Kirish sug‘urtaning o‘ziga xos bo‘lgan asosiy belgilari

SUG’URTANING NAZARIY ASOSLARI VA IQTISODIY MOHIYATI
Sug‘urtaning ijtimoiy-iqtisodiy mohiyati

Sug‘urtaning tarixi uzoq o‘tmishga borib taqaladi, uning aniq yuzaga kelish sanasini aytish judayam qiyin.

O‘tmish tamaddunlaridan qolgan binolar qoldiqlari, san’at asarlari va boshqa moddiy alomatlarni topish nisbatan oson bo‘lsa, ilk shaharlar aholisi iqtisodiyot sohasidagi xizmatlarni qanday tashkil qilganligini tiklash qiyindir. Biroq miloddan avvalgi, qadimgi, o‘rta asrlarga oid va ilk yangi davr tamaddunlariga oid bino va inshootlar qoldiqlari orasida odamlar oziq-ovqat mahsulotlarining tegib bo‘lmaydigan zaxiralarini saqlagan omborlar aniqlangan. Misr shohi, fir’avn tushlariga ta’bir bergan YUsuf haqidagi Bibliya tarixi bu zaxiralar ular bo‘yicha tashkil qilingan va foydalanilgan tamoyillarni namoyish etadi.
Tajribaning ko‘rsatishicha, vaqti-vaqti bilan hosilsizlik yoki dushmanlar hujumi ro‘y bergan bo‘lib, bunda shaharliklar yaqin-atrofda etishtirilgan hosildan foydalanish imkoni bo‘lmagan. Har bir shaharlikka bunday vaziyatlarda o‘zini ta’minlash topshirilishi mumkin edi, lekin eng qadimiy shaharlar aholisi ham umumiy zaxira shakllantirish samaraliroq ekanligini tushunib etgan. Hosildorlik yuqori bo‘lgan, oziq-ovqat mahsulotlarining narxlari past bo‘lgan yillarda imkoniyati bo‘lgan har bir kishidan kichik miqdorda soliq olish mumkin bo‘lgan. Uzoq vaqt saqlanishi mumkin bo‘lgan ekinlar, masalan, bug‘doyni zaxira uchun pulga sotib olish mumkin bo‘lgan: zaxira uchun oziq-ovqat mahsulotlarini markazlashtirilgan tarzda xarid qilish amalga oshirilmagan hollarda fermerlar ular sotgan miqdordan ko‘proq miqdorda (va qimmatroqqa) mahsulot sotish imkoniyatidan albatta xursand bo‘lgan bo‘lardi.
Agar hosilsizlik kuzatiladigan yoki shahar qamal qilinadigan bo‘lsa, zaxira qilingan oziq-ovqat mahsulotlari shahar ahlini qutqarish uchun foydalanilishi mumkin bo‘lgan. SHu sababli umumiy fond tushunchasi (ushbu holatda oziq-ovqat mahsulotlari) insoniyat ongidan mustahkam o‘rin olgan. G‘oya o‘z samaradorligi yuqori ekanligini ko‘rsatdi, ayniqsa, risk tushunchasining joriy qilinishi bilan.
XII asrning oxirlarida Evropaliklar Osiyo va Amerikaga yirik sayohatlarni amalga oshira boshlagan paytda «shahar inqilobi» (sanoat inqilobidan oldin kelgan) ro‘y berdi, «risk» va «umumiy fond» tushunchalari birlashib ketdi.
