Kitab-ibrahim-esas Layout 1
Yüklə 4,35 Mb. Pdf görüntüsü
|
|
Səbinə Məhərrəmova,
AMEA‑nın Nizami adına Ədəbiyyat İnstitutunun baş mütəxəssisi Xəbərin varmı heç, arxaya bax, bir ömür ötdü, DOSTUM... İ brahimlə ilk dəfə AMEA Rəyasət Heyəti binasının ya‑ nında qarşılaşdıq. Mənə diqqətlə baxıb çox ciddi və zəhmli bir şəkildə ‑ “Siz bu sahədə işləmisiniz? Sizə sınaq müddəti veriləcək, özünüzü doğrultsanız, yəqin ki, sizinlə iş‑ ləyərik. Sabahdan sınaq müddəti üçün işə başlayın…” ‑ dedi. Ertəsi gün işə çıxdım, İbrahim otaqda məni qarşıladı, salamla‑ şıb masanın üstündəki kompüteri göstərdi və 2 səhifəlik bir yazını mənə uzadıb yazmağı xahiş etdi. Nədənsə narahat oldum, həyəcanlandım, amma dərhal yazını yazıb – hazırdı – dedim. İbrahim təəccüblə, qəribə baxışlarla mənə baxdı – artıq hazırdı??? Bəli – deyərək yazını ona uzatdım. Məni otaqda tək qoyub ‑ gəlirəm ‑ deyib çıxdı. Bir gün sonra qəzetin baş redak‑ toru Afaq xanım məni yanına çağırıb – get ərizəni yaz, sən işə qəbul olundun ‑ dedi. O gündən mən AMEA Rəyasət Heyəti‑ nin “Elm” qəzetində işə başladım. Hərçənd ki, mənə 1 hə ə sınaq müddəti verilməli idi, lakin İbrahim Afaq xanıma mənim A Ğ L I N Z İ R V Ə S İ N D Ə S Ö N Ə N B İ R Ç I R A Q 124 işgüzarlığımı çox təriflədiyi üçün sınaq müddəti bitməmiş işə qəbul olundum və həmin ayın maaşını hamı kimi tam aldım. Beləliklə, İbrahimlə mən bir otaqda iş fəaliyyətimə başla‑ dım. Zaman keçdikcə İbrahimlə olan münasibətim iş yoldaşlı‑ ğından dostluğa çevrildi. İbrahim həyatda tanıdığım ən səmimi, dostluğa dəyər verən, insanlara doğru‑düzgün qiymət verən, hər kəsi anlayan idi… Mən ondan ilk gündən özümə qarşı hörmət gördüm. Kollektivimizdə qadın əməkdaşların sayı çox olsa da, İbrahimin işlədiyi otaqda qadın işçi yalnız mən idim. Deyirlər insan anadan olmamışdan əvvəl yazılır onun taleyi, bəlkə də İbrahimlə dost olmaq da varıymış qismə‑ timdə və beləliklə, bu gözəl insanla otaq yoldaşı olmaq mənə nəsib oldu. Ümumiyyətlə, elə bir əməkdaşımız yox idi ki, İb‑ rahimin xətrini bir qardaş kimi çox istəməsin, onunla bir otaqda işləmək arzusunda olmasın. İlk vaxtlar İbrahimin za‑ rafatlarından utanırdım. Təklikdə qalanda ona deyirdim ki, ay yeraz, o anekdotlarını danışanda denən mən otaqdan çıxım, Aqşindən, Rafiqdən utanıram. O da gülüb deyirdi: ‑ “Vallah, ay Səbiş, elə bilirəm otaqda 4 kişi otururuq, çünki səndə olan kişi qeyrəti indi, demək olar ki, bəzi kişilərdə yoxdu”... Amma çox vaxt məzəli anekdotlarına başlayanda, mənə baxıb deyirdi: ‑ “Ay çuşka, qulaqlarına nauşnik tax, uşaqlara anekdot danı‑ şım”. Mən də qulaqcıq taxıb mahnıya qulaq asırdım. Həm fik‑ rim kompüterdə olduğundan, həm də qulaqcıqla mahnı dinlədiyim üçün İbrahimin nə danışdığını eşitmirdim. Sadəcə başımı qaldırıb baxanda onun pəncərə tərəfdə dayanaraq si‑ qaret çəkdiyini və mənə əli ilə qulaqcığı çıxartmağımı işarə et‑ diyini görürdüm. Geri dönüb uşaqların gülməkdən qızarmış üzlərini görəndə başa düşürdüm ki, bizim yerazımız “çox ma‑ raqlı anekdot” danışıb yenə. A Ğ L I N Z İ R V Ə S İ N D Ə S Ö N Ə N B İ R Ç I R A Q 125 İşlədiyimiz 15 il ərzində İbrahimin necə mülayim, təmkinli, heç kimin xətrinə dəyməyən, kollektivdə böyük hörmət sahibi bir insan olduğunu hər gün daha çox başa düşürdüm. Çox iş‑ güzar, bir dəqiqə özünə rahatlıq verməyən, qaçaqaçda olan, məsuliyyətli idi İbrahim. Fikri ancaq oxumaq, savadını, bilgi‑ lərini artırmaq idi. Deyirdim – “Ay yeraz, oxumaqdan başında tük də qalmayıb, sən uje professorsan, onlar kimi keçəl oldun day, 3‑4 ilə dişlərin də tökülər” – “Eybi yox, professor olanda, vəzifədə olanda qəbuluma yazılacaqsan, mən də katibəmə de‑ yəcəm “gözləsin” – deyib ürəkdən gülürdü. Rus dilini tam öy‑ rənmək istəyirdi və mənə ‑ “Ay Səbiş, mənnən rus dilində danış” ‑ çaşıb birdən Azərbaycan dilində nəsə soruşanda, ‑ “Deməmişəm, mənnən rusca danış? Çox paxılsan, istəmirsən dili öyrənim. Bird ə ki, zəhmət olmasa, “Жёлтые тюльпаны” mahnısını qoy qulaq asım, sevirəm o mahnını” ‑ deyib qaşla‑ rını düyünləyirdi və həmin dəqiqəcə bu ciddiliyi əvəz edən üzündəki təbəssüm hamımızı güldürürdü. “Yaxşı, danışaq, Yüklə 4,35 Mb. Dostları ilə paylaş:
|