Kirish kurs ishi

Kurs ishining nazariy-metodologik asoslari sifatida O’zbekiston Respublikasi Sobiq Prezidenti I. A. Karimovning nutqlari, maqolalari, fundamental asarlari, Respublika Vazirlar Mahkamasining mamlakatimiz tarixini o’rganish bilan bog’liq Qarorlari, taniqli o’lkashunos, manbashunos, tarixchi olimlarning asarlari hamda ilmiy tadqiqotlari xizmat qiladi. Shuningdek, mustabid sovet davri va mustaqillik yillarida e`lon qilingan tarixiy-ilmiy asarlar, ilmiy tadqiqotlar, gazeta-jurnallarda chop etilgan ilmiy maqolalar tashkil qiladi.

² _{Бобобеков Ҳ., Каримов Ш., Содиқов М., Усмонов Қ., Холбоев С., Шоймардонов И. Ўзбекистон тарихи.} Қисқача маълумотнома. – Тошкент: Фан, 2007; Маннонов Б. Нодиршоҳнинг зурриёдини топинг... // Шарқшунослик. – 1991. – №2. – Б.90-102; Маннонов Б. Ўрта Осиё ва Эрон элчилик муносабатлари тарихидан (XIX асрнинг биринчи чораги) // Эрон. Мақолалар тўплами. –Тошкент: Фан, 1977. – Б. 104-114.

I . BOB. O’RTA OSIYODA DAVLAT MUASSASALARI VA ULARNING DAVLAT BOSHQARUVIDAGI O’RNI
1.1. O’zbekiston hududida davlat muassasalarining tashkil topishi

Jahon tarixidagi ilk davlatlar dehqonchilik bilan shug‘ullanuvchi yerlar va sug‘orish kanallari bilan chegaralangan hududlarda paydo bo‘lgani haqida ma’lumotlar bor. Dastlabki davlatlar miloddan avvalgi IV ming yillikda tashkil topgan bo‘lib, ularda o‘ziga xos davlat muassasalari tizimi ham shakllangan.