Agar kichik kemalardan iborat bo‘lgan kichik bir flotiliya Evropadan aytayliq, Indoneziyaga savdo qilish va u erdan qimmatabho va noyob ekzotik yuklar bilan qaytish uchun chiqishning uddasidan chiqqan bo‘lsa, kemalarning hammasi ham safardan qaytib kelmasligi riski bo‘lgan. Dengiz shtormi kemalarni cho‘ktirib yuborishi, kemalarda oziq-ovqat zaxirasi tugab qolishi (yoki kema jamoasi bironta epidemiyadan halok bo‘lishi), ayrim kemalar adashib qolishi, boshka kemalar ortiqcha yuk yuklab yuborilganligi yoki texnik nosozliklar tufayli cho‘kib ketishi mumkin bo‘lgan. Bunday riskli faoliyatga pul tikkan kishilar investorlardan birontasi uning kemasi safardan qaytib kelmagan yagona kema ekanligi sababli bor pulini yo‘qotmasligi uchun riskni o‘zaro taqsimlash maqsadga muvofiq bo‘lgan. Buning uchun ikkita usul ishlab chiqilgan.
Birinchi usul qo‘shma korxona tashkil qilishdan iborat bo‘lib, u orqali investorlar barcha risklar va olish mumkin bo‘lgan foydani o‘zaro taqsimlagan hold umumiy yuk bilan bir nechta kemaga pul kiritgan.
Ikkinchi yo‘l bu – sug‘urta bo‘lib, bunda kema va(yoki) yuk egasi (yakka tartibdagi shaxs yoki kompaniya) agarda kema mazkur reysda muvaffaqiyatsizlikka uchraydigan bo‘lsa, unga yo‘qotishlarning o‘rnini to‘ldirishga rozi bo‘lgan odamlarga pul mablag‘lari taklif qiladi. SHunday qilib, qo‘shma korxonalar (aksiyadorlik jamiyatlari) va sug‘urta bir-biri bilan raqobatda rivojlanmasdan, bir-birini to‘ldira boshladi. Odamlar guruhi yoki kompaniyalar kema yo‘qotilgan taqdirda kema egasiga tovon (indemnity) to‘lash evaziga pul mukofotlari (premium) to‘play boshladi. Bu sug‘urta qiluvchilar risk holati ro‘y berganda sug‘urta qildiruvchilarga to‘lovlar uchun foydalanishni va’da qilgan umumiy fond tashkil qilgan.
Bu jarayonning ilk bosqichlarida, agarda risk ro‘y beradigan bo‘lsa, sug‘urta qiluvchi u sug‘urta qildiruvchiga to‘lashi lozim bo‘lgan to‘lovni amalga oshirish uchun bironta mulkni sotishga (yoki bankdagi hisobraqamidan pul olishga) majbur bo‘lgan. Bu tamoyil hozirgacha xuddi shu to‘lov va’dasi shartnomaning asosini tashkil qiladigan Lloyd korporatsiyasi tomonidan qo‘llanib kelmoqda. «Lloyd a’zolari» maqomiga ega bo‘lgan kishilar «imzolangan» (underwritten) risk ro‘y bergan holatda o‘zining shaxsiy mablag‘laridan pul to‘lashga majbur bo‘ladi. «Imzolash» (ingl. to underwrite) atamasi qanday yangraydigan bo‘lsa, aynan shuni anglatadi: riskni (sug‘urta predmeti, sug‘urta qilingan muddat va shartlar) belgilab beradigan hujjat tuziladi va uni sug‘urta qiladigan shaxs (yoki uning vakili) qog‘ozning pastki qismiga u to‘lashga tayyor bo‘lgan risk ulushini yozadi.
Ayrim ishbilarmonlarning ko‘plab jamiyat a’zolari Lloyd korporatsiyasida qabul qilingani kabi individual asosda katta risklarni qabul qilish istagida emasligini tushunishga ko‘p vaqt talab qilinmadi. SHu sababli aksiyadorlik jamiyati konsepsiyasi yangi shartlarda qo‘llana boshladi. Odamlarga sug‘urta kompaniyalarining aksiyalarini xarid qilish taklif etildi. Kompaniya riskni qabul qiluvchi mutaxassislar –anderrayterlarni ishga yolladi va agarda risk ro‘y beradigan bo‘lsa, u investitsiyalar kabi tasarruf qilinadigan umumiy fonddan sug‘urta qildiruvchiga pul to‘lagan. Fond kompaniyaning o‘z aksiyalarini sotishidan tushgan mablag‘, fond mablag‘larini investitsiya qilishdan olingan daromad va sug‘urta qildiruvchilardan to‘plangan mablag‘lar hisobiga shakllantirilgan.
