
Nə kövşən, nə də ki, süpürgəlikdir.

_____________Milli Kitabxana_____________
Əlvan gül-çiçəklə doludur hər yan,
Bu kəklik otudur, bu isə çaşır.
Yayır öz ətrini nanə, gül, yovşan,
Anlar güllərdən-gülə daraşır...
Elə bu yerdəsə qaynayır hər an,
Elin ad verdiyi bir "Sonsuz quyu".
Narzan suyu kimi qiymətli olan,
Bizim Naxçıvanın "Badamlı suyu".
XAL-XAL MEŞƏSİ
Vayxır çeşməsinin suları bumbuz,
Buluddan ay çıxdı, taladan ulduz.
Bir az da aşağı düşdü yolumuz,
Gəldi qulağıma quşların səsi,
A Xal-xal meşəsi, Xal-xal meşəsi!
Qulaq as daşlıqda ötən kəkliyə,
Ver munis hüsnünü gül-çiçəkliyə.
Qoymaram sükunət səni təkliyə,
Gətirrəm qoynuna insan nəfəsi,
A Xal-xal meşəsi, Xal-xal meşəsi!
Mehmanın olduqca neçə əhli-hal,
Kəsilməz qoynundan nə tar, nə qaval.
Babalar adına desə də Xal-xal,
Sənsən yurdumuzun dilbər guşəsi,
A Xal-xal meşəsi, Xal-xal meşəsi!
Demirəm, uca bir dağ belindəsən,
"Aran meşəsi"sən el dilində sən.
Naxçıvan çayının sahilində sən,
Boy at, qoy İslamın gülsün nəğməsi,
A Xal-xal meşəsi, Xal-xal meşəsi!

_____________Milli Kitabxana_____________
ƏSRİN ÜRƏYİ
I
Gəldi astanadan ayaq səsləri,
hamı kiridi.
O silib alnından süzülən təri,
içəri girdi.
Fəhlə salam verib qoca cərraha,
sakitcə durdu.
Ümidlə, səbirlə susdu bir daha,
ürəyi vurdu.
Əyni ağ xalatlı cavan həkimlər.
ayağa qalxdı.
O isə üzündə, gözündə kədər,
cərrahabaxdı...
Onlar baxışdılar dərdlilər kimi,
dil tərpənmədi.
Bu qoca cərrahı, qoca həkimi,
susduran nədir?
Bir cavab gözləyir səbirsiz ürək
üzüb özünü.
Cərrah çox düşündü, düşündü, gərək
deyəm düzünü...
Əyilməz olsa da ondakı vüqar,
titrədi səsi:
- Dostum, ürəyində sənin qəlpə var, -
mina qəlpəsi!
- Demə! Aman həkim, çoxaldı qəmim,
dərd məni sardı.
Demək keçən hərbin sinəmdə mənim
qəlpəsi vardı?!
Sükutun şüşəsi parçalanaraq
yerə töküldü.
Bu məğrur insanın yaşından qabaq
beli büküldü...
Xəstə düşündü ki, izləyir onu
ölüm hər saat.
Xəstə düşündü ki, gözləyir onu
son əməliyyat.

_____________Milli Kitabxana_____________
II
Xəstə fikrə getdi, ağır bir fikrə,
xəyala daldı.
Keçən döyüşləri o, birdən-birə
yadına saldı... ...
Berlinə az qalıb, şığıyır tanklar,
Düşmən   çəkilir.
Havada zəhmli təyyarələr var,
mənni tökülür.
Mina düşən yerlər çala-çuxurdu,
torpaq yaralı.
Özü də bilmədi nə vaxt yıxıldı.
yoldan aralı...
Arxa məntəqədə, bir ağ çadırda
kəsildi qanı.
Qəlpə tapılmadı... cərrah axırda
tikdi yaranı.
III
Gedir əməliyyat... Bir ürək üstə
min ürək yanır.
Elə bil ömrünü tərk edir xəstə,
Qəlbi dayanır.
Lərzəyə gətirib bütün dünyanı
hərbin dəhşəti.
Cərrah! Ürəklə yar, düşün insanı -
bəşəriyyəti...
Cərrah!
Mən yazdıqca bu misraları
əllərim əsir.
Təhlükə altından çıxaydı barı,
iyirminci əsr...
- Dünyanı atomun təhlükəsindən
hifz edən hər kəs, -
Qürurla söyləyir: anamız Vətən
məhv ola bilməz! ...
Yardıqca inamla düşünür cərrah,
xoş gələcəyi,
Şəfalı əllərə gətirir pənah,
əsrin ürəyi!..

