Jahon valyuta tizimi va uning rivojlanish bosqichlari

Yamayka jahon valyuta tizimi (1976y.-hozirgi paytgacha). 1976 yili Kingstonda (Yamayka) bo`lib o`tgan XVFning navbatdagi yig`ilishida yangi valyuta tizimiga asos solindi. Yamayka bitimining yo`riqlari asosida, xalqaro valyuta mexanizmini tashkil etish tamoyillarini quyidagicha keltirish mumkin:
• oltinning qiymatni o`lchash sifatida va valyuta kurslarini hisoblash vositasi sifatidagi tangar funktsiyasi bekor qilindi.
• Oltin erkin narx belgilanadigan oddiy tovarga aylandi. Bir vaqtning o`zida u, yuqori likvidli aktiv sifatida maxsus tovar bo`lib qolaveradi. Kerak bo`lib qolganda, oltin sotiladi va undan olingan valyuta tushumidan to`lov uchun foydalaniladi.
Muomalaga SDR andozasi (Special drawing rights - SDR) - «maxsus qarzdorlik huquqi» kiritildi. Bundan ko`zlangan maqsad, ushbu valyutalarni asosiy zahira avuari qilib, boshqa zahira valyutalarni, birinchi navbatda, AQSH dollari rolini pasaytirish edi.
Mamlakatlarga valyuta kursi tartibini tanlash huquqi berildi. Mamlakatlar o`rtasida amaldagi valyuta munosabatlari, ular milliy pul birliklarining suzib yuruvchi kursiga asoslana boshladi. Kurslarning tebranishiga, asosan, ikkita omil ta`sir ko`rsatar edi:

1. 
   valyutaning mamlakat ichki bozoridagi xarid quvvati, real qiymat nisbatlari;
   
2. 
   xalqaro bozorlarda, milliy pulga bo`lgan talab va taklif.
   

O`tgan asrning 90-yillariga kelib, suzib yuruvchi kurs omillarini tadbiq etish natijasida, xalqaro valyuta tizimini tashkil etishning quyidagi elementlariga asoslangan murakkab chizmasi paydo bo`ldi;

1. 
   munosabatlarni saqlash kerak bo`lgan alohida milliy valyutalar, asosiy tayanch birliklar sifatida tanlanadi, aniqrogi, o`z valyuta kursini boshqa valyutaga bog`lash;
   
2. 
   valyuta kurslarining tebranish darajasi bir xil emas, shuningdek, tebranish oralig`i keng.
   

Bunda, valyuta kursi, ayrim valyutalarga nisbatan ma`lum oraliqda ushlab turiladi, boshqa valyutalarga nisbatan esa, erkin almashiladi. Boshqacha so`z bilan aytganda, milliy valyuta pariteti, asosan, SDRga nisbatan ushlab turiladi. Amalda mamlaqatlaming valyuta tartibini e`lon qilishlari turlichadir.
1988 yilda 58 mamlakat o`z valyuta kursini, bitta asosiy hamkor mamlakat valyutasiga nisbatan o`rnatishi haqida qaror qabul qilindi: amerika dollariga (39 mamlakat), frantsuz frankiga (14 frank hududi mamlakatlari) va boshqa valyutalarga (5 ta mamlakat).
Yamayka bitimiga asosan, jamoa zahira valyuta birligi sifatida SDR tan olindi.
SDRning qiymati dastlab, oltinga ko`ra belgilangan (SDR=0,888671 sof oltin) bo`lsa, 1974 yil 1 iyundan boshlab, SDR kursi «valyuta savati»ga nisbatan aniqlana boshlandi.
SDR bo`yicha depozitlar foiz keltiradi. Agar XVFda SDRdagi avuarlar assignovaniyadan ortiqcha bo`lsa, mamlakat foiz oladi, aksincha, SDRdagi avuarlar assignovaniyadan kam bo`lsa, foiz to`laydi. U, a`zo mamlakatlarga XVFda ajratilgan kvotalar asosida XVFdagi maxsus hisobvaraqlarda olib boriladi. Ushbu kvotalar, to`lov balansidagi taqchillikni moliyalashtirish uchun, zaruriy valyutani sotib olishga ishlatiladi. Ammo, SDRning xalqaro hisob-kitoblardagi ulushi 6 foizga yaqin. Ko`pchilik iqtisodchilarning fikricha, SDRga zahira valyutasi sifatida emas, balki ko`proq darajada kredit sifatida qarash kerak. Lekin, SDR ham zahira, ham kredit valyutasi hisoblanadi.
Shunday qilib, jahon valyuta tizimining uchta ko`rinishi amal qilgan va oldinma keyin bir-birini o`rnini almashtirgan. Ulardan birinchisi - «oltin tanga andozasi» tizimi - qonuniy jihatdan asosiy pul shakli rolini bajaruvchi oltinga asoslangan. Milliy birliklarning kursi oltinga qattiq bog`langan bo`lib, valyutalar bir-biriga oltin bilan ta`minlanganligi orqali, qattiq kurs bo`yicha taqqoslangan. Valyuta kurslarining e`lon qilingan nisbatlardan og`ishi + 1% dan ortmagan va «oltin nuqtalar» chegarasida bo`lgan.