Ko‘zda tutilganki, professional anderrayterlar, qaysi risk ulushini va qanday mukofot evaziga qabul qilishni belgilagan holda, fondga doimo risk ro‘y bergan hollarda sug‘urta qildiruvchilarga pul to‘lashga, shuningdek, aksiyadorlarga ularning kiritgan mablag‘lard kutadigan natijani oqlaydigan darajada jalb etuvchan dividendlar to‘lashga qodir bo‘lishga imkon beradi.
YOng‘indan sug‘urta qildirish sug‘urta kompaniyalari faoliyat yurita boshlagan ilk soha bo‘ldi. XVIII asrda aholi gavjum bo‘lgan shaharlarda aksariyat uylar yog‘ochdan qurilgan edi. Olov uylarni isitish va ovqat tayyorlashni ta’minlagan, uyni yoritish uchun shamlardan foydalanilgan. SHu sababli shahar uylarida yong‘in riski juda yuqori bo‘lgan. Urbanizatsiyadan chetda qolgan qishloq joylarda hamma qo‘shnilar yong‘inga uchragan uyni tiklashga yordam berish uchun to‘planishgan. U erda o‘zaro yordam tamoyili amal qilgan. Bundan farqli ravishda, shahar ko‘chalarida masalan, to‘qimachilar, etikdo‘zlar, klerklar yoki baliqchilar yong‘in oqibatida uysiz qolgan kishilarning qo‘shnisi bo‘lishi mumkin bo‘lib, ularda qo‘shnilarga uyini tiklashga yordam berish uchun vaqti ham bo‘lmaydi, amaliy jihatdan yordam ham ko‘rsata olmaydi. Buning o‘rniga ular ikkita narsa – yong‘inga qarshi kurash jamoasi xizmatlarini taqdim etish (ya’ni yong‘inning qo‘shni binolarga o‘tib ketishining oldini olish va yangi yong‘inlarni minimallashtirish) va sug‘urta qildirgan shaxsga zarur mutaxassislar (quruvchi, duradgor va h.k.) yollash uchun etarli miqdorda pul to‘lashni va’da qilgan sug‘urta kompaniyasiga sug‘urta mukofoti to‘lashga tayyor bo‘lgan.
Sug‘urta faoliyati iqtisodiy infratuzilmaning ajralmas qismi sifatida bir tomondan, ijtimoiy kafolatni ta’minlasa, ikkinchi tomondan, shartnomaviy majburiyat va tariflar mexanizmi orqali turli sug‘urta risklaridan ogoh etish negizida iqtisodiyot sub’ektlari manfaatlarining himoyasini ham o‘z zimmasiga oladi.
Sug‘urta faoliyati jismoniy va yuridik shaxslar manfaatlarini himoya qilish, ularning risklar yuz berishi oqibatida ko‘rishi ehtimol bo‘lgan zararlarini qoplashning zaruriy vositasi sifatida paydo bo‘ldi hamda rivojlandi. SHunday anglanilgan zarurat - aniq sug‘urta manfaatlari negizida sug‘urta munosabatlari yuzaga keldi.
Sug‘urta munosabatlari, ularning tashkiliy shakllari qandayligidan qat’i nazar, sug‘urta fondini yaratish va undan foydalanish jarayonidir. Ta’kidlash lozimki, sug‘urta munosabatlari - murakkab va keng qamrovli moliyaviy-pullik iqtisodiy munosabatlar bo‘lib, ular yuzaga kelishi uchun o‘zaro bog‘liq shart-sharoit majmuasi mavjudligi ham muhimdir.