_____________Milli Kitabxana_____________
SƏMƏD GEDƏN MAŞINDA MƏN
İldırımlar vermir ara,
Dırmanırıq göy dağlara.
Maşın gedir ağır-ağır,
Uzaqlara yağış yağır,
"Ölən şəhər" dalda qalır.
Ağ buludlar qanad çalır –
Şahin görmüş durna kimi
Dəyişərək səmtlərini
Ötüb keçir üstümüzdən –
O, çəkinir deyən bizdən.
* * *
Qızıl-ala darvazatək
Qövsi-qüzeh düşdü yola.
Maşın qalxdı tövşüyərək,
Yollar dedi: Uğur ola...
Şofer dönüb mənə baxdı:
Əlli dörddə lap bu vaxtı,
-Bu maşında yanımdaca
Səməd Vurğun yol boyunca
Qaşlarını dartıb yaman
Düşünürdü zaman-zaman..."
Xatirələr nə dadlıdır,
Xəyal şahin qanadlıdır.
Sanıram ki, "Piyaz dağı"
Elə bilir Vurğun gəlir.
(Tutulubdur qaşqabağı,
Nədən belə yorğun gəlir?)
Şofer həmin o şoferdir,
Həmin məkan, həmin yerdir.
Qarlı zirvə nə soyuqdur,
Bu büsatda nəsə yoxdur.

_____________Milli Kitabxana_____________
***
Dağ başında qartal da var,
Pələng də var, maral da var.
Kəklik də var, daşa çəkir,
Sona da var, suya çökür.
Hər şey, hər şey yerindədir,
Bizi məyus edən nədir?
Sərçeşmələr yenə bumbuz,
Təkcə yoxdur Vurğunumuz.
O yolları mən gedirəm,
Nələr keçir ürəyimdən;
Ordubadı seyr edirəm
- Səməd gedən maşında mən.
Qəlbimdə el məhəbbəti
Dolaşıram vilayəti.
Şərurun göy tarlaları
Əl eləyir bizə sarı.
Könül burda gəlir dilə;
Vurğunumun gözləriylə
Seyr edirəm düzləri mən.
Üzüm dərən qızları mən.
"Arpa çayı" aşıb-daşır.
Dalğaları qucaqlaşır
Maşın gəlib çatır yenə
Düz "Sədərək kövşəninə".
Vurğun sanki maşındadır.
Lap inan ki, maşındadır.
Yoxsa, çöllər küsər bizdən.
Vurğun keçir qəlbimizdən.
Hər tərəfdən gəlir səda:
"Vurğunu da salır yada
Düz ilqarlı bizim dağlar".
Ürəyimdə böyük vüqar
Boylanıram zaman-zaman
Çöllərimə, düzlərimə.
Sanıram ki, kabinədən
Vurğun baxır gözlərimə...

_____________Milli Kitabxana_____________
* * *
Keçib "Xal-xal" meşəsini,
Eşidirik çay səsini.
Gül-çiçəyə batır maşın.
"Badamlı"ya çatır maşın.
"Şada çayı" körpüsündən.
Buyur! - deyir sənətkara.
Vurğun baxır sanki bu dəm,
"Pətəkli"də quzey qara...
"Badamlı"nın saf suları
Deyir: Vurğun, gözümdən iç!
Gəzib, qayıt bu dağları,
Şair Vurğun, gözümdən iç!
Doymamısan el deməkdən,
Bir az da qalx Şahbuza sən.
At üstə çıx "Qanlı göl"ə.
"Sərt dərə"də sən gecələ.
"Toğlu Qaya" toğlu kəsər,
"Plov təpə" plov paylar
"Çınqıllıya" get ki, küsər,
Su yerinə alov paylar.
"Yelli yurd"da olub çapar.
"Keçəl dağ"a salam apar.
"Kələfli dağ" tamaşadır.
"Gödək ömrü çox yaşadır".
...Düşünürəm, həmin yerdir,
Şofer həmin o şoferdir.
Niyə qəmli baxır Şahbuz?
Axı, yoxdur Vurğunumuz...
Xəyallarla mən gedirəm,
Aləm keçir ürəyimdən.
Təbiəti seyr edirəm
Səməd gedən maşında mən.

