Ixtisas: tspx kurs: II fənn: Orfoqrafiya və orfoepiynın əsasları

Ixtisas: TSPX

Kurs: II

Fənn: Orfoqrafiya və orfoepiynın əsasları

Mövzu: 2. Azərbaycan dilinin orfoqrafiya və orfoepiyasının tarixi haqqında

Ədəbiyyat siyahısı:

1.N.Abdullayev. Ədəbi tələffüz təliminin metodikası Bakı-1966.
2.Ə.Dəmirçizadə.Azərbaycan ədəbi tələffüzü haqqında, Bakı-1969.
3.Ə.Dəmirçizadə.Müasir Azərbaycan dili, Bakı, 2007.
4.A.Qurbanov.Müasir Azərbaycan ədəbi dili.Bakı 2003.
Əlavə:
1.Y.Ş.Kərimov.Ana dilinin tədrisi metodikası. Bakı, 2005.
2.Şəhla Fətəliyeva. Orfoqrafiya və orfoepiyanın təlimindən praktik məşğələ (Dərs vəsaiti). Naxçıvan.2016
3.A.M.Ağalarov, S.Z.Həsənova. F.İ.Cəfərova. Ana dilindən praktik məşğələ (dərs vəsaiti). Naxçıvan. 2014.
Müəllim: Şəhla Fətəliyeva FeehlaHYPERLINK "mailto:[e-mail]"@gmail.com
Plan:

• 
  Azərbaycan orfoqrafiyasının tarixi
  
• 
  Azərbaycan dilinin orfoepiyası
  
• 
  Orfoepiyanın orfoqrafiya ilə əlaqəsi
  

Azərbaycan dilinin orfoqrafiyası və inkişaf tarixinə dair bir sıra dəyişikliklərə uğramışdır. Bu dəyişikliklər həm əlifba ilə, həm də dildəki bu və ya digər başqa dəyişikliklərlə əlaqədar olmuşdur. Məlum olduğu üzrə, orfoqrafiya əlifba ilə çox bağlıdır. Buna görə də əlifba dəyişildikcə orfoqrafiyada da müəyyən dəyişiklik əmələ gəlir. Azərbaycan yazısında ərəb, latın və rus əlifbalarından istifadə olunduğu üçün daha çox dəyişikliklər olmuşdur.
Ərəb əlifbası Azərbaycan orfoqrafiyasını həddindən artıq ağırlaşdırır və çətinləşdirirdi. Eyni zamanda, ərəb əlifbasından istifadə edilərkən yazılışda sabit qayda-qanun yox idi. Bu vəziyyət xalqın ümumi mədəniyyətinin inkişafına böyük maneə törədirdi. Elə bu səbəbdən XIX əsrin orfoqrafiya məsələləri görkəmli şəxsiyyətlərin nəzər diqqətini özünə cəlb etmişdir.
XIX əsrin böyük mütəffəkkir alimi M.F.Axundzadə öz dövründə Azərbaycan yazısında sabitliyin olmadığını görüb, orfoqrafiyamızın qaydaya salınmasına böyük səy göstərmişdir.
Onun bu sahədəki ən böyük xidməti yazımızda fonetik prinsipi irəli sürməsində, bunu həm nəzəri, həm də əməli surətdə əsaslandırmasında olmuşdur.
M.F.Axundzadə yazımızı asanlaşdırmaq məqsədi ilə, ilk dəfə olaraq, köhnə yazı qaydalarını pozmuş, dilimizin öz xüsusiyyətlərinə müvafiq və sözü tələffüzünə əsasən yazmağın təməlini qoymuşdur.
M.F.Axundzadə orfoqrafiya məsələlərinə öz yaradıcılığında xüsusi yer verməklə kifayətlənməyib, bu məsələyə daim nəzər yetirir, qəzetləri izləyir, başqalarına məsləhət və göstərişlər verirdi.
Azərbaycan dili orfoqrafiyasında fonetik prinsipə geniş yer verilməsində, yazımızın sadələşməsində M.F.Axundzadənin xüsusi rolu olmuşdur.
XX əsrin əvvəllərində də orfoqrafiya problemi prinsipial məsələlərdən hesab edilmiş, onu daha da asanlaşdırmaq, xəlqiləşdirmək üçün bir sıra işlər görülmüşdür.
Xüsusən 1907-1908-ci illərdə yazılmış “İkinci il” dərsliyində köhnə orfoqrafiya qaydaları pozulmuş, bəzi məsələlərdə Azərbaycan dilinin xüsusiyyətləri nəzərə alınmışdır.
Azərbaycan orfoqrafiyasında özünə yer tapmış dolaşıqlığı aradan qaldırmaq üçün M.Mahmudbəyov 1911-ci ildə, “İmlamız” adlı kitabca yazmış və o dövr Azərbyacan dili orfoqrafiyasının vəziyyətini şərh etmişdir. M.Mahmudbəyov Azərbaycan dilinin orfoqrafiyası üçün hansı prinsipin əsas götürülməsini müəyyənləşdirmək məqsədi ilə belə demişdir: “Türk ( Azərbacan ) dilinin imlası üçün əsaslı dəstəvüz nə ola bilər? Tələffüzmü, hazırkı imlamı? Ya dilin qanunumu.”
1922-ci ildən başlayaraq orfoqrafiya məsələlərinə də xüsusi diqqət verildi. Yeni orfoqrafiya qaydalarının tezisləri 1931-ci ildə “Azərbaycanı öyrənmə yolu” məcmusunda cap olundu.
1931-ci ildə II orfoqrafiya konfransı çağırıldı. Sonrakı illərdə Azərbaycan dili orfoqrafiyası qaydalarının layihəsi hazırlandı. 1936-cı ildə təsdiq və çap olundu.
1940-cı ildə çap olunmuş “Qaydalar” fonetik və morfoloji prinsiplər əsasında qurulmuşdur.1952-ci ildə 2-ci orfoqrafiya konfransı çağırıldı.
1940-cı ildə çap olunmuş “Qaydalar” fonetik və morfoloji prinsiplər əsasında qurulmuşdur. 1952-ci ildə Azərbaycan SSREA Ədəbiyyat və Dil İnstitutu orfoqrafiya qaydalarında bir daha bəzi dəyişikliklər etməyi lazım bilmişdir.
1958-ci ildə təsdiq edilmiş “Qaydalar” da qismən dəqiq olmayan maddələr də olmuşdur.
Orfoqrafiya lüğəti 1975-ci ildə nəşr olunmuşdur.
Axırıncı orfoqrafiya lüğəti 2004-cü ildə nəşr olunmuşdur.
Orfoepiya ilə orfoqrafiya arasında həm fərq, həm də möhkəm əlaqə vardır. Orfoqrafiya sözlərin düzgün yazılışını, orfoepiya isə düzgün tələffüz olunmasını tələb edir. Buna görə də düzgün yazmaq üçün düzgün danışmağı, düzgün tələffüz etməyi bacarmaq lazımdır.
Orfoqrafiyanın orfoepiyadan fərqi ondan ibarətdir ki, dildəki söz və ifadələr heç də həmişə yazıldığı kimi tələffüz olunmur. Belə ki, bəzən söz və ifadədə bu və ya başqa səs müəyyən fonetik vəziyyətə düşərək yazıdan fərqli şəkildə tələffüz olunur. Lakin bu fərqlər çox böyük deyildir. Orfoqrafiya ilə orfoepiya arasındakı fərqlərin silinməsi dil üçün mühüm əhəmiyyətə malikdir.

•