Sug‘urtaning ijtimoiy-iqtisodiy mohiyatini to‘liqroq ochib berish uchun ilmiy adabiyotlarda bu masalaga bo‘lgan yondashuvlarni o‘rganish maqsadga muvofiqdir. Ularda «sug‘urta-xizmat ko‘rsatish industriyasi» ekanligi qayd etilgan, shunga asoslanib, keyingi yillarda xalqaro iqtisodiy atamashunoslikda «xizmatlar iqtisodiyoti nazariyasi» qaror topayotganligini ta’kidlash mumkin.
Sug‘urta faoliyatida o‘z mohiyati nuqtai nazaridan, aynan «xizmat» tushunchasi fundamental hisoblanadi. Sug‘urtachi tomonidan taklif etilayotgan «xizmat» o‘zida dastlab moddiylikni aks ettirmaydi, ya’ni u o‘z mijoziga faqat «va’dani sotadi». SHu nuqtai nazardan xalqaro savdoda unga «ko‘rinmaydigan faoliyat» deb ham tasnif beriladi. Sug‘urtalanuvchiga shartnoma tuzilganligini tasdiqlovchi dalil-hujjat sifatida «polis» beriladi xolos. Sug‘urta shartnomasida sug‘urtalanuvchiga sug‘urta voqeasiga ko‘ra, ko‘rishi ehtimol bo‘lgan zararining ekvivalent qiymatidagi pul to‘lovi (ayrim hollarda mol-mulk ko‘rinishida) ta’minlanishi nazarda tutiladi. SHartnomaning bajarilishi unda qayd etilgan ma’lum davr oralig‘ida amalga oshiriladi.
Soda qilib aytganda sug‘urtalovchilar hech qanday moddiy mahsulot, masalan, sovun, turshak kabilarni sotmaydi. Xalqaro savdo tushunchalarda ularning maxsulotini «ko‘rinmaydigan faoliyat» deb ta’riflasa bo‘ladi.
Sug‘urtalovchiga hujjat – polis beriladi. Polis sug‘urtalovchi va sug‘urtachi o‘rtasida shartnoma tuzilganligini isbotlovchi hujjat hisoblanadi. SHartnoma zarar qiymatiga muqobil pul to‘lovini yoki oldindan belgilangan miqdorni (hayot sug‘urtasida) ta’minlaydi yoki ba’zida mulkni taqdim etadi).
Sug‘urta kompaniyasi sug‘urtalash risk holati yuzaga kelganda har bir mijoz oldidagi majburiyatni ta’minlashda o‘zining zaxira jamg‘armasida yoki aktivida alohida ulush ajratmaydi. Haqiqatan, har qanday real sug‘urtalangan risk kelganda to‘lovni amalga oshirish umumiy jamg‘armaning yagona maqsadi hisoblanadi.
Bu holatda har bir sug‘urtalanuvchiga sug‘urtalovchi risk yuzaga kelganda shartnoma bo‘yicha majburiyatlarni bajarish va tayyor bo‘lish qobiliyatiga ishonch hosil qilish kerakligini bildiradi.
Ba’zi bir mualliflar «xizmat» tushunchasining moddiy bo‘lmagan maxsulot (tovar) deb talqin qiladi.
«Xizmat» tushunchasi sug‘urtada fundamental hisoblanadi. sug‘urtalovchi sug‘urtalanuvchiga va’dani sotadi. SHartnomaning bajarilishi vaqt o‘tib isbotlanishi mumkin. Sug‘urtalovchi to‘lovni amalga oshirayotgan paytda sug‘urtalovchi yuzaga kelgan voqeylik sababli (noxush voqea, o‘g‘irlik, zilzila va boshqa yomon ruhiy ahvolda bo‘lishi mumkin. Hayot sug‘urtasi bilan bog‘liq holatda, ya’ni sug‘urtalangan shaxs olmadan o‘tgan bo‘lsa, uning qarindosh-urug‘lari bu o‘limdan chuqur qayg‘uga tushib qoladi. Polis to‘lovi to‘langan taqdirda ularning ko‘ngli biroz taskin topadi.