Davlat tushunchasi ilgari ma’lum bir hukmron sinf manfaatlarini himoya qiluvchi tashkilot sifatida talqin etilgan. Bugungi kunda esa davlat tushun-chasi mohiyati tubdan o‘zgarib, u quyidagicha ta’riflanadi: Davlat– suverenitetiga, boshqaruvning hamda fuqarolar huquq va erkinliklarini himoya qilishning maxsus apparatiga ega bo‘lgan, shuningdek, huquqiy normalarini yaratishga qodir bo‘lgan ommaviy hokimiyatning siyosiy-hududiy tashkiloti. Davlat – butun mamlakat miqyosidagi hokimiyatning maxsus boshqaruv va majburlov apparatiga ega bo‘lgan, barcha uchun majburiy qonunlar chiqaradigan va suverenitetga ega bo‘lgan yagona siyosiy tashkilot. U hokimiyatning bosh instituti bo‘lib, jamiyat siyosiy tizimining odamlar, guruh, sinf va tashkilotlarning hamkorlikdagi faoliyatini va o‘zaro munosabatini tashkil etadi, yo‘naltiradi va nazorat qiladi4. Davlatning asosiy belgilari sifatida fuqarolarning ma’lum bir hududda birlashishini, boshqaruv apparatini mavjudligi, barcha uchun majburiy bo‘lgan asosiy qonun va qonun osti huquqiy-me’yoriy hujjatlarga egaligi, ichki va tashqi siyosati hamda soliqlar tizimi shakllanganligini qayd etish joiz. Jamiyat va davlat o‘rtasidagi munosabatlar rivojlanib borishi bilan davlat shakllari ham o‘zgarib borgan. Boshqaruv jihatidan davlat monarxiya va respublika, tuzilishiga ko‘ra unitar (oddiy), federativ va konfederativ shaklda, siyosiy tartibi bo‘yicha demokratiya, aksildemokratiya, fashistik va totalitar (mustabid) ko‘rinishlarga ega bo‘lgan. Birinchi bo‘lib demokratiya siyosiy tartibi Qadimgi Yunonistonda miloddan avvalgi 594-yilda o‘rnatilgan bo‘lsa, respublika boshqaruv shakli Qadimgi Rimda miloddan avvalgi 509-yilda joriy etilgan.
Davlat ishlarini tartibga solish, ichki va tashqi aloqalarni boshqarib turish zaruriyati maxsus davlat muassasalarini tuzilishiga olib keldi. Ular turli tarixiy davrlarda, turli siyosiy vaziyat va qonuniyatlar ta’sirida o‘zgarib, rivojlanib bordi. O‘z xususiyatlariga ko‘ra davlat muassasalari mamlakatni boshqaruvchi, qonun chiqaravchi, ijro etuvchi va sud organlari vazifasini bajarib keldi. Yuqoridagilardan kelib chiqqan holda davlat muassasalari (idoralari) tushunchasini quyidagicha ta’riflash mumkin. Davlat muassasasi – davlat mexanizmining qonunga muvofiq ravishda o‘z tuzilishi, ijtimoiy hayotining muayyan sohasini boshqarish bo‘yicha aniq belgilangan vakolatiga ega bo‘lgan va yaxlit birlik hosil qiladigan tarkibiy qismi. Davlat muassasalarining asosiy belgilari sifatida ularni maxsus qonun chiqarish yo‘li bilan tashkil etilishini, unga yuklatilgan vazifalar doirasi mavjudligini, boshqaruv apparatida mustaqil o‘ringa ega bo‘lishini, boshqa idoralar bilan aloqalari va o‘ziga xos tuzilishga egaligini aytib o‘tish mumkin. O‘zbekiston davlat muassasalarini vujudga kelishi masalasining o‘rganilishi tarixini yorituvchi bir qator ilmiy nashrlar mavjud bo‘lib, ular hozirda ham o‘z qimmatini yo‘qotmagan. Xususan, O‘zbekiston Respublikasi Prezidenti I. A. Karimov 1998-yil iyul oyida bo‘lib o‘tgan bir guruh tarixchi olimlar va ommaviy axborot vositalari vakillari bilan uchrashuvida o‘zbek xalqi tarixini har tomonlama tadqiq qilish, davlatchilik tarixining turli bosqichlaridagi siyosiy, ijtimoiy-iqtisodiy va ma’naviy hayotini o‘rganish yuzasidan bir qator takliflar ham bildirgan edi. Shundan kelib chiqqan holda respublika