Kitab-ibrahim-esas Layout 1
Yüklə 4,35 Mb. Pdf görüntüsü
|
|
Elnarə Ömərova,
İbrahimin qardaşı Mehdinin həyat yoldaşı İBRAHİMİ ÖZÜMƏ BÖYÜK QARDAŞ BİLDİM M ənim ilk dəfə İbrahimlə tanışlığım 1998‑ci ilin yanva‑ rında olub. Mən gəlin gələcəyim ocağa qonaq kimi dəvət olunmuşdum. İbrahimlə ilk dəfə həmin vaxt söhbət et‑ mişəm. Salamlaşdıqdan sonra o mənə “yaxşı paltar ütüləməyi bacarırsanmı?” ‑ deyə soruşdu. Mən də çəkinə‑çəkinə: ‑ Belə də ‑ deyərək cavab verdim. O gülümsəyərək: ‑ Hələ bir şalvar ütülə görüm necə bacarırsan ‑ dedi. Mənim onun sözünü yerə salmayıb şalvarı ütülədim. İşim xoşuna gəlmişdi: ‑ Hə... pis deyil ‑ deyib güldü. Mən onda bildim ki, qardaşlarından ən səliqəlisi və zövqlə geyinməyi xoşlayan İbrahimdi. O həqiqətən şux qamətli, zövqlə geyinən bir oğlan idi. Mən onlara gəlin gəldiyim ilk gündən İbrahimi özümə böyük qardaş bildim, o da mənə bacı kimi hörmət edirdi. A Ğ L I N Z İ R V Ə S İ N D Ə S Ö N Ə N B İ R Ç I R A Q 244 Çünki İbrahimin bacısı yox idi. Bir müddətdən sonra bildim ki, onun sevdiyi qızın da adı Elnarədi. İbrahim həm oxuyurdu, həm də “Respublika” qəzetində ça‑ lışırdı. Ona görə də evə gec gəlirdi. Onu yalnız hə əsonları gö‑ rürdüm. Evdə olduğu vaxtlarda hamı ilə zarafat edir, xətrimizə dəymədən məzəli atmacalar atırdı. Bayramlarda, ad günümdə məni diqqətdən kənarda qoymazdı, həmişə hədiyyələr alırdı, “könlün nə istəyir” ‑ deməyi də unutmurdu. Belə qardaşdan kim inciyərdi... Martın 13‑dən 14‑nə keçən gecə saat 02.15‑də gələn zəng hər şeyi alt‑üst etdi. Bir neçə saat özüm‑özümə: “İbrahim hələ ca‑ vandı, ona heç nə ola bilməz, o, əzizlərini, doğmalarını atıb get‑ məz” ‑ deyərək otaqda eltim Nurhanla var‑gəl elədik. Amma bu dəfə belə olmadı. İbrahim hamını, onu sevənləri, ən başlı‑ cası, anasını, həyat yoldaşını, övladlarını, qardaşlarını gözü‑ yaşlı qoyub getdi. Bu cavan yaşında ona ölüm yaraşmırdı. Bu yara illər keçsə də, qaysaq bağlamaz, onu sevənlərin yadda‑ şından silinməz. Allah İbrahimə rəhmət eləsin, onu sevənlərə səbir versin! |