Kirish kurs ishi

Dastorband (fors, dastor – salla va band – bog’lamoq) – podshoh yoki xonning sallasini o’rab qo’yadigan xizmatkor. Bu xildagi lavozim Buxoro xonligida bo’lganligi XVIII asr manbalarida qayd etilgan. Dastorban oliy hukmdorning yaqin va ishonchli a’yonlaridan hisoblangan. Devonbegi –Buxoro xonligida moliya va xo’jalik ishlarini olib boruvchi mansabdor. Devoni arabxona - Buxoro xonligida mamlakat hududida yashaydigan arablar ishlari bilan shug’ullanuvchi devon. Arablar Buxoro xonligida aloxida imtiyozlarga ega bo’lganlar. Ularning bajarilishi bo’yicha ishlarni shu devon boshqargan. Devoni vazir (kalon) Buxoro xonligida davlat daftar yozuvlarini nazorat qiluvchi va boshqa devonlar ishini boshqaruvchi devon. Viloyatlar, xiroj, tanho, mulk yerlaridan tushumlar daftari shu devoni vazirda saqlangan. Dorug’a, daruxachi, dorug’achi (mo’g’ulcha — nazoratchi, shahar boshlig’i) - Buxoro xonligida shaharning harbiy komendanti^26.

Inoq – qadimgi turkiy runiy bitiklarida “ishonch” ma’nosida qayd etilga. Buxoro xonligida hukmdorning ishonchli kishisi, mansabdor. Xonlikda ulug’ inoq va kichik inoq bo’lgan. Ulug’ inoq darajasiga ko’ra, ko’kaltosh va ulug’ qushbegi (qushbegi kalon)dan so’ng turgan. Ulug’ inoq asosan, hukmdor farmonlarini kichik mansabdagi amaldorlarga etkazish va amir qabuliga muyassar bo’lganlarni kiritish bilan shug’ullangan. Kichik inoq ham xonning ishonchli kishisi bo’lib, ba’zan saroydan otga mingan holda chiqish huquqiga ega bo’lgan. O’z lavozimiga ko’ra, ulug’ mehtar, devoni sarkor va dasturxonchidan yuqori turgan. Kichik inoqqa hukmdorning muhrlari solingan qutichani ehtiyot qilish topshirilgan. Kichik inoq, shuningdek, amir nomiga tushgan ariza va shikoyatlarni qabul qilgan; elchilarni qabul qilish paytida ular keltirgan xatlarni ochib, amirning shaxsiy kotibi (munshiy)ga taqdim etgan²⁷. Ko’kaltosh, Ko’kaldosh – rizo’iy (emishgan) birodarlar, ya’ni biror doya (enaga)ni uning o’g’li bilan birgalikda emgan begona bola. Shunga ko’ra, podshoxning rizo’iy birodariga “Ko’kaltoshxon” degan laqab berilgan. Ko’kaltosh istilohi, “G’iyos ul-lug’at” (“Lug’atlar madadkori”)da aytilishicha, turkiy “ko’ka” (“enaganing o’g’li”) va “tosh” yoki “dosh” (“sherik”) so’zlaridan iboratdir. Bu ikki so’z orasidagi “l” harfi esa keyinchalik qo’shilib qolgan bo’lib, ilgari bo’lmagan. “Ko’ka” (“aka”) so’zi hozirgacha qozoq tilida qo’llanilib keladi. Buxoro xonligida mamlakat ichki xavfsizligini ta’minlash ishlari bilan shug’ullanuvchi amaldor. Muboshir (arabcha – ish – yurituvchi) – biror ishga boshchilik qiluvchi, boshqaruvchi, boshliq. Buxoro xonligida markaziy davlat idorasining moliya devonidagi amaldor²⁸. Mushrif (arabcha – boshqaruvchi) – Buxoro xonligida xazinadan beriladigan sovg’a-salomlarni ajratuvchi, hisobga oluvchi amaldor. Buxoro amirligida mushrif a) oliy davlat nazoratchisi (mushrifi kalon); b) amirning shaxsiy kotibi. Oftobachi – O’rta Osiyo xonliklarida saroy mansabi. Masalan, Buxoro xonligi amir qo’l yuvayotgan paytda oftoba (obdasta) tutib turuvchi lavozimli shaxs hisoblangan. Saroyga kelgan mehmonlarga ham oftobachi xizmat qilgan. Og’aliq – Buxoro xonligidagi mansabdor shaxs. Xon, amir maslahatchisi. Shayboniylar davrida joriy etilgan. Xonlikdagi 4 beklik (Chorjo’y, Qarshi, Shahrisabz va Kitob) uzoq vaqt markaziy hokimiyatga bo’ysunmay kelganlari tufayli xonlik bilan bekliklar aholisi o’rtasida vositachilik rolini o’ynovchi