_____________Milli Kitabxana_____________
QƏLBİN SƏSİ
Üç illik bir eşqin hicrindəyəm mən,
Çırpınır ürəyim yaralı quş tək.
Sən ey əziz ana, mehriban Vətən,
Bizimdir şərəfli böyük gələcək...
Mərd oğlun silaha sarılmış bu gün
Yarır sərhədləri, yarır bəndləri.
Sənin namusunu qorumaq üçün
Keçir şəhərləri, keçir kəndləri.
Qəm yemə, səndən deyiləm cüda,
Ürəyim bağlıdır sənə əzəldən.
Yolunda canını etsə də fəda,
Oğlun yarağını buraxmaz əldən.
ONÜÇLƏR
Biz Naxçıvandan cəbhəyə gedəndə
on üç nəfərdik
Onüçlərim! Onüçlərim!
Bir geyindik şineli biz.
Bir and içdik al bayrağa,
Bir döyündü ürəyimiz.
Bir düşündük, bir danışdıq,
Bir sıçradıq düşmən üstə.
"Ana" dedik, "Vətən" dedik
Dar ayaqda, son nəfəsdə.
Dağılanda gecəyarı
Faşistlərin istehkamı,
Baxıb qarşı səngərlərə,
- Onüçlərdir! - dedi hamı.

_____________Milli Kitabxana_____________
Ay buludda gizləndimi,
Özümüzü yetirərdik,
Girib düşmən səngərinə,
Biz "dil" tutub gətirərdik.
Boş vaxtlarda şeir yazan,
Əldə qaşıq, dizdə qazan,
İştahayla xörək yeyən,
Tüfəng silib, nəğmə deyən.
Evlərindən məktub alan,
Saz kökləyən, qarmon çalan
Kimdir? - sorsaydınız əgər,
- Onüçlərdir! - deyərdilər.
Onüçlərim! Onüçlərim!
Hardasınız indi görən?
Bu nisgilli sualımla
Sizi deyib gəzirəm mən.
Sərt döyüşlər, fırtınalar
Oldu bizim nəsibimiz.
Cəbhələrdə qoyub gəldik
Yarımızdan çoxunu biz.
Mən keçirəm, anan görür,
Baxammıram gözlərinə.
Baş qoyuram sənin kimi
Onun ana dizlərinə.
Sevgilin də baxır mənə,
Dinməsə də, mən duyuram,
- O hardadır? - sualını
Gözlərindən oxuyuram.
Neçənizin atasını
Atam bilib öpürəm mən... ..
Sən onları öz qoynunda
Əziz saxla, gözəl Vətən!

_____________Milli Kitabxana_____________
Dətəmizdən bir çoxunu
İtirsək də davada biz,
Yeno nikbin yaşayırıq
Bu torpaqda, havada biz!
Döyüşlərdə hər sübh ikən
Düşmən üstə hücum çəkən.
Gah sürünən, gah uzanan,
Mərdlik edib, ad qazanan,
Yarısından çoxu ölən,
Ölümün də üstə gülən
Kimdir?
Əgər soruşsanız,
Bir ağızdan siz hamınız,
Deyiniz ki, - Onüçlərdir,
Onüçlərdir! Onüçlərdir!
SƏNGƏRSİZ DÖYÜŞ
Yadımdan çıxmayır döyüş günləri,
Azı min səngərə sinə gərmişəm.
İllər dolansa da o vaxtdan bəri,
Elə bil cəbhəni dünən görmüşəm.
Elə cəbhələr ki, qanlı-qadalı,
Elə hücumlar ki, dastana sığmaz.
İndisə istərdim şair xəyalı
Səngərsiz döyüşdə səngisin bir az.
Göyə qaldırsa da insanı xəyal,
Torpağın üstədir onun ayağı.
Səhərdən hücuma keçib bir mahal,
Əllərdə silah yox, yarış bayrağı.