kasb-hunar kollejlarining ish yuritish va arxivshunoslik ta’limi yo‘nalishlarida tahsil olayotgan talabalariga O‘zbekiston davlat muassasalari tarixini o‘rgatish alohida ahamiyatga ega. Mazkur firkrimiz quyidagilar bilan asoslanadi: 1. Tashkilot, muassasa, idora va korxonalarda faoliyat olib borayotgan har qanday ish yurituvchi hujjat turi, uni rasmiylashtirish tartibi hamda ish yuritish tizimini to‘g‘ri tashkil etish uchun muassasa tushunchasiga ega bo‘lishi va ularni kelib chiqish tarixini yaxshi bilishi talab etiladi. 2. O‘zbekiston Respublikasining 1999-yil 15-aprelda “Arxivlar to‘g‘risida”gi Qonuniga muvofiq, Milliy Arxiv Fondi tashkil etildi. Ma’lumki, O‘zbekiston Respublikasi Milliy arxiv fondi davlat va nodavlat arxiv fondlarini o‘z ichiga oladi. Davlat arxiv fondi hujjatlar hajmi jihatidan katta qismni tashkil etishi va davlat muassasalari faoliyati natijasida mujassamlashganligini inobatga olgan holda ularning tarixini o‘rganish muhim masalalardan biri sanaladi. 3.Davlat arxivlari ishini tashkil etishda, ya’ni ularni hujjatlar bilan butlash, hujjatlar qimmatdorligini ekspertiza qilish, tartibga solish va ulardan ijtimoiy- iqtisodiy, ma’naviy-ma’rifiy maqsadlardafoydalanishni yo‘lga qo‘yishda O‘zbekiston Respublikasi Milliy arxiv fondini butlash manbai hisoblangan davlat muassasalarini tuzilishi, vazifalari, faoliyati to‘g‘risida ma’lumotlarga ega bo‘lish zarur hisoblanadi. O‘zbekiston hududida ilk davlatlarning vujudga kelishi ishlab chiqarish kuchlarining rivojlanishiga bog‘liq holda bo‘lgan. Mamlakatning tabiiy iqlimi sug‘orma dehqonchilik bilan shug‘ullanishga katta omil bo‘lib xizmat qilgan. Dehqonchilik, hunarmandchik va savdo-sotiqning rivojlanishi, shuningdek, kuchayib borayotgan siyosiy qarama-qarshiliklar, harbiy to‘qnashuvlar ta’sirida davlatlar vujudga kela boshlagan. Natijada yer maydonlariga bo‘lgan munosabat, ayniqsa ularga egalik qilish udumlari asta-sekin o‘zgarib borgan. O‘zbekiston hududida ilk davlat uyushmalari miloddan awalgi I ming yillikning birinchi yarmida, ya’ni VII-VI asrlarda tashkil topgan 5. Davlatga yuklatilgan vazifalarni amalga oshirish uchun o‘ziga xos davlat muassasalari tizimi joriy etilgan bo‘lib, davlatchilikning dastlabki bosqichida davlat muassasalari vazifasini maxsus tayinlangan shaxslar amalga oshirgan. Yil sayin ko‘payib borayotgan jamoa xo‘jaliklarida yer va suvni taqsimlash, qurilish va irrigatsiya (sug‘orish) ishlarini yuritish, jamoaning ichki va tashqi ishlarini boshqarib turish zaruriyati “qishloq hokimlari” deb nomlanuvchi oqsoqol (yoki dehqon)lar sinfmi shakllanishiga olib keldi. Ularning mol-mulkni himoya qiluvchi, dushmanlarga qarshi harbiy yurishlar uyushtirish va tinch paytlarda qishloq aholisi ustidan hukmronlik qilish uchun 50-100 tadan ortiq o‘z askarlari bo‘lgan. Ma’lum bir hududda bir necha qishloqlar birlashib, tumanni hosil qilgan. Tumanni oqsoqollar kengashi boshqargan. Oqsoqollar kengashi esa viloyat yoki shahar hokimiga bo‘ysingan. Ba’zida esa viloyatlar biron-bir davlatga tobe bo‘lib, ularni mamlakat hokimi – podshoh boshqargan. Masalan, Ahamoniylar davlati (miloddan awalgi VI asr o‘rtalari) tarkibiga kirgan O‘zbekiston hududlari satrapliklar (viloyat)ga ajratilib, ularni satraplar boshqargan. Satrap etib urushda yaxshi xizmat ko‘rsatgan sarkardalar bilan birga mahalliy hokimlar ham tayinlangan.