Boshqa bir tomondan, agar sug‘urtachi to‘lov arizasining asoslanganligiga qandaydir e’tiroz bildirsa, u tekshirish tugamaguncha to‘lovni to‘xtatib turishi mumkin. Bunday sug‘urtalovchi norozi bo‘lishi mumkin. (nohak ayiblanganligi yoki yolg‘onchi bo‘lib chiqqanligi yoki e’tiroz ortiqcha bo‘lganligi sababli). Har qanday holatda sug‘urta shartnoma bo‘yicha e’tiroz bildirilsa sug‘urtalovchi yomon kayfiyatda bo‘ladi. Boshqa har qanday davrda e’tiroz bildirilmasa sug‘urtalovchi himoyalangan bo‘ladi. U ana shuning uchun o‘z pulini to‘lashga tayyor bo‘ladi.
Sug‘urtalanuvchi agar to‘lovga ariza berilsa, sug‘urtalovchilarni sug‘urtaga polisini sotib olish kerakligiga ishontirish ular yaxshi bitimga qo‘l urganligiga va ular mukofot to‘lab to‘lov bilan bog‘liq arizalarni rasmiylashtirmasligiga ishontirish lozim. Bu holat sug‘urta biznesida xizmatlar bilan bog‘liq masalada muhim ahamiyatga ega. SHartnoma tuzishning har bir bosqichida va sug‘urta shartnomasining harakati davomida mijoz o‘zini betakror ekanligiga ishonch hosil qilishi, o‘z puli evaziga munosib narxda himoya olayotganligiga, shuningdek sug‘urtalovchi kompaniya rahbariyati kompaniyani samarali boshqarayotganligiga va mijoz manfaatini doimo birinchi o‘ringa qo‘yganligiga ishonch hosil qilish kerak.
Ba’zi bir mualliflar bu jihatni yanada to‘liq ochib berish uchun «madaniyat» tushunchasini qo‘llashadi. Ko‘zga ko‘rinmaydigan maxsulotni ishlab chiqaruvchilari sifatida sug‘urtalovchilar mijozlarga yuqori sifatli xizmat kafolatlanishini ta’minlash kerak. Buning eng yaxshi yo‘li shundan iboratki, personal xodimlarida muamola madaniyatini shakllantirish lozim.
Mijoz doimo haq va uning manfaati doimo birinchi o‘rinda turadi degan tamoyili mijoz bilan muomala qilishda asos bo‘ladi.
Sug‘urtachining sa’y-harakati o‘z mijozlarini sug‘urta polisini sotib olishlari orqali foydali kelishuvni amalga oshirganliklariga ishontirishga yo‘naltirilgan bo‘lishi muhimdir.
Mamlakatimizda bosqichma - bosqich bozor munosabatlari shakllanishi va rivojlanishi, iqtisodiyot sub’ektlarining yuksak darajadagi iqtisodiy mustaqilligi, erkinligi darajasi ortib borayotgan jarayonda doimo risklar mavjud bo‘lishi kuzatiladi. Ular manfaatlariga zarar keltirishi mumkin bo‘lgan va doimiy takrorlanib turadigan risklarni qayta taqsimlash, ya’ni o‘ziga xos bo‘lgan maxsus xizmat bilan sug‘urta shug‘ullanadi.
«Sug‘urta deganda yuridik yoki jismoniy shaxslar to‘laydigan sug‘urta mukofotlaridan shakllantiriladigan pul fondlari hisobidan muayyan voqea (sug‘urta hodisasi) yuz berganda, ushbu shaxslarga sug‘urta shartnomasiga muvofiq sug‘urta tovonini (sug‘urta pulini) to‘lash yo‘li bilan ularning manfaatlarini himoya qilish tushuniladi»³.