_____________Milli Kitabxana_____________
Şəfəqlər sayrışır, gülür dağ döşü,
Hər kəs bir xatirə gətirir yada.
Mən belə hücumu, belə doyüşü,
Düzü, görməmişəm hələ dünyada.
Bayraqlar sancılır qaralan şuma,
Əllərdə hərarət, üzlərdə gülüş.
Xalqımız inamla keçib hücuma,
Gedir hər tərəfdə səngərsiz döyüş!..
DÖYÜŞÇÜNÜN XƏYALI
Mən indi uzaqda... Cəbhələrdəyəm,
Qarşımda boz otlar, gen səhralar var...
Məni qərq edəndə uçqun xəyallar
Elə zənn edirəm sanki evdəyəm...
Anam xalı salmış, sən çay qoyursan
Çiçəkli eyvana baxır... Baxıram...
Çaydan dəmləyirsan, limon kəsirsən,
Mən isə köksünə bir gül taxıram.
Odlu baxışların çevrilir bəri.
O bir cüt ilahi, mavi gözləri –
Süzürəm... Od tutub alışır könül
Yasəmən kolunda bir sona bülbül –
Oxuyur... Mən isə siyah zülfünü
Sevib oxşayıram sakitanə, lal
Bu zaman bir mərmi düşür yaxına
Məni gül eyvandan ayırır xəyal...
Yenə cəbhə boyu əsir küləklər,
Görürəm kimsəsiz bir səngərdəyəm
Fikrimi çuğlamış təmiz diləklər
Mənsə uzaqlarda... cəbhələrdəyəm.

_____________Milli Kitabxana_____________
SƏRHƏDÇİNİN DÜŞÜNCƏLƏRİ
Ay göylərə keşik çəkir,
Mən - yurdumun növrağına.
Bu gecə də tək çıxmışam,
Xan Arazın qırağına.
Sərhədçiyəm, nəzərimdə
Ağır gəlib keçir axşam.
Bir yovşanı yana əyib,
Üzərində uzanmışam.
O sahil də, bu sahil də,
Yenə dərin sükutdadır.
Mən otların içindəyəm,
Ay da hələ buluddadır.
Boylanıram yan-yörəmə,
Nə səs gəlir, nə də hənir.
Bu boz payız gecəsində,
Təkcə Araz ləpələnir.
Düşünürəm, gecə keçir...
Yummasam da gözlərimi,
Mən xəyalən seyr edirəm,
Çöllərimi, düzlərimi...
...Elə bil ki, kəndimizin,
Üstündəki qızıl qaya.
Öz sehrli kölgəsini,
Sahil boyu salıb çaya.
Düşünürəm: əziz anam,
Ağbirçəkli qoca qarı.
Şir böyüdür bağçadakı,
Bizim körpə balaları.
Elə bil ki, dolaşıram,
Yaxın-uzaq yerləri mən.
Vətən eşqi bulaq kimi,
Axıb keçir ürəyimdən...