⁴ Ўзбекистон Миллий Энциклопедияси. 2-жилд. – Тошкент: “Ўзбекистон миллий энциклопедия” Давлат илмий нашриёти, 2002. –Б. 445.

Davlat rivojlanishi bilan uning vazifalari doirasi kengayib, natijada davlat muassasalari tizimi ham takomillashib borgan. Har bir davlatning boshqaruv idorasi, xodimlari, budjeti va muayyan ish yuritish tizimi mavjud bo‘lgan. Ahamoniylar davrida bo‘lgani kabi Salavkiylar (miloddan awalgi 312-yil) hukmronligida ham ko‘pgina davlat ishlarini olib boruvchi devonxona mavjud bo‘lgan. Ayrim manbalarda keltirilishicha, saroydagi xat-hujjat ishlarini boshqaruvchi maxsus lavozim joriy etilgan. Mazkur davlatlar monarxiya shaklida boshqarilib, hukmdor qo‘lida qonun chiqaravchi, ijro etuvchi va sud hokimiyati mujassamlashgan. Ayrim hollarda uning vakolatlarini cheklab turuvchi davlat organi ta’sis etilib, mamlakatni boshqarish o‘zaro kelishuv asosida amalga oshirilgan. Xususan, miloddan awalgi III asrning boshlarida tashkil topgan Qang‘ davlatini boshqarish shakliga ko‘ra cheklangan monarxiya deb atash mumkin. Chunki, mamlakatni boshqarishda podshohga Oqsoqollar kengashi (Oliy kengash) yordam bergan. Hattoki yangi hukmdorni taxtga o‘tqazish to‘g‘risidagi qaror Oqsoqollar kengashi tomonidan ko‘rib chiqilgan va tasdiqlangan. Qadimgi Farg‘ona (Dovon mil. av. III asr) davlati oliy hukmdor – podshoh tomonidan boshqarilib, uning ikki yordamchisi – vazir (katta va kichik) bo‘lgan. Vazir etib podshohning yaqin kishilari yoki qarindoshlari tayinlangan. Qadimgi Farg‘onada Qang‘ davlati kabi hukmdorlar boshqaruvda Oqsoqollar kengashiga tayangan6. Kengash mamlakatning ijtimoiy, iqtisodiy, siyosiy hayotida faol ishtirok etish bilan birga podshoh bilan bog‘liq rasmiy tadbirlarda ham ishtirok etgan. Kengash qarori bilan davlatning muhim masalalari, ya’ni urush e’lon qilish, sulh tuzish, dip-lomatik munosabatlar o‘rnatish kabi masalalar hal etilgan. Oqsoqollar kengashi hukmdorni taxtga o‘tqazish va kerak hollarda taxtdan tushirish va jazolash vakolatiga ham ega bo‘lgan. Masalan, xitoyliklar bosqini aybdori deb topilgan Farg‘ona hukmdori Mug‘uy kengash qarori bilan qatl etilgani tarixiy manbalarda ko‘rsatilib o‘tiladi. Bundan tashqari davlat boshqaruvida diniy muassasalarning o‘rni ham beqiyos bo‘lgan. Ibodatxonalar tasarrufida mulk va yerlar bo‘lib, ularni diniy arboblar – kohinlar boshqargan. Kohinlar faoliyatini esa bosh ruhoniy nazorat qilib turgan. Umuman olganda, qadimgi davrlardayoq O‘zbekiston hududida o‘ziga xos davlat organlari ta’sis etilib, ular boshqaruv masalalarini tartibli ijro etishga yo‘naltirilgan edi. Mahalliy hukmdorlar ichida eng yirigi Samarqand ixshidlari bo‘lib, ular So‘g‘dning ilk feodal davlatlari konfederatsiyasi tarkibida katta siyosiy nufuzga ega bo‘lgan. Mazkur ittifoq tarkibiga Buxoro, Kesh va Naxshab mulklari birlashgan. So‘g‘d shahar va qishloq aholisi - naf, mulkdorlar – ozodkor, savdogarlar – guvokor, dehqonlar – kashovarz, xizmatkorlar – korikor, tobe dehqonlar – kadivar deb yuritilgan. Aslzodalar tabaqasiga podshoh, mahalliy hukmdorlar, yirik dehqonlar kirgan. Podshoh davlat bosh hukmdori sanalib, u umumdavlat mulkdan tashqari, o‘zining shaxsiy mulkiga ham ega bo‘lgan7. Jamiyatda dindor shaxslarning ahamiyati katta bo‘lgan. Ular turli diniy marosimlar va udumlarni ado etish bilan bir qatorda, davlatni boshqarishda hukmdorlar ga o‘z yordamlarini berganlar. Diniy yerlarni vag‘nze, din peshvolarini vag‘npat deb atashgan.

⁶ _{Эшов Б. Ўзбекистонда давлат ва маҳаллий бошқарув тарихи. –Тошкент: Янги аср авлоди, 2012. –Б.102,}
⁷Сагдуллаев А., Аминов Б. ва бошқалар. Ўзбекистон тарихи: давлат ва жамият тараққиёти. 1-қисм. – Тошкент: Академия, 2000. –Б.72.