oftobachi mansabi ta’sis etilgan. Yurtning eng hurmatli, nufuzli oqsoqollaridan xalq yig’inlarida og’aliq mansabiga tavsiya etilgan kishiga amirlik tomonidan maxsus yorliq berilgan. Og’aliq xonlik va xalq o’rtasidagi vakil hisoblanib, aholi turmushining barcha dolzarb masalalarini echish huquqiga ega bo’lgan. Viloyat va saltanat miqyosidagi eng muhim masalalarda ham og’aliqqa murojaat qilingan. U xalq ommasini amaldorlarning turli tazyiqlaridan himoya qilgan. Og’aliqning eng asosiy vazifasi – xalq bilan bek va amir o’rtasida murosachilik yuritish, fuqarolar kayfiyatidan xabardor bo’lish hamda sodir bo’lishi mumkin bo’lgan turli ko’ngilsiz tasodiflarni bartaraf etishdan iborat edi. Parvonachi – hukmdor farmoni va buyruqlarini bituvchi kotib. Buxoro xonligida parvonachi amirning tayanchi hisoblangan oliy lavozimlardan biri, otaliq hamda devonbegidan keyingi uchinchi mansabdor shaxs. Parvonachi amir tomonidan chiqarilgan yorliqlarni arkoni davlat hamda beklarga taqdim etgan, ayni chog’da xonlikda yashovchi arablar ishi bilan shug’ullanish uchun mas’ul hisoblangan. Yuqori mansabga tayinlangan amaldor parvonachi taqdim etgan farmonni uch kun mobaynida o’z sallasiga qistirib yurishi lozim bo’lgan. Amir qabulxonasida parvonachi uchun maxsus o’rindiq bo’lgan. Parvonachi ba’zan harbiy harakatlarda ishtirok etib, muayyan qismlarga qo’mondonlik qilgan29. Xazinachi – hukmdorning pullari, qimmatbaho buyumlari va boshqa moddiy boyliklarini saqlovchi shaxs. Buxoro xonligida xazinachi nisbatan quyi mansablardan biri hisoblangan. Shig’ovul, shag’ovul - saroy mansabi. Buxoro xonligida elchilarni xon qabuliga olib kiruvchi mansabdor shaxs. Shig’ovul saroydagi qabul marosimlarini boshqargan va nazorat qilgan30. Yosh buxoroliklar – Buxoro amirligidagi jadidlar partiyasi (firqasi).
Dastlab “Tarbiyai atfol” (“Bolalar tarbiyasi”) maxfiy jamiyati shaklida tuzilgan. 1910-20 yillarda “Yosh buxoroliklar” partiyasi deb atalgan. Unga taraqqiyparvar ziyolilar, savdogarlar va shahar kambag’allari vakillari kirgan. Ular boshida mavjud amirlik tuzumi doirasida demokratik islohotlar o’tkazish, konstitutsiyaviy monarxiya o’rnatish orqali amirning mutlaq hokimligini cheklab qo’yish tarafdori bo’lgan. Abdulvohid Burhonov, Mukammil Burhonov, Sadriddin Ayniy, Us- monxo’ja Po’latxo’jayev (Usmon Xo’ja), Otaulla Xo’jayev, Ahmadjon Hamdiy (Abusaidov), Homidxo’ja Mehriy, Musa Saidjonov, Mirzo Siroj Hakim “Yosh buxoroliklar”ning dastlabki tashkilotchilari edi. Keyinchalik, uning faoliyatida Fitrat, Fayzulla Xo’jayev va Muhiddin Mansurov katta rol o’ynashdi. “Yosh buxoroliklar” iqtidorli yoshlarni Istanbul, Qozon, Ufa, Boqchasaroyga o’qishga jo’natdi. Ular partiyaning moddiy mablag’i hisobidan ta’lim olishgan. Fayzulla Xo’jayev va Muhiddin Mansurov partiyaga katta mablag’ ajratgan. Istanbulda “Buxoro ta’limi maorif jamiyati” tashkil qilinib, jamiyat a’zolari Turkistonda maorif tizimini rivojlantirishda muhim ishlar qilishdi.

²⁷ Воҳидов Ш. Қўқон хонлиги ва Бухоро амирлигида унвон ва мансаблар. – Тошкент, 1996. –Б. 154. ²⁸ Исмоилов М., Шаропов А. Тарих атамалар луғати. –Тошкент: Akademnashr, 2013. –Б.274.

²⁹ _{Усмонов Қ., Содиқов М., Бурхонова С. Ўзбекистон тарихи. Дарслик. –Т., 2005. –Б. 174.}

³⁰ Бобоев Ҳ., Хидиров З ва бошқ. Ўзбек давлатчилик тарихи (II китоб). –Тошкент: Fan va texnologiya, 2009.
³¹ Эшов Б. Ўзбекистонда давлат ва маҳаллий бошқарув тарихи. –Тошкент: Янги аср авлоди, 2012. –Б.488.