_____________Milli Kitabxana_____________
Üfüqlərdə dan ağarır,
Üz-gözümdə gümüş qırov.
Bir səs deyir: - Mürgü vurma,
İrəli bax, yuxunu qov!
Mən baxıram, boylanıram,
Sərhəd boyu sağa-sola.
Yaxın kəndin adamları,
Dəstə-dəstə çıxır yola.
Tarlalarda iş qaynayır,
Damarlarda zəhmət qanı.
De, kim sevməz canı kimi
Bu sevimli gülüstanı?
Neçə zavod tüstülənir,
Neçə bina qalxır göyə.
Düşünürəm: "Bir şərəfdir
Keşik çəkmək bu ölkəyə!"
XATİRƏ
Döyüş günləriydi... Axşam qabağı
Qəflətən döşümdən aldım bir yara
Yıxıldım, boyadı qanım torpağı,
Yerlər duman idi, üfüqlər qara.
Ayıldım bir zaman... "Axı hardayam?"
Gördüm ki,örtülü bir çadırdayam.
Çarpayı önündə durmuş bir pəri,
Dikilmiş üzümə maral gözləri.
Xoş bir təbəssümlə bu vaxt astadan:
- Yaran incidirmi, - dedi, - ay oğlan?
Gücümü azacıq toplayaraq mən
Dedim: - Kim çıxarmış məni döyüşdən?
O şəfqət bacısı, o maral gözlü,
O xoş təbiətli, o gülər üzlü
Dedi ki, mən səni çıxartdım oğlan,
Tam başqa idi halın o zaman.

_____________Milli Kitabxana_____________
Ona ehtiramla dedim: - Ey gözəl,
Mənim xilaskarım sən imişsən, gəl,
Tutum əllərindən!
Gülümsəyərək
Görüşdü mənimlə o nazlı mələk.
Gecə qoca təbib döşümü yardı,
Mina qəlpəsini çəkib çıxartdı.
Sonra məlhəm qoydu, kəsildi qanım.
Azacıq dincəldi taqətsiz canım.
Günəş zor taxtına çıxdığı zaman
Yenə xilaskar qız girdi qapıdan.
Elə bil bir şəfa gəldi canıma.
O maral baxışlı gəlib yanıma
Dedi: - Günün aydın, necəsən, qardaş?
Bu gün gedəcəksən arxaya birbaş.
Orda sağalarsan, indi bahardır,
Qafqaz, doğrudan da, bir laləzardır...
Yenə ətir saçır güllər, lalələr,
Axır qayalardan gur şəlalələr.
Dedim: - Ay qız, yenə görüşərik biz;
Çünki bir məqsədlə vurur qəlbimiz...
Ötdü günlər, aylar... Sağalaraq mən
Döyüş cəbhəsinə getdim yenidən.
Sarıldım namusla, dostum silaha,
Lakin o gözləri görmədim daha...
Qanlı hərb qurtardı, qazandıq zəfər,
Güldü üzümüzə buludsuz səhər.
Keçdi aylar, illər...
Bir gün nagahdan
Xəzər sahilində seyr edən zaman
Mənə həyat verən o qızı gördüm,
Döşündə parlayan ulduzu gördüm.
O məni tanıdı "Yaralım" - deyə,
Görüş həyəcanlı...
Bu təntənəyə

_____________Milli Kitabxana_____________
Yanan qəndillərdən nur səpən Bakı,
Duydu ki, mehriban qucağındakı
Bir cüt zəfər adlı dan ulduzudur,
Öz qalib oğludur, qalib qızıdır!..
BIÇAQ YARASI
Bir şeir yazım deyə alıb kağız parası,
Mən yuxusuz qalıram bəzən bütün gecəni.
Əlimin üstündəki kiçik bıçaq yarası,
Gətirir xatirimə unudulmaz səhnəni:
...Odur, öz dəstəmizlə dumanlara bürünür,
Düşmən istehkamına sinə-sinə sürünür.
"Ura!" - deyib son kərə,
Tullanırıq səngərə!
Əlbəyaxa vuruşda ön tərəfdən bir yağı
Saplamaq istəyərkən sinəm üstə bıçağı -
Mən cəldliklə bu zaman
Edib əlimi qalxan,
Naqanla sərib onu, ayaqlayıb keçirəm,
Yaralanmış əlimlə faşistləri biçirəm.
Artıq xeyli keçibdir, bax, o zamandan bəri,
Xəyalımdan getməmiş hələ döyüş illəri.
Düşmən kəsə bilmədi mənim bu sağ əlimi.
Bu gün min bir ilhamla tutaraq mən qələmi,
Düşmənə, yağılara, yada qarşı yazıram,
Qanlı imperializmə ölüm marşı yazıram!..
ONUN İSTƏYİ
- Söylə mənə, söylə mənə, uçuq səngər,
Hansı igid itirmişdir bu çantanı?
İndi harda ömür sürür həmin əsgər,
De, hardadır Vətənimin qəhrəmanı?

_____________Milli Kitabxana_____________
Səhər-səhər göy üfüqlər geyəndə al,
O da durub yollanarmı iş yerinə?
Maşınıyla qazıyaraq təzə kanal
Təbiəti mat qoyurmu hünərinə?
Yaşayırmı həmin əsgər? Yoxsa o da
Şəhid olub bu yerlərdə "Vətən" - deyə?
Yox, bu fikir ürəyimi salır oda,
Dilim yanır bu sözləri deyə-deyə.
Açan zaman bu çantanı yavaş-yavaş,
Rəngi solmuş bir varağa nəzər saldım:
"...Bu qaranlıq səngərlərin üstündə kaş,
Şəhər salıb, çılçıraqlar yandıraydım!"
Ah, mən indi duydum ki, bax, bu çantada
Bir mühəndis ürəyinin eşqi varmış.
Mən duydum ki, saf əməllər düşsə oda,
Yer altına gömülsə də, yaşayarmış.
Dedim: gecə hücum vaxtı bu çantanı,
Həmən əsgər bəlkə burda itirmişdir?
Dedim: gözəl arzuları bu cavanı,
Bəlkə yenə Kaxovkaya gətirmişdir?
İndi onun uzandığı səngərlərin
Üzərində kanal çəkib, gül əkirik;
Boz çöllərin simasını dəyişərək.
Evlər tikir, bağlar salır, yol çəkirik.
Bəlkə o da bizim kimi erkən durur,
Maşınını Kaxovkada işə salır?
Bəlkə o da plan çəkir, bəndlər qurur,
Şoranlıqlar qucağında meşə salır?
Mən sevirəm o cavanın arzusunu,
O arzuda gülümsəyir əbədiyyət.
Gözəl dostum, yaxşı bil ki, son də bunu,
Xəyalının meyvəsidir bu həqiqət.

_____________Milli Kitabxana_____________
AXI NECƏ OLDU Kİ...
Hərdən nağıl eylədikcə mən döyüş illərimi,
Sevgilim mehribanca oxşayıb tellərimi
Soruşur: - Bircə söylə, dörd il yağışda, qarda
Gah nəmli səngərlərdə, gah qanlı səhralarda
Şaxtalar çəkən zaman şəmşiri qəsdinizə
Axı necə olurdu soyuq dəymirdi sizə? –
Deyirəm:, - Ey sevgilim, bunu söyləyəm gərək,
tufana, çənə qarşı,
bir də düşmənə qarşı,
Canımız da bərk idi o vaxt iradəmiz tək!..
EVCİYƏZƏ OXŞADI
Uşaqlıqda nə rayon, nə də şəhər tanıdım,
Şəkərabad kəndini böyük aləm sanırdım.
Onun hər bir koması görünürdü çox uca,
Yorulurdum gedəndə bu başdan o başacan...
İllər keçdi, böyüdük, oxumaq üçün hərə
Yollandı bir şəhərə... Müharibə başlandı... Silaha sarılıb mən,
Sinəmi səngər edib, keçdim döyüşmələrdən,
Moskvanı, Kiyevi, ən böyük şəhərləri
Görüb, min bir zəfərlə yenə qayıtdım geri.
Kəndimizə çatarkən evciyəzə oxşadı,
Gördüm ki, çox gülüncmüş uşaqlıq etiqadı.
Qollarımı çırmayıb dedim: - Sevimli
dostlar!
Gəlin qurub yaradaq, nə qədər gücümüz var.
Qoy sevimli kəndimiz yar-yaraşıqlı olsun,
Gecəsi də gündüz tək nurlu, işıqlı olsun!..

_____________Milli Kitabxana_____________
NAXÇIVANIN DUZU,
QIZI, QARPIZI...
Haça dağdan günəş qalxır, baxıram,
Yaylaqların sinəsinə qalxıram.
Tunc zirvələr sıx dumana bürünür,
Boz sürülər yamaclarda sürünür.
Gəlin gəzək, bu da yaxşı güzərdir,
Mələşsə də kərə qoyun, ağ quzu,
Məncə bundan daha xoşdur, gözəldir,
Naxçıvanın duzu, qızı, qarpızı.
Bura mənim öz yurdumdur, elimdir,
İlk baharın məxmər teli telimdir.
Xəzinədir qara torpaq sinəm tək,
Qaranquşlar nəğmə deyir gülərək,
Dad versə də arx üstündə arabir –
Pendir-çörək, yanında da qarpızı;
Ancaq bundan düzü min qat gözəldir
Naxçıvanın duzu, qızı, qarpızı.
Yayı burda olmusanmı, desənə -
Gün qalxanda günortanın yerinə?
Boz düzlərdə ilqım ləpə vuranda,
Xan çinarın kölgəsində bu anda
Bəd olmayır, əşi, aləm düzəldir –
Ağ ayrana sən qatanda sal buzu,
Bəs atalar necə deyib? –
Gözəldir Naxçıvanın duzu, qızı, qarpızı.
Qaş qaralıb hamı kəndə döndümü,
Üfüqdəki son şəfəqlər söndümü –
Yanmır zəif işartılı lampalar,
İndi burda min kəhkəşan nuru var,
Əməlimiz min qığılcım közərdir,
Eşqimizlə yanır yerin ulduzu.
Ancaq bundan sanmayaq az gözəldir,
Naxçıvanın duzu, qızı, qarpızı!..

  
Milli Kitabxana  
 
 
Dilim dillər tacıdır 
 
ANA DİLİM 
 
Dilim, - 
su kimi büllur, 
bal kimi şirindir 
Elim, - 
Vətən adlı 
ilk sevgilimdir. 
Mən elimin 
ürəyi min bir nəğməli oğluyam. 
Ürəyimdən bir səs kcçir: 
- Əqidəmdə doğruyam!.. 
Dilim, - 
dillər tacı olsun deyirəm. 
Öz dilini sevməyənlər, 
lal olub, yerə girsin, 
bir kəlmə söz möhtacı olsun, deyirəm. 
El mənim, 
Mən də elin. 
Qəlbimdəki hər telin, 
Səsi sazımda gülür. 
Dilim, - 
bir dağ çeşməsidir, 
ürəyimdən dodağıma süzülür... 
O çeşmənin gözünü 
Gözüm qədər sevirəm. 
Onun hər damlasını, 
özüm qədər sevirəm. 
Çınqıllı daşlarını, 
bir mirvari sanıb mən, 
Kaş boynuma düzəydim, 
Can Vətən!.. 
 
 
 
 
 
 
89 

_____________Milli Kitabxana_____________
Mən qürurumu
qürurlara
qürur saya bilərəm.
Körpə bir uşaq
Beşikdən baş qaldırıb
"Ana" - desə,
Onu bağrıma basıb gülərəm.
Çünki o, öz dilimdir,
Ana dilim.
Pərvaz et hər yana, dilim!
mən qəlbi
qəlbimdə döyünənləri,
Mənim kimi
öz millətiylə öyünənləri,
Dilimi sevənləri sevirəm.
Hər kim nə deyir-desin,
elimi sevənləri sevirəm.
O el,-
anadan adsız doğulub,
ada-şöhrətə çatdığım,
ilk şerimi yaratdığım
Azərbaycan torpağıdır!
O dil, -
Şərqin
Min bir nəğməli dodağıdır.
Dodaq dedim, -
O, ürək tərcümanıdır.
ürəksizsə nəğmə olmaz.
Dilim, -
Nərgiz gülü kimidir,
Boranı da düşsə solmaz.
Çünki bu dil,
Baharıstan torpağımda,
atmış rişə.
Bu dil, -
O vaxt məhv olar ki,
Dünya qopa, Günəş düşə.

_____________Milli Kitabxana_____________
Yoxsa heç bir saxta qürur,
qüruruma düşməz yaxın.
Nəğmə deyin axın-axın!..
Bu nəğmələr
ürəklərə axıb dolsun.
Bizim könül nəğməmizsə,
"Azərbaycan himni" olsun!..